tesske, wij hebben gister bloed moeten laten prikken bij ons kleintje. Dit is niet leuk! Ons meidje is aardig sterk en wist zich behoorlijk te verzetten. In het armholte wilden ze graag proberen. Hier hebben ze evt een verdovingsspray of zalf voor! (hebben ze overigens niet bij haar gebruikt, waarom weet ik niet) maar uiteindelijk ging het daar toch niet zo goed en was Hanne ook behoorlijk aan het huilen. Uiteindelijk hebben ze het uit het vingertje gehaald. dat ging beter. eerst goed verwarmen. maar het was goed beethouden (deed mijn man) en ik leidde haar af. Ik vond het nu erger gaan als de vorige keer. Daarna heerlijk troosten uiteraard en ik heb daarna de fles gegeven. Zo werd ze weer heerlijk rustig bij me (wat voel je je dan belangrijk!!) Duster, sjonge rond 4 alweer. Dan waren jullie er wel weer snel bij! Leuk hoor!! Ik vind het echt gaaf dat er weer zoveel meiden een kindje verwachten!! het kriebelt bij mij!! En ja, ik zou ook nog heel graag vaker zwanger zijn!! (wie zei dat pas ook alweer dat ze het wel wat voor mij vond om meerdere kindjes te krijgen!)
Hmm ik ga alleen met Tess naar het ziekenhuis dus dan moet ik haar maar in de houtgreep nemen en een zuster proberen haar af te leiden denk ik.
tesske, bij ons kwamen ze sowieso met zn tweetjes. Eerst zoekt er 1 een adertje op en daarna roept ze er iemand bij om extra vast te houden. Ik weet dan niet of ze dan ook nog af kunnen leiden. maar als ze eenmaal verdrietig zijn, zijn ze verdrietig! Hanne vond het overigens al heel vervelend dat ze zo werd vastgehouden. Toen was het prikje nog niet eens gezet!
@Linka; Natuurlijk wist jij het. Jij was (na m'n buddy, die ik natuurlijk op haar vakantieadres 'n sms heb gestuurd ) de eerste die het mocht weten. Jij hebt me nl. erg goed gesteund de laatste tijd. Je bent echt een SCHAT @Tesske; Toen Matthijs geprikt werd in het ZH waren er ook meerder verpleegsters om hem vast te houden. Hij vond het vasthouden ook erger dan het prikken
@ Marleen: Fijn dat je niet langs hoefde te komen met Thomas. Hopelijk knapt hij snel weer op! En ben jij al een beetje van de schrik bekomen? @ Duster: Wow wat super...Gefeliciteerd! Lekker genieten van je zwangerschap! Het is echt een vruchtvbare groep hier, hoeveel mama's zijn er nu alweer zwanger? Tussen de 10 en 15 denk ik zo uit mijn hoofd? Ik ga er weer vandoor, wij hebben net een Wii gekocht! Dus ga daar even mee spelen! Doeg!
wauw Duster...wat ontzettend gaaf! Van harte gefeleliciteerd en ik hoop dat je een supervoorspoedige zwangerschap tegemoet gaat. Ik ben net terug van de dikke-buiken-yoga maar kon me niet ontspannen, wel was het heel gezellig. Dank jullie voor diegene die naar het filmpje hadden gekeken, ik vond het zo een schattig filmpje Morgen mijn laatste dag werken voor de vakantie, dat is natuurlijk wel lekker. Nu Silver 9 maanden is zijn we (bijna) allemaal officieel ontzwangerd, hiep hiep hoera
@Duster wat super gefeliciterdddddd en ik moet eerlijk zijn ik weet het niet meer. ha ha. ben een beetje ontdaan van een vergadering. mijn baas is zo .... brombeer die alle wil zoals hij het wil en nu is het zo het geld voor de inval is op. en als je nu vrij wil moet je het eerst met je colge's regelen en lukt dan niet dan kan je niet vrij. nou zit wel goed ik ben 2 dagen gaan werken om voor me meisje te zorgen en dan ga ik niet steeds exstra werken omdat een ander colega vrij wil. dus komt het er op neer dat we dus alemaal nooit vrij kunnen . BELACHELIJK. ga er ook over bellen met de bond
