Aaaaaaah Alieke, wat een moppie! Ik ga zo leren hoor! Eerst even eten en relaxen, heb net mijn hele huis gepoetst enzo. @ Chantal, thnks!
Gooooooeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeedemiddag! ( ik oefen alvast even zodat ik vanavond met Gaston mee kan doen ) Zoo het huis is aan kant, de bedden verschoond, de boodschappen binnen en het kind is opgehaald van het kdv en ligt moe maar voldoen te pitten. Dus nu is het tijd voor een kopje thee met een biscuitje ( of zal ik een stukje boterkoek nemen )
Alieke, morgen komen me vriendin en haar vriend en dochtertje (jarenlang geen contact) en zondag moederdag, misschien ff naar me moeder en woensdag naar speelkasteel in Hoofddorp, verder zien we het wel, denk ook tussendoor gaan zwemmen!
Ik heb ook alweer een wasje aanstaan. En dan ga ik nu lekker op de bank met een simpel boekje. Manlief heeft eigenlijk vakantie, maar moest toch nog even wat doen voor het werk. Dus die is weg. Als Danique straks wakker is gaan we even naar mijn ouders.
@ alieke: pfff, ben mn wasjes steeds voor en na het werk aan het doen.... Had er zoveel liggen en geeeen tijddd! @ jenny; ik ben straks kotsmisselijk, ben nu after eight aan het eten.. maar ben ongi, dus das mijn excuus, hahaha!
@ Alieke, aaaaah wat een schatje is Danique zeg en wat zingt ze het goed. Ze lijkt wel erg veel op jou hè? Heb je een foto van jezelf van toen je zo oud was als Danique nu? En heeft ze nou knotjes in? wat een goed idee, dat heb ik nog nooit gedaan bij Roos maar haar haar zal er lang genoeg voor zijn @ Setteke, ik zou toch maar naar een opticiën gaan, kan nooit kwaad volgens mij Ik ben weer terug van de tandarts (of beter gezegd mondhygienist) volgende week weer en dan eind mei nog een keer, ik ben echt een bofkont ik was 2 jaar niet geweest en nu moet ik daar voor boeten
Set ik zou gewoon eens naar een opticien gaan om je ogen op te laten meten. Als mijn ogen slechter worden zie ik ook wazig. Petra wat mankeerde er allemaal aan je gebitje dan?
Ik had/heb heel erg ontstoken tandvlees en dat zijn ze nu dus met hard puntig ding aan het schoon "krabben" ofzo. vandaag was het de beurt aan rechtsboven en het is een bloedbad @ Chantal, vertel vertel vertel?????
Gaat over de vriendschap met mijn vriendinnen, groepje van 7 meiden ( met mij erbij) Voor mijn gevoel groeien we uit elkaar, of ik in ieder geval.... Ik had op 10 april een housewarming party van 1 van de dames in amsterdam. Reed met mn 3 vriendinnen mee die in Enschede wonen. In de auto hoorde ik dat 1 van mn vriendinnen al 2 wkn uit had met haar vriend, had ze me niet verteld en zelfs mn vriendin uit Rotterdam was al bij haar geweest een nacht om haar te steunen, daarnaast liepen er ook dingen bij mijn andere 2 vriendinnen in de auto, ze wisten het allemaal van elkaar en hadden dus gesprekken waarvan ik zoiets had, waar heb je het over??? Kortom, ondanks dat ik ze nog wel gesproken had op hyves of facebook, via sms of af en toe telefoon, voelen ze niet de behoefte om met mij die dingen te delen en er over te praten. Dus ik zat met een heel raar gevoel in de auto alsof ik er niet bij hoorde. Die avond merkte ik dat mijn vriendin uit rotterdam ook meer van hun wist en andersom dan ik wist. Terwijl ik de afgelopen maanden gewoon erg mijn best heb gedaan om contacten te onderhouden en mezelf op de hoogte te houden van hun leven en ze ook smste als ze iets speciaals hadden. Aan het eind van de avond zat ik gewoon triest alleen in een hoek op de bank, omdat mijn ene vriendin na het roken bij een stel aan tafel was gaan zitten die we niet kenden en de jongen die op de bank zat, die was bij de jongens gaan zitten en mijn andere 3 vriendinnen, zat samen op de bank, na het roken. Vind het dan ook zo raar om dan ineens te verplaatsen, daarnaast was het een kleine huiskamer (slaapkamerformaat) dus was ook niet echt ruimte om ergens anders te gaan zitten. Maar voelde me echt diep triest en kloten. Ik heb het op een gegeven moment wel los kunnen laten en vergeten. Ik betrek het dan ook erg op mezelf door te denken van: Misschien verwacht ik te veel van anderen, misschien moet ik er niet zo zwaar aan tillen. Dat ik me er zo verdrietig over voel, ligt aan mij. Dit heb ik ook gehad nadat ik van Tygo ben bevallen. Had het sowieso al zwaar en ervaarde een groot desinteresse, ze kwamen niet vaak langs, vroegen niet naar Tygo. Toen heb ik het er al is met ze over gehad en is het enigszins uitgesproken. Van de week was een andere vriendin bij me op bezoek, die ik al ken vanaf mijn 12de en dus niet bij dat groepje hoort. Ze vroeg naar mijn vriendinnen en toen ik haar dat vertelde van toen in de auto, was ze stil en zei als eerste: Wat zul jij je gekwetst hebben gevoeld! Dat kwam wel hard aan eigenlijk, want ik had net lang en breed mezelf voorgehouden dat het aan mij ligt en dat ik me niet aan moet stellen.... Nu ben ik van mening dat als een persoon je meer verdriet of negativiteit brengt in je leven, dat je beter zonder die persoon verder kan, dan met die persoon. Anders word je er zelf alleen maar slechter van. Leg nu dan ook elke actie, elke handeling, elk contact op een weegschaal Ik heb er heel veel last van, veel verdriet, voel me vaak afgewezen, idee dat er geen interesse is. En dat ze niet voor mij voelen wat ik voor hun voel in de vriendschap. Ik heb ze bijv. alle drie in de auto gevraagd hoe het met ze ging, nadat ik dat had gedaan trok niemand de mond los om het mij te vragen en die hele avond heeft niemand het gedaan. Aan de ene kant denk ik, laat ik het nog even aankijken... Aan de andere kant denk ik, misschien moet ik de vriendschappen maar dood laten bloeden... Maar dan zullen ze nooit begrijpen waarom of wat (tenminste als er geen belletje gaat rinkelen dat ik er nooit meer ben) en hoe en aan de ene kant zijn ze me te dierbaar daarvoor. Dus dacht ik misschien moet ik als we een keer weer samen zijn ( ze wilden van t zomer nog naar hummelo) gewoon aangeven hoe ik me voel, hoe ik er in sta en dat ik eigenlijk niet meer mee wil doen aan de gezamenlijke activiteiten, contacten etc. Dat ik van ze hou, maar dat ik niet meer het idee heb bij ze te horen. Dat het neit is dat ik helemaal geen contact wil of neits tegen ze zou zeggen als ik ze zie, maar dat ik een stap terug doe... Maar dan zullen ze het misschien niet begrijpen, boos worden, belachelijk vinden, weet ik veel wat en breng ik misschien onnodig drama er in.... Zit ik dus eindeloos over te piekeren...