Attachment parenting/Natuurlijk ouderschap

Ik zal nog even alle punten langsgaan.

1) Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.
Milan is na de bevalling de hele tijd bij mij gebleven. In de kraamweek zijn alleen opa's en oma's en mijn broertjes en zusjes langsgeweest en ook toen is Milan bij mij (en mijn vriend) gebleven. Later mochten anderen 'm pas vasthouden.
2) Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
Ik laat Milan nooit huilen (dus al zeker geen slaaptraining!!). Ik probeer 'm te troosten en lukt dat niet, dan blijf ik wel bij hem.
3) Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.
Milan krijgt nog steeds borstvoeding (ook eigenlijk altijd live)
4) Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.
Hij wordt ook nog steeds regelmatig gedragen (minimaal een half uur per dag). We hebben een hele stapel draagdoeken
5) Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
Dit hebben we wel geprobeerd (we hebben een co-sleeper), maar Milan slaapt daar gewoon niet in. Hij slaapt wel eens bij ons in bed, maar meestal gaat 't beter als hij in z'n eigen ledikantje op z'n eigen kamertje slaapt.
6) Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
Dat doen we ook! We gebruiken sowieso geen agressie, ook geen tik op z'n billen ofzo en we schreeuwen niet tegen hem. Als 'ie iets niet mag zeggen we duidelijk NEE en leggen we uit waarom het niet mag en vervolgens leiden we hem af met bijvoorbeeld een spelletje. We proberen hem sowieso zo min mogelijk te verbieden, alleen dingen die echt niet kunnen (bijv. aan de kachel zitten) mag 'ie niet.
7) Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.
Milan is tot deze week altijd thuis geweest (iig niet naar een kdv, go of oppas), omdat ik werk en studeer vanuit huis. Hij gaat ook nog niet logeren oid. Aankomende vrijdag gaat Milan voor 't eerst naar 't kdv (hij is dan ruim 15 maanden), omdat ik voortaan 1 dag in de week buitenshuis moet werken.
8 ) Bewaar het evenwicht in je gezinsleven.
Dat doen we dus ook!

Ik denk dat wij dus wel redelijk AP zijn (dragen, bv, etc.). Wij proberen verder ook vooral houten speelgoed te kopen voor hem en hem geen tv te laten kijken. We zetten wel eens een cd voor 'm op, want hij vindt muziek heel leuk.
Volgens mij gebruiken heel veel AP (en UP)-ouders ook katoenen luiers, maar dat doen wij niet. Ik moet heel eerlijk zeggen dat het (voordat Milan was geboren) mij gewoon nogal een gedoe leek en ik nu pas meer de voordelen ga zien, maar ik vind het nu te laat om er nog mee te beginnen (oa vanwege de hoge aanschafkosten).
Que UP weet ik 't nog niet zo goed, ik vind het heel moeilijk om Milan uit te leggen dat iets niet mag, zonder daar een consequentie aan te verbinden. Nu lukt het nog, maar hij luistert niet echt. Hij is nu echt op zo'n leeftijd waarop 'ie z'n grenzen gaat verkennen, en ik merk dat 'ie wel regeltjes nodig heeft. Ook vind ik het moeilijk om 'm niet positief te benaderen als 'ie juist iets goed doet, ik wil 'm dan al snel belonen. Maar we zijn daar nog een beetje zoekende in, dus misschien wordt het toch UP, want ik zie de voordelen er wel van in.

 

Jemig, hoe wil je dan nog opvoeden, )als je dus wat ik vet heb gemaakt, toe ga passen'.
Misschien leuk om te weten dat kids die nooit gecomplimenteerd worden, vreselijk onzekere mensen worden, maar dat datzelfde gebeurt met kids die altijd complimentjes krijgen of nooit te horen krijgen dat ze iets fout doen.... Een kind heeft het zowel nodig om te horen wat goed gaat, maar ook wat fout gaat. Dat laatste natuurlijk op een opbouwende manier.
Maar stel je voor dat ik mijn dochter gewoon een compliment zou geven als ze een kleurplaat maakt en dat zichtbaar afraffelt om er maar af te zijn... Dan weet een kind toch niet meer wat nou wel gepast gedrag is en wat niet... Juist door op zo´n moment te benoemen dat ze het maar afraffelt, weet een kind ook dat het ECHT iets goeds heeft gedaan als ik wel een compliment geef!

