Vandaag is de kleine man voor het eerst naar de psz gegaan.wat was het spannend!! De leidster herkende zn ggedrag meteen (ze heeft vaker met kindjes met autisme gewerkt) Fladderen bij binnenkomst. De rest van de dag heeft ze het niet gezien Ze vond hem ook een gevaar voor zichzelf omdat ie overal op klimt en geen gevaar ziet en geen grenzen kent. Ook de vocale geluiden waren duidelijk aanwezig. Ze durft het niet uit te spreken want ondanks dat zijn "autisme" duidelijk te zien is heeft hij toch ook weer dingetjes die er niet bij passen zoals het contact zoeken en het speelgoed komen laten zien(ook al speeld hij er niet mee) Ene luisterd hij goed en doet hij wat ze vraagt en het andefe moment kan ze roepen wat ze wil maar hij kijkt niet om. Morgen zetten ze iemand extra in en ze neemt contact op met de wijkverpleegkundige zodat die ook komt kijken en een doorverwijzing wil geven voor het mkv hier in de buurt. Daar ben ik wel heel blij mee want dan weet ik dat ons zoontje de beste begeleiding krijgt. Thuis merken we ook dat hoe ouder hij word hoe duidelijker zn autisme word en er steeds weer wat bij komt. Ik vind het emotioneel echt ontzettend zwaar en wil even zeggen dat ik echt veel respect heb voor alle mama's en papa's met een zorgenkindje!!soms zag ik het natuurlijk wel eens bij andere mensen maar je kunt je echt niet voor stellen hoe het is om een zorgenkindje te hebben als je dat niet hebt.wat een zware zware weg!maaarr we gaan er komen..genietwnd van al deze prachtige kindjes ❤
Mijn jongste zoekt ook volop oogcontact en deelt zijn plezier, toch verdenkt de psychiater hem van autisme. Het is bij ieder kind anders. Em dat accepteren is zwaar ja, vinden wij ook. Goede begeleiding en openheid naar je omgeving zijn de toverwoorden!
Ja dat is het ook..gelukkig zijn onze vrienden en famillie erg lief en begripvol.dat helpt een hoop idd. Het ergste wat ik vind is de muur waar je steeds tegenaan loopt,dat je soms echt geen contact of reactie krijgt of gewoon een paar lieve woordjes hoort. Ik ben ontzettend blij dat onze man altijd vrolijk is en genieten daar nu ook extra van
Mijn zoontje maakt ook contact met anderen. Voor hem.is het functioneel omdat hij op dat moment iets van je nodig heeft. Hij doet het niet voor de lol zeg maar. En daardoor is het voor anderen soms niet goed herkenbaar. Fladderen doet hij niet. Hij maakt wel bepaalde bewegingen met zn vingers maar dan moet je hem kennen voordat dit opvalt. De peuterleidster maakte zich destijds totaal geen zorgen maar ik vermoed dat dit echt een gebrek aan kennis is. Dat was er eentje van de oude stempel. Fijn dat je begrip krijgt! Hier helaas tot op zekere hoogte. Familie snapt het net niet helemaal. Mag zoonlief niet behandelen als een autist (zoals zij het zeggen) en die pictogrammen zijn overdreven. En de boze buien zijn een gebrek in mijn opvoeding want een kleuter heeft heus geen last van opgekropte emoties etc. Erg frustrerend. Ik sta zelf op het punt om afstand te nemen van mijn familie. Ik zal niet helemaal weg blijven of contact verbreken maar ik heb nu, juist Door het onbegrip, de kracht om voor mijn kinderen te kiezen. Ik weet nu al dat ik een rel ga veroorzaken omdat ik niet naar de kersrgourmet ga. Niet naar de intocht van sinterklaas vonden ze ook al stom. Ik heb een grote familie dus we zijn dan met 25 volwassenen, ongeveer 9 kinderen (heel druk dus) en een gourmet (dus anders dan anders). Ik pas ervoor want ik zit de dagen erna met een zwaar overprikkeld kind. Ben zelf alleenstaand dus niemand om het mee te delen oid Sorry ik bevuil je topic met mijn frustratie, het zit me erg hoog momenteel.
