Ik zie wel allemaal dames die een bepaalde vorm van attachment parenting aanhangen, meer de Natural Family Living variant er van. De basisprincipes van AP is denk ik iedereen het wel mee eens, namelijk dat een kind een band met de opvoeders/verzorgers moet krijgen om zich veilig te kunnen ontwikkelen. Maar de basisprincipes van AP volgens de oprichter Dr. Sears zijn de volgende (sorry even in het engels): Preparation for Pregnancy, Birth and Parenting Feed with Love and Respect Respond with Sensitivity Use Nurturing Touch Ensure Safe Sleep, Physically and Emotionally Provide Consistent Loving Care Practice Positive Discipline Strive for Balance in Personal and Family Life Ik wil alleen maar aangeven dat hier niets staat over langvoeden, co-slapen etc. Dat zijn interpretaties van een substroming. Het respect voor wat een kind kan en dat positief stimuleren vind ik een geweldige grondgedachte van AP.
Ja ik schrijf daar ook mee. En uit eigen bescherming wordt dat denk ik het enige forum waar ik nog mee ga schrijven.
En wat bedoel jijdan precies? Je bericht komt over dat jou manier van opvoeden goed is. En die van ons niet want wij laten kinderen huilen. Prima dat die manier van opvoeden goed voor jou voelt hoor ( meen ik echt) maar haal een ander die niet op die manier opvoed niet naar beneden, want zo komt je bericht over. Aangezien je vind dat het een verloren strijd is. Ik ga in vrijwel alle kanten mee met mijn kids, maar wel tot op zekere hoogte. Waar onder slapen in eigen bed, en in de baby tijd hadden wij een schema qua voeden en slapen. En weet je waarom omdat wij 2 jongens hebben die extreem prematuur geboren zijn, 12 weken te vroeg. Dus zij hadden hun voeding hard nodig. Maanden lang in de nachten de wekker gezet om te voeden, nooit er aan gedacht om ze door te laten slapen. Dus mee gaan in hun ritme werkte niet, en werd ook afgeraden. Na 8 weken ziekenhuis hadden ze een heel ritme qua voeden en dit moesten we thuis blijven doen
Maar waar was het laten huilen goed voor? Wat heeft dat bij gedragen aan een goede hechting en ontwikkeling van de tweeling? (Oprechte vraag)
Pff sjonge jonge... Laat iedereen toch in zn waarde.. Jou manier is niet perfect en de mijne niet.. So what?
Sorry, over het algemeen houd ik me verre hiervan, maar: Het is dat ik over het algemeen een heleboel van me af laat glijden, leven en laten, maar je bent wel heel erg overtuigd van je eigen methode en hebt wel duidelijk meningen over dat anderen het niet goed doen. Misschien is het meer in hoe je het opschrijft. Ik heb het maar even vet gemaakt wat mensen nogal als 'niet in waarde laten' kunnen opvatten.
Wat is dit nou voor vraag? Jij denkt serieus dat de hechting tussen mijn tweeling en ons nu niet goed is door dat we ze hebben laten huilen toen ze iedere nacht wakker werden. Ik werd er gek van want er was helemaal niks aan de hand. Geen honger, warm genoeg, geen vieze luier of wat dan ook. Doordat de mannen steeds wakker werden in de nacht waren ze overdag erg moe, en ja dat komt de ontwikkeling ook niet ten goede hè . Slapen is ook goed voor de ontwikkeling... En met de band tussen mij en de jongens is niks mee. Ik heb 2 heerlijke mannetjes, die heerlijk slapen en ten alle tijden bij ons komen als er wat is. krijg geregeld complimenten dat we het zo goed doen met een tweeling. Dus sorry hechting of ontwikkeling hangt in mijn ogen echt niet af of ze bij je bed slapen en of je in vrijwel alles toegeeft aan je kind. Ik vind sommige dingen erg zweverig hoe mensen hun kind opvoeden. Overal maar ja en amen opzeggen, kind maar uit blijven leggen. Ja het spijt me dat ik het zeg maar ik heb daar werkelijk waar helemaal niks mee. Ik merk dat onze jongens duidelijk grenzen nodig hebben. Ze gaan nu naar de basisschool en merk dat dat ook heel goed gaat mede ook door de regels die er thuis gewoon zijn, sluit prima aan op de regels van school. Nogmaals prima dat andere wel een andere opvoeding gebruiken maar ik heb er niks mee. Fijn dat het voor andere mensen wel goed werkt. Ik vraag me serieus af hoe jou kinderen over een paar jaar zijn, als jij in alles mee gaat met je kind denk ik dat jij of wellicht je kind later wel tegen dingen aan gaat lopen. Denk daarbij aan regels op een kdv of school werk etc.
Sorry mamaloe, ik vind het ook niet aardig wat je over 'andere moeders' zegt. Als ouders het niet op jouw manier doen hebben ze heen respect voor hun kinderen? Niet zo netjes om te zeggen.