 

1) Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan. Mee eens, echter is ons meisje geboren dmv een keizersnede en sliep op de kinderafdeling. Pas na een week mocht ze mee naar huis en in die week heb ik haar helaas weinig bij me kunnen houden. De weken die er op volgden gelukkig de schade goed in kunnen halen door kraamvisite wat langer op afstand te houden (en dus eerst veel tijd met zn 3tjes door te hebben gebracht).
2) Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen. Mee eens ..Althans, ik laat haar echt wel eens 10 minuutjes huilen als ze in bed ligt en als ze huilt omdat ze haar zin niet krijgt dan laat ik haar ook gerust even huilen. Bij elke huiltje je kindje gelijk in je armen nemen vind ik persoonlijk geen goed idee. Ik zie dan echt van die supernanny taferelen voor me van kinderen die niet in bed te krijgen zijn etc.. Heeft je kindje verdriet (en dat hoor je echt wel) dan probeer je uiteraard dit verdriet weg te nemen.
3) Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf. Niet mee eens. Ik heb slechte begeleiding gehad waardoor ons meisje op de 3e dag alleen nog maar sliep (kreeg niets binnen) en aan de sondevoeding moest. Nooit maar dan ook nooit meer ga ik BV proberen te geven! Ons meisje doet het prima op FV, slaapt goed, heeft een goede binding met mij en haar papa en is zo gezond als wat. FV van tegenwoordig is van uitstekende kwaliteit en contact leggen met je kindje kan ook zonder haar aan je borst te doen! Respect voor de moeders die langere tijd BV hebben gegeven maar ik vind het zo jammer dat dat zelfde respect bijna niet gegeven wordt aan moeders die bewust hebben gekozen voor FV. Zeker in mijn geval was het een keuze die gemaakt werd omdat ik het beste wilde voor mijn kind. Dat zij snel zou herstellen, dat ik snel zou herstellen en we snel samen zouden zijn!
4) Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt. Geloof zeker dat dit waar is echter werkte dit niet voor mij en mijn meisje is erg nieuwsgierig aangelegd dus denk niet dat ze het erg gemist heeft.
5) Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan. Ze heeft 1 week bij ons in de kamer geslapen, allemaal sliepen we toen erg slecht. De eerste nacht in haar ledikant sliep ze als een prinsesje. Als je kindje overdag genoeg aandacht en liefde krijgt denk ik niet dat het nodig is dat ze s' nachts bij jou in bed slaapt. Daarbij...wil je dan nooit meer lekker alleen met je partner in bed liggen?
6) Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken. Zeker mee eens! Zouden meer mensen moeten doen. Al vind ik het heel eerlijk soms zelf ook wel moeilijk om niet met al te veel stemverheffing 'Nee, mag niet' te zeggen bijvoorbeeld. Maar opvoeden is een leerproces dus het kan ook niet in 1 x perfect gaan.
7) Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding. De 1e keer dat ze 2 nachtjes alleen ging logeren was ze 3 maanden. Daarna is ze nog 2 keer wezen logeren en volgende week gaat ze weer 2-3 nachtjes (overigens wel altijd naar dezelfde personen). Daarbij gaat ze 2 dagen in de week naar een gastouder. Langdurig over vaak voorkomende scheidingen vind ik niet oke maar af en toe logeren vind ik wel heel belangrijk. Ik wil dat ze weet dat er meer mensen in deze wereld zijn die van haar houden en die voor haar kunnen zorgen. En oke, met 10 maanden heeft ze dat misschien nog echt niet goed door maar ik was zelf bang dat als ik haar nu niet af en toe een keertje een nachtje laat logeren .... ik het staks niet meer aandurf . De 2 dagen dat ze naar haar gastouder gaat vind ik ook erg goed. Ze speelt met andere kindjes, andere omgeving, ander speelgoed en weet dat ook een ander goed voor haar kan zorgen. Ze vindt het ook leuk!
8 ) Bewaar het evenwicht in je gezinsleven." Mee eens! Maar daar versta ik ook 'tijd voor jezelf' onder.

