hallo meiden, Ik lees wel mee hoor, maar het komt er niet altijd van om te reageren. Ik merk dat de bv en het bijkomen van de keizersnede veel energie kost en heb niet altijd veel zin om achter de computer te zitten. Maar alles gaat hartstikke goed, en als ik op tijd mijn rust neem voel ik me ook prima. Sowieso vind ik het nu allemaal wat minder hectisch, ben wat zekerder als moeder en er lijkt veel minder tijd te gaan zitten in de verzorging van Renske. Toen Jelle zo oud was liep ik soms 's middags nog in mijn badjas, omdat ik gewoon geen tijd had om te douchen. Nu hebben we al een ritme en Renske gaat gewoon in 1 moeite mee. @Rebecca: ik ga ook liever 1 keer te veel naar de HAP, dan ben je zelf ook rustiger omdat je gerustgesteld bent, dat voelt je kindje ook weer aan. @Duster: Jeetje wat een verhaal zeg. Neem goed de tijd om het te verwerken en praat er veel over. @schatje: mooi hangertje hoor, je wordt maar verwend (en terecht ) @Diana: die zilveren doosjes zijn supermooi. Dat is dan weer een voordeel als je zelf goudsmit bent! @Aykietje: jij blijft maar pech hebben. Hopelijk ben je snel weer beter meid. sterkte en knuffel. @Sjudith: zielig he als ze verstopt zitten. Misschien komt het omdat ze moet wennen aan de fv. Een beetje olie schijnt altijd goed te helpen, hopelijk is het snel weer opgelost. Hoe voel jij je inmiddels? @petra: fijn he zo'n makkelijk kind. Jelle kon ik ook overal mee naartoe nemen. Met Renske weet ik het nog niet, want ik ben zelf nog niet zo mobiel. Maar zo op het eerste gezicht is ze ook wel een makkelijk kind. Ik ben vast wel mensen vergeten (sorry ) Ik zal ook nog wel even m'n bevallingsverhaal opschrijven. En dan even lekker op de bank met een boek. Fijne dag allemaal. liefs Philly
ok hier komt dan mijn bevallingsverhaal (niks engs hoor, kun je gerust lezen als je nog niet bent bevallen!) Op woensdagavond ging ik met m'n man naar de film. Tijdens de film de nodige voorweeën, maar die had ik elke avond, dus niks nieuws onder de zon. Donderdagochtend bleef ik last houden van voorweeën, dat was wel nieuw, want meestal stopten ze nadat ik gedoucht had. Om 15 uur moest ik op controle bij de vk en tegen die tijd kwamen ze om de 10 min. Ik had inmiddels 3 cm ontsluiting en de vk heeft me nog even gestript. Tegen 17 uur om de 5 minuten, maar nog goed weg te puffen. Om 18 uur de vk gebeld, ze was er om 18.30. Bijna 5 cm ontsluiting. Om 19 uur waren we in het ziekenhuis en om 19.15 zijn de vliezen gebroken. Om 19.50 begon het wel zwaar te worden en vroeg ik of we konden nadenken over pijnstilling. Bij de volgende wee moest ik flink overgeven (bij mijn eerste had ik 8 cm toen ik moest overgeven) en ja hoor, nu weer 8 cm. Om 20.00 had ik 10 cm en mocht ik gaan persen. Het persen ging goed, ik had goede weeën, alleen kwamen ze erachter dat Renske in voorhoofdligging lag en ook niet ging draaien. Na 40 minuten had ik haar behoorlijk ver het bekken in gekregen, maar ze kon niet verder en draaide nog steeds niet. Na overleg met de gyn is besloten tot een keizersnede, want ze kon er via de normale weg gewoon niet uit. Ik heb een infuus gekregen met remmers, en werd naar de ok gereden. Daar kreeg ik een ruggeprik (niks van gevoeld) en een katheter (ook niks van gevoeld) en na wat duwen en trekken was Renske daar dan. Ze had een 9 en een 10 Apgar en deed het meteen goed. Wel had ze een beetje een vervormd voorhoofdje en een bloeduitstoring omdat ze toch een tijd met haar hoofdje in de verdrukking heeft gezeten. Al met al heb ik het ervaren als een prettige bevalling. Ik ben er ook zo blanco mogelijk in gegaan, omdat je nooit weet hoe het kan verlopen en uiteindelijk gaat het zoals het gaat. Achteraf heeft de gyn gezegd dat het bijna nooit voorkomt dat een kindje zo ligt en niet meer draait tijdens de bevalling. Eigenwijs vanaf het begin dus Uiteindelijk wel een beetje lang verhaal geworden, maar korter lukte niet liefs Philly Hier zie je Renske de dag na de bevalling, voorhoofdje is nog een beetje blauw.