Ohh jeetje dat lijkt me ook ontzettend frustrerend en snap je echt wel!ik heb ook wel mensen om me heen die denken dat ik overdrijf.hun zien alleen momentopnames en kunnen het ook niet begrijpen.ik probeer dat ook naast me neer te leggen. Vind het ook ontzettend knap van je dat je het red als alleenstaande..ik was hier denk ik nooit alleen doorgekomen. Hier worden ook drukke situaties zoveel mogelijk vermijd dus ik herlen het zeker wel.wij gaan ook samen eten met kerst.7 volwassen en 5 kids incl.ons zoontje en zie er nu al enorm tegenop!!het is ontzettend zwaar en moeilijk.hoop dat het in de toekomst allemaal beter gaat
wil toch kort reageren; Ik zal juist niet alle drukke situaties proberen te vermijden. Kids met een prikkelverwerkingsstoornis (bijv. als onderdeel ass) weghouden bij dergelijke situaties helpt op dat moment. Je hebt op dat moment geen overprikkeld kind. Echter, op langer termijn schiet je er niks mee op. Ze leren er namelijk niet mee om te gaan. Het klopt ze missen een filter, maar vertrouwen op jou! Jij kunt als filter fungeren, de wereld voor ze vertalen en ze zo stap voor stap een nieuw filter laten opbouwen, je leert ze als het ware omgaan met het niet hebben van een filter, daarna volgt groei, iets prachtigs om te zien. Staar je niet blind op een mkd! Er zijn tal van mogelijkheden voor begeleiding, wat voor het ene kind werkt werkt niet of in mindere mate voor het andere. Als jij een vermoeden hebt ga naar de huisarts en vraag een doorverwijzing voor een kinderpsychiater. Zoek een topper bij je in de buurt en ga op deze jonge leeftijd niet over 1 nacht ijs. Een diagnose autisme is op deze leeftijd pas een diagnose als het kind door 4 psychiaters/psychologen is gezien en beoordeeld. Dit kan ook multidisciplinair. Daarna kan je gericht opzoek naar de juiste hulp. Vergeet niet te genieten van je kind want echt hij is prachtig precies zoals hij is! Je zult zien dat als je je ervoor open durft te stellen autisme echt geweldige kanten heeft, je moet alleen leren van deze kanten te houden. En vergeet ook niet "gewoon" op te voeden. Ook een kind met ass mag van mij bijv. niet met zijn hoofd tegen de muur aan slaan. Sterkte en succes in je zoektocht
Toevallig vandaag tijdens het oudergesprek op school gehoord dat onze zoon qua sociale vaardigheden echt niet autistisch is Dus ja, zelfs met een diagnose kan een kind heel vrolijk, sociaal en 'normaal' in zijn gedrag zijn Overigens mijd ik geen drukke situaties. Wij hebben een grote familie en onze zoon is dol op hen en vice versa. Ja, hij wordt dan erg druk, maar dan kan hij lekker gek doen met zijn hyperactieve oom en voor de rust af en toe lekker tegen oma aankruipen, die twee zijn zo gek op elkaar <3 Af en toe word ik wel gek van het drukke ongecontroleerde gedoe hoor, maar ik probeer dat los te laten. Ik ben zelf heel extravert en heb echt mensen om mij heen nodig, mijn kinderen zijn ook zo. Meestal plan ik om een drukke gelegenheid voldoende rust in om bij te komen. Nog een voordeel van samen zijn met andere mensen is dat ik de zorg niet alleen draag. Er is er altijd wel eentje die billen af wil vegen (nou ja, willen is een groot ) vegen of een broodje smeert. Maar je moet vooral doen waar jij behoefte aan hebt. Als jij rust wil, neem die dan en als jij juist behoefte hebt aan mensen om je heen, doe dit dan ook. Ik kan en wil mijn leven niet geheel in het teken zetten van ASS en mogelijke overprikkeling. Heel lastig te realiseren, maar als mama blij en ontspannen is, dan zijn de kinderen dat meestal ook
