Beste mensen, We zitten even niet helemaal lekker in ons vel. We zijn trotse ouders van een 3 weken oud kereltje, en we hebben een dochter van bijna 2. We hadden altijd al de wens om kort achter elkaar zwanger te raken zodat er weinig leeftijd verschil zou zijn in het opgroeien. Maar, deze romantische gedachte begint middels te zinken naar de bodem van de oceaan. 2 kinderen is uiteraard twee keer zoveel werk als 1, zo nuchter zijn we ook wel. Maar sinds de bevalling (een geplande keizersnee met complicaties) is het leven nu niet anders meer dan gaan, gaan, gaan en nog eens gaan. Licht onze dreumes eindelijk even aan zijn middagdutje wat een mooi moment was om wat huishouden te doen, heeft onze baby zijn flesje. Daarbij moet ik ook vertellen dat hij medicijnen nodig heeft (reflux) omdat hij zijn flesjes uitspuugt. Maarja, zodra hij klaar is komt dochterlief er al weer aan, die wil natuurlijk een boterham en spelen enz. Komt het avondeten er aan, badje bedjes flesjes verhaaltjes en als je dan eindelijk op de bank plof, hoor je babylief weer krijsen om een flesje. Allemaal niets bijzonders natuurlijk, echter lijkt het ons nu na 3 weken doorgaan zonder ergens de batterij op te kunnen laden een beetje op te breken. Zodra babylief begint te huilen huilt dochterlief lekker mee. En ze heeft sowieso het huilen gekopieerd van onze zoontje aangezien in de gaten heeft dat huilen een prima methode is om aandacht te krijgen. In het begin konden we dit nog redelijk negeren, maar momenteel begint de ergenis de baas te worden. Natuurlijk weten wij ook wel dat na het zuur het zoet komt. Straks als de kleine nachten begint door te slapen komen wij ook toe aan een paar uurtjes extra. Wat vast een heleboel zal schelen. En dan heb o.a. het kunnen hebben van tegenslag op een dag. hoe hebben anderen deze periode ervaren? En kwam er echt zoet na het zuur? Nog tips voor ons? Groetjes Miriam
Geen ervaring, maar wel begrip. Een hele dikke knuffel en schroom niet om soms even hulp te vragen waar mogelijk! 2 kids is niet niks, en zeker niet in die eerste weken. Dikke knuff hoor, en het gaat vast snel beter als jullie allemaal aan elkaar gewend zijn!!!
Hi, Hier een bijna 2 jarige en een baby 6 weken... Wat mij enorm helpt is om de ritmes op elkaar af te stemmen. Oftewel mijn kleine meid slaapt bijna tegelijkertijd met haar broer. Ik heb in ieder geval 's middags 2 uur dat ik even geen kids om me heen heb. En in de ochtend wanneer de kleine meid slaapt, besteed ik even extra aandacht aan het ventje. Zo gaat het eigenlijk prima. Ja, het is flink doorwerken (gelukkig hebben we na 21:00 de avond weer voor ons zelf tot de voeding van 23:30) maar het lukt allemaal wel. Kijk eens wat je niet hoeft te doen (bijvoorbeeld een badje elke dag?) en zaken in het huishouden die ook anders kunnen. Probeer vooral ook te genieten van de momenten met de één en met de ander. Het scheelt wel dat mijn zoontje niet jaloers is en de situatie eigenlijk niet misbruikt.. (oftewel gaat niet mee huilen)
Hoi hoi, Wij hebben ook 2 kindjes kort op elkaar! Ons dochtertje is nu 3 maanden en ons zoontje 17 maanden. Ik herken je gevoel heel goed! Bij ons waren de eerste 6 weken echt verschrikkelijk....Dat klinkt misschien heel negatief maar helaas was het wel zo. Mijn zoontje zat precies in zijn 15 maanden sprong en na zijn bmr prik is hij zo'n 6 weken op en af ziek geweest. Mijn zoontje doet ook nog maar 1 slaapje op een dag a 30 minuutjes dus dat helpt ook niet echt mee. Mijn dochtertje is best wel heel makkelijk maar dan nog breken de nachten je op. Gelukkig toen ze 8 weken was is ze door gaan slapen dus kom er langzaam weer bovenop! Je hebt bij een 2e gewoon geen tijd om je als kraamvrouw te gedragen maar toch moet je dat wat meer gaan doen. Paar Tips hoe wij het doen thuis: Overdag waar ik niet aan toe kom doe ik ook niet. Ga me niet meer druk maken over bijv. het uitruimen van de vaatwasser. Dat kan ook als mijn man thuiskomt. 