Bedankt voor jullie lieve hoopvolle berichtjes!dat doet me heel goed! En idd hoe meer ik op internet kijk hoe meer dingen ik ga zien..ga ook niet meer verder lezen en wacht de onderzoeken af Gelukkig kan ons mannetje ook heel veel wel Wil de hele dag met iedereen spelen Is altijd vrolijk Laat goed merken wat hij wil door te wijzen of ons iets te geven Geeft ons kusjes als we t vragen(wel alleen als hij t zelf ook wil) Komt wel lekker bij bij ons op schoot Begint nu na t knippen van t tongriempje veel te brabbelen Kan wel tegen veranderingen/onverwachtse dingen. Dus al met al zijn er ook heeel veel positieve dingen Gister had ie zelfs zo.n goeie dag dat toen ik op de bank lag en hij op mn buik zat ik zelfs zijn handen mocht pakken en "klap eens in je handjes" met hem mocht doen! Dat is nog nooit voorgekomen en kon wel janken van blijheid hihi Als het goed is krijgen we binnen een week de verwijzing naar accare en gaat t traject hopelijk snel beginnen!
Nog gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zie dat je doorverwezen bent naar accare, ik was dat ook. Ik heb zelf echter de keuze gemaakt om het om te zetten naar een andere instantie. (Overigens wegens andere dingen icm de wachtlijst) Wij kunnen nu over 2 weken terecht, bij accare zou dat veel langer duren. Misschien handig om te weten dat de wachtlijsten vrij lang zijn. Wachtlijst accare; https://www.accare.nl/professionals/verwijzen/wachttijden-per-locatie/
Ohh jeetje wachttijd 7 en 14 week.daar ga ik dus ook niet op wachten! Ik kijk ff wat er in de brief staat wanneer ik heen kan..moet ik echt zo lang wachten dan schakel ik integrale vroeghulp.
Het spijt me enorm, maar als ik dit lees snap ik niet dat je aan autisme denkt? Waarom? Omdat hij druk is en dan weinig oogcontact maakt? Het is toch niet zo dat je dan gelijk autistisch bent. Iedereen heeft wel een kenmerk wat ook bij autisme past, maar dat wil dan niet zeggen dat iedereen autistisch is toch? Maar dat geldt ook voor ADHD, ADD en nog meer stoornissen. Ik heb zo ontzettend veel gelezen over autisme (ook ik heb me gek gemaakt een hele lange periode) en heel veel gesprekken gehad. Ik denk dat jij jezelf gek aan het maken bent (net zoals ik dat heb gedaan). Want je kijkt nu naar de dingen die hij 'anders' doet en dat ook past bij gedragingen bij autisme. Goed dat je het onderzoek gaat laten uitvoeren, dan ben je misschien gerust gesteld, maar ik denk echt dat je je druk maakt om niets!
Bedankt voor je reactie Waarom ik aan autisme denk zijn de volgende dingen Vanaf dat hij kon staan fladdert hij enorm Hele dag knarsetanden Spraak komt niet op gang Heeft wel meer woordjes gezegt maar die gebruikt hij nu niet meer Hoge pijngrens en straffen werkt niet Speelt niet met fantasie Heeft geen beself van grenzen wat wel en niet gepast is En snapt heel veel niet Doet werkelijk niks na Zit soms in eigen wereldje en reageerd dan op niks of niemand Loopt vaak met een rietje hele dag in zn hand Verkrampt/strekt zn vingertjes soms heel raar Loopt soms rondjes of doelloos door de kamer Dat alles geeft ons wel degelijk een sterk vermoeden dat hij autisme heeft Er zijn immers zoveel verschillende vormen en ook kinderen met autisme kunnen best sociaal zijn.