Hier word onze zoon ook erg hyper wanneer het druk word.ik vermijd geen situaties of plekken in de zin dat we nergens heen gaan maar we gaan er op een andere manier mee om.gezellig een dagje de stad in met het hele gezin zit er niet in omdat hij na een uur alles bij elkaar giltbomdat hij niet meerindekinderwagenwil.loslopen wil met hem niet want hij wil geen handje geven en rent dus alle kanten op en dat levert dus ook een grote strijd.dus gaan we met zn allen weg beperken we de tijd. Maar in de dierentuin zwembad of ballorig kunnen we rustig uren zijn daar laten we hem gewoon lekker druk zijn en thuis mag hij ook zo druk zijn als ie wil en ook mijn famillie vind het niet erg.het is meer dat ik mezelf bezwaard voel wat eingelijk niet moet. Hier heeft de psz al gezegt dat hij daar niet op zn plek zit en dus naar een speciale school moet.vooral omdat hij geen gevaar ziet en geen grenzen heeft.is wel heel lief voor andere kindjes en de juf. Dus hier wel echt zaak om onze zoon zo snel mogelijk op een mkd te krijgen omdat hij niet naar een gewone school kan.misschien in de toekomst maar nu dus niet. Intergrale vroeghulp kan hier nu elk moment zijn voor een eerste gesprek dus hoop dat alles nu in gang gezet word
Oh maar naar de stad hoef ik ook echt niet te gaan met die 2 van mij, poeh. Krijg het al warm bij de gedachte Boodschappen doen idem, is gewoon niet te doen. Het enige dat ik dus niet vermijd, is naar mijn familie gaan, maar daar voel ik me comfortabel. Bij andere mensen heb ik nog wel eens mijn reserves. En dat komt dan vooral omdat je je bezwaard voelt idd! Dubbele last op die manier he
Hier lukt het nog wel om naar het winkelcentrum te gaan,als we maar eerst langs de jumbo gaan om een ballon te pakken.gaan we eerst naar een andere winkel is het schreeuwen hihi dus eerst een ballon en dan kunnen we wel winkelen(niet te lang hoor) Mijn familie vind het ook helemaal niet erg maar voel mezelf zo bezwaard als ie dan weer druk doet en niet luisterd,constant worden de gesprekken onderbroken enzo.het is moeilijk maar tot nu toe gaat het nog redelijk goed gelukkig. De vroeghulp gaat nu kijken voor een mkd hier in de buurt waar hij het snelst heen kan en dan word hij spelenderwijs op school geobserveerd.daar ben ik wel blij om.dan duurt het misschien iets langer maar dan weet ik wel zeker dat ze een goeie diagnose geven en niet iemand die hem na 1 gesprek en bijv een uurtje zien een diagnose geeft. Ik heb het gisteren ook openbaar op mijn fb gezet wat er aan de hand is en wat er speeld,vooral omdat ik wil dat mensen in mijn omgeving weten wat er aan de hand is en bepaalde verwachtingen kunnen bijstellen..hoop dat ik nu nieeds te horen krijg kan hij nu nog niet praten?het is wel een handenbindertje he enz enz . Heb ontzettend veel steun en liefde ontvangen en het voelde ook wel als een opluchting! Nu hopen dat ons ventje snel naar een mkd kan en tot die tijd mag hij nog naar de gewone psz.die zetten gewoon 1 extra in.zo lief!!
Wilde ook even reageren. Herken veel van de dingen die hier gezegd worden. Vanaf de geboorte van mijn zoon, weet ik dat er iets niet klopt. Vanaf 1,5 jaar werden de zorgen concreter en sterker. Na een hele, hele zware tijd zit ik nu met een soort burn-out thuis en is mijn zoon nu elke dag een paar uur naar de opvang op indicatie. Het ging gewoon niet meer! Ik was zelfs bang dat hij uit huis zou moeten. Gelukkig was dit niet het geval en voel ik dat het nu (na een paar weken) weer wat beter gaat en gaan we weer beginnen met opbouwen (en dus afbouwen bij de opvang). Wij hebben net allemaal onderzoeken achter de rug bij de kinderpsychiatrie. Aanstaande dinsdag krijgen wij hier de uitslag van en mogelijk een voorlopige diagnose. Wijzelf zijn overtuigd van autisme en na de onderzoeken heeft de kinderpsychiater al wel laten vallen dat ze sterk aan autisme denken, maar dat we het hier de volgende keer verder over hebben. Ik vind het emotioneel erg zwaar en voel me erg eenzaam. Hoewel ik lieve mensen om me heen heb, begrijpt niemand ECHT wat ik voel. Lees dus graag mee en heeft iemand misschien interesse in een geheime facebookgroep? Dat vind ik zelf makkelijker praten dan het forum.