's avonds als we gegeten hebben leg ik mijn oudste op bed en doe ik daarna gelijk even de was(ophangen,opvouwens wasje draaien. En mijn man let dan op de kleine. Om 20.00uur is het thee tijd en doen we in principe niets meer. Even tijd om bij te komen. En gezellig even samen te kletsen. (desnoods met de baby op schoot. ) Wat ik ook nog weleens doe is mijn oudste in de kinderstoel voor sesamstraat zetten als de baby aan het slapen is en dan kan ik snel even de vloer dweilen,vaatwasser uitruimen en hij heeft het ook naar zijn zin. Het is nu gewoon even heel zwaar maar hou jezelf voor ogen dat het echt beter word! Je kleintje is pas 3 weekjes dus jullie moeten nog helemaal aan elkaar wennen en een ritme vinden. Bij ons hebben we pas ritme sinds ik weer ben gaan werken dus vanaf 11 weken. Dus neem er gewoon de tijd voor probeer zoveel mogelijk te genieten en laat het huishouden maar voor wat het is...en vooral zorg dat je man je helpt met bepaalde dingen. Die van mij is nu ook de flesjes aan het afwassen zodat ik dit berichtje aan je kan sturen Succes, Groetjes Lysanne
Geen ervaring, maar kan me er alles bij voorstellen. Zodra die eerste 2 maanden voorbij zijn van de kleine denk ik dat het al anders zal zijn. Zo heb ik het iig met de eerste en tot nu toe enige ervaren. Durf een dagje de kinderen uit handen te geven. In iedergeval de oudste naar opa en oma ofzo en vraag bijstand van je partner voor de kleinste met luiers verschonen, (afgekolfde) melk te geven. Heb je zelf even de mogelijkheid om tot rust te komen en kan je het beter overzien. Denk dat ik het zo zou aanpakken.
Dank voor de snelle reacties. Fijn om te lezen dat hetzelfde anderen ook overkomt. We voelen onszelf erg ondankbaar de laatste dagen. En ik denk dat onze negatieve houding ook voelbaar is voor de kids. Mijn man helpt waar hij kan. Gelukkig zijn we wat dat betreft goed voor elkaar. Maar hij werkt natuurlijk ook gewoon de hele dag, en werkt freelance bij in de avond. Dus hij probeert de nachten door te slapen. Ik verschoon de luier, hij maakt het flesje en kruipt dan weer in bed. Misschien moet ik het huishouden wat meer op zijn beloop laten (tot zekere hoogte). Wij moeten ook weer even wat meer samen kroelen, want sinds de geboorte zijn we enkel nog maar aan het regelneven en elkaar bij staan. We missen de intimiteit. Maar dat heeft meerdere redenen (operatie etc). Lichtpuntje, zaterdag ochtend ga ik lekker naar de kapper (heeft mijn man geregeld)
heel herkenbaar!!!!! onze meiden schelen 17 maanden en dan was de jongste ook nog een huilbaby. van 2,5 week tot 10 weken was ze alleen stil in de draagdoek. Dus dat wil zeggen de hele dag in de draagdoek! Waarschijnlijk moet je oudste nog erg wennen en merkt hij ook dat het bij jullie op is. En juist daar "profiteren" ze van. Maar echt het wordt beter. Op den duur kun je inderdaad proberen de ritmes op elkaar af te stemmen en vermaken ze elkaar een poosje zodat jullie "rust" hebben. En natuurlijk worden de avonden op den duur ook eigen tijd (waarin waarschijnlijk ook van alles moet gebeuren hahaha) succes
Ja hier ook heel herkenbaar, er zit bij ons 13 maanden tussen, en we hebben het nu nog wel eens... dat we denken waar blijft de tijd. Vanaf het moment dat je wakker wordt ben je in ieder geval met 1 kind bezig, geen enkel momentje voor jezelf! Wees gerust het wordt echt beter, bepaalde dingen moet je echt even los laten!! Probeer je dochtertje hoe klein ze ook is er zoveel mogelijk bij te betrekken en probeer ze zoveel mogelijk in hetzelfde ritme te krijgen. Is nu met de voedingen van je zoontje erg lastig maar hij is nog zo klein, het gaat straks helemaal goedkomen en dan komt dat romantische beeld ook weer helemaal terug hoor, als je ziet hoe leuk ze straks op elkaar reageren!! Nog even doorbijten en proberen iets minder druk te maken ( hoe moeilijk dat ook is.. ) en gewoon proberen te genieten!! Heel veel succes en ben benieuwd hoe je het over een aantal weken ervaart!! edit: heb de kleine meid hier ook vaak in een draagdoek gedragen!! Ideaal!! Misschien is dit ook iets voor jou! Kan je je even bezighouden met je meid terwijl je zoontje rustig bij je ligt te slapen.
