Even voor de duidelijkheid: in de DSM5 zijn de subdiagnoses Asperger, Klassiek Autisme en PDD-NOS verdwenen, maar er is nog wel een onderverdeling in 3 gradaties, dus licht - middel - zwaar. Het wordt allemaal Autisme Spectrum Stoornis genoemd. Maar veel mensen kunnen inderdaad goed functioneren met een lichte vorm van ASS, hebben werk, een gezin, vrienden, etc.
Autisme is er in verschillende gradaties, maar autisme blijft gewoon autisme. Het onderscheid tussen de verschillende groepen is losgelaten. Daar zitten voor- en nadelen aan, maar de kern was voor alle groepen toch wel hetzelfde. Autisme is geen stoornis waarbij geen contact wordt gemaakt met de buitenwereld. Bij autisme verloopt het maken van contact anders: mensen met autisme hebben moeite met het lezen van emoties en non-verbale signalen, waardoor ze ook lastiger daarop af kunnen stemmen. Je ziet bij autisten echter zowel mensen die juist heel veel contact zoeken, als mensen die het contact mijden, (omdat ze het moeilijk vinden of omdat ze snel overprikkeld raken).
12-18 maanden is gemiddeld en er zijn een hoop kinderen die later lopen en bij wie niets aan de hand is. Klinkt een beetje als een consultatiebureau dat niet buiten de boekjes en de lijstjes kan denken. Heel vermoeiend. Goed dus dat ze doorverwezen wordt, gespecialiseerde instanties hebben er wel verstand van
Mooie serie idd! Ik vond die moeder nogal doordraven. Voor zover ik het zie, heeft ze een hoop begeleiding erop gezet die erg passend is geweest en die haar zoon erg geholpen heeft, maar dat is nogal wat anders dan dat het genezen zou zijn.
Oh ik vind het ook geen drama ofzo hoor We merken nu vooral dat hij snel overprikkeld is en hoop structuren niet fijn vind. Lijkt dingen moeilijk te begrijpen en lijkt dat hij vooral imiteert, zelf niet echt initiatief neemt om dingen te ontdekken of zelf te 'bedenken'. Geeft niet natuurlijk, maar soms zou het wel fijn zijn als we wat meer van hem weten , dat opent wellicht wat deuren en willen hem vooral gewoon goed kunnen helpen.
Ja zo zie ik het ook. Mijn zoon kan zich nu in heel veel gevallen prima redden, maar alleen als we het zo doen als we nu doen. Stop ik met plannen/pictogramkalender etc etc zullen waarschijnlijk weer veel meer van zijn autisme zien. In mijn ogen kan je kinderen/mensen met autisme goed helpen om zo goed mogelijk in onze maatschappij te leven, maar nooit genezen van autisme. En zelf word ik heel verdrietig als mensen het hebben over dat iemand genezen is van autisme, want dat zou betekenen dat al die andere ouders niet het beste voor hun kind over hebben. Terwijl juist die ouders zoveel extra energie en tijd in hun kind stoppen...
Dat vind ik ook héél pijnlijk. Mijn zusje heeft een vriendin met een natuurwinkel. Ik kwam er graag voor natuurlijke vitamines, probiotica, bio eten etc. Tot ze ineens een link met mij deelde op fb: hoe probiotica autisme geneest. Darling, mijn kind slikt al jaren probiotica! En hij is nog steeds autistisch hoor oh dan kwam het vast door vaccinaties! Echt mensen kunnen zo dom zijn. Het is ronduit kwetsend!
Dat zei die amerikaanse vrouw ook, het komt door de vaccinaties. :x Alsof we willen dat onze kind(eren) autisme hebben.
Stel dat het nou écht door vaccinaties komt (wat dus écht écht écht niet zo is, mocht een meelezer het zich afvragen) dan nog verkies ik ass boven een kind dat overlijd aan een te voorkomen ziekte. Nou ja, gekken blijf je houden hoor.
