...te vrijen. Nooit gedacht dat ik dat hier nog eens zou posten. Dat je geen zin hebt tijdens je zwangerschap, is volgens mij niet vreemd. Maar waar ik wel knettergek van wordt is mijn partner die het niet lijkt te willen begrijpen. Iedere dag komen er bepaalde toespelingen mijn kant uit wat er gewoon altijd op neerkomt dat hij wel zou willen vrijen. Hoe vaak ik ook uitleg dat ik er absoluut geen behoefte aan heb, het kwartje lijkt niet te vallen. Buiten de zwangerschap(pen) om vind ik het heerlijk, maar ook niet elke dag ofzo. Gewoon wanneer we zin hebben. Maar nu? De sfeer raakt er gewoon een beetje gespannen door. Als we naar bed gaan, hoop ik dat hij zichzelf omdraait, omdat ik niet weer wil zeggen dat ik echt niet wil. En zijn humeur word er ook niet beter op. Hoe doen jullie dit? Wat kan ik wél doen om het een beetje leuk te houden? Vrijen tegen mijn zin in doe ik echt niet.
Tja tegen je zin in hoeft natuurlijk niet, maar je kan wel proberen zin te maken (als je je verder wel goed voelt natuurlijk). Je man mist gewoon jullie intimiteit en verder voelt hij niet wat jij voelt. Blijf in ieder geval praten en laat hem iig merken dat je wel om hem geeft (knuffel hem eens zomaar,zeg iets liefst oid). Veel mannen hebben het idee afgeschreven te zijn nadat ze raak geschoten hebben . Kleine troost; hier trok mijn zin weer terug na de 12/13 weken..
Ik hoop dat dat bij mij ook het geval zal zijn . Bij mijn vorige zwangerschap was hij degene die me niet aanraakte. Ik kan me ook echt niet herinneren of ik toen wel zin had of niet, want het gebeurde toch niet. Nou ja, het zal geen blijvend iets zijn. De tijd zal het leren...
Ik ben inmiddels de 24 weken gepasseerd, en nog steeds weinig zin. Voel me er gewoon niet prettig bij.. Gelukkig weet mijn man dat het niet aan hem ligt en lijkt er wel vrede mee te hebben. Hier de laatste tijd nog eens per 3/4 weken, is voor mij nu meer dan genoeg.
Tja, misschien is niet iedereen het met mij eens... Maar ik vind eigenlijk dat je jezelf er af en toe overheen moet zetten en het gewoon moet doen. Het kost echt niet veel tijd (zeker niet bij zo een lage frequentie ) en je man is ook weer happy. Kleine moeite voor een goed eindresultaat! Ik bedoel niet dat je elke avond de sterren van de hemel moet vrijen. Maar denk niet dat het onredelijk is om elkaar een beetje tegemoet te komen. Voor hem iets minder vaak dan hij zou willen, voor jou juist iets vaker dan je zou willen.
Ben ik niet helemaal met je eens Sempje..., tegen je zin in seksen werkt toch ook niet. Gelukkig zei mijn man laatst uit zichzelf dat ik het zelf ook moest willen, omdat we er samen van moesten kunnen genieten..
Ik kan me helaas er niks bij voorstellen want het is hier precies andersom! Maar ik ben wel van mening dat je soms wel zin kan maken, want vaak krijg je dan vanzelf je zin weer terug. Ik zeg niet tegen je zin in vrijen maar probeer zin te maken en vaak komt de zin dan vanzelf. En zo niet heb je het iig geprobeerd
Hier ook echt totaal geen sexdrive... Vind het ook echt niet leuk, maar doe het idd niet tegen m'n zin in. (Stonden laatst "gezellig" onder de douche en dacht: kom op, ff zin maken, resultaat was dat ik naderhand stond te huilen omdat ik er niks bij voelde . Vond ik niet leuk en manlief ook niet) Maar het lijkt wel of de geniet functie van m'n tepels enz uit staat en de baar functie aan... Heeeeeeeel vreemde gewaarwording. Heb ook niet de illusie dat het nog terug komt, zeker niet omdat ik al een paar weken bi heb en het er niet beter op word .
heeeeeeeel herkenbaar. Ik heb een heel.stevig gesprek methem moeten voeren, meerdere malen, hij lijkt het langzaam te begrijpen..
Ik ben het wel eens met je Sempje.. Een relatie is geven en nemen, ik vind niet dat je van je man kan verwachten dat hij al zijn behoeftes aan sex gewoon even aan de kant zet.. Tuurlijk moet je niks tegen je zin doen, maar als je van iemand houdt snap ik niet hoe je kan huilen van het feit dat je sex hebt gehad met diegene... Het is je man.. Ergens moet toch nog steeds iets van aantrekkingskracht zitten? Maar probeer het op zn minst.. Kaarsjes aan, lekker samen een filmpje kijken of een muziekje aan.. Miss inderdaad samen douchen of een massage.. Ik vind wel dat je daar als vrouw zijnde ook een beetje je best voor mag doen..
Is ook niet dat ik niet van hem hou of dat ik hem niet meer aantrekkelijk meer vind, maar meer uit frustratie omdat ik er totaal niet meer van kan genieten! Ik wil niets liever dan vrijen met mijn man!!! Maar op deze manier vind ik er niks aan en daar helpen kaarsjes enz niet bij!
En, sorry hoor redheaed, als je goed leest wat ik schrijf, zit ik er wel mee en leg ik uit waardoor het komt. Dus vind het best vrijpostig om er vanuit te gaan dat ik er de afgelopen maanden niet m'n best voor heb gedaan, niet alles uit de kast heb getrokken om het gezellig te maken, zowel voor hem als voor mij en het wel makkelijk vind zo. Misschien heb ik het verkeerd verwoord vannacht en had ik helemaal niet moeten reageren, maar doe het toch.