tis geen tip maar dít is dus de reden waarom ik geen 2 kids wil. Je vliegt en rent het huis door want als je met 1 klaar bent moet inderdaad de ander wel weer een fles of aandacht of in bad. Zeer weinig tijd voor jezelf. Phoe lijkt me ontzettend zwaar! Ik hoop echt dat jullie eruit komen en dat je toch nog even tijd voor jezelf, en niet te vergeten, voor elkaar heb. Mijn man en ik hebben minimaal 1dag + nachtje voor ons zelf. Dan gaat onze kleine man naar opa en oma en hebben wij even rust en tijd voor ons zelf. Ochtend flink uitslapen, avondje uiteten of filmpje kijken en dan kunnen we er weer tegen aan. Misschien toch nog een tip: plan minimaal 1x in de maand een dag voor jezelf en je man. Oppas voor je kids, bij opa en oma. Laat ze daar 1 nachtje slapen zodat jullie zelf ook even slaapt kunnen inhalen. Dit doet echt wonderen voor ons. misschien helpt het ook bij jullie Succes
Nope, it's a hell of a job! Doe ik écht niet nóg een keer!!!! Sterkte...tja het gaat beter maar dat duurt nog lang.. wanneer nr 1 op school zit bijv.
Hoi, geen tips, maar een grote herkenbaarheid: je bent niet alleen. (Gedeelde smart is halve smart toch?) Ik (nou ja, wij ) zit er nu ook middenin met een zoontje van 2 en een dochter van bijna 6 weken. Ik maak dagen van half 6 s ochtends tot 22 uur s avonds (en dan om 3 uur nog een voeding uiteraard) want ze wisselen de zorgmomenten keurig af, wat toch ook een voordeel is als ze niet met zn tweeen staan/liggen krijsen. Ik zit af en toe ook tegen het plafond, maar heb gelukkig af en toe mn moeder die een dagje inspringt om te strijken oid, want verder dan de vaatwasser en een wasje draaien kom ik niet op zo'n dag hoor. Ik leef gewoon van dag tot dag. Vandaag een goed dagje, 1 kind op bed, de ander krijgt een flesje van papa en ik even ontspannen op zp En pak je momentje bij de kapper! Wat fijn dat je man dat regelt voor je zeg!
Herkenbaar.. Er zit 15 maanden tussen en zoals nu zitten we er allebei doorheen. Emma heeft waarschijnlijk koemelkallergie dus dat schiet ook niet op helaas. Wel fijn om te lezen dat we niet de enige zijn.
Haii Ik ben dan weer een andere kant hahaha.. mijn oudste is net 2 en de jongste nu inmiddels wel weer 5 maanden. Het begin is echt wennen gewoon, maar nu is het inmiddels zoooooo'n routine dat ik het niet eens meer merk. mijn oudste slaapt niet meer, als sinds lucas er is niet dus eigenlijk heb ik nooit een momentje voor mezelf. Wat heeeel belangrijk is is dat je de boel de boel kunt laten. Denken, die was en dat huishouden kan straks ook. Creeer meer rust in je hoofd en in de tent dat scheelt enorm. Wen je idd een ritme aan waar beide kids in passen. Ik deed bijv. in het begin sochtend voor de kinderen opstaan (uur of zes) en dan alles snel klaar zetten, dan nam ik ontbijt voor de oudste mee samen emt de fles naar boven, traphek erop, en dan deed ik lucas een fles geven terwijl noah lekker zn ontbijtje at.. daarna kleedde ik ze allebei aan en gingen we wandelen enzo.. Je wordt overal steeds handiger in en dat gaat veel sneller als bij de eerste. Maar je moet zelf ook wat makkelijker gaan denken en de dagen echt nemen zoals ze komen. geen lijstjes maken met wat je allemaal in huis wil doen maar gewoon denken, oke ik wil een boodschapje halen dat combineer ik met de wandeling (bijv) en als ej tussendoor nog ergens tijd voor hebt prima, niet dan ook goed.. Je zit nu nog zoooo vol hormonen, vermoeidheid dat het allemaal heeel veel lijkt, dat wordt echt minder!!!! Ennnnn.. binnenkort slaapt je kleintjes vast lekker door (wat dat aangaat ben ik heeeel verwend. met 4 weken sliep hij door van 8 tot de andere ochtend) en dan heb je je avonden weer voor jezelf!
