Hoe ga je daarmee om? Als goede vrienden/ familie opmerkingen heeft over jou manier van opvoeden? Afgelopen weekend wilde mijn dochter niet eten. Na 10 minuten drama was ik het beu en haar een doosje met krenten gegeven en een fruitzakje. Kreeg meteen commentaar van mijn zusje (6 jaar jonger, studeert nog, geen kinderen) dat ik zo mijn dochter aan het verpesten ben. Ben flink uit mijn slof geschoten dat ze het dan bij haar eigen kinderen maar anders moet doen later als ze groot is. Ik kan het dus echt niet hebben. Zeker van mensen die zelf geen kinderen hebben. (kan het eigenlijk alleen wel hebben van mijn ouders. Maar die vertellen dan een verhaaltje over 'vroeger')
Ik kan me voorstellen dat je dacht houd je mond! Maar eigenlijk doe ik er niet veel mee. Ben gestopt om me te verdedigen. Ik laat het vaak zo, of ik lach erom. Ze kijken maar wat ze denken. Ik weet dat ik het zo goed mogelijk doe en het is mijn kind. Dat probeer ik dan steeds in gedachten te houden.
Lekker laten kletsen. En dan ligt het er ook maar aan hoe het gezegd word. Als iemand tegen mij zegt dat ik mijn kind aan het verpesten ben zeg ik gewoon ; "Ja en? Is toch mijn probleem?"
Sja, ik kan me in dit geval eerlijk gezegd wel voorstellen dat je zusje er iets over te zeggen had... Als je nou een boterham ipv de warme hap had gegeven maar nu heb je haar niet-eten beloond met iets lekkers. Maar dat blijft natuurlijk je eigen beslissing... Ik ga er meestal van uit dat mensen het goed bedoelen als ze commentaar hebben en kijk of er iets in zit van waarheid en vraag ze vervolgens of ze dan de juiste oplossing hebben. Of ik er dan vervolgens iets mee doe bepaal ik later wel.
Mijn oudste wil zich nog wel eens bemoeien met de middelste van 3, als ze bijv niet wil eten, (hij wordt 17) en dan zeg ik: ze heeft al een papa en een mama en met jou is het ook goed gekomen? Bemoei je er dus niet mee. Verder hoeft een ander zich er niet mee te bemoeien, want dan krijgt hij/zij wel een grote mond van mij terug.
Ik kan me de reactie ook enigzins wel voorstellen... Je geeft een kind een snoepje omdt het niet wil eten.. Tsjaa Hier krijgt hij niks anders als hij niet wil eten.. Dan heeft ie pech, wel altijd eenntoetje Maar de manier waarop het gezegd word kan ik me voorstellen dat het niet leuk is En voor de rest lig ik er niet meer zo wakker van wat mensen zeggen... Ik doe wat ik denk dat goed is, het is mijn kind en mocht ik hem toch 'verpesten' dan is dat mijn probleem
Mijn zus had ook vaak commentaar op mijn opvoeding. Omdat ze in Amerika woont (en ik niet) vond ze facebook het goede medium hiervoor. Zo wees ze me erop dat ik mijn zoon vooral moest vertellen dat er , zoiets als een God toch echt niet bestaat. (wij zijn niet christelijk opgevoed, mijn man wel en wij hebben gekozen voor een christelijke school). Daarna volgden veel steken onder water over het feit dat zij vind dat onze zoon geen autisme heeft. Met als argument dat de Nederlandse vragenlijsten die wij in moesten vullen niet goed genoeg waren en de Amerikaanse veel beter en hij dus echt geen asperger heeft. Toen ik een anekdote erop zette over het feit dat onze dochter haar broodkorstjes probeerde te verstoppen omdat ze ze liever niet eet. Wist ze te vertellen dat ze niet van Picky eaters hield. Toen ik daarna melde dat ze behalve broodkosten alles eet (zelfs rauwe ui) dacht ze te moeten melden dat het aan onze opvoeding ligt dat ze geen broodkorsten eet en dat ik eens wat beter naar de professionals moest luisteren en dat ik dan het opvoeden ook niet zo moeilijk zou vinden. (ze werkt zelf op een school als manusje van alles en denkt daarom dat ze een professional is.) Ik heb toen gemaild dat ik haar mening op prijs stelde maar dat ik liever had dat ze dit via de mail zou doen. Daarop kreeg ik een mailtje dat ze hierbij het contact verbrak en dat ik maar moest mailen als er wat met onze ouders was. En ja ik kan best tegen "kritiek" op onze opvoeding zolang die opbouwend is en ik er wat mee kan. Aan de "grond in boren" kritiek kan ik dus slecht en heb het tot nu toe altijd geslikt (maar nu dus niet meer)
Ligt er een beetje aan wat er gezegd wordt, hoe het gezegd wordt en door wie.. Persoonlijk vind ik dat bepaalde mensen best wel een opmerking mogen maken over de manier van opvoeden. Daarmee wil ik niet zeggen dat iemand TEGEN je kind hoeft te zeggen wat ze fout doen, maar vind wel dat je het er op een normale manier over kan hebben. Als mijn zoontje bij opa en oma is en zij vinden het raar dat hij iedere dag chocopasta op brood mag (is een voorbeeld he) dan mogen ze best tegen mij zeggen dat zij het niet gezond vinden dat hij iedere dag chocopasta op brood krijgt. Dan kan ik uitleggen waarom ik iets wel of niet doe. Bij ons, in de naaste omgeving, is iemand waarvan haar kindje alleen maar eten uit potjes krijgt. Het kindje is ruim 2 jaar en eet enorm slecht. Ik heb aangegeven dat het mij verstandig lijkt als het kindje gewoon met de pot mee gaat eten en samen met papa en mama moet eten, dat de maaltijd dan veel gezelliger wordt en dat er misschien ook beter gegeten gaat worden. Het is dan aan de ouders wat ze ermee doen maar het lijkt mij niet meer dan normaal dat je zulke dingen gewoon kan bespreken. Echt met de opvoeding bemoeien vind ik niet kunnen.
