Mijn dochtertje van bijna 14 maanden is altijd een hele goede slaper geweest. Tot een jaar sliep ze alle nachten door, helemaal geen problemen. Sinds twee maanden zit ze niet zo lekker in haar vel. Ze wordt geteisterd door doorkomende tandjes, een hoop ontwikkelingen en alles wat daarbij komt kijken. Sindsdien slaapt ze elke nacht slecht. En dan bedoel ik 6 keer per nacht huilend wakker. Ik probeer haar dan te laten liggen, hopen dat ze zelf weer in slaap valt. Natuurlijk niet als ze echt heel hard huilt, dan haal ik haar er meteen uit. Maar het komt er vaak op neer dat ik haar uit bed haal, meeneem naar de woonkamer en wat warme melk geef. Meestal gaat ze dan weer slapen. Maar nu heb ik het idee dat ze erom doet. Het is natuurlijk ook leuk als mamma je komt halen voor een beetje warme melk J Vannacht heb ik haar laten liggen, maar na een half uur lag ze nog steeds te jammeren en zat ze klaarwakker in haar bedje. Ik ben er dus weer uitgegaan, ook voor mijn eigen nachtrust. Dit is nou precies niet mijn bedoeling, ze slaapt altijd in haar eigen bedje, en het in slaap komen gaat prima. Hoe doen jullie dit snachts. Laten jullie je kindje liggen of halen jullie hem/haar eruit elke keer als ze wakker worden? En hoelang laten jullie ze jammeren? (Nogmaals, niet huilen, want dan ga ik uiteraard kijken) Ik vind het erg lastig, zeker omdat we dit gewoon niet gewend zijn. En de hoop dat het een fase is, is na twee maanden wel verdwenen J Ik hoor het graag van jullie!
hallo. wij laten jesse een kwartier huilen. als hij dan nog niet stil is. ga ik erheen en kijk ik wat er is. als er niks is dan laat ik hem lekker huilen. wat jij verteld had mijn vriendin ook met haar meid ze was toen anderhalf. en ook elke nacht met haar eruit terwijl ze normaal doorsliep. op het cb zeiden ze tegen haar als je heen gaat en er is niks aan de hand dan moet je gewoon weer weggaan en laat maar huilen krijgen ze sterke longen van. na een paar nachten weet ze wel dat je niet iedere keer komt en probeert dan gewoon zelf in slaap te komen. ik hoop dat je hier wat mee kunt liefs
Als je zeker weet dat ze nergens last van heeft, dan denk ik dat ze je inderdaad aan het uitproberen is en er aan gaat wennen dat ze 's nachts naar beneden mag voor warme melk. Als ze alleen maar jammert zou ik er dus geen aandacht aan schenken. Als ze echt huilt, zou ik er even heen gaan om te checken of alles goed is en dan aangeven dat het nacht is en dat ze gewoon weer lekker moet gaan slapen tot het morgen is en daarna weer bij haar weggaan. Bij echt voortdurend blijven huilen, zou je de 5 minuten methode kunnen proberen. Dus elke 5 minuten even weer terug gaan en haar toedekken en zeggen dat ze lekker moet gaan slapen. Ze gaat dan begrijpen dat je er wel voor haar bent, maar dat ze 's nachts niet meer aandacht krijgt dan dat. Eventueel kun je de tijd dat je naar haar teruggaat steeds langer maken. Dus eerst 5 minuten dan 10 minuten enz. Het zal even een paar nachten doorzetten kosten, maar waarschijnlijk slaapt ze daarna weer als vanouds.
Als mijn dochter 's nachts komt, wat gelukkig bijna nooit is, dan ligt het er aan hoe en hoe hard ze huilt Ligt ze een beetje te piepen, dan laat ik haar liggen, ga er niet eens naar toe, meestal valt ze wel in slaap. Gaat ze wat harder piepen/ huilen dan ga ik er heen, laat haar liggen (en doe vooral geen licht aan) geef haar haar knuffeltje/speentje en ga dan weer weg. Ligt ze echt hard te huilen, dan haal ik haar meteen uit bed, geef haar haar speentje en haar knuffeltje en ga met haar in de stoel zitten die op haar kamertje staat (ook hier weer licht uit houden, doe de lamp in de gang aan en de deur op een heel klein kiertje zodat ik genoeg licht heb). Dan wieg ik haar en valt ze eigenlijk altijd wel weer in slaap. Mijn tip is dus om haar vooral niet uit haar kamer te halen en als het kan een stoel op haar kamer te zetten zodat je daar zelf even rustig kan zitten. Ik zelf ben niet zo voor het laten liggen/huilen, heb dit nooit gedaan en ze slaapt heel goed. Onze dochter krijgt om 22.00 nog de fles, dus honger is het bij ons niet. Maar als ze blijft komen voor de gezelligheid zou ik eerst de fles eens halveren (dan weet je zeker of het alleen gezelligheid is of ook honger) en dan m weglaten en haar gewoon proberen te troosten. Succes ermee.
