Hallo... Ik raakte met 17 jaar zwanger.. dus ik was een tienermoeder.. nu is me zoontje alweer 5 jaar oud,en is een heerlijk mannetje. wij hebben alle 2 een vaste baan een leuk huisje,en genieten van ons leven. nu willen we voor een 2de gaan. wat vinden jullie hiervan, of wat zouden jullie ervan zegen als je eigen kind met 17 jaar zwanger zou zijn?
leven op orde, stabiele relatie, mentaal klaar zijn voor het ouderschap...dit zijn toch wel de beste argumenten om aan kinderen te beginnen jong of oud hoeft niet uit te maken, de een is rijp met 16 de ander met 36
ja idd ze moet wel al haar leven op orde hebben. Maar dat zou ze ook nog niet helemaal kunnne hebben als ze 25 is. Leeftijd hoeft zeker niks uit te maken. Als ze maar weten wat ze doen en zelf voor het kind kunnen zorgen en het kind kunnen onderhouden. Hoor je vaak negatieve reacties dan dat je dit zo vraagt?
nee dat niet.. het is natuurlijk wel zo, als je bv in de stad loopt mensen kijken toch wel naar je hoor.maar dat is mijn gevoel.. het is ook idd zo,als je zegt ik ben 22 en ik heb een kind en ik zeg de leetijd dan zegen ze al snel wat 5 jaar,wat was jij vroeg..
gelukkig maar. Ja als je op tc kijkt naar jonge stellen zie je vaak die stereotype jonge meiden die een kind krijgen. Die zijn vaak absoluut niet klaar ervoor, dan denk ik wel och och ik hoop maar dat het goedkomt. een vriendin van me was 20 toen ze haar eerse kreeg. Ook aardig vroeg, mar ze was er klaar voor en dan is het goed toch?
net zoals hierboven beschreven is vind ik ook wel dat je dan je leven op orde moet hebben, stabiele relatie moet hebben en er mentaal klaar voor moet zijn. Maar dit geld ook voor iemand die ouder is. Dus jong of oud, als je het kindje het nodige kan bieden, ben je klaar voor het ouderschap.
Heerlijk toch dat jullie alles op de rit hebben. Als het voor jullie goed voelt/is dan hoop ik dat een brusje zich vlot mag melden. Het is hier nog lang niet zover (mijn oudste dochter is nu 6), maar waarschijnlijk moet ik wel even slikken als ze op haar 17e zwanger zou zijn. Maar wie weet hoe ik er tegen die tijd over denk Kwebbel
heerlijk dat jullie het allemaal goed voor elkaar hebben maare dat geldt niet voor de meeste tienermoeders helaas... de een is vroegrijp de ander niet... ik zou niet blij zijn als mijn dochter 17 en zwanger is gewoon omdat ik vind dat ze eerst alles moet doen in haar leven en alles eruit haalt voordat ze 18 jaar aan een kind gaan spenderen... en je kan wel zeggen nu van ja maar als je een kind krijgt is je leven niet voorbij, en nee dat klopt maar je moet er wel heel veel voor laten..
hoi female. wat je schijft dat klopt. je moet idd er heel veel voor laten.. stappen enzo. en je kunt niet zomaar meer de deur uit. maar dat is ook een keuze wat je dan maakt.. hou je het ja of nee.en als je de keuze maakt ik ik hou het moet je er voor 100 procent voor gaan. het is wel zo als mijn kindje 20 is ben ik nog jonghihi
ja maar denk dat veel tieners (er zijn uitzonderingen hoor) die keuze dus nog helemaal niet kunnen maken... die weten nog niet wat die keuze inhoudt en zijn nog veel te impulsief waardoor het kindje dan de dupe wordt...
Ik denk dat het per persoon heel erg verschilt. Er zullen meiden zijn die dit perfect aankunnen, maar ik denk dat er ook geoeg zijn waar ht niet zo gemakkelijk loopt. Als mijn (zoon of) dochter op 17 jarige leeftijd zwanger zou raken, dan zou ik hier 100 % achter staan en ze alle steun geven die ze nodig hebben. Zelf zou ik het minder vinden als ik op 17 jarige leeftijd zwanger was geweest. Om de rede dat ik alles zelf wil doen, mijn eigen boontjes doppen. Ik denk dat ik op die leeftijd toch nog erg afhankelijk van mijn ouders zou zijn, en dat is niet mijn keuze.
Als je alles op een rijtje hebt vind ik het kunnen. Ik ben bijna 21 en voel me al helemaal klaar voor een kindje. We hebben een huis(huurhuis)werk,spaargeld,goede relatie.
ja.. dat klopt denk ik ook wel weer. ik vond het ook moeielijk.. moet ook wel zegen heb in begin hulp gehad door me ouders nutuurlijk.. ik kom uit een net gezin,en zat toen nog opschool.en mijn ouders eiste dat ik toen school afmaakte... en ik d8 toen echt, het is mijn schuld,en ik zal er voor moeten zorgen..
haha, ja en als mijn toekomstige uk 20 is, ben ik al lang grijs wat dat betreft heb je wel een voordeel hoor! had zelf ook altijd jong moeder willen worden (lees: op mn 25e wanneer ik mn studie af had) maar het zat er helaas niet in op dat moment. Nu ben ik bijna 30 en vind het best wel jammer dat we er nu pas voor kunnen gaan, voel me meteen al zo "oud" 8) On topic: Als jullie met z'n tweetjes voor een tweede kindje willen gaan, wat houdt je tegen? Je hoeft het echt niet te laten voor de reacties van anderen. Als jullie alles op de rit hebben, prima toch?
persoonlijk vind ik 17 wel erg jong. wat de rest zegt klopt wel, de een heeft alles al eerder op een rij dan de ander, maar toch vind ik 17 erg jong. ik denk dat het belangrijk is dat je eerst goed zelfstandig kunt zijn en voor jezelf moet kunnen zorgen voordat je voor een kindje kan zorgen. ik wilde zelf ook heel jong moeder worden, maar wilde wel eerst alles op de rit hebben (vast baan, spaargeld, goed huis).uiteindelijk is liefde een heel belangrijk punt die je moet kunnen hebben en geven, maar ik denk dat je wel eerst een stabiele situatie moet hebben voor een kindje.