In het begin van mijn zwangerschap had ik ook totaal geen zin. Ik was moe, misselijk, moest nog wennen aan het gevoel dat er leven in mijn buik zat, dat mijn lichaam veranderde... Sinds een maand voel ik me beter in mijn vel. Ik probeer genoeg te slapen, ben minder misselijk en voel me beter in mijn vel. Mijn vriend heeft me ook echt het gevoel dat ik mooi ben, ook al ben ik zwanger. Wij hebben gewoon geprobeerd om zo veel mogelijk tijd voor ons twee te maken bijvoorbeeld lekker gaan eten, in de zetel samen onder een fleecedeken een filmpje bekijken met een hapje en een drankje bij ons en enkele kaarsen aan, samen in bad... Ik probeer er ook zoveel mogelijk op te letten dat ik hem af en toe een kus geef en dat ik tijd maak om te knuffelen. Al deze aspecten hebben ervoor gezorgd dat ik terug meer zin heb in seks met mijn vriend, maar dat hij het ook niet erg vindt als ik zeg dat ik moe ben, doordat hij de nodige aandacht krijgt op andere vlakken (kusjes, knuffels, samen in bad ...)
Wat is dat toch verschillend bij mensen. De eerste tijd had ik ook nul zin, maar momenteel gaat t prima. Zolang ik maar niet te moe ben. Tijdens de vakantie was t vaak gezellig . Na de vakantie kakt dat wel weer wat in maar mn omdat ik dan moe ben. Enige wat ik me af vraag, krijg vaak een harde buik erna (die vervolgens ook wel vlot ontspant) is dat nou echt niet slecht?
Siertje herken het helemaal. Ik wil ook best mijn best doen voor mijn vriend en probeer het ook echt wel. Maar ook hier wil het niet lukken. En ik huil ook weleens van frustratie omdat het gewoon niet lukt en ik mezelf en vriend teleurstel. Vindt dat best moeilijk. Daarbij komt (en dat heb jij mss ook wel) dat mijn bekken seks niet altijd aankunnen. Helemaal verder naar het einde niet meer. Vl begrijpt het, maar ik vind het wel erg vervelend voor hem. Had namelijk goede hoop na de misselijkheid van 12 weken weer zin te krijgen, maar helaas is die een beetje weggebleven. Maar heb er vertrouwen in dat het straks wel weer terug komt!!
Ik heb al vòòr ik zwanger was aangegeven dat vrouwen soms het eerste trimester of zelfs de hele zwangerschap geen zin in seks hebben. Hij las er toen ook al wat over en vond het evolutionair nog wel logisch ook (er groeit al een kindje in). Normaal ben ik er niet bepaald vies van, dus mijn vriend maakte zich weinig zorgen. Eenmaal zwanger bleek ik inderdaad echt weinig zin te hebben in seks. Eerst helemaal niet, wat mij nogal verdrietig maak(te) en nu slechts een beetje. We knuffelen wel veel en ik ben ook vrijwel altijd bereid om mijn vriend 'even te helpen' zeg maar. Dat vind ik ook fijn. Maar goed, buiten je man aan z'n trekken te laten komen kun je ook gewoon laten merken dat je hem mooi, aantrekkelijk of ... vind?! Wees slim en verzin iets waardoor hij niet altijd verwachtingsvol naar bed gaat. Vertel hem (of laat hem 't lezen) dat vrouwen regelmatig geen of weinig zin in seks hebben tijdens de zwangerschap. Maar dat hoeft niet te betekenen dat jullie niks doen. Vind je knuffelen en strelen enzo ook niet zo prettig momenteel? Als je dat wel lekker vind kan hij dat toch doen en jij hem geven wat hij prettig vind (zonder echte seks). De keren dat we wel seks hebben is voor mij ook echt minder lekker dan normaalgesproken, maar ik doe het wel alleen als ik het gevoel heb dat ik er zin in heb. Dan valt het soms nog tegen, maar tegen mijn zin in vrijen doe ik niet (niet gezond vind ik). Klaarkomen is wel weer heerlijk (wilde eerste weken ook even niet), maar het is niet zo denderend als hij in me is (sorry voor de details, maar misschien is het herkenbaar voor anderen). Gelukkig is mijn vriend heel begrijpend en zegt hij dat het wel weer komt. Waarom al bovenstaande? Voor ons is seks echt iets van ons samen en waar we samen van genieten. Als eentje het niet naar de zin heeft balen we daar beide van (komt zelden voor). Wat denk ik leuk voor je man/vriend zou zijn is om (niet doodmoe naar bed te gaan en dan) nog zin te hebben in contact. Vind hij het misschien fijn als jij kijkt hoe hij klaarkomt? Of vind je het wel fijn om hem daar bij te helpen? Vooral als je je realiseert hoe erg je man jullie seks mist, is het misschien wel prima of zelfs interessant om hem wel aan zijn trekken te laten komen zónder dat jij nu echt seks met hem hebt. En is het misschien ook zo dat hij nu elke avond 'wil' omdat jullie het veel minder vaak doen dan voorheen? Dan blijft hij je snelle ook elke avond vragend aankijken, denk ik. Moeten lijkt me in ieder geval niet zo'n goed idee, zeker niet jou reacties en oproepje lezende.
Ik heb geen zin maar manlief gelukkig ook niet na vier jaar verplicht omdat weer bezig waren en de stress van de mmm!!! Voor ons is dit echt raar maar ons libido is ff op vakantie ofzo! Als het ooit maar weer terug komt!