Misschien wordt onder belonen "iets tastbaars geven" verstaan? Cadeautje voor het plassen op de pot oid? Terwijl een goed gemeend compliment ook voldoende zou zijn? Merel mocht wel een sticker plakken als ze had geplast, maar dat was maar van korte duur, ze hoefde dat niet meer na een week, want het leek de normaalste zaak van de wereld om niet meer in de luier te plassen en poepen. Van nature een UP-er .....
Volgens meneer Kohn van het boek unconditional parenting is stickers geven ook een beloning. Net als constant overal: Goed zo! op zeggen. Het gaat er om dat een kind uiteindelijk altijd die goedzo/sticker verwacht en dat een inbreuk is op het zelfvertrouwen. Merel had dat dus niet nodig idd een up natuurtalentje
Is er ergens op het net ook in het nederlands te lezen hoe ap en up gezien wordt volgens deze meneer? Ik vind alleen maar engelse sites en dat is zo vermoeiend om te lezen .
hetb gaat bij up juist om de oprechte interesse. Altijd "Goed zo" zeggen kan na een tijd een automatisme worden. Dus kijk je een keer wat minder goed naar de tekening omdat je zelf druk bent, en zeg je gewoon goed zo omdat je weet dat je kindje zich dan beter voelt. Volgens up moet je dus beschrijven wat je ziet:Bijvoorbeeld: Je hebt papa en mama getekend! En ook nog een vogel in de lucht! Persoonlijk ben ik echt niet tegen complimentjes, maar alleen als ze oprecht zijn. Na het lezen van het boek van kohn kwam ik erachter dat ik ook de hele dag: goed zo! riep.... Overigens zijn er veel onderzoeken geweest naar het belonen. Het blijkt dat als mensen constant beloont worden voor bv mooi tekenen/ piano spelen/ hun werk goed doen dat dan de interesse juist verloren gaat! Raar maar waar. Kohn is zelfs gevraagd om in de USA te helpen bij de krediet crisis, omdat die hoge beloningen dus blijkbaar niet er voor zorgt dat mensen goed en integer hun werk doen. Over rust en regelmaat: ik heb gewoon Finn gevolgd en uiteindelijk heeft hij zelf zijn regelmaat bepaald. En daar luister ik naar. Dat betekend bijv dat hij 's middags wel rond de zelfde tijd naar bed gaat omdat hij simpelweg dan ook echt moe is. En 's avonds is hij juist wat later moe de laatste tijd, dus blijft hij wat langer op.
het boek van ene Gordon is in het Nederlands maar ben even de titel kwijt. Volgens mij is het in het Engels: how 2 talk 2 kids so they will listen. (maar kan best zijn dat dat weer van iemand anders is geheugen als een zeef...)
Als ie dat elke avond zegt geloof ik hem ook niet meer wahaha Juist als ie af en toe zegt. ooh lekker schat dan vind ik het extra leuk! (uhm na het nalezen van deze zin wil ik er even bij zetten dat ik het eten bedoel he )
Zo raar vind ik dat eigenlijk helemaal niet. Tegenovergestelde werkt toch ook zo. Je zegt dat dingen niet goed zijn en mensen/kinderen willen het dan toch het liefst wel doen?! Hoe vaker je zegt dat iets heel gevaarlijk is of slecht voor je of wat dan ook, hoe meer de interesse in datgene wordt gewekt. Door altijd maar "goed zo" te zeggen heb je dus dat die interesse wordt verzwakt/verdwijnt....Denk ik dus even hardop. Door dit topic ben ik er meer over gaan nadenken en ik vind er wel wat inzitten. "loze" complimenten inderdaad die je geeft als je het net even te druk hebt of je kijkt even vluchtig, die kunnen je zelfvertrouwen best ondermijnen....Zelf altijd te horen gekregen dat alles eng en gevaarlijk is, (bijna) geen complimenten of even vluchtig (gevolg weinig zelfvertrouwen)..... nu doe ik het tegenovergestelde en dat is ook net weer té...... UP lijkt me een middenweg hiertussen te zijn...ik zal me er eens meer in gaan verdiepen......
ja dat bedoel ze idd met up. Niet zomaar complimenteren maar ook niet helemaal niks zeggen en negeren. Gewoon oprecht interesse tonen in je kind. Het klinkt zo logisch maar als je er echt hard over nadenkt blijkt dat je het ongemerkt toch niet altijd doet. Ookal bedoel je het natuurlijk gewoon goed, en hou je enorm veel van je kind.