Ik ben van mening (ondersteund door wetenschappelijk onderzoek) dat laten huilen schadelijk is. Bovendien zou ik het zelf erg vervelend vinden als iemand me in een kamer zou leggen met de boodschap "je hebt een schone onderbroek en een volle buik en het is hier lekker warm, dús huilen hoeft niet." Een baby kan heel goed verdrietig zijn, niks zweverigs aan. Dit is trouwens helemaal niet bedoeld om jou aan te vallen, maar ik verbaas me soms over de adviezen van kinderartsen/bureau-artsen en andere deskundigen. Allerlei schema's die welbeschouwd niet in het belang van het kind zijn, dat kind heeft geen horloge, sterker nog: geeneens besef van tijd. Een baby (helemaal een premature!) wil maar één ding: MAMA. Onlangs is op het SBO-congres een lezing gehouden door Nils Bergman, een bekende Amerikaanse kinderarts. Hij pleit ervoor (aan de hand van talloze onderzoeken die hij heeft gedaan) dat kinderen meer huid-op-huid contact moeten hebben. Niet om lekker zweverig te zijn, maar omdat gemeten is dat dit contact op allerlei vlakken goed is: voor de hersenen, voor de aanmaak van oxytocine, voor de hartslag, voor de temperatuur, etc, etc. Alleen is men daar in de Westerse cultuur door alle "intelligente" technologieën veel verder van verwijderd geraakt. En dat je tegemoet komt aan de natuurlijke behoefte van een baby, betekent niet dat ik aan vrijwel alles toe geef. Dat staat echt los van elkaar. Voor mijn kleuter en peuter heb ik ook regels, maar ik realiseer me wel dat ik ze niet kan (en wil) trainen alsof het hondjes zijn.
Nee ik zeg niet dat mama's die het anders doen dan ik per definitie niet respectvol met hun kinderen omgaan. Maar ouders die ap en up aanhouden gaan wel per definitie respectvol met hun kinderen om. Dat is dus iets anders. Misschien ligt het wel gewoon aan het feit dat ik me in schrift niet goed kan verwoorden. Maar ik denk idd dat ik afscheid van dit forum ga nemen.
Ik ben ook zeer tegen laten huilen. (en ook ons meisje is veel te vroeg geboren, dus wat dat betreft weet ik alles van een moeilijke start) Ik heb alleen niet meer zo erg die "zendingsdrang" omdat moeders toch doen wat ze zelf goed lijkt. En terecht. Doe ik ook, en niemand hoeft mij ook te vertellen dat ik het "verkeerd" doe. Mamaloe, ik denk inderdaad dat Dragen en Voeden een heel geschikt forum is voor jou, en ook voor mij. Schrijf er al jaaaaaren haha.
Ik denk dat iedereen haar kind(eren) opvoed met de bedoeling dat ze uiteindelijk leuke mensen worden. Of je nu wel of niet een strafhoekje hebt, wel of niet laat huilen, borst- of flesvoeding geven, wel of niet in eigen kamer laten slapen... Elke ouder heeft toch hetzelfde doel? Elke ouder stelt zijn/haar kind toch boven alles? (extreme uitzonderingen daargelaten (helaas)) Mamaloe ik vind inderdaad dat je je misschien niet handig hebt uitgedrukt. Persoonlijk laat ik het makkelijk van me af glijden. Maar ik snap de reacties op je bericht wel. Ik ben niet van mening dat AP per definitie goed is. Het is namelijk ook aangetoond dat kindjes baat hebben bij structuur en duidelijke grenzen. Máár ik vind ook dat AP wel goede dingen heeft. Elke ouder moet uit elke stroming dingen meepakken die voor hen en hun kindje werkt. Soms op je gevoel afgaan en altijd in het belang van hun kindje denken. En volgens mij doen we dat allemaal wel toch?
Wo heftig weer, haha. Zonder inhoudelijk mijn visie te geven tegen of voor bepaalde methode: Er is een ding dat ik niet snap en dat komt hier steeds terug ( maar dat zal op iedr forum zijn) waarom elkaar niet in elkaars waarde laten en waarom net doen alsof alleen jouw methode goed is. Iedere moeder doet het op haar eigen manier en die manier is de beste, heel simpel!!!!! Bovendien denk ik dat geen enkele opvoeding in een bepaald hokje te duwen is onder vermelding van eenmethode. Je doet toch gewoon wat jou t beste lijkt....
Heb je ook wel gelijk in. Maar mán, wat had ik graag gehad dat iemand me bij mijn zoon had verteld dat ik 'm wel bij mij in bed mocht nemen, dat ik veel vaker moest aanleggen, dat ik 'm bij me moest houden en niet krampachtig moest proberen om hem maar in zijn eigen bedje te laten slapen. Ik heb er vreselijk mee lopen tobben terwijl het ook anders had gekund. Ik heb me er bij tijd en wijle vreselijk ongelukkig bij gevoeld.
Maar als moeder ben jij toch degene die beslist wat je doet? Wie had je dan gezegd dat dat allemaal niet mocht? Het cb zegt tegen mij ook weleens iets warvan ik denk: dikke vinger! Ik ben me er gelukkig super goed van bewust dat mn moedrgevoel me er wel brengt! Lekker je eigen ding doen meid!