Het is ongeloofelijk ik ben zo moe echt niet normaal vanmorgen 11 uur wakker nu zou ik zo weer kunnen slapen Ik erger me eigen gewoon aan feit dat ik dingen wil doen maar door de moeheid gewoon geen zin heb en elke keer alles uitstel de ene dag heb ik het trouwens we meer dan de andere dag!
ik had dit ook aan het begin van me zwangerschap. als ik me bed uit kwam wilde ik er het liefst weer inkruipen is bij mij weg gegaan na 15 weken
Heb er aan het begin geen last van gehad heb het juist nu. Ben kapot kan hele dag wel slapen alleen als ik moet slapen ken ik niet slapen haha
Ik heb hetzelfde kan er bijna niet tegen vechten wat ik dus ook maar niet meer doe ik geef er nu gewoon aan toe maar baal er dan weer van dat ik aan het einde van de dag voor mijn gevoel niks gedaan heb meestal loop ik dan even een stukje langs het water s avonds met mijn vriend liefs Jolanda
Hier heb ik het gehouden.. ben al vanaf het begin moe en ben nu 29 weken. word weer erger, dus denk niet dat het weer verdwijnt. Beste is om idd toe te geven
Hier ook hoor. Zo ongelofelijk moe ben ik en dan heb ik nog een heel gezellig meisje rondlopen die heel de tijd van alles wil ondernemen. Heb er niet altijd meer puf voor. Voel me best wel eens schuldig! Gelukkig kan ze zichzelf ook goed vermaken en kan ik dan ook wel eens even op de bank uitrusten.
Hier ook gehad. Twee tot drie weken terug begon het. Ik kon helemaal niks meer. Alleen slapen en lamlendig op de bank hangen. Ik voelde me zo naar! Van pure frustratie heb ik echt een paar keer flink zitten huilen. Ik heb er op advies van moeder, schoonmoeder en de dwingende blik van mijn vriend aan toe gegeven. Het gaat sinds deze week veel beter. Ik moet zeggen dat ik ook het ritme in het eten heb gevonden en dat ik minder misselijk ben. Ik doe nog steeds geen gekke dingen (na twee keer de trap op en af ben ik helemaal buiten adem...) maar ik heb wel ritme in mijn dag. 08.00 uur ben ik eruit en 22.00 uur lig ik er in. Dan slaap ik nog niet direct hoor. En als ik werk ben ik een uur later thuis, maar sta ik ook 08.00 uur op. Als ik héél moe ben slaap ik begin van de middag een uurtje. Hopelijk heb je er wat aan Eerst dus goed naar je lichaam luisteren. Gewoon aan toegeven dus!
Herkenbaar, ik voel me ook wel een beetje schuldig naar mijn dochter toe, we doen nu minder buiten de deur dan anders. En mijn man moet alles op de zolder verbouwen want ik ben al blij als ik de was kan doen. Baal als een stekker, ik kan me niet echt herinneren dat het met Simone ook zo was, maar ja elke zwangerschap is anders. Ik hoop maar dat het gauw overgaat.
Zo herkenbaar! Gewoon zoveel mogelijk aan toe geven (je lijf heeft het vooral nu erg druk met alle hormonen en de groei van je kind), helaas is er echt niets anders aan te doen. Bij de meeste vrouwen wordt het na 13 weken beter. Sterkte ermee!