autisme/asperger test als volwassene

Er zijn niet veel andere mogelijkheden als bijv gedragstherapie , daarin kunnen ze je helpen om problemen waar je tegenaan loopt op te vangen.
In principe is gedragstherapie ook laagdrempelig.

Ik heb als kind veel speltherapie gehad, maar daar heb je als volwassenen niet zoveel aan denk ik, maar als volwassenen heb ik wel degelijk begeleiding uit m'n omgeving, bij bijv administratie of bepaalde regeldingen. Maar dat deden m'n ouders en nu m'n man. Belangrijkste is eigenlijk dat je je omringt met mensen waarbij je echt jezelf kan zijn. Zo heb ik bij vrienden mijn eigen beker, eigen stoel en eigen plek.. en daardoor voel ik me op mijn gemak en kan ik makkelijk langs komen op feestjes oid. Want ik weer vooraf waar ik zit en dat de stoel fijn is. Als
Ik binnen kom en er zit iemand anders, dan verplaatsen ze de iemand anders ook gewoon. Idem bij ouders/schoonouders en op werk . Maak dingen zo makkelijk mogelijk voor jezelf. Anders hou je het niet vol!

Qua inlevingsvermogen: dat heb ik helemaal niet niet. Maar ik kan wel nadenken/lezen/informatie opzoeken. Dus als je jezelf aanleerd dat je iemand die verdrietig is, dat gewoon is, ook al vind ik de reden stom en dat respecteerd daarmee, kom je een heel eind.

Enige lastige daarmee is dat ik dan niet weet / kan inschatten hoe heftig de gevoelens zijn, dus soms wat overdreven reageer

 

voor mij was het heel fijn om een diagnose te krijgen want ik liep vast. ik had de havo afgerond maar mijn vervolgopleiding liep volledig spaak omdat ik het niet voor elkaar kreeg om op school te komen. ik heb daarna een heftige burn out gehad omdat ik niet doorhad dat er een reden was en me niet aanstelde (dat dacht ik altijd) daarna heb ik een chronische vermoeidheid ontwikkeld, en nu ben ik arbeidsongeschikt. als ik het eerder had geweten was dat misschien niet gebeurd en had ik nu een "normaal" leven kunnen hebben. niet dat dat gegarandeerd is natuurlijk. maar ik denk in ieder geval dat als ik me niet had laten testen het een stuk erger geweest was.

 

Ik ging na de middelbare ook burnout. Een aantal keer eigenlijk. Mijn mbo heb ik gehaald omdat het voor de leraren duidelijk was dat ondanks alle gemiste uren, ik toch de stof goed begreep. Telkens na een half jaar was het genoeg geweest en kon ik geen prikkels meer hebben. Niet meer tegen licht en geluid kunnen. De drempel om de drukte van de bus/school in te gaan werd te hoog. Mijn p op het hbo heb ik in 1 keer gehaald en daarna storte ik weer in. Dat was voor mij de druppel en toen ben ik gestopt met studeren. Het was burnout nr 3 of zo. Dat was een jaar of 3 geleden. Ik ben nu eigenlijk altijd wel moe (ik heb 2 jonge kindjes waar ik fulltime voor zorg). Maar niet meer dat alles altijd hard binnenkomt. tbm past veel beter bij mij. Ik heb een zekere controle over prikkels. Ik kan leuk met hun naar een binnenspeeltuin gaan. Maar als dat te prikkelend is kan ik ook kiezen om dat niet te doen. Ik ga steeds minder over mijn grenzen heen.

Wat vrienden betreft ik heb niet dat ik steeds dezelfde mok wil hebben of op dezelfde plek wil zitten. Maar het word mij snel te druk. En als geluiden voor mij te hard zijn (en mijn gehoor is mij iets te goed) dan vind ik dat heel vervelend en ben ik snel door mijn energie heen. Voor mij is het ook makkelijker om bij mij thuis af te spreken. Dan heb ik wat meer tijd voordat ik door mijn energie heen ben.

 

dat is zo herkenbaar! dit is voor het eerst dat ik andere mensen spreek met dezelfde problemen als ik. ik heb mezelf ook voorgenomen om me leven te focussen op het moederschap. hoewel ik nog geen kinderen heb verlang ik er intens naar. ik hoop dat het mijn leven weer een doel geeft

 

Zou toch beter zijn als je voor jezelf ook doel hebt in je leven lijkt me? ik zou daarbij wat hulp gaan zoeken!! Heb je last ook van depressies?