Het is niet dat ik je ineens wil overtuigen ofzo hoor, ik denk met je mee (als je dat goed vind). Ik weet na veel gesprekken met kinderpsychologen dat een kind wat een hele lange periode niet (goed) heeft gehoord ook autistisch gedrag kan vertonen. Niet begrijpen kan natuurlijk te maken hebben met dat hij niet goed heeft gehoord. En verder zou ik zeggen, ik ken je zoon natuurlijk niet, dat het eerder ADHD is. De belangrijkste kenmerken van autisme mist hij volgens mij. Maar nogmaals ik ken hem niet en wil je alleen waarschuwen dat je niet jezelf gek gaat maken. Ik weet wat voor een rotgevoel dat is. Als laatst nog een tip: ik had ook geen zin om te wachten op die 'grote' instanties met al die wachttijden. Ik ben toen gewoon zelf op zoek gegaan naar een kinderpsychologen praktijk. Met een doorverwijzing kun je dat ook gewoon doen. Wij hadden binnen 2 dagen een afspraak.
Echt? Nou, dat lijkt me alleen maar fijn voor je! Wij hebben 3 maanden moeten wachten op diagnostische carrousel van audiologisch centrum, een week of 6 op de uitslag en daarna nog een 4 tal maanden moeten wachten tot er plek was bij de dagbehandeling (en in tussentijd dus niets...noppes...nada :x). Al met al heeft hij (en wij) 10 maanden nadat wij aan de bel getrokken hadden de behandeling gekregen die hij nodig had. Wel heel frustrerend als iedereen roept dat alles wat je voor het 5e levensjaar kunt doen qua ontwikkeling 'dubbel' meetelt, maar er vervolgens niets gebeurd. Maar goed dat was 5 jaar geleden. Het is nu sowieso allemaal weer anders en ik heb inmiddels ook begrepen dat vele wegen naar de diagnose kunnen leiden . Ik wist toen niet eens dat integrale vroeghulp bestond en blijkbaar vond huisarts het ook niet nodig om daar over te beginnen...
Ik lees toch idd best een flink aantal punten, die ik duidelijk herken van mijn oudste en waarvan ik weet dat het niet 'normaal' is bij gewone kinderen. Maar ik erken ook heel duidelijk dat lange periode slechthoren veel 'autistiforme' gedragingen kan geven. Tenminste, wij zijn er in ons diagnostische traject eindeloos over bevraagd of hij echt wel goed hoorde, of hij KNO-problemen had, door zowat alle hulpverleners, dus die link is er duidelijk wel. Ook de psychiater die uiteindelijk de diagnose stelde heeft hier vragen over gesteld. Toen ik voor eerste keer symptomen las over autisme, nog voordat er een diagnose werd gesteld, vielen bij mij alle puzzelstukjes op zijn plek. Ik wist toen 100% zeker dat hij dit had. De officiële diagnose kwam pas later, maar dat was voor mij slechts een formaliteit. Je eigen intuïtie kan heel krachtig zijn. Succes TS! Hopelijk kun je snel beginnen met een traject.
Ik zag dat ook, bij ons 6 en 10 weken. Dat is toch 4 maanden Mede daarom en dus persoonlijke voorkeuren heb ik de ha gebeld en gevraagd of het omgezet kon woren. Ik heb de keuze gemaakt voor een kleiner bedrijf met een speciaal "autismeteam". En ik weet ook niet of het bij 'ons' autisme is, of althans onder ass valt. Maar ik zie wel dingen, net als jij. Ik loop nu tegen dingen aan. Mijn doel is om hulp te krijgen. Ik hoef die stempel niet perse, maar wel de hulp die vaak bij die stempel hoort. En stel dat het niet onder ass valt kunnen ze ons misschien wel helpen met de problemen waar we tegen aannlopen. Zo zie ik het en ik lijk het ook bij jou te lezen. En accare doet niet alleen ass, maar ook andere problematiek (zoals adhd wat hier geopperd wordt). De praktijk die ik uitgekozen heb doet dat ook Dus misschien wel iets om in je achterhoofd te houden..... En als je woont waar ik denk dat je woont zit de praktijk waar ik heen ga niet bij jou in de buurt. Mocht je twijfelen, mijn pb staat open.
