ooh ik vind het erg lastig! Mijn oudste zoon heeft in groep 4 zijn communie gedaan . Nu zit mijn jongste in groep 4 en hij heeft autisme. Ik denk zelf dat het hem enorme stress oplevert. Mijn oudste kon ik goed uitleggen waarom hij dit ging doen maar de jongste boeit het hem helemaal niets, kan daar niet zijn aandacht bij houden. Ook heeft hij enorme angst voor het onbekende. Mijn hart neigt echt naar nee maar heb dan ook een soort van schuldgevoel dat de oudste het wel heeft gedaan en hij dan niet. Ook naast de mis heeft de oudste ook genoten van het feest en natuurlijk de cadeautjes ..,,,., en dat ontneem ik hem dan...ook dat er in de toekomst met een mis de oudste een hostie gaat halen en hij mag dat niet... Vind het soms allemaal zo lastig!....
Kan het voor hem niet met bv een kleinere ceremonie, met bv alleen wat familieleden? En dan qua voorbereiding zorgen dat hij exact weet wat er gaat gebeuren?
Mag zoiets eventueel ook als hij wat ouder is en hij/jullie met bepaalde spannende situaties hebben leren omgaan?
Gewoon een feestje geven zonder communie? Hier mag zoon kiezen maar wij zijn niet gelovig. Ik denk ook dat hij kiest om het niet te doen want hij heeft er even weinig interesse in als ons. Waarom zou hij geen hostie krijgen? Ik heb ook geen communie gedaan maar als ik eens in een kerk ben met begrafenis ofzo neem ik gewoon braaf die hostie aan. Het is toch gewoon een soort van een koekje. Allee zo zie ik het. Nu moet ik wel zeggen dat ik ben opgegroeid in een gebied waar niemand gelooft buiten verschillende 75 plussers. Ook waar ik nu woon ken ik niemand die met het geloof bezig is.
Juist omdat je oudste het goed kon uitleggen en je jongste het (nog) niet boeit zou ik het voorlopig niet doen. Ik ben zelf gelovig, maar heb echt heel veel moeite met mensen die zich laten dopen, communie/vormsel doen, gewoon omdat ‘iedereen dat doet’. Er zit toch een bepaalde intentie achter. Je zegt ‘ja, ik geloof’, ‘ja, ik wil de rest van mijn leven proberen te leven zoals God dat wil’ etc etc. Zolang jouw zoon daar nog niet klaar voor is zou ik wachten. Dat feestje houdt hij gewoon tegoed. Het niet ontvangen van de hostie... tja, wat heeft de hostie inhoudelijk voor zin als je niet kunt verwoorden dat dit ‘het lichaam van Christus’ is? God ziet alle kinderen. Ook jouw kind. Met of zonder communie/hostie. Werk samen met hem naar een later moment om het wel te doen.
Tja, jij zegt dat je braaf die hostie aanneemt, maar dat is natuurlijk niet zoals het hoort. Je hoort dan dus eigenlijk gewoon niet ter communie te gaan. Maar goed, dat moet je verder natuurlijk zelf weten. En wat ik mij dan afvraag: als jullie helemaal niet gelovig zijn, waarom zou je je zoon dan überhaupt de keuze geven om de communie te doen?
Omdat ik niet mijn zoon ben. Als hij er interesse in heeft en gelovig wil worden mag hij dat. Dat kan ik niet voor hem bepalen. Dus die keuze is volledig aan hem. Van ons krijgt hij er niet veel van mee maar als hij vragen heeft krijgt hij wel antwoord of zou ik google erbij halen. Verder nemen de meesten hier gewoon die hostie aan terwijl ik weet dat velen geen communie hebben gedaan. Maar ik woon ook echt in een gebied waar bijna niemand gelovig is. Buiten de generatie van mijn oma maar mijn oma was ook totaal niet streng gelovig ofzo. Ook de christelijke scholen doen weinig met het geloof. Ze gaan met kerst en Pasen naar de kerk en vertellen daar iets over en dat is het ongeveer.
TS, het is de gewoonte dat ze in groep 4 hun communie doen. Maar zoals eerder al geopperd, kun je niet gewoon een paar jaar wachten? Zodat je er met hem naar toe kan werken en hij er mogelijk dan wel aan toe is? Onze oudste heeft afgelopen jaar het vormsel gedaan en daar zat ook een jongen bij die een paar jaar ouder was. Weet niet meer wat de reden precies was en dat maakt ook niet uit. Hij was natuurlijk net zo welkom als de rest die wel allemaal in groep 8 zaten. Dat moet met de communie toch ook kunnen? Lastig hoor. Met de communie zijn ze ook nog niet zo oud dat ze zelf een weloverwogen beslissing kunnen nemen. Ook als ze niet nog een extra ‘handicap’ als autisme hebben. Die beslissing hebben wij bij de oudste indertijd ook genomen en dit jaar is de jongste aan de beurt. Ben benieuwd hoe hij het gaat vinden. De oudste zat er indertijd wel positief in gelukkig en heeft het echt serieus beleefd. Bij het vormsel hebben we de beslissing aan haarzelf overgelaten. Geprobeerd zo goed mogelijk uit te leggen wat het inhoudt en naar de voorlichtingsavond geweest. Daarop heeft ze zelf besloten het te willen doen en er ook echt van genoten. Ze heeft het veel bewuster beleefd dan het hele proces rondom de communie. Scheelt waarschijnlijk ook dat het een leuke groep kinderen was. Succes met de beslissing.
Daar heb je inderdaad een punt wat betreft je zoon, zo kun je het ook zien. En wat betreft het aannemen van de hostie, dat was geen aanval hoor. Ik zou het zelf niet doen (maar is niet aan de orde want ik heb mijn eerste communie en vormsel gedaan), maar ieder moet dat voor zich weten hoor. Het hoort niet, maar vind het nou niet een doodzonde ofzo. Zo zwaar zit ik er niet in hoor.
Tja dat is heel lastig. Dochter heeft dit jaar de communie gedaan. Zij geeft geen diagnose maar haar gedrag/beperkingen komen aardig overeen. Wij hebben veel overleg gehad met de pastoor en de dames van de werkgroep. Uiteindelijk is het programma wat aangepast voor haar en stond haar juf van school continu in de buurt om op terug te vallen. We hebben vooral niks afgedwongen en heel veel continu doorgenomen en herhaald. Ben zelf ook met de werkmiddagen mee geweest om te zorgen dat ze niet overprikkeld raakte. De dag zelf liep als een trein. Ze heeft genoten en vond het feestje erna super leuk (klein gehouden).