Nou mijn ouders deden dat tot ik 9 was. Dat vind ik echt te ver gaan. 3 is misschien vroeg, maar 9 echt te laat. Kijk bij sommige kinderen houdt t vanzelf op en die gaan vanzelf van de een op andere dag zelf slapen. Maar sommige kinderen blijven in zo'n spiraal vast zitten als het ware. Die komen daar zelf niet uit en hebben hun ouders nodig om dat te doorbreken. Net als bij zindelijkheid/leren fietsen/speen afleren. Je kunt kijken wat t beste moment is voor je kind, maar je kind heeft vaak wel jouw hulp nodig om die stap te zetten. En als je die hulp niet biedt, dan hou je je kind zijn ontwikkeling tegen vind ik. Overigens zou ik wel onderscheid willen maken tussen zelf in slaap vallen en ook de hele nacht in je eigen bed blijven. Als je een nachtmerrie hebt gehad en je wordt wakker in paniek, dan snap ik dat je de troost van papa of mama wilt en daar lekker bij blijven. Maar bij het gaan slapen aan het eind van de dag, gaan papa en mama toch een keer weer naar beneden, want die gaan niet om 19u al slapen. Dus je moet een keer weg. Ik lag altijd helemaal vastgeklemd aan mijn ouders zodat ze niet wegkonden, en als ze dan weg probeerden te komen werd ik wakker en begon de ceremonie opnieuw. Dat wil ik echt niet voor mijn kinderen. Ik probeer duidelijk en eerlijk te zijn. Maar dit is dus zoiets, als je veel werkt of je hebt vier kinderen, dan heb je hier helemaal geen tijd voor. Tenzij je je belastingaangifte bij je kind in bed gaat liggen doen☺️
Tja toch niet helemaal met je eens. Blijkbaar had jij een behoefte waaraan je ouders tegemoet kwamen. Ik lig ook elke avond bij de jongste tot hij slaapt en soms blijf ik lekker liggen en kijk ik een filmpje. De middelste gaat rond dezelfde tijd naar bed en de oudste komt er dan even bij liggen of we doen wat huiswerk.
Nou ja dat klinkt wel heel ontspannen en als het voor jullie werkt is dat prima natuurlijk. Maar ik ben het niet helemaal met je eens dat je als ouder in alle behoeftes moet voorzien. Je kan als ouder ook een behoefte onderkennen, maar er niet in voorzien omdat het niet in het belang van je kind is. Ik ken mensen met dochters van 12 en 14 die structureel nog dagelijks bij hun ouders in bed slapen en niet anders kunnen/durven slapen, dat vind ik persoonlijk heel ver gaan. Je moet toch ergens een grens voor ogen hebben met hoe lang je dit wilt doen en wanneer je dan wel je kind alleen gaat leren slapen?
Die grens spreek ik samen met mijn zoontje af en ik heb er alle vertrouwen in dat hij niet tot zijn 12e bij ons blijft, dat vind ik ook te ver gaan. Je moet idd uitkijken dat je ze in plaats van vertrouwen meegeven, niet bang maakt. Zoontje zegt zelf dat als hij 6 is, hij in zijn eigen bed gaat slapen. En relaxed is inderdaad de manier zoals het gaat en zoals ik het zou willen houden. Zolang het voor iedereen prettig blijft is er ook niks aan de hand. En misschien speelt er wel iets waardoor die kinderen van 12 en 14 nog bij hun ouders slapen? Mijn ervaring is in elk geval dat ze vanzelf meer toe zijn aan hun eigen plekje en de een heeft daar wat meer tijd voor nodig dan de ander.
Ik houd me aan het "onvoorwaardelijk ouderschap " principe. Ga eens lezen naar wat jij benoemd TS. Dat zegt me zo niets.
Onvoorwaardelijk ouderschap legt de nadruk op het houden van je kind om wie hij is en niet om wat hij doet. Vind het lastig uitleggen Maar er wordt vooral gekeken maar de behoefte van het kind. En daarbij is binding heel belangrijk. Er worden vaak veel voorwaarden gesteld aan kinderen - eet je bord leeg dan krijg je een toetje - negeren als hij om negatieve aandacht vraagt - prijzen bij goed gedrag Dit soort eisen worden bij oo vermeden. De relatie tussen ouder en kind en respect hebben voor elkaar staan voorop.