Wij hebben ook lang gehoopt dat het door zn oren kwam Als ik namelijk filmpjes terug kijk van toen ie net een jaar was Reageerde hij wel gelijk als we hem riepen. Waarschijnlijk heeft hij wel lang met zn oren gelopen want hij had bijde kanten flinke lijmoren dus blijkbaar zat het er wel al een hele tijd. Nadat hij buisjes heeft gekregen merkten we wel duidelijk dat hij beter hoorde maar aan de andere kant werd het fladderen enzo weer erger.dat is voor mij ook wel een punt dat ik daardoor denk aan autisme. Kwa spraak is het ook lastig omdat we niet weten of dat door eventueel autisme komt of omdat hij altijd met een te strak tongriempje heeft gelopen. Ook heeft met sommige dingen problemen met motoriek..hij kan bijv niet met een vork of lepel eten.heeel soms probeerthij het maar het is net of hij niet goed weet hoe hij het er goed af moet happen.drinkt ook niet uit een gewone beker omdat hij de onderkant van zn mond soort van intrekt? Mag hem ook niet helpen dan word ie boos.heb hem nu wel geleerd uit een pakje te drinken Een blokkendoos met verschillende vormpjes bijv vierkant rondje enz. Probeert ie gwn alles overal door te duwen.dus niet vierkant bij vierkant ofzo Soms hoop ik ook nog heel erg dat het toch misschien wat anders is maar toch lijken zn "autistische trekjes" steeds duidelijker te worden.daarintegen word hij wel steeds rustiger en begint beter te luisteren. Bij mij viel na het vele lezen ook heel veel dingen op zn plek. Of het zo is weet ik niet maar ga maar gewoon op mijn moedergevoel af. Het wachten op onderzoeken enzo vind ik echt vreselijk!!! De onzekerheid en onwetenheid draaft me af en toe bijna tot waanzin haha Ik hoop gewoon dat hij en wij zo snel mogelijk de juiste hulp en begeleiding krijgen zodat alles miss langzaam aan wat beter gaat en minder stressend is voor ons allemaal.
Je kan het ook nog bij ggz-jeugd proberen. Daar ben ik geweest, had binnen twee weken een afspraak. En helaas is het zo dat je met de zorg ook de wachtlijsten er vaak bij krijgt.
Vergeet niet dat je zoontje "pas" 2,5 jaar is he? Heeft hij veel leeftijdsgenootjes in zijn omgeving? Gaat hij naar opvang? Mijn oudste ging pas met 3 jaar naar de psz en had/heeft in de omgeving maar 2 neefjes van eigen leeftijd. Hij speelde ook het liefst alleen. Pa na een lange tijd kwam hij losser en kon beter zijn ei kwijt. Dat kwam mede doordat hij echt is gaan praten en zich beter kon uiten. Toen hij bijna 4 was, was hij eigenlijk "te oud" voor de spelletjes en het speelgoed op de psz en eenmaal in de kleuterklas met klasgenootjes die 2 koppen groter en bijna 2 jaar ouder waren (combinatieklas van groep 1 en 2) zag je hem echt rustiger worden. Nu speelt ie echt samen met de andere kinderen en hij is nog socialer dan de meeste van de "gewone" kinderen in zijn klas.