Goede avond meiden! Ze zijn hier nog in huis wat laatste dingetjes aan het mooi maken voor de foto's hahaha, sierlijsten in de gang voor het plafond, mijn man kreeg het niet alleen voor elkaar dus nu helpt broerlief. En de deur die ik in elkaar had getrapt toen ik opgesloten zat op de badkamer is ook vervangen, nu alleen zaterdag nog wat schilderen/schoonmaken dan kan de makelaar komen Oke, uit m'n blote hoofd: @ Linka, wat vervelend dat je moe bent. Hopelijk kun je een beetje bij tanken meis! @ Marleen, hopelijk is Thomas snel weer de oude meis! En jij ook sterkte met de hoofdpijn, kan me voorstellen dat je van de schrik en zorgen flinke koppijn hebt gekregen! @ Duster, WOW! Gefeliciteerd meid! Ik zou het volgens mij ook echt niet voor me kunnen houden! @ Tesske, dat is wel lastig inderdaad als je alleen met 'r bent waarschijnlijk zijn ze daar wel zo kundig dat ze je goed helpen! @ Setteke, jou schoonmoeder dus ook. Je zegt "had botkanker", is ze er niet meer dan? Ik wil er best wat over vertellen hoor het is alleen zo'n lang verhaal! Ruim 8 jaar geleden gleed m'n moeder uit over een partij natte bladeren in de herfst en ze kon nog amper lopen dus toen heb ik de dokter gebeld en we werden meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis voor foto's en toen zagen ze een broos plekje op d'r bot dus doen werd er een stukje voor kweek weggehaald en 'savonds kwam er een andere arts bij haar lichamelijk onderzoek doen en toen moesten ze dus ook haar borst onderzoeken en toen was het eigenlijk al duidelijk. Ze had gewoon een tumor in de borst die naar buiten groeide al dus ze wist zelf al heel goed en al een hele tijd dat er iets niet goed was. Wij (mijn broer en ik) hoorde bijna niets van haar, ze wilde maar de hele tijd ons verdriet besparen. Mijn moeder heeft al heel wat voor d'r kiezen gekregen nl. ook met de scheiding van m'n vader etc. dus ze wilde maar doen alsof er niets aan de hand was maar dat was natuurlijk onmogelijk. Ze had toen dus onderzoeken gehad verder en toen zeiden ze dat ze in principe weinig konden doen voor haar. Ze kreeg bestralingen voor de borst en d'r been maar chemo ofzo deden ze niet. Ze wilde haar toen wel in de overgang brengen ik weet niet precies hoe het werkt maar op de een of andere manier zou dan haar eigen lichaam werken tegen de kwade cellen (zo legde ze het mij uit) maar goed. Nu krijgt ze iedere maand een infuus APD, dat legt als het waren een laagje om d'r botten heen omdat die zo broos zijn en daarmee gaat het eigenlijk heel goed al die jaren. Destijds gaven ze haar niet veel kans de huisarts zei zelfs dat hij haar geen 2 weken meer gaf toen hij hoorde hoe en wat maar ik geloof in God en in wonderen en ze is er nog steeds! Ze heeft alleen sinds kort zware pijnstillers gekregen voor de momenten dat ze iets wil doen bijv. een dagje winkelen maar nu ben ik er vorige week achter gekomen dat ze die wel meer heeft genomen, dagelijks. Dus ik weet wel dat ze inmiddels veel pijn heeft en daarom wilde ik sowieso eens overleggen of ze Wesley nog wel kon hebben die ochtend in de week maar nu gaf ze gelukkig zelf aan dat m'n vader z'n opa dag mag hebben want voor haar is het te zwaar geworden. Hoe de toekomst eruit ziet weet ik niet? De artsen zijn altijd positief over haar en zijzelf ook. Ze zal nooit klagen of laten merken dat ze pijn heeft. Maar ze zeggen wel dat ze bij de bedreigde diersoorten hoort, het kan een keer omslaan maar voor alsnog gaat het naar omstandigheden supergoed. Ik maak me alleen wel zorgen om die pijnstillers omdat ik haar er laatst 2 zag innemen 'smiddags en ze mij naar de apotheek stuurde om een recept op te halen maar de apotheker zei dat ze nog voor een hele maand in huis moest hebben. Ze had toen een smoes verzonnen toen ik haar moest bellen van de apotheker dat ze ze per ongeluk had weg gegooid maar thuis zei ze tegen mij dat ze ze nodig