 

Mee eens! En wat is er verkeerd aan om je kind te complimenteren? Ik prijs mn zoontje om de stomste dingen de hemel in, bewust! Omdat ik vind dat het goed is voor zn zelfvertrouwen.. ik zie niet in wat daar niet verantwoord aan zou zijn?

Daarbij las ik ook dingen over geen tv, radio en geen plastic speelgoed.
Deels mee eens: Tot een half jaar zie ik ook niet veel meerwaarde aan tv en radio, maar na die tijd merkte ik aan mn zoontje dat hij die extra prikkels juist erg leuk vindt en hij kan helemaal gebiologeerd kijken naar het journaal bij wijze van spreken...
Houten speelgoed: wat is er mis met plastic speelgoed?
Ok, ik ben van mening dat veel plastic speelgoed weinig doet voor het creatieve vermogen van je kindje. er komen geluidjes en lichtjes uit en dat moet dan vermaak zijn? Toch vindt mijn zoontje dat dus WEL leuk, en ik zorg er voor dat hij genoeg gevarieerd speelgoed heeft waarbij hij ook zelf dingen moet ondernemen. daarbij vind ik houten speelgoed ook veel mooier dan dat hard plastice gedoe, maar ik kijk ook naar wat mn zoontje zelf aangeeft. Als hij het leuk vind, wie ben ik dan om hem dat te verbieden? (Geldt niet voor alles hoor!!)

 

leuk topic
zelf voed ik mijn meisje niet zo op, ik ben meer van de rust regelmaat.
wel is de hechtings periode belangrijk en is het belangrijk dat je kind weet dat je er voor hem of haar bent.
heb zelf de fles gehad en heb nooit bij mijn ouders geslapen (behalve bij enge dromen of ziek zijn, werd wel terug gelegd als ik weer sliep)
ik heb een onwijs goede band met mijn moeder en heb nooit last van exzeem of allergie gehad..

ik zie het opvoeden zo; bied je kind warmte en liefde, maar ook duidelijkheid en structuur (vooral als ze wat ouder worden). huilen is praten dus probeer als ouder te achterhalen wat je kind wil "zeggen" soms is dat ook het verwerken van de prikkels om hen heen voor het gaat slapen. (als wij van werk komen willen we ook ons verhaal doen).

zelf heb ik het bij mij zijn afgebouwd door; in buik, in wieg naast bed, in eigen bed met deuren open (vaak bleef ik dan boven tv kijken zodat ze me kon horen) in bed met deuren dicht.
verder heb ik inbakerd om haar geborgenheid te bieden.
ook heb ik haarbv gegeven zolang het kon maar nu gaat het gewoon niet meer ze wil meer dan ik heb dus doe nu 50/50 en dan 75/25 en dan alleen fles voeding.
zo denk ik mijn meisje het best aan overgangen te laten wennen. maar ook aan het feit dat ik niet altijd bij haar kan zijn.

we hebben een pittig maar makkelijk meisje, ze wil meer dan ze kan maar huilt bijna nooit slaapt de nacht door en is gek van aandacht en totaal niet mensen schuw.

even kort nog over niet straffen niet belonen e.d.
een kind kan zelf geen grenzen stellen daarom zijn wij er als ouder. en als je geen koud kent ken je ook geen warm dat geldt ook voor goed en fout, denk dat het belangrijk is ze dat te leren

groetjes hellen

 

Linda86: De katoenen luiers....Ja, daar denk ik nu ook over na. Ik weet het niet. . Ik weet ook niet zo goed wat ik mij er bij voor moet stellen . Ik gebruik al sinds 1998 wegwerpluiers. . Het is nooit te laat om te leren uiteraard. Ik overweeg het. Enig idee wat nu echt de voordelen zijn tov wegwerpluiers? Behalve het milieu?

Plastic speelgoed: Schuldig! Mijn boys zijn dol op little people.
TV: Ook schuldig. Hier staat Nickjr wel eens aan.