Nee hij heeft helemaal geen leeftijdsgenootjes en gaat ook niet naar de opvang want ik ben gewoon thuis. Zn neefje van bijna 3 komt meestal wel logeren in de vakantie .. Onze zoon wil juist spelen maar doet dat dan dwingend..dan gaat hij hem duwen en wil alleen maar achter hem aanrennen. Spelen met speelgoed doet hij wel maar niet functioneel.een auto rijd hij bijv niet op en neer maar drukt alleen op de knopjes. Wel bouwt hij sinds kort toren bouwen met zn megablox maar doet dat erg onhandig..als een blokje scheef gaat beseft hij niet dat hij t blokje moet draaien. Verder doet hij echt niks na..mn nichtje van 13 maand doet al dingetjes en geluidjes na en dat doet mijn zoontje helemaal niet. Hij is ook heel onhandig in zijn hand en mondmotoriek. Hij heeft wel de normale mijlpalen gehaald kwa rollen kruipen en rond zn eerste jaar lopen. Heeft meer woordjes gebruikt voordat hij buisjes kreeg maar zegt Ze 1 keer dan nooit weer. Het is net alsof hij op anderhalf jaar is blijven "steken" Daarintegen is hij ook veeel te druk en niet geconcentreerd.zit nooit stil.alleen als ie moe is..dan komt ie bij ons liggen en moeten we hem kriebelen.of als k een spelletje op de computer doe dan wil hij ook nog is op mn schoot Als het goed is mag hij binnenkort starten hier op de reguliere psz. Mijn neefje komt deze week ook weer een paar daagjes dus zal ff extra op hem letten
Mn complimenten Ts dat je zo actief hiermee aan de slag bent gegaan. Ik las hiervoor ergens dat iemand zei, je zoon is pas 2,5. Juist omdat hij pas 2,5 is en je nu merkt dat hij zich wat anders ontwikkeld is het zo belangrijk om en nu mee aan de slag te gaan zodat je zijn ontwikkeling meer en gerichter kan stimuleren! Psz klinkt als een goed keus voor je zoon, het is altijd goed voor een kind om meer om te gaan met leeftijdsgenoten. En je kind wordt dan ook begeleid door ervaren mensen met kennis in huis! Goed van je om je kind te laten onderzoeken zodat je daarna ook handvaten krijgt hoe jij je zoon het beste kan begeleiden om zich verder te ontwikkelen!
Het is fijn dat er ook tegengeluiden komen, we moeten immers kritisch blijven. Maar het kan ook juist heel verwarrend werken en de boel vertragen. Hoe vaak mij wel niet gevraagd is: gaat hij naar de opvang of psz? Nee? Ooooh meid, als hij daar eenmal zit, is het zo over! En later werd het: als hij naar school gaat, is het zo over! Weer later: wacht maar tot hij naar groep 3 gaat, is het zo over!!! Niet alleen namen die mensen mijn zorgen niet serieus, wat ze deden wat gevaarlijker dan dat: ik trok het niet meer. Echt. Niet. Meer. En het lag dus aan mij. Ik had hem naar de opvang moeten doen, vaker naar de psz laten gaan etc. Had ik maar dit, had ik maar dat. Tot ik een giga depressie kreeg, waar ik zelf niet meer uitkwam. Tot het punt dat ik dacht: weet je wat? Laat een ander het maar doen, ik kap ermee. Mensen die altijd maar hun mening moeten geven of met simpele al lang geprobeerde oplossingen komen, realiseren zich niet dat moeders van kinderen met ASS, elke dag een hysterische modderstroom door moeten. En die modderstroom gaat links terwijl je echt naar rechts moet. Omhoog, wanneer we omlaag moeten en binnenstebuiten wanneer je achterstevoren moet. Nu ben ik echt een heel flexibel mens en heb ik mijn zoontjes veel zelf laten ontdekken. Maar sommige dingen - zoals plots de weg oprennen en wegrennen - zijn levensgevaarlijk. Bovendien is elke dag worstelen met twee kinderen die zich niet aan willen kleden, gekmakend, omdat je weet: ik moet nog de hele dag, a een nacht vol onderbrekingen door beide kinderen (vannacht serieus 7 keer wakker gegild, ik ben kapot). Nog een week, nog een maand, nog jaaaaren. En als moeder sta je dan 24/7 op scherp, non-stop alert dwars door de vermoeidheid heen. Waardoor je zenuwen zowat afsterven van ellende. En waar je ook aanklopt, wordt je nog net niet weggelachen. Ach, hij ontgroeit het echt wel, maakt u geen zorgen, komt vanzelf goed! Nou, dat kwam het dus niet. En dat komt het met mijn jongste zoon ook niet. Hoe vaak ik nu hoor dat mijn jongste echt heel anders is dan mijn oudste, als ik er een euro voor kreeg zou ik een hoop geld hebben En dat is, zonder overdrijven, gevaarlijk. Want als moeder VOEL je dat met heel je lijf en leden, er klopt iets niet. Het klopt niet. Maar niemand gelooft je, het ligt aan jou, jij maakt je te snel druk, jij moet niet zo moeilijk doen, jij, jij, jij. En daar kun je aan kapot gaan. Want je staat al met je rug tegen de muur en niemand voelt zich geroepen op je hulpvraag te reageren. TS, je bent aan niemand verantwoording of uitleg schuldig! Als de wachtlijst idd zo lang is, zoek verder. Het heeft bij ons veel te lang geduurd en daar hebben we allemaal heel veel last van gehad. Had ik maar harder geroepen, had ik maar verder gezocht, had ik maar niet geluisterd naar al die zogenaamde professionals en leken, had ik maar, had ik maar... Of ik overigens een excuus heb gekregen van iemand? Nooit. Dus nee hoor ts, volg je gevoel en luister verder naar helemaal niemand!