Petra, nog gefeliciteerd! Rebecca, inderdaad: beter één keer teveel hulp inroepen dan één keer te weinig. Goed gedaan, en fijn dat ze weer gedronken heeft! Duster, jee wat een verhaal. Gelukkig is het ondanks de fouten toch goed gekomen. Lijkt me wel moeilijk om het allemaal een plekje te geven. Aykietje, beterschap! Mik, jouw meisje had toch aambeien? Hoe is het nu met haar? Ik ben nog niet zonder Ise van huis geweest. Zou ik vanmiddag gaan doen, maar nu regent het...
Hoi hoi, wist niet dat we ook alweer een ander topic hadden, leuk! hebben jullie het ook allemaal zo druk met de kleine? Soms kom ik een hele dag nergens aan toe hahaha! xxx
@ linka hahaha iedereen vind juist dat ze super veel op haar vader lijkt maar ik zie het ook hoor! @ duster jeetje meis wat een bevalling...! ik zal mijn bevallingsverhaal hier ook nog neerzetten: Mijn weeen begonnen om 4 uur 's ochtends, ik dacht dat het wederom oefenweeen waren en ben naar beneden gegaan omdat ik mijn man niet wakker wilde maken. al snel werd de pijn toch best wel heftig maar dacht ik nog steeds dat het vals alarm was en ging ik terug naar bed omdat ik erg moe was. toen ik in bed de weeen weg lag te puffen werd mijn man wakker en vroeg me of het nou dan echt was begonnen, ik zei dat het waarschijnlijk weer vals alarm was en dat hij zich er niets van aan moest trekken. kort daarna kwam hij uit bed en zijn we naar beneden gegaan, ik ben toen de weeen gaan klokken ze kwamen binnen een half uur van om de 7 minuten naar om de 1.5 minuut toen is mijn man de vk gaan bellen ookal zei ik dat hij het niet moest doen. toen ze een half uur later aankwam had ik al 4 cm ontsluiting dit was rond 6 uur. de pijn was toen al zo heftig dat ik besloot om toen al gelijk naar het ziekenhuis te gaan. daar eenmaal aangekomen heb ik eerst overgegeven over de vloer van het toilet en gesmeekt om pijnstilling maar omdat ze eerst een ctg moesten doen heb ik 20 minuten moeten wachten tot ze me iets gaven, in de tussentijd had ik dus een weeenstorm en was het zo pijnlijk en moeilijk om de weeen weg te puffen omdat ik dus geen tussenpozen meer had. rond 8 had ik al 7 cm ontsluiting en kreeg ik eindelijk mijn pijnstilling tussen de weeen door viel ik echt helemaal weg het leek wel of ik tussen de weeen door steeds flauw viel ik kon niets meer was volledig van de wereld en ontzettend bang ik voelde toen al dat het niet goed ging. rond half 10 had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik gaan persen maar ik was toen al zo uitgeput dat ik niet wist waar ik moest beginnen het deed ook zo'n pijn om te persen vooral de eerste pers van de perswee was erg pijnlijk en had ik veel moeite mee, ik wilde ze het liefst wegpuffen maar dat ging niet, ook had ik het idee dat de persweeen niet op z'n sterkst waren, dat kwam pas later! Ik had zo'n pijn en was zo bang mijn man zei ook dat hij me nog nooit zo bang had gezien hij zei "de blik in je ogen was pure angst daar schrok ik echt van" ik heb toen ook een paar keer hem heel diep in zijn ogen aangekeken en tegen hem gezegt "ik ga het niet redden alsjeblieft red me ik ga dood" hij is de hele tijd heel rustig gebleven en heeft steeds koude washandjes op mijn hoofd gelegd en op me ingepraat dat alles goed kwam en dat ik het heel goed deed, op dat moment besefte ik ook meer dan ooit hoeveel ik van hem hou! na 2 uur geperst te hebben kwam eindelijk de gyn. wat een onwijze eikel was bij hem waren we de dag ervoor geweest voor een inleiding en hij had heel denegrerend en lullig gedaan en had het over doen komen alsof we ons kind ontzettend zouden martelen als we aan een inleiding zouden beginnen! Het eerste wat hij tegen me zei was "zie je nou wel het is toch natuurlijk begonnen" op dat