 

Ja, maar allerlei psychische problemen waren vroeger meer taboe, werden in de doofpot gestopt op je was gewoon een rotkind, dom of gek. Er was ook een stuk minder bekend over dan nu.

Ik denk dat ik grotendeels volgens die omschrijving leef hoor, maar ik doe gewoon vooral wat ik denk dat goed is en wat goed voelt. Niet omdat ik zoiets in een boekje of omschrijving heb gelezen.
De kinderen slapen de eerste maanden hier op onze kamer, maar in hun eigen bedje. Ik geef borstvoeding, laat ze niet huilen (hoogstens 5 minuten voor ze slapen gaan als ze even hun prikkels moeten verwerken). Ik draag mijn kinderen niet de hele dag bij me, soms met het wandelen van de hond.
Tja, natuurlijk werkt het goed om je kind positief te benaderen. Maar goed, ik straf net zo goed, want ik vind dat dat allebei bij het leven hoort en ook natuurlijk is. Er is toch niets onnatuurlijks aan boos worden en je stem zo nu en dan verheffen, net zo als vrolijk zijn.
Dat andere, UP ofzo (sorry, weet niet meer waar het voor staat) waarbij je je kinderen niet straft, niet beloont etc., daar kan ik me niet in vinden.
Oh ja, mijn dochtertje ging vanaf 7 maanden 1 dag per week naar het kdv toen ik werkte, eerder had ik er geen goed gevoel bij. Nu ben ik nog steeds thuis, want ik heb geen werk. Maar sowieso wil ik de komende maanden nog wel bij hem zijn.
Ik gebruik deels wasbare luiers en deels wegwerpluiers...oeh, ik ben best wel een geitenwollensok als ik het zo lees !

 

Het lijkt mij helemaal niks. Het is juist goed om grenzen te stellen en belonen en complimenteren.
Ik werk met beschadigde jongeren (jeugdpsychiatrie). Daarbij maken wij (team en ik) gebruik van positief gedrag te bekrachtigen (door belonen en complimenteren) waardoor de jongere in staat is zich te ontwikkelen. Er wordt niet gestraft, maar wel duidelijke grenzen gesteld. Je ziet bij jongeren die een hechtingsproblematiek hebben dat ze JUIST complimentjes nodig hebben.
Als je dit gaat toepassen, wat betekent dat voor de ontwikkeling van een kind? Ik heb er grote vraagtekens bij. Ik ken dit niet en ga eens wat info zoeken hierover...

 

Ander voordeel van katoenen luiers is dat kids sneller zindelijk zijn, (omdat ze de nattigheid en poep voelen.... motivatie om het op de wc te gaan doen).

 

Dat verklaart maar een beperkt deel van het feit dat mensen van nu meer psychische problemen hebben. Het speelt idd mee, maar slechts ten dele...

 

Nou, die generatie van onze ouders of grootouders is anders ook niet echt bepaald volgens die 'natuurlijk ouderschapsrichtlijnen opgevoed, dus waarom zouden die dan minder psychische problemen hebben? De hele maatschappij is ook de vorige eeuw ontzettend veranderd en heel snel veranderd, als je het met de eeuwen daarvoor vergelijkt. Er wordt ook veel meer verwacht denk ik van kinderen, ze zijn veel vroeger wijs en volwassen.
En in de jaren zeventig had je natuurlijk ook een grote stroming van die alternatieve opvoedingen, volgens mij zijn daar ook genoeg uit voort gekomen die psychische problemen hebben.
Heb jij dan informatie ofzo uit een onderzoek waar blijkt waar dit door komt? Niet om je aan te vallen ofzo, ik vind het juist wel interessant !

 

Nog even over AP en UP, ik ben er absoluut fan van, maar pas het niet 100% toe. Ik pak eruit wat ik kan gebruiken en wat mijn kinderen volgens mij nodig hebben. Ik straf alleen absoluut niet, ben van mening dat dit zeker niet nodig is om een kind te leren wat wel/niet kan. Ben er zelf ook groot mee geworden. Wel benoem ik hoe ik het graag zou willen en waarom. En je kan een kind ook positief bekrachtigen zonder complimenten te geven, makkelijk zelfs. Ik geef ook complimenten, gaat ook eigenlijk vanzelf zou het niet eens af kunnen leren als ik zou willen ben ik bang. Maar waar het bij UP vooral om gaat, is dat je het samen doet. Je gaat dus niet boven je kind staan als opvoeder, maar ernaast. Dat spreekt mij heel erg aan, en werkt ook heel goed bij m'n meisje. Sinds ik dit ben gaan doen zijn we zoveel rustiger geworden, heel prettig. Ik ben een beetje van het 'moeten' afgestapt als je begrijpt wat ik bedoel.