ohh zo herkenbaar!! ik hoor dat ook steeds!mensen vergeten dat ze hier pas met 2,5 jaar op de psz mogen en mijn zoon allang op de wachtlijst staat.ik kan er toch niks aan doen dat hij gewoon op zn beurt moet wachten?? en hij maakt toch wel contact,hij wil toch met iedereen spelen?geeft knuffels en kusjes..hij is altijd vrolijk,kan tegen veranderingen enz enz ..er is vast niks ernstigs aan de hand! *zucht* dat hij springt,fladdert,knarsetand rare hand/vingerbewegingen is zeker ook normaal,dat hij nog minder nadoet/nazegt dan een kind van 1 1/2 is zeker ook normaal.en alles wat er bij komt maar dat ziet niemand..mensen zien hem alleen maar tijdens bezoekjes en ja dat vind mijn zoon geweldig,dwingt ze meteen om hem op te pakken en te gaan spelen dus dan gaan ze er maar van uit dat hij ''normaal'' is!! ik sta psychisch gezien al niet stevig in mijn schoenen,kamp met ptst en nog meer dingen,heb dus ook het gevoel dat ik momenteel op instorten sta.medicijnen kan ik niet gebruiken omdat ik in verwachting ben.dubbel zoveel angsten want nu op dit moment heb ik echt t gevoel ik kan het niet aan,nog een kind erbij worde me echt teveel,en wat als de volgende ook autistisch gaat zijn..en misschien nog wel erger..teveel zorgen en stress en niemand die je serieus neemt.en degene die dat wel doen zeggen er wel bij het zal vast wel meevallen en ik vind dat dus niet..het niet weten wat voor toekomst mijn zoon heeft en het niet weten wat hij straks wel of niet zou kunnen houd me de hele dag bezig.ben de laatste 2 weken al bijna 4 kilo afgevallen,en alle zwangerschapshormonen maken de gevoelens alleen maar erger. ik hou ontzettend veel van mij zoon en een ''diagnose'' verandert daar echt niks aan.maar toch heb ik op het moment het gevoel dat onze hele wereld op de kop staat. ik ga ook zeker niet wachten op accare als dat zo lang duurt. heb vanmiddag een telefoongesprek met de huisarts en wil dan vragen naar een doorverwijzing naar de neuroloog ivm met zijn ''tics'' ik wil nog een keer naar de kno arts zodat ik 100 % zeker weet dat zijn oren goed zijn na de buisjes van juli (kan ik dat zeker stellen met de andere onderzoeken) en vraag een extra gesprek aan bij het consultatiebureau..ondanks dat ze alles gemist hebben bij mijn zoon..behalve zn taal wil ik toch proberen om via hun misschien andere ''snellere'' doorverwijzingen te krijgen. ik moet vanmiddag naar de gynecoloog om snel een uitstrijkje te doen.ik heb vorige keer voor het eerst een pap 1 gehad na anderhalf jaar pap4 voorstadium baarmoederhalskanker(kwaadaardige cellen) nog meer angst..wat als het weer niet goed is..wat gebeurd er dan??? op het moment gaat alles op de automatische piloot en de werled gaat langs me heen. we komen er wel maar de lange zware weg,zie ik zo tegen op *zucht*
Jemig meid, ik vind het echt heel rot voor je dat alles zo moeizaam gaat. En kan me je zorgen helemaal voorstellen. Het is niet 1 ding, maar tig van die heftige dingen Dat iets uiteindelijk goed komt, betekent niet dat het dan maar minder erg en k.u.t. is. Je leeft nu en het is zwaar. Dikke knuffel!!
