Ik heb geen ervaring met ASS, dus misschien zeg ik iets doms... maar bij onze kinderen helpt het soms om een vertel-cd of luisterboek op te zetten. Als ze hun schermtijd al hebben gehad maar niet goed tot spelen komen, is dit soms net een goede tussenweg. Dan "gebeurt" er toch iets waardoor ze zich niet voor 100% vervelen, maar er is wel wat rust in de tent. Regelmatig gaan ze dan halverwege wel spelen en vergeten ze het verhaal verder, maar dat geeft niet En soms luisteren ze dus wel het hele verhaal af, liggend op de bank / in een hutje onder de tafel / op kleedjes op de vloer / met een bakje fruit erbij / noem maar op. Het werkt niet altijd natuurlijk, maar al helpt het maar een keer in de week...
Bedankt voor alle reacties! Misschien toch maar eens een planbord proberen... Het is alleen (dit klinkt misschien gek) dat ik niet echt aan hem mérk dat hij moeite heeft met verandering, onvoorspelbaarheid of overprikkeling. Of eigenlijk: ik denk aan hem te merken dat hij daar géén last van heeft. 't Is geen kind dat boos wordt als het anders loopt dan verwacht of een meltdown krijgt van drukte. Dus ik twijfel een een beetje of een planbord hem (en mij) dan helpt of ons nog minder flexibel maakt dan we nu al zijn. Het is onze derde, dus wij hebben ook meer speelgoed dan een gemiddeld kinderdagverblijf. Alles netjes geordend op vaste plekken in bakken en kasten. Maar hij vindt er allemaal niks aan. Wat @Kache beschrijft, dat het eigenlijk blijvend is, dat is nu dus wel echt waar ik het meest tegenop zie. Hij is pas vier, dus ik doe mijn best om te denken dat het alle kanten nog op kan. Ik ben druk bezig met uitzoeken wat we allemaal nog kunnen proberen (aangepaste zwemles om de watervrees af te laten nemen, paardrijden, etc.) maar het is wel moeilijk om het vertrouwen te halen als alle dagen zó ontzettend lang duren.
Ik heb 2 kinderen met een zware vorm van autisme. Onze zoon speelt niet, hij heeft geen fantasiespel en imiteert niet. Wel luistert hij graag naar muziek, naast dat hij veel televisie kijkt. Hij houdt van springen, schommelen, op en neer lopen, wiebelen met dingen. Enige speelgoed dat hem kort boeit is speelgoed dat geluid maakt. Mijn dochter is net 4, heeft ook een zware vorm, maar wel heel anders dan onze zoon. Zij zit op een behandelgroep met alleen kinderen met autisme. Bijna alle kinderen daar, houden erg van sensopatisch materiaal, ze hebben daar bakken met macaroni en rijst en magisch zand met kleine bakjes enzo erin en echt bijna elk kind kan zich daar zich een poosje mee vermaken (mijn zoon niet trouwens, dus vandaar de “bijna”). Wat betreft het planbord, het klinkt alsof je zoon daar heel veel behoefte aan heeft, want hij vraagt continu wat er na de time timer komt toch? Ons maakt het flexibeler, als iets verandert in onze dag, dan kun je je kind op het bord wijzen en duidelijk uitleggen dat iets niet door gaat (bijvoirbeeld vanwege het weer) en dat je in plaats daarvan wat anders gaat doen en dan de picto’s veranderen. Als dat een minder leuke verandering is, kun je bijvoorbeeld ook nog iets leuks invoegen (bijvoorbeeld 5 minuten met de trein spelen tussendoor).
Ik ga dat magisch zand op zijn verjaardagslijstje zetten...zou best kunnen dat hij dat in de winter straks weer heerlijk vindt inderdaad. Soort zandtafel maar dan sensomotorisch. Rijst en macaroni hebben we vroeger ook al eens gedaan, zal het nog eens proberen. Het is niet dat hij vraagt wat we gaan doen...hij wéét wat we gaan doen maar hij kan de tijd niet overzien. Vandaar de time timer. Dat werkt in zoverre dat hij dan kan zien hoe lang het nog duurt voordat hij bijv. op de iPad mag, maar het werkt niet omdat zijn enige activiteit op dat moment 'wachten' is en roepen dat hij straks op de iPad mag... Maar wat jij schrijft is heel herkenbaar: lopen, springen, je op de bank laten vallen, op kussens stuiteren is ook wat we hier zien. En we zaten ook te denken aan iets voor zijn verjaardag waarmee hij muziek makkelijk af kan spelen, daar zoek ik nog iets voor. Bedankt voor het meedenken, allemaal! De gedachte dat meer mensen hier mee bezig zijn en de aangedragen ideeën helpen al!
Hier een peutertje met (vermoedelijk) ass. Ik herken het niet zelf spelen niet; mijn zoontje is juist te zelfstandig (vind ik), doet liever alles alleen, vraagt zelden ergens om, kan uren alleen zijn. Maar ik herken wel het 'makkelijke'. Mijn zoon heeft ook geen moeite met verandering of overprikkeling. Heeft ook nooit meltdowns en is niet boos/agressief. Hij zit zeg maar in zijn bubbel en zijn dubbel is verplaatsbaar. Echt spelen doet hij niet veel. Het is vooral ondekken hoe iets werkt en dan is hij klaar. Hoe zit hij met zijn IQ? Vindt hij bijvoorbeeld 'nuttige' dingen wel leuk? Lezen, schrijven, rekenen, tellen, organiseren, puzzels e/o raadsels? Misschien een vakantie doeboek of zoekboeken 'Waar is Wallie' of iets? Luisterboeken of grote fotoboeken met plaatjes van treinen? Vindt hij de technische kant leuk van treinen of de massa/geluid/snelheid? Ik weet niet hoe zijn motoriek is, maar misschien kun je hem leren overtrekken? Doorzichtig papier over een trein leggen en dan overtrekken met potlood? Ik zou vooral zoeken binnen zijn intesses. Ik doe het namelijk andersom: binnen de interesses van mijn zoon zoek ik waar we juist samen kunnen spelen/doen. Sorry als mijn tips nergens op slaan hoor. Ik probeer vanuit mijn 'problemen' mee te denken aan een oplossing