Hoi, Ik vraag me af of er mensen zijn die dit herkennen en wat jullie aanpak hierin is. Zoon heeft vaker moeite met slapen gehad, maar sinds we terug zijn vakantie (waarin we allemaal op 1 kamer sliepen) is het erger geworden. Zoon gaat nu zo tussen 8 uur en half 9 het bed in, daarvoor kijkt hij wat tv en lezen we wat. Daar wil hij eigenlijk dat we in zijn kamer blijven tot hij slaapt. Soms lukt het om gewoon op de verdieping wat te rommelen en daarna om de 10 minuten te gaan kijken, maar soms raakt hij helemaal in paniek als we naar beneden gaan. Ogenschijnlijk gaat hij dan in een paar seconde van gewoon normaal naar bijna hysterisch van angst. Hij gaf gister aan dat het voelde alsof iemand achter hem aan zit. Omdat de omslag zo snel gaat, vind ik het ook moeilijk om te bepalen of hij het nu speelt of dat het echt is. Ik weet ook eigenlijk niet wat nou een effectieve methode is om hier mee om te gaan. Dus tips zijn meer dan welkom!
kan zijn dat hij het idd gewoon gezellig vond om samen te slapen en dat nu thuis ook wil. oudste was dan nog wat jonger toen ze beetje bangig was om te gaan slapen maar die hebben we toen zo'n stopcontactlampje gegeven zodat ze toch een beetje licht op de kamer had zonder dat het meteen te fel was en juist daar weer niet van kon slapen. ik vind het zelf ook af en toe best lastig in hoeverre ik dingen moet geloven en er mee om moet gaan als het om pijntjes ed gaat. ze kan het namelijk zeer overdrijven hoe ernstig het is.. maar ik zou zelf dus beginnen met zo'n lampje
Lampje hebben we al, deur staat ook open en de gordijnen staan ook redelijk open (dus nu sowieso niet donker).
In jullie bed in slaap laten vallen, zou dat helpen? Voelt toch dichterbij jullie. Jongste slaapt regelmatig in ons bed, ze heeft soms moeite ons los te laten, wil bij ons blijven ('ik vind jullie zo lief dat ik altijd bij jullie wil zijn'), en ons bed is dan een goede vervanger
In ons bed laten slapen hebben we ook wel geprobeerd. Maar dat maakt niet echt verschil. Gister deed hij dat nog en toen ik weg ging was ie bijna hysterisch van angst. Ik denk dat het bij ons ook wel zit in het moeilijk los willen laten en een levendige fantasie.
Mijn jongste zoon durfde tot een jaar of 12 ook niet alleen te slapen of naar boven. En als hij 's nachts wakker werd was hij ook in paniek ondanks dat zijn broer bij hem op de kamer lag en zijn zus in de kamer ernaast. Dan kwam hij verder slapen bij mij. Nu is hij 20 en heeft hij al jaren nergens meer last van, dus op den duur gaat het wel over. Mijn jongste neemt altijd de hond mee naar boven als ze iets wil pakken in haar kamer.
Onze jongste heeft ook een levendige fantasie. Is bang voor weerwolven (heeft ze nooit gezien, alleen een kaft van een Dolfje weerwolfje boek) en kan dan niet slapen. Wij praten dan met haar dat weerwolven niet bestaan maar alleen maar zijn om een boek of film spannend te maken. Dat ze thuis veilig is en wij beneden zijn. Dat helpt hier gelukkig goed.
Heb je al geprobeerd de tv te skippen? Hier merk ik dat tv kijken vlak voor het slapen gaan een echte no go is. Natuurlijk gaat het zonder tv kijken ook wel eens 'mis', maar merk wel degelijk verschil.
Wat we nu doen is tv kijken tot max half 8 en daarna nog samen lezen etc. Vindt ie niet altijd leuk omdat we tot nu toe erg vrij waren met tv kijken, maar helpt wel wat idd.
Omdat mijn oudste 3 niet veel schelen gingen ze meestal gelijk naar bed dus dan was hij niet bang. Meestal las ik nog wat voor en dan kletsten ze nog wat en sliepen ze vrij snel. Maar als mijn jongste zoon wakker werd en het was nog donker kwam hij toch naar mij en sliep dan weer verder. ik slaap zelf makkelijk dus dat was geen probleem voor mij. Als hij alleen op zijn kamer in slaap had moeten vallen was het een stuk lastiger geweest denk ik.
Hij durfde toen trouwens overdag ook niet alleen naar boven, en ook niet alleen thuis te zijn als hij bv ziek was en ik even de honden moest uitlaten. Dan stond hij bij de deur te wachten met oma aan de telefoon.