Hé meiden, Sinds 2006 gebruik ik de pil niet meer. Nu, twee kinderen verder en een knipje bij manlief ( AU! ) gebruik ik nog steeds niet de pil. Na de geboorte van Dean viel het me al op dat ik voor mijn menstruatie (zacht uitgedrukt) een heks werd... Het was mij in het begin niet duidelijk en zag ook helemaal geen patroon. Nu, de laatste maanden, afgelopen jaar denk ik, begon ik het te zien. net voor mijn menstruatie voelde ik me vreselijk. Ik kon zoveel boosheid en woede in me hebben, verdriet, noem het maar op, dat ik er soms geen raad mee wist. En nog erger, ik herkende mezelf er niet in! Ik ervaarde emoties die ik nooit eerder had ervaren en wist eigenlijk niet wat er met me gebeurde. Om mijn menstruatie daar de "schuld" van te geven vond ik te makkelijk. Er moest wat meer aan de hand zijn. Vermoeidheid en (gezonde) stress dan maar? En toch vond ik het raar. Want ik kan me klokje er op gelijk zetten, dinsdag a.s. ben ik een engeltje en voel ik me als herboren! Met dezelfde vermoeidheid en (gezonde) stress die ik nu ook zou (moeten) hebben. Dus ik ben gaan googlen ( ja, weet het, nooit zelf-diagnoses doen d.m.v. google ) Maar, ben niet helemaal gek en ik kwam uit op PMS. (premenstrueel syndroom) En bijna alles klopt! Van leeftijd tot de stemmingen, alles klopt! Nu, voordat ik mezelf een syndroom aanpraat, zou ik willen weten of andere meiden er ervaringen mee hebben en vooral héééél véééééél tips hebben!!!! Ga wel morgen iets van VSM halen en ik ben bereid, hoe k*t ik het ook vind, om weer de pil te gaan slikken voor die paar dagen dat ik me zo voel. Zo erg kan ik me dus voelen....