had omdat ze een paar dagen druk was geweest in huis en de slaapkamers had veranderd en opgeruimd maar toen zag ik dat ze er meteen ook weer 2 nam toen ik het recept bracht en daar zit ik een beetje mee in m'n maag. Waarschijnlijk heeft ze dan bij haar oncoloog ook een smoes verzonnen voor een nieuw recept? Maar goed, ik moet het maar even bekijken want er komt sowieso weer een moment dat ze op zijn en als het dan weer blijkt dat ze er teveel heeft genomen moet ik maar eens navraag doen. Pff, sorry hoor voor het hele verhaal! Nou, morgen gaat Wesley naar m'n vader. Het viel me toch wel zwaar toen ik straks de spullen ging brengen zwaarder dan verwacht eigenlijk. Z'n vrouw zat ook de hele tijd er tussen met vragen wat hij dan moet hebben etc. en ik heb het liefst gewoon dat zij uit de buurt blijft en geen oma'tje gaat spelen want dat is ze niet. De kinderen van m'n broer komen daar nooit vanwege haar en alles wat er is gebeurd in het verleden maar ik vind dat oneerlijk tegenover mijn vader en tegenover Wesley. Ik wil dat hun gewoon leuk met elkaar kunnen zijn en dan moet ik haar er maar bij nemen, het is niet anders. Maar ik denk dat ik vannacht wel iets minder goed zal slapen en morgen blij ben als ik 'm weer kan ophalen... Het zijn ook beide zware rokers en ik heb gezegd dat ik niet wil dat Wesley daar tussen zit en ze zouden er rekening mee houden maar ook daar heb ik dan m'n vraagtekens bij... We zullen zien hoe het gaat, zucht... Moet me er ook maar niet te druk om maken...... @ all, sorry meiden. Ben behoorlijk ego bezig... Maar het lucht wel even op. Ik had net m'n moeder aan de telefoon en zat de hele tijd met een brok in m'n keel als m'n zwager zo weg is hier dan barst ik volgens mij uit in tranen, bleh...
@ Delilah, jeetje meid, wat een verhaal, maar oh zo herkenbaar. Mijn schoonmoeder is er idd niet meer. Precies twee jaar na de diagnose is ze overleden, dmv euthanasie. Ze heeft 3 jaar voor ze botkanker bleek te hebben borstkanker gehad. Daar is ze van "genezen", maar uiteindelijk is het nooit helemaal weg geweest en uitgezaaid naar de botten. Zij heeft hormoonkuren en uiteindelijk bestralingen gehad. Toen de diagnose botkanker gesteld werd kreeg ze 2 maanden tot 2 jaar (wat overigens geen standaard is hoor, sommige mensen leven wel tien jaar met botkanker) en ze heeft de twee jaar dus volgemaakt. Pas op het laatst ging het steeds slechter, dieptepunt was dat toen Hilbrand zijn opa overleed (haar vader) ze in het ziekenhuis lag en door de ambulance naar de condoleance en crematie is gebracht (begin oktober 2003). Vanaf toen moest ze regelmatig opgenomen worden. Vlak na oud en nieuw werden we gebeld door haar toenmalige man dat het slecht ging en dat we moesten komen. Die avond heeft ze besloten euthanasie te willen laten uitvoeren (de papierwinkel had ze al eerder in het geheim geregeld). Ze kreeg toen ook een morfinepomp waarop ze het weekend is doorgekomen, en na het weekend is ze overleden door euthanasie. Toen ze nog beter was kreeg ze hele sterke pijnmedicatie. Misschien moet je moeder daar ook om gaan vragen bij de oncoloog. Mijn schoonmoeder kreeg Oxycontin, dat is een morfinepil. Er zijn ook morfinepleisters in de handel die je om de drie dagen moet vervangen. Een voorbeeld hiervan is Temgesic. Ik zou haar wel om sterkere pijnmedicatie laten vragen, de pijn van botkanker is haast niet te verdragen. Ze hoeft zich toch niet te schamen daarvoor, als dat ervoor zorgt dat ze weer een tijd op een goede manier kan leven is het het wel waard toch? Ik wil je nog even heel veel sterkte wensen. Uit ervaring weet ik dat je een zware tijd gaat krijgen. Als je je verhaal kwijt wilt, ben ik er voor je hoor!