17 is idd jong, heel jong.. deed nog me oplijding. en je weet natuurlijk niet heel veel,en dat zul je moeten leren,ik heb dat gedaab veel boekken lezen,en nutuulijk mijn eigen moeder. nu ben ik 22 jaar,en als je ziet hoe volwassen je word in die tijd is echt heel raar, bv als je foto´s terug krijkt.
Ik vind dat er een heel groot verschil zit tussen een jonge moeder en een tienermoeder. Ik heb een vreselijke hekel aan het woord 'tienermoeder', puur om het beeld wat ik daarbij in m'n hoofd heb zitten, maar qua leeftijd en de letterlijke definitie, ben ik er zelf ook 1. Ik was 17 toen ik zwanger raakte, 18 toen Damien geboren werd. Een jonge moeder is in mijn ogen iemand die, relatief gezien, op jonge leeftijd een kindje krijgt. Een tienermoeder is iemand die op jonge leeftijd een kindje krijgt, maar daar niet klaar voor is, en het niet aankan. Iemand die haar kindje constant bij andere mensen achterlaat, zodat ze zelf uit kan gaan, e.d. Iemand die na het krijgen van haar kindje niet volwassen(er) wordt. Ik heb het geluk dat ik er wat ouder uitzie, en dat niemand me er eigenlijk op aankijkt (hoewel het natuurlijk best eens voorkomt). Als ik met m'n broertje (6) en Damien over straat loop, denkt bijna iedereen dat m'n broertje ook van mij is -In de Kruidvat- Cassiere; Wil jij het tasje dragen voor mama? Broertje; Dat is m'n moeder niet, dat is m'n zus. -Buiten- Broertje; Waarom denkt iedereen nou altijd dat jij mijn moeder bent? Ik; Nou, omdat bijna niemand een zus heeft die 13 jaar ouder is! En je noemt mij 'Sam', dat lijkt wel een beetje op 'Mam'. Broertje; Ja maar jij bent m'n moeder toch helemaal niet? Ik; Nee, maar dat weten die mensen niet.. Broertje; Nou, ik vind dat ze dat maar gewoon moeten weten! -In de AH- Meisje van de winkel; Wil jij ook koekjes versieren? Als dat mag van mama? Broertje; DAT IS M'N MOEDER NIET, DAT IS M'N ZUS!!! :x Hier levert het dus best vaak leuke situaties op! En, kort antwoord op je vraag; Als de ouders er klaar voor zijn, doet leeftijd er helemaal niet toe!
hoi hoi! ik was zelf 19 jaar toen ik zwanger raakte maar toen al eigen woning mannetje vaste baan dus wij waren er klaar voor toen ben nu 23 en over niet al te lange tijd gaan wij ook voor een tweede maar ik krijg zelfs nu nog ogen op me gericht van is dat jou kindje? ik vind dat soms wel vervelend maar nu niet meer ik ben er trots op hoe wij het doen! ik vind zelf als je er aan toe bent ben je er aan toe.
Ik persoonlijk vind 17 ook nog erg jong. Ik had er persoonlijk niet aan moeten denken om op mijn 17e moeder te worden. Nu was ik zelf ook een jonge mama maar niet zo jong. Ik was 24 maar woonde al een tijd samen, hadden beide een baan, spaargeld dus toen was de keuze makkelijk. Maar nu ik eenmaal een kindje hebt weet ik pas hoe zwaar het soms kan zijn en als ik dat dan op mijn 17e gehad zou moeten hebben dan was ik er echt nog niet aan toegeweest. Nu ben je 22 en hebben jullie het goed voor elkaar...maar was dit ook toen je zwanger raakte? zat je nog op school? woonde je nog bij je ouders? Tuurlijk is er altijd een manier om een kindje in groot te brengen maar toch was het niet een ideale situatie lijkt mij. Daarom was voor mij echt de keus eerst alles goed op een rijtje en dan pas aan een kindje beginnen. En zoals we allemaal weten is het moederschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn en ik was daar op mijn 17e echt niet aan toe. Maar leeftijd wil eigenlijk niks zeggen want iemand van 17 kan net zo'n goede moeder zijn als iemand van 30. Alleen op je 30e heb je meer meegemaakt en ontdekt in het leven en dat is wat je wel zult missen misschien als je op je 17e moeder wordt.
ik was net 20 toen ik me eerste dochtertje kreeg. ook vrij vroeg, maar wij hebben er wel bewust voor gekozen en waren er echt helemaal klaar voor.. ook geen moment spijt van gehad ik vind het echt heerlijk om jong moeder te zijn! en iedereen bepaald dat voor zichzelf toch wanneer diegene er klaar voor is. de een op zn 18de de ander als hij 40 is.. ik heb ook niet echt veel opmerkingen ofzo gehad, wel sommigen mensen die er al vanuit gaan dat het een ongelukje was ofzo.. en btw de opmerking dat je er veel voor moet inleveren ben ik het nooit zo mee eens, dat is maar net hoe je er samen in het leven staat en hoe vrij je daarin ben... als ik of mijn vriend zou willen stappen of avondje weg gaan no problemo.