 

Klopt wat je zegt over de opvoeding van onze ouders enzo, maar die hadden iig een hoop rust en regelmaat en meestal was hun moeder thuis om voor ze te zorgen. Dat kent onze generatie al veel minder en bovendien is het aantal prikkels e.d. in de tussentijd ook enorm gestegen.
Ik heb zo niet een onderzoek voorhanden, heb er vanuit mijn werk wel veel over gelezen (werk in de hulpverlening) en dan is dit vaak wel de algemene lijn en conclusie.
In de jaren 70 had je idd grote groepen die ook een beetje dat AP aanhielden, maar ook erg veel UP-dingen erin hadden. En die laatste methode brengt -sorry dat ik het zeg- nou niet bepaald stabiele volwassenen voort....
Ik ben ook niet zo van de AP. Wel van een heel aantal dingen die erin voorkomen, maar als gehele methode, nee, dat dan weer niet. Zeker niet in combi met die UP, van die laatste gruw ik persoonlijk echt!!
Ik denk zelf dat een kind dat in een stabiele omgeving opgroeit, met ouders die hun kids en elkaar liefhebben (en liefhebben betekent mijns inziens nog altijd: het goede bevorderen en het negatieve begrenzen) en voor elkaar willen gaan in goede en slechte dagen, de basis vormen voor een stabiel en zelfbewust kind. Daaraan toegevoegd rust, regelmaat en regels, later gecombineerd met steeds een nieuw stukje verantwoordelijkheid-dragen, passend bij de leeftijd, maakt denk ik dat een kind opgroeit tot een stabiele en verantwoordelijke volwassene.

 

heb het zo even gelezen!

En ik wist niets van deze opvoedmanier!En wat blijkt wij leven hier al naar!!! BV, op de kamer slapen, niet alleen huilen, letten op signialen, heb mijn baan opgezegt! mijn zoontje is eigenlijk altijd bij me....alleen omdat mijn zoontje 5 wekente vroeg was en door een ks heb ik mijn zoontje voor het eerst op een foto moeten zien! En heeft hij 1 week op de kinderafdeling gelegen! Sinds dien ben ik er 24/7 voor hem!!! En over eigen tijd: wij hebben bewust gekozen voorouderschap dus als ik echt eigen tijd wil dan doe ik het als mijn man thuis is!!!

 

oja wat ik ook wilde zeggen is

wij zijn hier nooit bezig om aan een bepaalde opvoeding te voldoen, dan bedoel ik bijv up of ap...wij doen gewoon wat ons het beste lijkt en waar wij ons goed bijvoelen!!!

Hier mag dus gewoon tv gekeken worden en gebruiken wij gewoon luiers.....wel bewust bezig met scheide en besparen..

 

1) Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.
Zowel Kylian als Kinley hebben bij hun vader gekangeroed toen ik gehechte werd (keizersnee).
2) Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
Kinley heeft de eerste 7 weken alleen maar gehuild van de pijn, niets wat we deden kon haar troosten, dus ze heeft ook wel eens alleen liggen huilen in de box simpel weg omdat ook wij moeten eten.
Nu gaat het veel beter en herken je de huiltjes en reageer ik dan ook verschillend. Bij jammeren voordat ze gaat slapen laat ik het gewoon gaan, is het een pijn huiltje dan sta ik er meteen.
3) Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.
Hier is de relactatie mislukt maar dan nog zie ik niet in waarom men denkt dat iemand die flesvoeding geeft een minder intiem moment heeft met het kind dan wanneer het om borstvoeding gaat.
Wat betreft het zoveel mogelijk als ouder zelf doen ben ik het helemaal mee eens, Kinley is nu 9 weken en deze week heeft oma voor het eerst een flesje gegeven.
4) Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.
Kinley zit vaak in de wipstoel bij mij, een buikdrager zou niets voor mij zijn. Daarbij vind ik dat ze ook de mogelijk moeten hebben om te leren dat mama best even uit het gezichtsveld kan verdwijnen om de zekerheid te krijgen dat ze wel weer terug komt
5) Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
Nee meteen gewoon op je eigen kamer hier slaapt iedereen gewoon in zijn of haar bed (tenzij iemand ziek is natuurlijk) en dan 's morgens met zijn allen in het grote bed nog even knuffelen en ouwehoeren.
Daarbij ik zou geen oog dicht doen van alle geluidjes en de angst er bovenop te gaan liggen.
6) Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
Mee eens maar dat betekend niet dat mijn kind niet mag merken dat ik ergens boos om wordt.
7) Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.
soms kun je dingen niet vermijden (ziekenhuisopname e.d.) Kylian was 9 maanden toen ik eraan toe was hem een nachtje bij opa en oma te laten slapen. Vind het toch ook belangrijk dat hij zich bij de opa's en oma's ook geborgen voelt en gewoon daar kan slapen.
8 ) Bewaar het evenwicht in je gezinsleven."
Soms makkelijker gezegd dan gedaan vooral als je dus een huilbaby hebt die al je tijd opslokt.

Groetjes Anita

 

Hmm, sommige dingen van de AP-methode passen we wel toe, maar dat komt meer voort uit ons gezonde verstand en intuïtie dan dat we een methode volgen. Ik hou er ook niet zo van, van al die theorieën en methodes. Het geeft me het gevoel dat je kind een soort project is, waar je volgens één of ander boek dan leiding aan geeft, waarbij dat boek dan helemaal geen rekening houdt met het feit dat het ene kind wellicht juist wel van een draagzak geniet en het andere kind juist niet. Ik ken de AP-methode verder niet hoor, dus ik kan er ook niet echt over oordelen, maar het idee benauwd mij nogal. Voor wat betreft speelgoed, Vigo heeft zowel plastic als houten speelgoed, en ik denk persoonlijk niet dat plastic speelgoed een negatieve invloed op zijn ontwikkeling zal hebben.

 

De "mij-tijd" is hier als de kinderen in bed liggen of als papa thuis is. Ik ga 1 keer per maand naar de sauna en dan is papa thuis. Verder heb ik het niet nodig om alleen dingen te ondernemen. Ik doe het graag met man en kinderen samen.

De UP ben ik niet zo voor. Zonder (of met weinig) complimenten opgroeien lijkt me niet bevorderend voor het zelfvertrouwen (eigen ervaring) en de zelfstandigheid. Hier geef ik veel complimenten en "straf" in de vorm van even weg uit de situatie die "niet mag" en iets anders doen, afleiden dus.

En Vroegah...... was alles anders en daarin waren ook grote verschillen. Zelf kreeg ik op vaste tijden een voeding en al snel niet meer 's nachts. Als ik dan huilde van de honger had ik pech, want het was nog geen tijd. Schoonouders deden dat ongeveer zoals AP. De een veel complimenten de ander weinig en het verschil is duidelijk te merken. Man lief is vol zelfvertrouwen, bij mij ontbreekt het nogal. Ik moeite met omgaan met emoties, mijn man niet enz...Dus aan de hand van eigen ervaringen ben ik deze vorm van opvoeden gaan gebruiken (wist niet dat het een naam had) en het voelt goed. Ik denk ook dat dat het belangrijkste is, dat de manier waarop je opvoedt goed voelt. Als je zelf een behoorlijk vrije opvoeding hebt gehad en dat is je niet goed bevallen zul je zelf meer voor de regels, ritme enz gaan denk ik.

 

Ik voldoe aan alle punten behalve 5. En 6 is een mooi streven maar ik schiet best weleens uit mijn slof. (ben nogal temperamentvol)

Dus tja, of ik nu een AP'er ben? Geen idee.

Over UP, ik verdiep mij er af en toe in maar dat is niet echt mijn cup of tea.