Die hebben we hier helaas niet. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Onze jongste had zo’n leidster op het kdv. Die zei altijd: ‘Als ik Ties een dag op de opvang heb gehad, dan merk ik ‘S avonds thuis dat ik écht heb gewerkt!’ Kun je op vele manieren opvatten, maar zij was gek op hem. Zag zijn uitdagingen, maar ook zijn mooie kant. Het is zo pijnlijk dat vele anderen dat niet zien en dat ik steeds de behoefte voel om dat uit te leggen. Want ondanks alles is het echt een schat! In de kern juist heel zachtaardig, zorgzaam, behulpzaam, slim, grappig etc.
Of een lieve gastouder. Ik vang met liefde "zulke" kinderen op. Al kun je mij vast wegdragen met 3 van Merah en mijn eigen 2 exemplaren
Gelukkig zie jij dat! Vooral vast blijven houden! Ik zou bij de bso ook aangeven wat dit met je doet, desnoods bij de teamleider oid. Prima dat ze het zwaar vinden, dan zoeken ze intern naar een manier om er mee om te gaan en hun expertise te vergroten. En als het echt niet gaat, ja, dan is het tijd voor een gesprek, maar met een gezamenlijk doel: wat is nodig voor dit kind? Ook opbouwend dus.
Wij hadden een leidster op een regulier kdv die verbazend goed met onze autistische zoons kon omgaan. Jaren later sprak ik haar weer en bleek haar zoon ook een label te hebben. Was me toen ineens direct duidelijk hoe ze wist hoe ze met onze zoons moest omgaan . Jij als gastouder hebt die ervaring natuurlijk ook.
Ik zie dit topic nu pas. Hier 2 hb kinderen de ene met kenmerken van adhd en autisme en de ander gecombineerd met faalangst. Als de eerste zich verveelt dan gaan hij de clown uithangen en wordt hij echt heel irritant voor de leerkracht. Gelukkig hebben wij een school waarbij ze ook speciaal hb onderwijs krijgen en daar zijn ze dus in dit soort kinderen gespecialiseerd. Het schijnt zelfs dat heel veel hb kinderen wat extra diagnoses hebben. Bij de bso ook nooit problemen gehad. Daar haalden ze oude apparaten uit elkaar die de kinderen dan mochten ombouwen of weer in elkaar mochten zetten. En ja, in het begin was het echt even slikken. Waarom kon ik geen gemiddeld kind hebben? Maar ondertussen ben ik er aan gewend en trits op mijn super unieke kinderen. Wel besef ik dat wij geluk hebben, op mijn werk hoor en zie ik hoe het anders kan op scholen. Mocht je wat dat betreft graag tips willen en of vragen hebben, stuur gerust een pb. Ik zit zowel als professional en als ouder zijnde regelmatig bij overleggen op school, dus ik ken beide kanten. En dat ritje naar de psycholoog? Heb ik ook geen last van, dat was altijd op papadag.
Hier ook 2 (of 3?) kinderen met hb. De middelste is uhb en heeft er nog iets bij in de richting van ad(h)d. In ieder geval dagelijks héél lastig gedrag, boos, weigeren te luisteren, uitdagen, alles is discussie, repeterende geluidjes.. zeker in situaties die nieuw zijn, of anders, of als het gewoon niet gaat zoals hij wil. Vakanties zijn de hel. Ik weet dat het niet voor iedereen kan, maar omdat ze hem echt niet begrepen op de bso (hij loopt fors voor maar mocht niet bij zijn klasgenoten in de 8+ groep of mee naar buiten, ook niet na expliciete toestemming van mij, hij was 6 (of net 7, gr 4) en moest zich maar bezighouden met knutselwerkjes bij de kleuters.. etc) en dat alleen maar leidde tot meer vervelend gedrag thuis bouw ik al jaren mijn werktijden om zijn schooltijden heen. De vakantie ook; wij nemen allebei de helft op en hebben dan 1 week samen met het gezin. Ook de jongste is 6 weken thuis. Niet ideaal, maar wel de minste kans op escalaties. Wat bij ons ook helpt: contact met andere ouders met hb kinderen. Facebookgroepen en persoonlijk contact. Zo helpend om te weten dat je niet alleen bent!
Dikke knuffel. Herken het wel hoor. En telkens die strijd zodat ze de goede begeleiding en hulp krijgen pfff