moment heb ik ook echt zo'n wurgbeweging naar hem gemaakt, ik was al zo moe en kon het echt niet hebben. hij kwam toen met een vacuumpomp aan en na een keer of 5 a 6 keer kei hard getrokken te hebben waarbij ik steeds riep dat het echt niet lukte en echt niet paste waarop hij zei "we gaan niet schreeuwen dat doen we hier niet" besloot hij een spoed keizersnee te gaan doen. ik werd toen met een rotvaart door een gang geduwd terwijl ik nog steeds persweeen had welke wel zo pijnlijk waren dat ik heel de afdeling van het ziekenhuis bij elkaar schreeuwde, mijn man was toen ook weg om zich om te kleden voor de OK waardoor ik nog banger was omdat hij er opeens niet meer was! een tiental minuten later werd me verteld dat ik een ruggenprik kreeg en dat ik hiervoor naar voren moest leunen maar aangezien de kleine al in het geboortekanaal zat was het zo moeilijk om overeind te gaan zitten dat ik in paniek raakte. toen de arts tegen me zei dat ik ff door moest zetten want zodra ik de ruggenprik zou hebben dat alle pijn voorbij zou zijn heb ik doorgezet. wat een opluchting was die ruggenprik niet normaal, ik voelde niets meer vanaf onder mijn borsten tot aan mijn tenen, alle spanning en angst was op dat moment weg. Toen ik eenmaal in de OK was was mijn man er nog niet en iedereen liep maar om me heen het was zo onpersoonlijk ik vroeg wat ze gingen doen en wat er gebeurde maar niemand zei iets ze liepen alleen maar om me heen en praatte tegen elkaar maar niet tegen mij. Ook bonden ze mijn handen aan het bed vast dat vond ik erg eng! Toen ben ik om mijn man gaan roepen, uiteindelijk kwam hij en hield hij mijn handen vast en kuste me op mijn hoofd toen kwam er ook een arts die vertelde wat er allemaal ging gebeuren. Toen ze Amber uiteindelijk om 12.55 uit mijn buik hadden gehaald was ze helemaal blauw omdat ze al 2 uur en 40 minuten in het geboortekanaal vastzat, ze hebben haar toen ook moeten beademen en het was echt kantje boord ook gaf ze maar twee kikjes toen ze geboren was i.p.v. te huilen. mijn man mocht nog snel een stuk van de navelstreng knippen en toen werd ze in een couveuse gestopt en weggehaast. vervolgens moest mijn man weg en werd ik naar een of andere uitrust kamer gerold. Daar lag ik dan helemaal alleen zonder kind of man verdooft tot aan mijn tenen en harstikke bang van alles wat er gebeurd was. Uiteindelijk heeft onze kleine dame 5 dagen in de couveuse gelegen omdat ze haar ademhaling goed in de gaten moesten houden en ze een paar keer is teruggevallen, ik lag op een kamer met 3 andere vrouwen welke wel allemaal hun baby hadden en mijn man sliep thuis...dit was erg eenzaam en eng ook was het erg moeilijk om de andere moeders zo blij te zien zijn met hun baby's en wel visite te kunnen ontvangen welke gelijk hun kleintje konden zien en knuffelen en ik die alleen mijn kleintje kon zien d.m.v. een monitor of door een couveuse. al met al heb ik echt een trauma opgelopen en ben ik bang dat het ook nog wel een hele tijd duurt voordat ik het te boven ben. door de complicaties met haar ademhaling in het begin ben ik zo bang geworden dat ik een angelcare heb gekocht, iets wat ik altijd heb gezegt nooit te zullen doen.....ben gewoon zo bang en onzeker geworden. sorry voor het onwijs lange verhaal!
Zit hier de tranen te pikken Austin, sterkte! Dat viel niet mee idd, hopelijk kom je bovenop meis! (sorry heb jankbui vandaag)
De pijn word minder naarmate Amber "ouder" aan het worden is maar ik zal het nooit vergeten! Ik had ook veel jankbuien de laatste dagen, is helemaal niets mis mee xxx
jeetje autsin wat een verhaal. pff dit is echt heftig en snap je heel goed dat je hier een soort trauma aan over hebt gehouden. en dat je nu zo'n angel care hebt snap ik hellemaal.
