Tuurlijk iedereen gaat eten.. Lintje niet hoor.. Lintje is eenzaam.. ik ga wel even was opvouwen.. En als het MIJN etenstijd is rond acht uur/half negen moeten jullie lekker mIJ missen.. (maar dan zijn er genoeg anderen online natuurlijk.. och..LEKKER ETEN MEIDEN!) Gaat RaaKon nog excuses maken voor mijn flaporen die ik al heeel lang niet meer heb..?
Jeeee, ik heb me er doorheen kunnen worstelen. Wat een gezwets dames. Als mijn beeb nou gewoon wakker was geweest, had ik ook nog mee kunnen doen Alles top behalve de bloeddruk natuurlijk Weer even kunnen spieken op de echo, vruchtwater randje, maar nog wel voldoende. Toen de CTG...meneer wilde niet wakker worden en dat heeft dus anderhalf uur geduurd, en ik had geen boekje meegenomen...saai. Nu maandag alweer en op de CTG was nog geen gerommel te zien, dus komend weekend hoef ik nog niets te verwachten. Duidelijke taal, toch?
Pffff zelfs als ik verlof heb is het moeilijk bij te houden hier . Wat een geklets! Ik zal er maar even een serieus onderwerp ingooien, waar ik sinds een paar weken mee zit ben benieuwd of jullie het herkennen, want ik voel me er heel schuldig over. Ik wil echt al jaren kinderen en oktober vorig jaar was het eindelijk zo ver dat mijn mannetje er ook klaar voor was. En toen was het ook nog eens in de eerste ronde raak, dus ik kon mijn geluk niet op. Heb fysiek een goede zwangerschap gehad, dus echt een stralende aanstaande moeder. Maar sinds een week of 2 slaat de paniek een beetje toe. Niet voor de bevalling, daar zie ik nl. helemaal niet tegenop, maar voor de periode daarna. Soms heb ik echt zoiets van: waar zijn we aan begonnen? We hadden het toch goed met zn tweetjes? We waren toch al super gelukkig? Waarom moesten we zonodig alles veranderen? Kunnen we de verantwoordelijkheid voor zon kleintje wel aan? Gaan we ons oude leventje niet heel erg missen? We gingen altijd 1 of 2 keer per jaar op wintersport, eens in de twee jaar maakten we een verre reis, het andere jaar gingen we binnen europa op duikvakantie, vaak een weekendje weg, vaak uit eten . Wil er graag een hoop voor opgeven, voor zon kleintje, maar soms denk ik: gaan we dat niet heel erg missen? Als ik dit dan allemaal denk, voel ik me meteen weer super schuldig tov de kleine en denk: straks merkt ie het en voelt hij zich ongewenst en ben ik een slechte mama. Terwijl we dit kindje echt heeeeeeeeeel graag willen en ik er heel erg naar uitgekeken heb. Als ik in een rationele bui ben weet ik wel dat het allemaal wel goed komt en dat we de verantwoordelijkheid makkelijk aan kunnen. We zijn allebei 30+, hebben het kindje heel veel liefde te geven, hebben allebei een goede baan, waar we met part-time werken ook nog erg leuk van kunnen leven en delen elkaars ideeen over opvoeden enzo. Maar soms slaat die twijfel dus toe. Herkent iemand dit? (zeg ajb ja, anders voel ik me nog schuldiger...)
okeuj.. Heb net weer even het HPtopic gelezen ahahahahaha.. lachen.. Maar je hebt het boek uit.. fijn.. nu niet door elkaar halen he.
Juul, grote JA! Ik wilde ineens kinderen, oerdrang, Tj niet. Was ie er eindelijk klaar voor, heb ik iedere maand dat ik menstrueerde enorm gebaald. Na zeven maanden.. eindelijk zwanger.. Duurde nog vast heel erg lang. En nu zeg ik dus ook steeds "waar zit die pauzeknop?" Wil ik wel kinderen? Ik weet het helemaal niet meer. Ik wil graag werken, ik wil niet aan mijn kind denken, ik wil niet dat zij ziek zal zijn en gedoe met borstkolven, ik wil Tj voor mij alleen. De gedachte dat ik binnen nu en drie weken zo ongeveer toch wel een kind heb.. WAAAAAH.. neeh.. er zit een zak palingen in mijn buik dat kan niet anders.. Ik wil niet meer, ik wil niet meer.. wil ik dit echt? Huh?
Klinkt echt super normaal hoor Juul. En zo te lezen klinkt je gezond verstand ook heel normaal, dus weet dat het suf klinkt, maar zou me dr niet teveel druk over maken. Ik wilde ook altijd al een kindje en nu het eindelijk zover is, ga ik me afvragen of ik het wel kan. Of ik straks alles wel goed zal doen. Of ik em niet zal laten vallen ofzo. Een kindje veranderd je leven, maar het hoeft t echt niet op de kop te zetten voor. Ik noem het altijd een verrijking, geen beperking. Niet kijken naar alles wat je straks niet meer kan doen, maar kijken naar de vele manieren waarop je het straks anders kan doen. En je kan dan juist zoveel meer doen. En wees maar niet bang dat ie iets zal overhouden aan jouw twijfels hoor, ik weet wel zeker dat onze moeders ook van alles en nog wat hebben bedacht voor onze geboorten. Hij merkt t alleen als je er gestressed van raakt en volgens mij is dat nog echt niet het geval.
En nu ga ik afsluiten, want dan kan ik nog even wat eten voor ik de auto instap. Tot morgen allen, slaap lekker etc.
Een en al herkenning Juul. Bedoel als je aan kinderen 'begint' heb je meestal een zeer goede en stabiele relatie. Dan wil je dat uitbreiden met een kind, maar is het daarna ook nog zo leuk etc. Je hebt iets veranderd dat eigenlijk al heel fijn, leuk en goed was. Heerlijk leventje. En hopenlijk wordt het alleen maar beter!
En weet je wat ook zo'n 'leuke' is, dat ik nu nummer twee ben voor mijn partner en niet meer numero uno! Deelde hij me even mee. En ja, waarschijnlijk gaat mijn kind ook voor hem, maar toch, wat heb ik mezelf aangedaan
En o ja, gisteren ging het toch over links of rechts liggen van de beeb? Die van mij ligt rechts, en je kan beter links hebben. Dat schijnt makkelijker te zijn bij de bevalling omdat ze dan naar beneden kijken. Liggen ze rechts dan kijken ze meestal naar boven en dat is moeilijker eruit te werken Verder maakt het niet uit, zei ze, het is mijn eerste en heb geen vergelijkingsmateriaal. Aardig vrouwtje
Zal ook wel met die ligging van het hoofdje te maken hebben dan.. Ik ben echt een zeef.. weet echt niet meer wat mijn VK gister zei. Lekker je fockcavia ofzo