Hallo dames daar zijn we dan, wat is er veel gebept de laatste dagen maar dat lees ik allemaal rustig van de week nog wel even door, vandaag is het er net wat te hectisch voor. Druk druk druk.... zo uit het ziekenhuis naar huis komen. Ik zal beginnen bij het begin en dat was vrijdag de afspraak bij de gyn, de ks datum werd gepland voor 3 augustus en ik schrok me dood, want al de hele week indalings ween en dan nog ruim 2 weken moeten wachten leek me lang om vol te kunnen houden. Een tegenvaller dus. Deze gyn was niet leuk. Zaterdagnacht op zondag was ik erg onrustig maar op zich was dat niets nieuws, ik sliep al weken slecht dus tja niets aan de hand. Zondag ochtend werd ik om 7.30 uur wakker met een nat gevoel tussen mijn benen, nog half in slaap sprong ik uit mijn bed waarop er een plens water op de grond viel, in mijn broek geplast die be redenatie was dus meteen uit de wereld geholpen. Snel maakte ik Michel wakker en die schrok zich lens, normaal was hij gaan mountainbiken maar vandaag was zijn fietsmaatje verhindert dus toevallig was hij thuis bij mij. Ik snel onder de douche want ik plakte en was nat, Michel pakte de laatste dingen in en kleede zich aan en belde de gynaecoloog. Rond 8.15 uur waren we in het ziekenhuis, beide redelijk ontspannen voor zover dat mogelijk was, ik had nog maar 2 lichte ween gehad op de snelweg dus het was nog rustig. Ik werd op een bed geholpen de ctg werd aangezet en in mocht even gaan plassen, ik kreeg en netbroekje aan en kraamverband en zo gingen we rustig van start. Michel belde zijn ouders die in spanje op vakantie waren, zodat ze naar huis zouden komen. De gynaecoloog werd gebelt en het o.k. personeel opgeroepen, dat betekende dus dat ik eventjes moest wachten maar ach het was nog te hebben en weg te puffen dus we waren redelijk relaxed. Maar toen ging het ineens sneller en sneller de ween werden heftiger en langer en de ctg sloeg langzaam op hol, de bergen werden hoger en de pauzes korter. We gingen in sneltrein vaart. Om 11.15 uur voelde ik dat ik persdrang kreeg en heb ik Michel er van overtuigd dat hij de verpleegkundige moest roepen, het weg zuchten van de pers weeen was hard werken maar Michel en de verpleegkundige hielpen me er doorheen . En toen kwam de gynaecoloog (een andere als van de afspraak van vrijdag) binnen gestormt, ze toucheerde me en ging er toen als een speer weer van door. Later hoorde ik dat ze alles meteen gereed ging maken want ik had 10 cm ontsluiting, en de voeten staken al wat naar buiten. Snel werd er een kateter ingebracht, en werd ik op een bed naar een verdieping hoger gebracht. De anesthesist was er nog niet, dus weer moest ik weg puffen en zuchten. Na 5 minuten kwam de man binnen gesneld en werd de prik voorbereid. Op een perswee werd de prik gezet en ik voelde er werkelijk niets van, ik volgde de adviezen goed op en dat scheelde een hoop gedoe. Even daarna was de persdrang de weeen alles was verdwenen en ik werd de o.k. ingereden en de sfeer werd weer relaxed, wel trilde heel mijn lijf alle spanning van de weeen kwam er toch uit, raar iets dat lichaam en de geest. Michel kwam er ook aan in zijn groene overal en blauwe mutsje, die keek inmiddels erg gespannen en hij was erg bezorgt over mijn toestand. Ik werd van het bed op de operatietafel getild en een groot groen laken werd opgehesen, het kon beginnen. Iedereen in de ok was erg relaxed en aardig, de gyn was een erg leuk mens, en veel vlotter als de dame van vrijdag, ik voelde me dus meteen in goede handen, ze zou me wel netjes hechten werd meteen gemeld! Kee dat moeten we hebben dacht ik Toen ging alles zo snel en ik kreeg er weinig van mee, je voelt een hoop getrek en geduw maar alleen geen pijn en niet precies waar, een erg raar gevoel. Net zoals het tintelen van een tandarts verdoving zeg maar. Na 10 minuten werd ons meisje geboren met een duidelijke Plop! werd het hoofdje onder mijn ribben uitgehaald. Ze ging met Michel en de kinderarts naar een tafel op de ok en werd onderzocht vanuit mijn ooghoeken kon ik haar bekijken. Toen alles oke was, mocht ik haar goed bekijken en een knuffel geven, maar het enige dat ik echt goed kon was huilen, alle emotie kwam los. Wat was ik blij dat alles goed was. Michel stuurde ik met de kinderarts en Isa mee naar de afdeling, ik werd gehecht en bleef achter in de ok. Na 30 minuten mocht ik ook naar de afdeling en daar kon ik onze kleine meid eens goed bewonderen. Ze was heel mooi gaaf en schoon, echt af en ze was duidelijk klaar om geboren te worden. Toen hebben we de familie's en vrienden gebelt en verteld over de geboorte van onze kleine Isa. In de dagen erna zijn er diverse zaken niet lekker met mij gegaan, de ruggeprik viel verkeerd en werd die zelfde avond al gestaakt, ik voelde mijn tenen en benen hellemaal niet meer, dit was duidelijk niet goed. Andere prikken tegen de pijn vielen verkeerd, mijn spieren verkrampten en ik kon