Hi allemaal, Hier nog een augustus mama, die stiekem een juli mama geworden is. Ik wist helemaal niet dat jullie hier een topic begonnen waren. Leuk! Tjeetje Austin wat een verhaal zeg! Ik kan me voorstellen dat je je ontzettend angstig hebt gevoeld. Wat ik trouwens echt slecht vind, is dat je bij 2 andere moeders op de kamer lag, die wel hun babytje bij zich mochten houden. Ik lag ook in het ziekenhuis, maar omdat meike op de ic op de zuigelingenafdeling lag, mocht ik op een kamer liggen, waar ook alleen maar moeders lagen, waarvan hun babytje ook op de zuigelingen afdeling lag. Als er een baby naar boven mocht, dan verhuisde die naar een andere kamer. Welk ziekenhuis lag je in Bergen? Mijn bevallingsverhaal zal ik ook opschrijven woensdag 16 juli ben ik heerlijk met mijn moeder naar de sauna gegaan. het was een regenachtige dag, dus de sauna was lekker,.\een beetje rondgehangen in het zwembad, in de zon gelegen, lekker gelunched en 2 keer in een sauna gegaan, kort en op de laagste bank. Toen ik net uit het bloemenbad kwam wilden we eten gaan bestellen. Ik zat in het restaurant en schrok enorm, want ik voelde ineens heel veel vocht langs mijn benen lopen. Ikke naar de toilet en wist niet wat er aan de hand was. Eenmaal terug bij de tafel, toch maar aan mijn moeder verteld wat er net gebeurde. Ik wilde echt niet dat mijn vliezen waren gebroken, dus ontkende ik het maar........ Het was toen half 6. Gewoon nog eten besteld en opgegeten, maar we zaten toch niet echt meer op ons gemak. Er bleef wat vocht uitlopen. Dus besloten we toch maar naar huis te gaan. In de kleedkamer begon ik "buikpijn" te krijgen. Ik mijn haren nog uitgebreid gewassen en gefohned. Maar daarna ging het aankleden al wat moeilijker. De pijnen werden erger. Nog steeds ontkende ik alles. Omdat het van mijn moeder moest, heb ik mijn vriend gebeld op zijn werk ( in A'dam) en vertelt wat er aan de hand is. Of hij toch maar thuis wilde komen slapen. in de auto naar huis begonnen de weeen om de 3 minuten te komen. Dus na een 3/4 u durende autorit, toch maar het ziekenhuis gebeld. Deze wilde dat ik direct kwam, omdat ze dachten dat de bevalling al was begonnen. Op een of andere manier schrok ik daar enorm van. Om 19.45u was ik in het zh en werd ik aan de CTG gelegd. Al snel zeiden ze dat de weeen waren begonnen en dat ze niet meer geremd zouden gaan worden. De Vk kwam, en na toucheren bleek ik al 4cm ontsluiting te hebben. Willem was er om 20.15u en vanaf toen ging alles heel snel. De weeen kon ik redelijk opvangen, tot 22u. Toen volgden de weeen elkaar razendsnel op en ik kon ze amper opvangen. Ik had echt een weenstorm. De kon niet meer uit mijn ogen kijken en was continue misselijk en kon niet meer liggen. Toen de vk voor de 2de keer kwam zei ze dat ik persweeen had en volledige ontsluiting had. Ook dit ontkende ik. achteraf kan ik er wel om lachen.... In de verloskamer ben ik toch maar gaan persen, wat ik moeilijk vond. Ze zagen het hoofdje al snel, maar daarna ging het vrij langzaam. Tijden het persen moest ik op mijn zij gaan liggen, want dan konden ze de hartslag van Meike beter volgen. Het was erg lastig om op je zij te persen. Omdat ze Meike niet lang wilde vast laten zitten, hebben ze me flink ingeknipt en toen is ze geboren. Ze huilde gelukkig gelijk en mocht bij me op de borst liggen. Wat een geweldig gevoel was dat! Daarna was ze ineens weg. Ze is onderzocht door de kinderarts en moest in de couveuse, kreeg een sonde en lag aan de monitor. De apgar score was goed en 9 en 10. de eerste 2 dagen waren vreselijk. Ze kon haar voeding niet opnemen en spuugde steeds en haar maagje is 3 keer leeggepompt. Na 2 dagen ging het langzaam beter en 4 dagen later mocht ze in een gewoon wiegje op de zuigelingenafdeling. Na 15 dagen mochten we haar meenemen naar huis. Gelukkig gaat alles nu heel erg goed. Omdat de bevalling zo snel is gegaan, kan ik er met een goed gevoel aan terugdenken. Het was allemaal heel plotseling, dus was ook nog niet echt voorbereid op alles en zeker niet op een vroeg geboorte. gellukig is het achteraf allemaal goed gekomen. Hier een foto van mijn schatje 1 dag oud: Groetjes Marije
@Austin: meid wat een verhaal zeg, ik zat ook met tranen in m'n ogen. wat een hork van een gun. zeg! neem de tijd om alles te verwerken en praat er over! (en ik moet inderdaad nog foto's in m'n album plaatsen, zal ik eens even gaan doen.) @Marije: ook al zo'n heftig verhaal, al moet ik wel lachen dat je maar bleef ontkennen dat het begonnen was. wat een prachtig meisje is Meike en fijn dat het nu goed gaat met haar. @linka: ja die knip, ik heb er nog trauma's van (van mijn vorige bevalling) Tijdens de bevalling van Renske vertelde mijn vk dat ze wel snapte dat ik zo'n last heb gehad van die knip, omdat ze nog nooit zo'n belachelijk grote knip had gezien. Snap je nu dat ik blij was dat het deze keer een keizersnee is geworden? Hoe gaat het met je trouwens meid, hou je het nog een beetje vol?