Van m'n ouders zou ik het kunnen hebben maar van een ander die niet eens kinderen heeft echt niet! Zie ze eerst zelf maar eens op te voeden. En dat anderen meteen zitten te zeuren hier over dat je rozijntjes geef... Who Cares! Al geef je 10 doosjes, tis jouw kind en jouw opvoeding.. Sterker nog, volgens mij vroeg je ook niet of iemand het daar mee eens was maar had je het alleen over je bemoeierige uh zusje geloof ik Oja en rozijnen is gedroogd fruit... Dus zie het probleem totaal nie!
@ts: in jou geval zou ik denken wie het laatst lacht, lacht het best en het proberen los te laten. Als zij over een aantal jaar kinderen heeft zal ze heus wel eens ook voor dit dilemma staan en met dr handen in het haar zitten. Ze weet nu niet beter. Mja ik ben zelf wel gevoelig voor kritiek uit directe omgeving. gelukkig is het tot nu toe alleen gebleven bij een opmerking over hoe mijn oudste zich gedraagt en dat we daarmee op moeten letten (autisme in de familie) Dit is gezegd door mijn zwager (man van mijn zus) Ze hebben zelf een autistische zoon.Tuurlijk let ik wel op het gedrag en ontwikkeling van mijn kind, maar om nu gelijk dat etiket opgeplakt te krijgen omdat het "in de familie" zit? Er is niet eens duidelijk van welke kant (als het al erfelijk is) mijn neefje het heeft.
Het is niet mijn manier van opvoeden. Verder vind ik het niet heel vervelend als mensen commentaar hebben. Wel graag opbouwend daar kan ik wat mee.
Ik hoor het aan en als ik er wat aan heb, doe ik er mijn voordeel mee. Anders knik ik vriendelijk, zeg bedankt hoor! en laat het meteen weer van me afglijden. Ik maak mijn zoon elke dag mee, dus ik weet wat ik van hem kan verwachten en hij van mij. Dat werkt toch ietsje anders dan iemand die eens op bezoek komt ofzo en dan heel even iets meemaakt.
Jemig, wat erg zeg! Zou zo iemand als na enkele opmerkingen verwijderd hebben van mijn FB, familie of niet. Wat een vreselijke manier van benaderen zeg. Maar werkt waarschijnlijk alleen maar in haar nadeel toch? Als ik dergelijke berichten zou lezen als reactie op iemands update, wekt dat echt gigantische ergernis op.
Dit. Niet eten en dan wel snoep gaat er hier niet in. maar hier is het ook eet je niet prima maar je krijgt niets anders ook geen toetje Commertaar. Ik krijg wel eens te horen dat ik streng ben maar dat ze het wel begrijpen. En van die zelfde mensen krijg ik dan ook weer te horen dat ik zo vrij ben met de kinderen ja op sommige punten ben ik streng en andere dingen zijn ze heel vrij. Maar goed de adviezen komen uit een goed hart maar dat betekend niet dat ik me er aan houd. Zo ziet mijn sm graag dat ik de nieuw baby boven neer leg en dat weiger ik pertinent hij slaapt gewoon beneden punt. Ze mag er wat over vinden maar trek me eigen plan. Maar daar ga ik geen uitbrander over geven
Ligt eraan van wie het komt. Bv. van en vreemde; gewoon 'bedanken' voor het advies en er verder niks mee doen haha. Voorkom je veel discussies/ruzies mee. Als het van mijn moeder is, wat ook regelmatig gebeurt, dan zeg ik gewoon dat niet iedereen hetzelfde opvoedt zoals haar moeder en dat haar eigen moeder het ook weer anders deed dan zij.
Het enige nadeel van moeder worden vond ik dat je blijkbaar plotsklaps een open vat voor bemoeizuchtige opmerkingen lijkt te zijn. Ik zeg toch ook niet ongevraagd wat ik van iemands uiterlijk, auto, huisdier of lichaamsgeur vind? Het gaat hier namelijk niet om opbouwende kritiek of positieve feedback, daar denk ik uiteraard anders over.
Dat was ook wat haar "tegenzat" want niet alleen ik gaf tegengas maar facebook vrienden vertelden haar ook dat wat ze deed (en herhaaldelijk deed) eigenlijk Not done was.