Hier is hele dag thuis dus juist super super slecht. Ik heb ritme nodig, structuur en rust. Ik zou de deur niet meer uitkomen anders, zie ook enorm op tegen m'n zwangerschapsverlof straks.

Drukte kan ik ook niet hebben, maar dan ga ik gewoon weg kf ergens anders zitten waar het niet druk is. Geluid en lichtkvergevoeligheid heb jk ook. Maar ik ben niet hooggevoelig bijvoorbeeld, jullie wel toch? Dat geeft weer volledig andere uitdagingen mee.

Burn out hier ook gehad ten tijde van studie. Uiteindelijk voor een andere vorm van studeren gekozen die wel ging.

Herken wel delen van jullie verhaal maar heel veel toch niet Haha. Grappig hoe het bij iedereen anders werkt. Ik ben op m'n 7de gediagnostiseerd met gewoon autisme en op m'n 13de is dat aangepast naar asperger. Ondertussen zijn ze helemaal af van die benamingen.

 

ik ben bij tig verschillende artsen en therapeuten geweest die allemaal niets met mij konden. uiteindelijk heb ik besloten dat ik mijn toekomstbeeld aanpas aan een gezin. inmiddels ben ik getrouwd, wat al een stuk heeft geholpen, en ik hoop dat kinderen mijn leven compleet maken. een moeder zijn en kinderen opvoeden is ook een levensinvulling, en voor mij voldoende. ik heb heel veel depressieve klachten, al van jongs af aan, maar hulp is daar niet voor helaas.

 

Ik vind dit een lastige om op te reageren. Een gewaagde manier van kijken. Wat nu als je nog veel last blijft houden van depressies?

 

Ja dat ben ik wel met je eens.. kinderen gaan niet de oplossing zijn voor je depressie..


maar hopelijk is dat voor jou straks wel het geval missfluffy

 

oh nee begrijp me niet verkeerd, dat verwacht ik zeker niet. die depressie van mij zal ik waarschijnlijk altijd blijven houden. maar ik heb het meer over het invullen van mijn tijd en energie

 

Kinderen gaan inderdaad niet de oplossing zijn. Daarbij, als je last hebt van depressies en je hebt kinderen, ben je het in mijn ogen verplicht toch hulp te accepteren.

Ik ben zelf opgegroeid met een depressieve vader. Dat was niet makkelijk. Dat ging ook niet weg toen ik er kwam. Als kind komen negatieve houdingen en uitspraken erg binnen.

Ik zou toch een periode aankijken wat er gebeurd als je niet meer alle ballen in de lucht probeert te houden.

Add: Ik zag je reactie pas na het posten:

Wat voor soort depressie heb je eigenlijk?

 

Op npo heb je Het is hier autistisch. Zat net te kijken en ik vond die dochter curry wel herkenbaar. Ook wat Filemon zegt. Dus ik ben heel benieuwd hoe hij uit de test komt. Mijn beeld van autisme was heel erg dat houterige en een bepaalde uitstraling waarbij ik binnen 5 seconde autisme kan ruiken bij iemand. Dit programma laat wel een heel divers beeld zien.

 

wat ik bedoel met mijn depressieve klachten is dat ik altijd het risico heb om depressief te worden, dat betekent niet dat ik ook echt altijd depressief ben. en als ik me depressief voel dan reageer ik dat zeker niet af op kinderen. ik ben al jaren gastouder en heb nog nooit een negatieve opmerking o.i.d. naar een kind geplaatst. sinds ik getrouwd ben is het lange tijd heel erg goed gegaan, vrijwel geen depressieve buien meer. maar nu zit het UWV op mijn nek. ze willen dat ik een werkervarings traject aanga, terwijl het Leo Kannerhuis (gespecialiseerd in autisme en hoe autisten weer in de maatschappij te brengen als ze eruit zijn komen te vallen) heeft gezegd dat dat voor mij niet mogelijk is. ik word dus geforceerd om dingen te doen die ik niet kan, met de druk erachter dat ik mijn uitkering, en onze enige bron van inkomen, kwijt raak. dat maakt me wel weer even depressief