Wij hebben ook zo'n periode gehad. We hadden ons jochie een paar keer bij ons in bed genomen vanwege ziekte. Maar daarna wilde hij dus steeds gezellig bij ons zijn. Wij hebben eerst proberen uit te zoeken of er een andere reden kon zijn (pijn, ziekte, kou/warmte, angst). Toen we dat niet konden vinden wisten we eigenlijk dat hij het erom deed. En hebben we hem laten huilen. Wel om het kwartier instoppen, weltrusten wensen. Maar geen echte aandacht geven, niks maar zeggen dan dat weltrusten. In 3 dagen werd het huilen steeds korter (1e nacht wel dik uur achter elkaar), en daarna was het over. Vaak is het huiltje van pijn/troost nodig ook wel anders dan aandacht. Dat leerden we steeds beter kennen. Het klinkt misschien hard, maar slapen hoort nou eenmaal in je eigen bedje, en als er verder niks aan de hand is, is 3 dagen zo doorzetten beter voor ieders nachtrust op de lange termijn.
geweldig cb!!! Daarvan is inmiddels toch wel weet ik hoe vaak bewezen dat het echt grote onzin is. En het cb adviseert naar mijn mening wel erg vaak dat je ze moet laten huilen. Bij mijn dochter adviseerde ze dat ook, bleek er van alles met haar aan de hand te zijn, ik ben super blij dat ik haar nooit heb laten huilen.
Echt laten huilen zullen wij ook nooit doen. Het eerste jaar had Noelle echt een slaapprobleem, dat vooral te maken had met een gevoel van onveiligheid. Wij hebben haar dus voortdurend de veiligheid en geborgenheid van onze nabijheid geboden als ze huilde en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ze nu de laatste maanden goed slaapt. Nu we dat eindelijk op de rit hebben, ze zich veilig en geborgen voelt en meer van de wereld om zich heen gaat begrijpen, kunnen we haar ook eens laten huilen als het alleen een roep om aandacht is. Meestal is het nu voldoende als ze even weer weet dat we er voor haar zijn en dan slaapt ze ook vrij gemakkelijk weer opnieuw in. Soms blijft ze even huilen, maar meestal duurt dat nu nooit lang. Wat er op sommige CB's wordt geadviseerd stamt echt uit het jaar nul. Huilen is goed voor de longen is echt de grootste onzin die er bestaat.
Ik denk dat je gewoon ook je gevoel moet laten spreken. Wij hebben hem lang niet altijd laten huilen, soms was hij gewoon bang, verdrietig, ziek of iets anders waar hij gewoon een knuffel voor nodig had. Maar als hij 's nachts huilt, vervolgens bij ons in bed mag, en dan met mijn gezicht gaat zitten spelen en vrolijk zijn. Dan is het een ander verhaal.
ik denk dat je zelf ook wel aanvoelt dat je de kleine wel of niet kan laten huilen. maar sommige moeders denken dat dat helemaal verkeerd is dus dan vind ik het een goeie tip van het cb. mijn vriendin dacht dat dit uit den boze was. maar ze heeft het gelijk geprobeerd en na drie nachten sliep ze weer lekker door. dus ja bij de 1 werkt het wel en bij de ander niet. je voelt het zelf wel aan.
Ik kan er echt niet tegen om haar te laten huilen, dat heb ik ook nooit gedaan. Ik heb het idee dat ze een soort van verlatingsangst heeft, ze hangt heel erg aan me de laatste weken en als ik weg loop is het brullen. Als ze wakker wordt, ben ik er natuurlijk niet en ik denk dat ze dat eng vind. We hebben wel een nachtlampje aangeschaft, misschien dat dat helpt. En ik moet zeggen dat ik tot nu toe vooral uit eigenbelang heb gehandeld: als ze een beetje warme melk drinkt, gaat ze slapen en kan ik ook weer naar bed. Maar dat is natuurlijk geen lange-termijn oplossing. Ik denk dat ik inderdaad voor de 5-minuten regel ga. Haar laten gaan en elke 5 minuten instoppen. Dat laten huilen vind ik zo vreselijk. Maar hoe het nu gaat is ook geen optie. Lastig hoor!! Maar bedankt voor jullie reacties!