Eigenlijk kun je dus stellen dat je constant bewust bent van wat je doet en zegt. Dat is iets wat ik wel doe. Bij mijn clienten geef ik altijd aan wat ik specifiek mooi vindt aan een tekening bijvoorbeeld. Je ziet ze dan echt stralen. Ik kan me niet voorstellen dat dit hen niets doet. Je geeft ze in ieder geval positieve energie mee. Als Yelena een stapje zet (ze loopt nog niet) ben ik oprecht trots op haar en ga als vanzelf klappen en lachen naar haar en zeg goed zo. Dat is toch niet zo gek? Of fout/ondoordacht?
Nee dat is natuurlijk helemaal niet fout en ondoordacht. Dat doe ik ook. Maar inderdaad het bewust zijn van waarom en op welke manier je iets doet. Dat probeer ik wel te doen. Alleen werkt het niet altijd hoor, ik ben ook wel eens moe/chagrijnig/kortaf. Maar over het algemeen denk ik er wel veel bij en over na ja.
hier net zoals Vlinderbloem Tuurlijk was ik ook blij toen Finn liep (enne dat doet ie pas sinds een maand ) Toen heb ik heel hard staan juichen: Jaaaaaa je loopt!!
Wij hebben van te voren wel overdacht hoe we het zouden doen, maar nooit echt concreet iets vastgelegd, maar als ik de "regels" nu zo lees is dat wel min of meer wat wij doen. Ik zal even een toelichting geven. 1) Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan. Dit was niet mogelijk door de keizersnee, maar mijn man is in die tijd bij haar geweest en ook in het ziekenhuis heeft ze naast mijn bed geslapen. Dit is niet expres zo geregeld door ons, maar zo werd het gewoon gedaan en dat heeft ons een heel prettig gevoel gegeven. 2) Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen. In principe laten we haar niet huilen, maar uitzonderingen daar gelaten. We laten haar gerust wel eens piepen als ze niet in bed wil, om na een tijdje weer even heen te gaan en blijven meestal 's avonds even aan haar bedje zitten tot ze slaapt c.q. zoezelig wordt. Wel proberen we haar zelf te laten gaan slapen, maar niet tegen wil en dank. Ook als ze eigenwijs is en kwaad gaat doen krijgt ze hier geen reactie. Dan gaat ze onverbiddelijk in de negeerstand. Dat duurt dan ook meestal maar een paar seconden en dan geeft ze het op. Als er wel echt iets is kan ze altijd bij ons terecht. 3) Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf. Ook niet met voorbedachte raden, maar ze krijgt nog altijd 's avonds een 'slaapmutsje" van de borst, al wordt dit wel steeds minder door de zwangerschap heb ik niet veel melk meer. Er kwam gewoon nooit een geschikt moment om te stoppen en we vinden het allemaal wel prima zo. Het is meer voor erbij dan dat ze nog echt drinkt. 4) Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt. Dat heb ik niet gedaan, eerlijk gezegd. 5) Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan. Niet expres, maar als ze niet lekker is of 's nachts wakker wordt en wij de moed niet hebben naast haar bedje te gaan zitten tot ze weer rustig is, dan slaapt ze lekker tussen ons in. In de praktijk is dat best wel vaak. Maar nooit van begin af aan, meestal als ze 's nachts wakker wordt, zo tegen 4en ofzo. 6) Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken. Grotendeels wel, maar als ze erg dwars doet of niet luistert als ik haar waarschuw il ik best mijn stem wel eens verheffen en kwaad weg lopen. Maar ook niet meer dan dat. 7) Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding. Dit gebeurd ook niet expres, maar ze heeft nog geen nacht gelogeerd en gaat zelden in de oppas. Soms een middagje bij m'n moeder. Het is gewoon niet nodig, ik wer niet en mijn man is ook elke nacht thuis, dus we hebben tijd zat. Ze gaat binnenkort wel een ochtendje in de week nar de psz. 8 ) Bewaar het evenwicht in je gezinsleven." Eh... hoe doe je dat???