Hier ook een zoon met ASS diagnose. Hier ook meerdere kinderen met ASS in de familie. Erfelijkheid speelt een duidelijke rol. Autisme is een (vaak) aangeboren afwijking in de hersenen. Het brein maakt niet alle linkjes zoals dat zou moeten en kan ook linkjes maken die "gewone" mensen niet hebben. Waardoor sommige autisten bijvoorbeeld bepaalde dingen onverklaarbaar goed kunnen. Hij is nu 4.5, kreeg de diagnose vlak voor z'n 4e verjaardag maar voor ons was het allang duidelijk. Tot 1.5 jaar heeft hij zich normaal ontwikkeld. (dus op tijd lachen, kruipen, rollen, etc.) Bij ieder kind met autisme uit het zich anders. Ook kunnen de kenmerken/uitingen van autisme gedurende de levensjaren minder zichtbaar of juist meer zichtbaar worden. Maar spraak-taal problematiek is wel een van de kenmerken. (maar niet ieder kind met spraak taal problematiek is ook autistisch.) Het spectrum is ERG breed. Sommige kinderen gaan gewoon naar het reguliere onderwijs, anderen zullen nooit zelfstandig kunnen functioneren. Onze zoon is ZEER autistisch. Achterstand in spraak/taal was het eerste wat ons opviel: Met 2.3 jaar naar logopedie, maakte nog geen 2 woordjes achter elkaar. Vlak voor 3e verjaardag nog weinig vooruitgang en toen naar Kentalis. Daar enkele weken gezeten, maar toch te veel kenmerken van autisme om daar te blijven. Nu op het MKD, binnenkort naar het SO. Andere kenmerken bij ONZE zoon waren: - lopen met 19.5mnd, in dezelfde week ook rennen (ontwikkeling in horten en stoten, heel lang iets niet kunnen en dan ineens heel goed) - hij at alles tot 1.5 jaar, luste steeds minder en eet nu alleen heel specifieke dingen - vanaf 2 jaar: Kan niet delen met anderen - vanaf 3jaar: bepaalt zijn eigen spel, daar mag je wel in mee gaan, maar hij gaat niet mee in jouw spel. Kan dan zelfs boos worden - vanaf 2.5 jaar: speelgoed op een rij zetten - Kijkt nooit in de lens van een camera/ fototoestel - nu met 4.5 niet zindelijk. Snapt daar niks van, reageert niet op natte of vieze broek, of vies lijf, geeft zelf niks aan. - vanaf 3 jaar veel echolalie (papegaaien) ook van woorden en zinnen die er op dat moment niet toe doen. - Vanaf 2.5: maakt veel geluiden, je kunt zeggen "zachtjes zijn, of stil zijn" maar hij geeft daar geen gehoor aan. - Benoemt geen emoties bij zichzelf of anderen. zoals "" dat is leuk!" "dat vind ik saai", " ik ben verdrietig". Uit wel emoties! Is over het algemeen erg vrolijk, lacht veel! - Geen waarom/ wat/ waar/wie -vragen. - vanaf 3 jaar: kan enorm bezig zijn met 1 ding - met 4 jaar: koppelt mensen of dingen aan bepaalde gebeurtenissen of plaatsen. Zo fietst hij alleen op het MKD maar raakt hij compleet overstuur wanneer we hem thuis of ergens anders op een fiets zetten. Zo eet hij bij oma wel een banaan maar thuis of op het MKD nooit. - Vanaf 3 jaar: wil graag spelen met andere kinderen maar weet niet hoe en snapt ook niet wat ze doen. Rent dus zomaar achter anderen aan, duwt, trekt etc. om de aandacht te krijgen. Ander kind gaat huilen of wordt boos, hij lacht en is blij (heeft een reactie van de ander) Hij is overigens wel normaal intelligent, maar dus zeer autistisch. hij zit zeg maar opgesloten in zijn eigen lichaam/hoofd. Alle onderzoeken e.d. hebben totaal ruim 1.5jaar gekost, maar nu krijgt hij wel de juiste zorg en zit hij op de juiste plek!