Meestal laat ik mijn zoontje 5 a 10 minuten huilen. Dan loop ik er heen geef hem de speen aai over de bol en ga weer weg. Vaak valt hij dan weer in slaap. Momenteel hoest hij heel erg en vannacht was hij om 00.30 uur wakker door het hoesten en daarna om 2.00 uur weer. Het huilen werd alleen maar erger, dus had ik hem er even uit gehaald. Bleek dat hij gepoept had. Heb hem verschoont en even bij ons in bed gelegd. Flesje gegeven en toen weer terug gelegd. Uiteindelijk viel hij om 3.30 uur weer in slaap en werd hij om 6.10 uur weer wakker. Toen heb ik hem maar weer bij mij in bed gelegd(mijn man was al werken)en heeft hij tot 8.15 uur geslapen. Door het hoesten is hij meer wakker en vaker zijn speen kwijt, dus nu leg ik hem wel bij ons in bed. Vanmiddag ga ik met hem naar de dokter. Als de hoest weer weg is laat ik hem gewoon liggen, maar nu met dat hoesten blijf ik lopen.
Het heeft inderdaad ook alles te maken met verlatingsangst en daarbij werkt die 5 minuten methode dus heel goed. Ze ziet dan telkens dat je altijd weer bij haar komt en dat ze niet bang hoeft te zijn dat je er niet meer bent. Maar warme melk geven 's nachts daar gaat ze heel snel aan wennen en op den duur rekent ze daar dan gewoon op. Dus dat is inderdaad geen lange termijn-oplossing, maar wordt een lange termijn probleem.
Precies, en dat is leuk voor nu, maar minder voor straks. Ik ga het vannacht meteen proberen, inmiddels kan ik een 'pijn-huiltje' wel onderscheiden van een 'aanstel-huiltje'. Het verbaasd me alleen hoe lang ze het volhoudt, maar ja, als ze weet dat ik toch wel kom, zou ik het ook volhouden
Mijn zoontje is een echt boefje en vindt het maar al te leuk om ons 's nachts te storen. Na ongeveer 7 maanden lang 5x per nacht hem te troosten en eventueel warme melk te geven was ik het helemaal zat. Ik had alles waar hij eventueel last van kon hebben uitgesloten en mijn conclusie was ook dat hij gewoon bij ons wilde zijn. Dus toen heb ik hem laten huilen. Het was 3 nachten drama!! We deden allemaal geen oog dicht. Ik ging om het kwartier hem even een aai over zijn bol geven en dit hield ik vol, maar hij ook hij huilde wel 2 uur aan een stuk en dan een uurtje slapen en weer 2 uur huilen. Ik voelde me de verschrikkelijkste moeder op aarde, maar heb toch doorgezet! Na 3 dagen ging het beter en na ca. een week sliep meneer door!!! Helaas is hij begin januari behoorlijk ziek geweest en zijn we opnieuw bezig. Nu huilt hij al niet langer meer dan 10 min. Hij weet gewoon dan we niet komen en geeft het gewoon op! (Als hij overigens echt overstuur is, gaan we wel hoor! maar dat is gewoon niet get geval) Voor ons werkte het laten huilen gewoon wel!
Mijn zoontje heeft ook periodes gehad dat hij vaak wakker werd 's nachts. Als ik hem dan liet liggen, viel hij meestal wel weer in slaap, om vervolgens na een uur weer huilend wakker te worden. Hier werd ik zelf ook niet echt vrolijk van en heb hem af en toe gewoon een klein flesje gegeven. Hij slaapt nu gewoon als vanouds, wordt niet wakker 's nachts en heeft niet eens meer een fles nodig voor het slapen gaan. Tuurlijk is ieder kindje anders, maar mijn kereltje is er nooit aan gewend geraakt. Je moet gewoon op je gevoel af gaan, cb zei ook dat ik hem geen flesje moest geven, maar heb ik niet naar geluisterd. Maar goed ook, want elke keer als hij zo'n periode had, bleek hij een groeispurt te hebben gehad.
Lars is gelukkig een goede slaper, maar als hij een keer 's nachts huilt is er ook echt iets aan de hand. Vorige week ook zo'n nacht, had ie last van doorkomende kiezen. Mijn man en ik zijn er allebei een paar keer uit geweest voor het speentje. Even is het dan stil, maar vervolgens begint hij dan weer. Als echt blijkt dat hij niet meer gaat slapen, leggen we hem tussen ons in. Hij heeft heerlijk geslapen en wij dus ook. En nee, ik ben niet bang dat hij het er om doet, blijkbaar heeft hij dan wat meer behoete aan zn papa en mama. De rest van de week heeft hij weer heerlijk in zn eigen bedje geslapen.
Ook een tijdlang gehad. Ik denk: niet uit bed halen en altijd op de kamer blijven...nooit naar beneden halen. Als ze het er dan omdoet zal ze het gauw afleren. Alleen maar troosten op de kamer en duidelijk zeggen dat ze weer gaat slapen en dat alle kindjes en papa's en mama's slapen. Succes