Ah oké. Misschien dan een te erge detailvraag: wat doe je dan bij gedrag wat je niet wenst? De kleine vindt het hier bijvoorbeeld interessant om aan stopcontacten te zitten. Ik ga dan naar haar toe en zeg: niet doen dat is gevaarlijk en haal haar handje weg. Als ze het blijft doen dan til ik haar op en zet haar ergens anders neer. Negatief gedrag krijgt dus veel aandacht. Negeren vind ik bij zoiets niet kunnen maar ook omdat het gevaarlijk is. De laatste dagen gromt ze als iets niet gaat zoals zij het wil. Dat negeer ik, omdat ik het niet wil voeden en het is niet gevaarlijk. Hoe zou je dat vanuit oo aanpakken?
Natuurlijk gaat veiligheid voor. Veiligheidsstrips in de stopcontacten stoppen. En blijven uitleggen. Aan het stopcontact komen is niet perse negatief gedrag. Je dochter probeert te ontdekken en ziet daar geen gevaar in. Wat betreft het grommen is lastig. Weet he waarom er iets niet gaat zoals ze wil en hoe het dan wel naar haar tevredenheid is? Negeren is iets wat ik persoonlijk niet zou doen. Je kunt ook benoemen dat je ziet dat ze het niet leuk vindt. En dit begrijpt. Heb je een voorbeeld?
Snap ik er zit beveiliging in de stopcontacten hoor maar wil het haar (met uitleg) toch afleren. Bij het eten bijvoorbeeld. Ze heeft de neiging heel veel brood tegelijk in haar mond te stoppen. Dan geef ik haar dus steeds een stukje en dan gaat ze grommen dat ze niet 10 stukjes tegelijk krijgt. Ik zeg dan vaak: eerst je mondje leegeten en dan gaat ze boos grommen. (Ze kan nog niet praten dus snap wel dat dit haar manier van communiceren is, maar vind het niet echt een passende manier.) Nu wacht ik dan af tot ze haar mond leeg heeft en zeg dan: goed je mondje leeggegeten nu krijg je weer een stukje brood. Dus ik negeer inderdaad het grommen, meer omdat ik haar niet haar communicatie af wil nemen door te zeggen dat ik het niet wil. Maar ik geef er ook geen aandacht aan om het niet te stimuleren. Dat boek dat je noemt, ga ik eens naar kijken.
Als bij ze slapen geen optie is, geen gekke schaduwen, geluiden of lichtweerkaatsingen op berenogen bijv dan een spray maken voor ze? Zag op pinterest anti monster spray, lege fles glassex oid helemaal gepimpt met glitters en stickers. Beetje lavendelolie (uitkijken welke) en klein beetje water (anders kan je dweilen) en de monsters blijven weg. Zou zelf de voorkeur geven aan een klein reisspuitflesje van de etos (minder water en dus minder geklieder) en het slaaplekker spray noemen. Tis geen leugen, ze slapen lekkerder en zijn 'in control'. Wel zorgen dat het bestandsdeel (naast water) bijv ruikt, maar niet gevaarlijk is voor ze. Lavendelolie kalmeert. Je kan dr ook glitter in gooien die je op bijv. taarten kan gooien maar weet wel dat die spray geheid gebruikt gaat worden en bedenk of je glitter dan nog steeds handig vindt (of als ze bij opa/oma is). Het ene kind wordt er banger van, het andere kind herpakt zich. Het ligt aan je kind en aan hoe je t brengt. Zorg wel dat jij en je partner hetzelfde zeggen. Bijv. Er zijn hier geen monsters, maar mocht je denken nog een babymonstertje te zien dan roep je 'boe jij mag hier niet komen/ jij bent niet welkom!" en spuit je deze en dan rent ie heeeeeel hard weg. Wil je geen spuitflessen oid gebruiken, met magisch denken zijn er veel trucjes voor omgaan met onduidbare angsten. (ogen dicht, klap in je handen en roep "jij bent weg"). Belangrijkste was altijd dat zij handelden (actie) en zich uitspraken/opkomen voor zichzelf (empowering) en wij als volwassenen dat niet in twijfel brengen of onderuit halen.
wij hebben hier alle stopcontacten vervangen toen we verhuisden (de voorgangers waren geen klussers, genoeg gevonden zeg maar). De moderne stopcontacten die je gewoon bij gamma haalt hebben kindersluiting ingebouwd. We hebben ze getest met allerlei te vinden spul (vorken, pennen, potloden etc) maar we krijgen ze niet open tenzij we, net als een stekker, 2 pinnen tegelijk insteekt en dat gaat nog steeds een stuk zwaarder. Dr box staat op afstand van de contactdoos zodat ze er net niet bij kan maar omdat ik dr niet elke keer vanaf hoef te halen heeft ze goed kunnen kijken en is de lol er vanaf, lichtschakelaars is ze wel gek van maar die zitten veel hoger. Zij doet voor ons vaak t licht aan en uit.