Dankjewel..lieff!! Het is ook heel zwaar..nu mn neefje van bijna 3 hier is logeren is het verschil wel echt pijnlijk duidelijk! Al gaat het wel heel goed samen..zolang ze maar geen speelgoed gebruiken hihi.mijn zoon wil alleen maar achter elkaar aanrennen en gek doen en daagt hem ook de hele tijd uit tot "zijn" spel. Hij heeft hem al 2 x onderuitgetrokken omdat hij wou dat hij achter mn zoon aan ging rennen.neefje huilen en daardoor ging mijn zoon helemaal over de toeren..denk dat hij dan dus wel beseft dat hij hem heeft pijn gedaan. ,en dat vind hij moeilijk. Kan het wel elke dag een beetje meer loslaten en mijn grootste zorg op het moment is het praten.dus als iemand tips heeft om dat beter te doen..graag!! Inmiddels accare gebeld maar wachttijd is echt wel een paar maand.intergrale vroeghulp weer gebeld die zouden volgende week terugbellen maar zeiden dat ze niet veel kunnen doen omdat ik al bij accare ben aangemeld.hoop dat ze toch nog met iets komen volgende week.
Sterkte! Er komt zo wel heel veel op je af! En over wisselen van accare naar een ander, ik heb de ha gewoon gebeld en gezegd dat ik de verwijzing omgezet wou hebben van accare naar een andere instelling (wel gelijk naam genoemd waar ik heen wou). Dit was geen probleem en ze hebben het dezelfde dag nog gedaan! Dus als je zelf al weet waar je heen wilt kun je dit ook zo proberen, of bij je ha aangeven dat je de wachtlijst te lang vind en of hij/zij nog een andere optie heeft? En praten tja. Vaak kun je niet meer doen dan voorlezen, zingen, dingen benoemen etc. Of echt logopedie. Ik heb zelf een beter gevoel bij het wel willen weten zodat ik hem beter kan helpen. Als het voor jou nu te veel wordt en je het nu niet aan kunt, kan je ook de beslissing nemen om de verwijzing even te laten staan, zodat je die wachttijd kunt gebruiken voor jezelf. Even tijd geven voor bezinning en niet nu alles tegelijkertijd te moeten doen. Dus bekijk voor jezelf wat voor jou en je gezin het beste is en handel daarnaar. En hier hoor ik ook vaak genoeg dat mijn oudste toch normaal is. Hij is super sociaal, vind letterlijk iedereen lief en aardig. En laat vaak alleen voornamelijk druk gedrag zien. Maar zij zien niet wat jij ziet. En dat is hier ook. Niemand ziet dat hij ruim 2,5 dag van slag is omdat iets anders gaat dan dat hij had verwacht. Niemand ziet dat hij speelgoed toe eigend en er niemand aan laat komen ookal is het speelgoed niet van hem. Niemand ziet dat hij je niet aankijkt, mede doordat we daar nu al een jaar consequent mee bezig zijn en hij nu zijn gezicht naar jouw gezicht draait, maar wel met zijn ogen ergens anders naar kijkt. Laatst las ik ook dat sommige kindjes die in het ass spectrum vallen soms zo intelligent zijn dat ze zich anders gedragen als ze ergens anders zijn. Waardoor hun 'afwijkend' gedrag niet opvalt.
Ja het is een zware weg! Ik hoop gewoon dat we zo snel mogelijk goeie hulp kunnen krijgen,van welke instantie dan ook. Gelukkig is het een vrolijk mannetje zonder driftbuien (nu nog) En hopelijk kan hij snel naar de psz. Ik wacht nog ff af wat de vroeghulp volgende week zegt en anders vraag ik een andere doorverwijzing.