niet meer uit bed komen en dat terwijl de kateter eruit moest en ik dus zelf moest gaan plassen. Ik kreeg bloedarmoede, ik moest overgeven van middeltjes die mijn darmen moesten gaan prikkelen, en ga zo maar door. Zwangerschapsjeuk werd niet serieus genomen door de vk in het ziekenhuis, daar is de huisarts nu net 15 minuten geleden voor geweest en heb nu pilletjes en creme, want ik kreeg gewoon blaarvorming op voeten en handen. Op elk medicijn en prikje reageerde ik verkeerd. Gelukkig kan ik pijn best goed verdragen dus ik leefde op 8 paracetamol per dag in het ziekenhuis en veel lopen. Met de kateter werd 3 liter vocht meer als bij een gemiddelde bevallen vrouw afgetapt, en nog zit ik vol met vocht in mijn benen. Gelukkig ging er ook veel erg goed, de wond geneest erg mooi en daar heb ik weinig last van, de gyn heeft dus woord gehouden. Ook de verpleging was super aardig en heel behulpzaam! Dat maakte al dat gedoe met de medicijnen en prikken weer goed en dus dragelijk. Al met al ben ik best tevreden over hoe de bevalling en het verblijf in het ziekenhuis is geweest. Ik kijk er best positief tegenaan, al is een ks echt andere koek als een normale bevalling. Beide heb ik nu ervaren en ook dat vind ik wel oke, klinkt raar maar voor de verwerking is het wel oke. Isa heeft er zelf voor gekozen nu te komen dus dat voelt heel natuurlijk aan en minder gekunsteld als een datum prikken op een kalender. Daarbij weet ik nu ook dat mijn lijf het dus wel kan. Isa kwam om 12.06 uur op zondag 22 juli 2007 ter wereld en draagt de namen Isa Maria Wilhelmina, ze weegt 2664 gram en is (gokken we, want meten mag niet ) 48 cm lang, ze is gezond en een erg tevreden kindje. Huilt alleen voor een luier en een voeding en we hopen dat ze het zo goed blijft doen. Pfff nu weet ik het even verder niet meer en ga ik zo lekker eten. Zal even wat foto's hier plaatsen, mochten jullie ook foto's van de ks zelf willen zien dan roepen jullie maar heb best mooie plaatjes
mama van isa wat een schatje,klinkt best heftig allemaal,maar gelukkig gaat alles goed met jullie!!!! fijn zeg!
MammaLieske -> Wat een mooie meid zeg! En heerlijk dat je weer thuis bent.. Ja.. ik loop veel , en heb vandaag 2liter bitter lemon gedronken.. Verder ga ik er niets meer aan doen.. Ik hoop zo dat het zo is.. Helaas kan ik dat niet zelf 'controleren . Wordt hier gek! Het lijkt het ene moment erop dat ze wil komen, en op een ander moment alsof ze zich toch bedenkt..
Ja, net als mij .. Als ze dan ook net als mij 2 week eerder zou komen , moet ze nog vaart maken ook.. dan heeft ze nog maar 4,5 uur te gaan .
mama lieske , wauw wat een mooie meid heb je zeg ! neem lekker de tijd om te genieten en zelf te herstellen ....
mamalieske, wat heb je je verhaal mooi opgeschreven. Mooi meisje heb je op de wereld gezet! Om bij weg te smelten.. (enneh.. Lintje heet ook Wilhelmina ) Kiki, aangeschaft, maar nog niet gebruikt... echter als je het besteld op de site heb je het de volgende dag al in huis! Of zal ik het es drie dagen testen voor je?
Ben net terug van Alice, het was echt heel leuk! Heb ook zin in oktober-uitje! Dan zien we elkaar allemaal (weer).
@ Mamavanamber: Pfieuw gelukkig is de slang weer terecht! Vind ze er wel eng uit zien eerlijk gezegd! @ Wannie shit dat je je niet zo lekker voelt .hoop dat het vanmiddag nog gezellig was met je vriendin! @ Kiki: Jeeeejjjjjjj je bent weer thuis! Fijn meid, en kalm aan he! Succes met je aardbeien hoop dat het spul gauw werkt.. @ Mirrepir: gelukkig was alles goed en ligt de beeb ook keurig met koppie naar beneden, fijn! @ Kuki: Mooi dat je je bed hebt! Wat zal je lekker slapen! Enne die voeten weet er alles van..het wordt met de dag pijnlijker. Heb zelfs van die strepen erin staan. Knuffel! @ Mamalieske: fijn dat je weer thuis bent! Wat een verhaal zeg het kan ineens snel gaan! Fijn dat je achteraf toch positief bekijkt. Heel goed gedaan meid en nogmaals gefelo met je prachtige meid! @ Missgroovy: wat erg van die weegschaal! Schrik je je ook te pletter! Ik had ook vorige week in ziekenhuis ik zat er 5 kilo naast schaamde me rot! @ Stefanie: Fijn dat je gerust gesteld bent ivm borstvoeding! Ik voel zelf geen druk om borstvoeding te geven .heb bij mn zussen zoveel narigheid gezien dat ik het eerlijk gezegd niet eens wil proberen. Ik kies voor de fles. @ Ien: doe je wel beetje rustig aan? Gesjouw is verboden hoor! @ Miza: wat zal je geschrokken zijn! Maar ecgt hoor maak je je ongerust bel dan gelijk de vk!
Hoi mammalies Welkom terug en nogmaals gefeliciteerd met Isa. Dank je voor je bevallingsverhaal Wat is ze mooi, smelt........ 8) Die foto's van de keizersnee bedank ik vriendelijk voor. Ik kan er niet zo goed tegen, heeft niks met jou te maken Nu lekker rustig aan doen en aansterken Groetjes Kirsten
@ mamalieske -> sex zit er hier niet in. wat is dat ook alweer? ( laatste keer was dat is zwanger raakte ). Dus helaas voor mij