Tjonge, heftig zeg! Wel super dat hij nu de juiste zorg krijgt. Ik heb Mn zus verder nog niet real life gesproken, ze zijn op wintersport. Hoorde wel dat ze zijn doorverwezen naar het audiologisch centrum. Weet je wat ze daar precies gaan doen? Niet zomaar een hoortest toch? Er was pas een jongetje bij ons komen spelen die 2 maanden jonger is dan mijn neefje en dat jongetje heeft een ontwikkelingsachterstand door vroeggeboorte. Nu denk ik dat mijn neefje nog minder ver ontwikkeld is dan bevengenoemd jongetje. Hij is nu 2 jaar en 4 maanden en begint 2 woordzinnetjes maar ze zijn niet verstaanbaar voor mij. Alleen voor zijn eigen ouders. Pf, ik weet echt niet goed of en hoe ik erover zou moeten beginnen....
Bij het audiologisch centrum wordt als het goed is ook meegekeken door mwd en een psycholoog. Die vallen dingen snel genoeg op. Wat zijn precies nog meer zijn klachten, afgezien vd taalachterstand? Of en hoe je het moet vertellen, dat is lastig. De een vindt het heel vervelend om te horen, de ander is opgelucht. Maar zo te horen vind je zus niets 'anders' aan hem? In dat geval zou ik me wat afwachtend opstellen. Is het haar eerste? Bij een eerste zie je niet zo snel dat er iets mis kan zijn, althans, wat minder snel. Omdat je geen vergelijkingsmateriaal hebt. En bovendien ontwikkelen de meeste autistische kinderen zich vrij normaal tot 1,5.
Waarom vraag je niet aan je zus "wat gaan ze doen bij het audiologisch centrum?". Een open vraag, zonder oordeel, maar met een aangeboden luisterend oor. Vanuit dat gesprek kun je verder vragen. In principe is een audiologisch centrum voor gehoor, taal- en spraakontwikkeling Dus voor zijn spraak zullen ze daar goed zitten. En als ze iets extra's vermoeden zullen ze dit echt wel aankaarten. Zo niet, dan kan je dat altijd nog doen.
Dank voor jullie reacties! De oudste is erg pienter en kin al vroeg praten. Daarom zegt mijn zus dat d jongste traag lijkt maar dat dat komt omdat je ze met elkaar vergelijkt. Ze weten zelf niet goed wat er gaat gebeuren bij het audiologisch centrum. In ieder geval controleren of hij wel goed hoort. Ze willen er eigenlijk niets over kwijt en vertellen steeds wat hij allemaal wel kan. En da t snap ik helemaal, ik praat ook liever over wat mijn kindjes wel kunnen maar gewoon even een open gesprekje over of ze zorgen hebben enz dat lukt niet echt. het onderwerp wordt angstvallig vermeden en wij zijn de enigen die weten van het audiologisch centrum. Het woord ontwikkeling durf ik niet eens te noemen omdat ik het gevoel heb dat ze daarmee al gekwetst worden. Mijn schoonzussen maken zich ook wat zorgen om zijn ontwikkeling maar praten er ook niet over. Stel dat straks blijkt dat hij een vorm van autisme ofpid heeft dan ben ik bang dat veel familieleden zeggen: dat dacht ik al lang! En dat zou ik gewoon zo erg vinden. Alles is bespreekbaar in de familie en vooral als het goed gaat met je kindje maar als er zorgen zijn lijkt het wel of er niet over gesproken kan worden, heel jammer want je hebt elkaars steun nodig. Ik vertel niet meer over de slaapproblemen van onze kids want ze willen het gewoon niet horen of doen het af met: tja dat hoort erbij. Volgens mij ben ik de enige die durft te vertellen dat het met kinderen gewoon niet altijd rozengeur en maneschijn is... Dus vandaar mijn schroom om het te bespreken met haar, straks heb ik het gedaan en gezegd dat er iets mis is met haar kind terwijl ik het echt goed bedoel.