oh meid dat gaat echt over... de eerste paar maand is echt even doorbijten met dit soort dingen.. je bent natuurlijk doodmoe van alles en van de nachtelijke flesjes en je grote meid... ik heb er ervaring mee, mijn oudste dochter was 16 maand toen haar zusje werd geboren werd en ook ik had bijna geen energie meer en vond het lastig te plannen met de slaapjes en de flesjes en het huishouden en mijn dochters evenveel aandacht te kunnen geven... maar na een paar maand had ik alles onder de knie en was mijn babymeisje weer wat ouder en toen ben ik ze gelijk op bed gaan leggen zodat ik in die tussentijd even door het huis kon en wat voor mezelf kon en, lekker douchen enzo... en dan worden ze na 2,5 uur slapen smiddags wakker en dan kan je met ze allebei wat leuks gaan doen... ook als je bv gaat koken en alletwee je kindjes beneden zijn word makkelijker... vooral als je jongste kan zitten, ik zet ze altijd allebei in de kinderstoel naast elkaar en doe dan de tv aan zodat ik rustig en veilig kan koken.. anders heb ik ze allebei aan mn benen hangen haha... ik moet zeggen dat ik het nu sinds een half jaarje goed onder de knie heb en mijn dochters ook helemaal in hun structuur zitten en zich prettig voelen... en ik ook.... ik weet niet hoe vroeg je kids smorgens wakker zijn? hier zijn ze rond 8 uur wakker en dan gaan we naar beneden, en rond 11.30 gaan ze samen in bad of onder de douche en ik doe ze dan allebei in bed en dan kan je zelf ffe je ding doen... als je dat kan volhouden dan komt er echt vanzelf een soort van ritme in...
Wij hebben dan 'slechts' één kindje, maar werken beiden veel uren, dus dit is (en was) vaak ook best een geregel. Wat mij echt heeft geholpen: voel je niet schuldig om je oudste lekker een uur voor de TV te zetten. Wel een veilig / educatief filmpje natuurlijk! Daarmee vermaakt bijna iedere peuter zich en heb je lekker je handen vrij. Wanneer je over een paar maanden alles wat beter op de rit hebt, komen de romantische uitstapjes en andere verantwoorde bezigheden vanzelf.
Welkom in de wereld van meerdere kindjes Ik begrijp je gevoel volkomen, en de meeste tips zijn al voorbij gekomen. Wat bij ons ervoor heeft gezorgd dat we het tot nu toe hebben overleefd is het volgende: - zoveel mogelijk de ritmes van de kindjes op elkaar aanpassen. Probeer de middagslaap van de oudste af te stemmen op het slaapje van de baby. Doe ze 's avonds tegelijk naar bed, dan heb je tenminste wat tijd tot de volgende fles; - ik weet niet of jullie een bad hebben. Maar doe ze bijv allebei om de dag in bad ( is vaak zat). Zet de oudste in het bad en ga zelf bijzitten met de baby. Zijn ze allebei meteen in bad geweest en hebben zich mooi vermaakt. Heeft je oudste ook tijd gehad met mama en heeft kunnen spelen met de baby. En de volgende dag hoef je niemand in bad te doen. - geef de oudste voldoende aandacht (desnoods met de baby in een draagdoek) dan gaat ze de aandacht niet opeiesen op een negatieve manier; - stel prioriteiten. Bij meer dan één kind kun je je huis nou eenmaal niet perfect op orde hebben, het kan wel, maar dan ga je zelf eraan. Kijk of je voor de eerste maanden niet iemand kan vinden die bijv één keer per week het strijken komt doen. - reserveer tijd voor jezelf. Kijk of je tenminste 2x per maand oppas kunt vinden voor de kids en ga iets leuks doen met je man. - en de belangrijkste: ACCEPTATIE... Hoe gek het ook klinkt. Het is nu nou eenmaal even zwaar, het wordt makkelijker, dan weer moeilijker (met al die sprongetjes en tandjes) en uiteindelijk wordt het geweldig met de twee kindjes die samen opgroeien en heel veel aan elkaar hebben. Probeer niet te denken over hoe makkelijk het nou niet was met 1 baby. Dat is de enige reden waarom ik blij ben dat ik niet eerst 1 baby had en daarna een drieling. Dan zou ik echt gek worden. Nu heb ik gelukkig geen vergelijkingsmateriaal en GENIET!!! Je hebt twee wondertjes op de wereld gezet, dat is toch waanzinnig?