@ delilah, wat moet het moeilijk zijn voor je moeder (en voor jou natuurlijk) dat ze niet meer voor Wesley kan zorgen, want ik geloof best dat ze daar heel veel vreugde uit haalt. Ik neem aan dat het allemaal een beetje dubbel voelt heel fijn hoor dat je vader nu een band met Wesley kan opbouwen, maar de reden is toch eigenlijk helemaal niet leuk. Voor jou lijkt het me ook wel ingewikkeld hoor om je kleine schat nu naar je vader te brengen terwijl je moeder hem zo goed kent. Voor jou dus honderdmiljoen digitale knuffels en wees maar trots op jezelf dat je Wesley en opa wilt laten proberen een band op te bouwen, ik vind het superknap van je
Mama's! Heb alleen maar ff de laatste pagina gelezen hoor... @Deli; Voor jou een hele dikke knuff! Kan je wel gebruiken.. @Duster; Jeej! Van harte gefeliciteerd zeg! Ga er lekker van genieten! @Petra; Oh, lekker nog 1 dagje werken en vakantie! Ik heb na morgen heerlijk weekend! @Binna; Lekker dan zo'n baas.. Zo ken ik er ook eentje helaas.. --- Mijn schoonouders gaan vrijdag voor anderhalf week op vakantie in een huisje vlakbij, een uurtje vanaf huis rijden ongeveer. Vrijdagavond gaan wij ook heen met de kids en zondag gaan we weer naar huis. Heel eventjes eruit, heb er nu al zin in! Heerlijk! Morgenavond ben ik wel veel online hoor, mannetje heeft morgenavond een grote oefening van de brandweer, dus heb ik het rijk (de laptop dus, hihi!) weer alleen! Iedereen een hele dikke knuffel van mij en tot snel! Xx!
lekker hoor queenbee! @tess: ik ben 24 januari uitgerekend @delilah: poeh wat een verhaal, moeilijk hoor! knuffel! ik duik mn bedje in, morgen weer werken en ik ben erg moe! fijne avond allemaal! liefs rebbel
Hey lieve meiden, bedankt voor alle berichtjes zeg, dat doet me goed! Zit er wel bij te janken maar doet me toch goed allemaal... Ik vind het vandaag wel weer een hele confrontatie. Met de ziekte van m'n moeder met het feit dat m'n ouders gescheiden zijn en de hele situatie daarom heen omdat z'n vrouw nou eenmaal wat vervelende dingen heeft gedaan in het verleden dus het is fijn om even wat kwijt te kunnen hier. @ Setteke, dat klinkt ook behoorlijk heftig, ik kan me voorstellen dat de pijn van botkanker heel erg zeer moet doen ja, eigenlijk is er gewoon op sommige plaatsen wat gebroken vanwege de broosheid! Mijn moeder is eigenlijk al die jaren doorgekomen zonder medicatie, behalve dat maandelijkse infuus. Wat ze nu krijgt is volgens mij ook morfine. Ik heb er bij gezeten toen ze die in het begin kreeg, dat was vorig jaar maar ik haal altijd morfine en valium door elkaar?! Maar volgens mij is het wel morfine. Toen nam ze die eigenlijk heel sporadisch. En nu dus een paar per dag. Toen ik het recept moest ophalen bij de apotheek zei de apotheker dat ze niet genoeg hadden en de rest kwamen bezorgen de volgende dag want als je die pijnstillers kreeg moest je wel enorm pijn hebben. Daar schrok ik toen zo van. Helemaal omdat ze er meteen 2 nam toen ik bij haar kwam. Mijn moeder is een eigenwijsje en verteld mijn broer en mij maar de helft soms! Ik denk dat ze mede door haar koppigheid nog hier is want ze blijft knokken maar ik ben soms bang dat ze d'r kop in het zand steekt en ik vind het moeilijk om haar ermee te confronteren. Ik zal eens kijken wat voor pijnstilling het is als ik bij haar ben. Ik dacht dat het iets was dat begon met pana....? Maar goed, we zijn heel dankbaar dat ze nog zo goed is en dat dat al 8 jaar zo is. Toen ze hoorde dat ze ziek werd hoorde ze ook dat ze voor de eerste keer oma werd en dat wilde ze perse meemaken, nu is haar 4e kleinkind al onderweg! In ieder geval fijn om even wat te delen. En zo te horen is het voor jou ook wel herkenbaar inderdaad!
@teske bedacht me net dat je vroeg hoe en wat. nou het was eigelijk eeder een heftige avond. om te horen hoe veel kinderen onze hulp nodig hebben. dan dat het voor ons was qua twijfel begon eerder te twijflen of ik niet landurig pleegouder wil worden. maar daar over hebben we het gehad en dat willen we pas als Silver ouder is. en over of het ieder keer verschillend is. nee je krijgt dan voor lange tijd het zelfde kind. dat kan jaren duren. het is de bedoeling dat je de ouders ondersteund met de opvoeding. of dat het kind uit het kinderthuis of groep kan. en kan proefen aan de normalen gezins wereld