Ja, die knip heb ik ook gehad met 7 hechtingen, dat vond ik verschrikkelijk en had ontstekingen en 4 weken zo pijn. Begrijp ik je wel. En of ik nog vol hou, heb zoveel harde buiken en lopen gaat nu meer moeizaam, maar tsja ik moet wel doorgaan en niet wachten.
Oh thanx! Austin, hoe gaat het nu met je meisje? Zijn haar aambeien inmiddels over? Austin en Muis, wat een bevallingsverhalen zeg... Gelukkig twee schatjes van meiden, dat wel!
hey meisjes hier even een vraagje! ik wil vanaf vandaag een voeding gaan geven met de fles en dus een voeding van borstvoeding laten vallen. dus wij vanmiddag een fles gemaakt gewarmd. maar mijn dochter snapte er niets van en begon te huilen en ging absoluut niet drinken. het einde van het verhaal was dat ze weer aan de borst dronk. hoe kan ik ervoor zorgen dat ze ook de fles pakt? weet iemand het antwoord? kus
Hallo dames ik meld me ook maar weer even aan hier. Nou mijn bevallings bevaal liep als volgt. Om half 8 s,ochtends moest ik naar de verloskamer want ze wilde het toch een handje gaan helpen op een zachten manier. Aangezien ze dachten dat het dat het veelste klein was. Ze hadden me gestript en beetje gel ingebracht. Gelijk begon ik hele erge buikpijn te krijgen wat over ging in een wee die dus niet meer weg wou gaan .Die wee heeft wel een 3 kwartier geduurt. De kleine haar hart slag ging gelijk om laag en bleef schommelen tussen de 50 a 60 in en er was gelijk paniek in de tent. Ze hebben infuus gezet deze zat dus verkeerd maar kwammen ze pas tijdje erna achter. Weeen afremmers ingespoten wat dus niks uithaalde omdat het infuus verkeerd zat. Aan de andere kant weer nieuw infuus gezet weer weeen afremmer erin. Daardoor raakte mijn lichaam helemaal van slag en lag ik te trillen. Op dat moment waren mijn vriendinnen nog niet aanwezig. Ik werd aan de zuurstof gelegt jee was echt een chaos. Eindelijk waren me vriendinnen binnen gekomen 1 ervan werd er ziek van en trok lijkwit weg. Ik had na de weeen remmers gelijk om de minuut weeen . Echt rot weeen weer dus in me rug benen en buik. Om 10 uur hebben ze gekeken hoe ver ik was en dat was maar 2 cm en aangezien de kleine erg reageerde op de weeen is er toenmet spoed besloten om als nog een keizersnee te doen. Dus met volle vaart door het ziekenhuis heen. Op de ok hebben ze tot 3 maal geprobeert een ruggeprik te zetten. Wat dus ook helemaal mislukte laaste keer dat ze prikte werd me arm helemaal blauw en paars en zetten heel erg op . Waarop ze besloten hebben een algehele narcose te doen. Ik ben ander halve liter bloed verloren . Ik ben heel erg ziek geweest me lever heeft een klap op gelopen zag helemaal geel. Donderdags werd ik ontslagen en 3 uur later werd ik weer met spoed opgenomen. En zaterdags waren mijn leverwaardes iets gezakt en mocht ik weer weg. Met de kleine dame gaat alles goed ik herstel langzaam aan ben nog steeds slap. Ik heb dus een heel stuk gemist na 3 dagen had ik eindelijk me kind is kunnen bekijken van top tot teen en dat heb ik toch wel als heel moeilijk ervaren. Daarbij had iedereen me kind voor ik het uberhaubt gezien had. gelukkig zijn er wel foto,s gemaakt op de ok maar vind het nog steeds erg moeilijk als ik er aan terug denk hoe het allemaal gegaan was. Ik beval toch liever gewoon dan met een keizersnee . heftig verhaal maar mag echt van geluk spreken . En als ik nog terug denk hoe ik daar lag en die paniek in de gyn en verloskundige hun ogen zag brrrrrrr . Wil het ook echt nooit meer over doen haha.