dit is dus precies wat ik mensen uit probeer te leggen in andere topics die zo dolgraag 2 kinderen vlak op elkaar willen. men vind dat vrijwel altijd wat overdreven. nouja "been there done that" zullen we maar zeggen. en ik was 12 jaar alleen. de reden dus dat nummer 3 in zijn eentje blijft en we heerlijk genieten van dit wondertje. van elke dingetje wat ie doet , zonder aldoor die drukte en die stres. veel sterkte en denk ook om jezelf na zo'n keizersnee da's niet niks. heb je niet iemand die je ff kan bijstaan dat je een weekje of wat hulp hebt ofzo om overdag wat bij te slapen en te herstellen? dan kan je de hele wereld ook wat beter aan. en vergeet niet te genieten van je nieuwe wonder.
Ik vind het hebben van 2 kinderen dicht op elkaar best te doen. Ja, het is soms best zwaar, maar niet dat ik het anderen zou afraden. Wat adi zegt, acceptatie is het belangrijkste! Je kan er toch niets aan veranderen en probeer het positief te zien: nu is het even bikkelen, maar het wordt écht beter! Je kan ook niet anders, met negatieve gedachten kom je nergens (al snap ik het heus wel, maar het heeft gewoon geen zin). Ik weet nog wel dat ik een tijdje had dat ik dolgraag wilde dat Lisa 's avonds boven zou gaan slapen. Dat is 2 keer gelukt. Daarna hoopte ik dat ze 's avonds niet zou huilen. Dat is haast nooit gelukt. En nu hoop ik alleen maar dat ze weer gaat drinken. Dingen kunnen soms raar lopen, heel anders dan je had gedacht en gehoopt. Probeer te genieten van wat je wél hebt. Twee kindjes die het goed doen, toch? De tijd voor jezelf en elkaar komt heus wel weer. En jullie slapen toch altijd samen? Geniet daar dan van! En je huishouden is echt niet belangrijk, doe de dingen die echt moeten en de rest komt wel weer als het allemaal wat soepeler loopt allemaal. Vergeet ook niet dat je jongste pas 3 weken is! Ik ben wel lichtelijk gefrustreerd over hoe het hier loopt hoor , ik zou graag mijn 2 kindjes thuis willen hebben, samen met mijn vriend in 1 bed slapen (nu is er altijd iemand thuis en iemand in het ziekenhuis). Maar dan nog, het is nu even niet anders en al loop ik momenteel op mijn tandvlees, ik zal nog even zo door moeten! Ook hier wordt het weer beter en bij jullie ook
Zo ik zie best wel dat sommige snel weer zwanger waren.. 5 maanden en 4 maanden ben ik al tegen gekomen. Respect voor jullie hoor. Ik denk er overna als hij anderhalf is. Dan misschien nog niet gelijk raak, dan is hij bijna 3 als ik uitgerekend ben. Heeft mn zus ook en dat gaat prima.
Ik heb geen 2 kindjes, maar wel 1-tje met flinke reflux en een vriendin die inmiddels haar 2e kindje 18 maanden na de eerste heeft gekregen die allebei reflux hebben en wij zweren bij een draagdoek. Sowieso omdat je je kindje lekker rechtop bij je hebt (voor de reflux lekker) en gewoon je 2 handen vrij. Mijn vriendin kan haar dreumes op de heup dragen terwijl ze de baby in de doek heeft (zou ik snel na een ks trouwens niet doen hoor). En verder kan ik meegaan met het accepteren (nogmaals geen 2 kindjes, maar groot drama met de 1e gehad ) je kan er niks aan veranderen het is zo. Je kan er boos/verdrietig om worden, maar daar wordt het niet anders van. En die tip van 1x per maand ff rust met zn 2-en vind ik ook een goede. Kijk of je je kinderen bij opa en oma kan brengen, lekker uit eten en dan vroeg onder de wol en 's ochtends lekker uitslapen. Willen opa en oma bij jullie oppassen (ivm dat daar alles is) boek een hotelletje om de hoek en ga alsnog lekker slapen. Veel succes!