Oh sniffie, ik word verdrietig van je verhaal, die gevoelens van eenzaamheid en compleet jezelf voorbij lopen. Fijn dat het nu iets beter gaat. Volgens mij is er al een besloten fb groep voor ASS? Weet het niet zeker.
Ooh, dat wist ik niet. Wil zelf (nog) niet in een besloten groep, omdat je daar wel kunt zien wie er lid is. Vandaar over een 'geheime' groep. Maar dan maar eerst even hier mee kletsen . Ik worstel enorm met mijn emoties en gevoelens op dit moment. Dinsdag bij de kinderpsychiater ga ik ook hulp voor mezelf vragen. Ik schaam me er erg voor, maar het lukt me niet mijn zoon te accepteren hoe hij is. Als ik andere kinderen zie, denk ik regelmatig: was mijn kind maar zoals hij/zij, had ik maar een ander kind gekregen, waarom kan het bij ons niet 1x normaal gaan? . Daarna natuurlijk een enorm schuldgevoel en stromen de tranen over mijn wangen als hij in bed ligt. Want wat kan hij eraan doen? Hij doet het ook niet expres. Welke moeder denkt zoiets? Mijn hart breekt dan. Zorgen over de toekomst: Gaat hij ooit praten? Gaat hij naar een speciale school? Kan hij ooit zelfstandig wonen? Enz. Ik neem mijn petje af voor alle ouders die hier hun weg in hebben gevonden. Ik vind het een lastige weg om te bewandelen...
Je kan hier evt ook een besloten groep aanmaken Wij zitten momenteel midden in alle onderzoeken. Krijgen 22 dec het advies gesprek oftewel uitslag.
wat ontzettend naar dat jij je zo voelt. En je bent echt niet de enige! Ik heb ook gevloekt, getierd en gebruld. Soms leek het net of mijn jongens het erom deden, kijken wie mama het eerste gek kan krijgen En dan voel je je al zo rot en dan zijn er nog van die eenhoornknuffelende, regenboogschijtende supermama's die het allemaal oh zo geweldig voor elkaar lijken te hebben met hun kindertjes die braaf de hele dag aan het kleuren zijn, die dan een opmerking richting jou of je kind hebben, nou dan had je me hoor. Maar na een lange weg, waarin ik ook hulp voor mezelf gezocht heb, ben ik nu bijna altijd blij met de kinderen die ik heb gekregen. Bijna want er zijn echt dagen waarop ik ontslag zou willen nemen van de meest ondankbare taak die er is, maar ja, dat kan nu eenmaal niet. Nu zie ik mijn kinderen zoals ze zijn: ja, ze zijn bijzonder, hebben een onleesbare gebruiksaanwijzing, zijn soms onhandelbaar. Maar ze zijn wel van mij. En toevallig zijn zij wel de knapste, grappigste, slimste, liefste mannetjes op deze aarde De ene keer ben ik in de gloria met ze en de andere keer denk ik: hoepel toch op allemaal! Dat hebben alle moeders wel eens, maar als je kinderen meet zorg nodig dan gewoon is, ja dan mag je er af en toe meer dan flink de pest in hebben. Het is niet niks om te moeten accepteren dat het is zoals het is. Dus het is zeker goed als je voor jezelf hulp zoekt, belangrijk is dan wel dat er een klik is tussen jou en de hulpverlener, anders heb je er nog niets aan. Een besloten groep hier? Hoe maak je die aan? Want daar zou ik wel interesse in hebben, nog anoniemer dan fb
Wij zitten hier ook in onderzoek naar ass met mijn dochter van bijna twee jaar. Het lijkt mij fijn om te praten in een besloten groep hier of op fb. Sorry dat ik zo maar jullie topic binnenval
Ik weet hoe je die kan aanmaken, zal ik dat doen en de link hier neerzetten? Ik zou het namelijk ook wel fijn vinden met mensen te praten, alleen is op dit moment nog geen diagnose vastgesteld.
Welkom op het zwanger worden, zwangerschap en baby forum - Zwangerschapspagina Ik heb de omschrijving kort gehouden. Het is een besloten club waar je lid van moet zijn om de berichten te lezen en kunnen schrijven. Als je erbij wilt, stuur mij een pb of vraag een uitnodiging en ik zorg dat je erbij kunt Mocht iemand een betere omschrijving weten, het kan nog aangepast worden.