Ik snap je hoor! Ik heb precies hetzelfde! Heel erg fijn dat er oppas is, maar op het moment dat er word begonnen over een uitje zit ik nog net niet in de stress. Het is denk ik ook meer het idee van "wat nou als dat gebeurt" of "stel nou dat dat gebeurt". Net als jij probeer ik me er maar overheen te zetten, maar vind het soms wel lastig...
Leren relativeren.... Als je al weet hoe netjes de oppas, hulpmoeder of wie dan ook rijdt, dan nog zijn er genoeg mensen op de weg die niet goed rijden helaas. Er kan altijd iets gebeuren dus, ook als de kinderen in jouw auto zitten. Als je altijd bij die dingen stilstaat kun je niets meer ondernemen of je kinderen niets meer laten ondernemen en leef je dus eigenlijk altijd in angst. Op die manier projecteer je dat op je kinderen en ontneem je ze veel als je aan die angst gaat toegeven. Niet doen, gewoon mee laten gaan en laat ze genieten.
Ik zou er ook geen problemen mee hebben, hier ook al vaker voorgekomen. Ik weet van m'n zusje(s) dat ze netjes rijden. Met beide oma's gaat hij ook wel eens mee in de auto. Ik ben daar heel makkelijk in, maar ze rijden allemaal keurig en een ongeluk kan iedereen overkomen. Wat ik wel van belang vind is dat ze goed weten hoe de autostoel werkt. Riempjes strak genoeg, geen jasje aan e.d.
Dan rijd ik (of man) zelf of er rijd iemand die wij kennen voor ons. Bijvoorbeeld één van de opa's. Nu komt dat hier gelukkig niet vaak voor, dat er zoiets is. En als er wel vervoer nodig is, wordt het ruim op tijd aangegeven. Wij kunnen zelf geen vrij krijgen op onze werkdagen. Maar zeker mijn vader is eigenlijk altijd wel beschikbaar, als hij het maar op tijd weet. Dan maakt hij gewoon geen andere afspraken op die dag. Ik zie genoeg mensen die netjes rijden hoor. Maar ik zie er ook genoeg die echt asociaal gedrag vertonen in de auto. En / of hun eigen kinderen heel onveilig vervoeren. Los op de achterbank of zelfs (soms ook los) voorin. Dan denk ik: als je al niet de moeiten neemt om je eigen kind waar je -mag ik aannemen- zielsveel van houdt veilig te vervoeren, dan heb ik niet de illusie dat je dat met mijn kind wel gaat doen. En natuurlijk zijn er andere mensen op de weg en kan een goede chauffeur ook iets overkomen. En ik kan ook een ongeluk krijgen met mijn kinderen. Gevaar is er altijd en hoort bij het leven. Maar dat betekent niet dat ik het gevaar ga opzoeken. Dus onze kinderen gaan alleen in de auto bij mensen die ik goed genoeg ken om ook hun rijstijl te kennen. En dan ook nog eens in de juiste autostoel. En dan kan er alsnog iets gebeuren. Maar dan weet ik in ieder geval dat wij ze miet bewust in gevaar hebben gebracht en dat de persoon met wie ze meereden dat ook niet heeft gedaan.
Ik vind dit toch een rare gedachtengang en vergezocht, je gaat er hiermee vanuit dat een ander die jij niet persoonlijk zeeeeer goed kent (want enkel jij, partner of vader voldoen aan de eisen) je kind bewust in gevaar brengen... Een ander kan ook gewoon netjes rijden, de juiste stoelen gebruiken en een goede rijstijl hebben. Dan nog krijg je geen garanties in het leven en kan er altijd wat gebeuren, ook bij jou, partner of vader. Door jullie eigen toedoen of door dat van een ander, zo simpel is het. Buiten rijstijl om is er drank en drugs, er zijn mensen die onwel worden, mensen die even afgeleid zijn, verkeerde reactie op verkeerssituatie etc etc... Serieuze vraag, hoe ga je er straks mee om als de kinderen een leeftijd krijgen dat ze zelf iets gaan besturen en (zelfstandig) de weg op gaan?
Uhm, nee, daar ga ik helemaal niet vanuit. Hoe kom je daarbij? Ik weet van (oa) mijzelf, mijn man en onze vaders dat wij netjes rijden en op de juiste manier de autostoel gebruiken. Er zijn trouwens meer mensen waarvan ik de rijstijl ken, maar die werken ook onder schooltijd dus vandaar dat ik die niet opnoem als er wordt gevraagd 'hoe los je dat op bij uitstapjes' Van de vaders en moeders van de klasgenootjes van onze zoon weet ik niet hoe ze rijden. Ik ga er niet vanuit dat ze mijn kind bewust in gevaar brengen. Maar ik ga er ook niet vanuit dat iedereen netjes rijd. Noem het cynisch of realistisch, wat jij wilt. Onze kinderen rijden alleen mee met mensen waarvan ik weet hoe de rijstijl is en niet met mensen waarbij ik daarnaar moet raden. En nergens beweer ik dat het dan allemaal wel goed komt. Ongelukken kunnen altijd gebeuren. Maar stel dat zo'n ongeluk ons overkomt terwijl de kinderen met onszelf meerijden of een persoon die wij kennen en dat toevertrouwen. Dan zal dat vreselijk zijn. Maar weet ik ook dat het niet te voorkomen was geweest. Stel dat ik mijn kind met een vreemde meegeef die achteraf een gevaarlijke rijstijl blijkt te hebben. Te hard heeft gereden, met zijn telefoon of radio zat te pielen, gordels niet (goed) omgedaan of whatever... Dan zou ik dat die ander EN mezelf nooit vergeven. Je kunt niet alles voorkomen. Maar ik ben er wel voor om risico's te verkleinen. Dus als ik ervoor kan zorgen dat onze zoon in de auto kan zitten bij een persoon die ik betrouwbaar vind dan ga ik hem niet meegeven aan iemand die ik niet ken en waar ik het dus niet van kan weten. Als jij een andere keuze maakt is dat jouw recht. Vooral doen. Het gaat in principe ook altijd goed. Maar ik snap niet zo goed waarom jij mij niet gewoon in mijn recht laat om een andere keuze te maken en mijn woorden totaal uit verband trekt met een halve quote waarin je gewoon een halve reactie weglaat.
Wat betreft zelfstandig besturen: onze oudste fietst sinds ongeveer anderhalf jaar en dat is gewoon nog niet verantwoord alleen. Dus fietsen we samen, een paar keer per week. Gezellig en tegelijk ook leerzaam voor hem. Er komt dan vanzelf een moment dat hij verstandig genoeg is om alleen te kunnen fietsen. En ook motorisch sterk genoeg is. Maar op dit moment moet ik hem nog vaak erop wijzen dat hij voorrang moet verlenen. Of zeggen dat hij met een ruimere bocht om auto's heen moet. Logisch: hij is vijf. Ik verwacht ook helemaal niet van hem dat hij dat wel kan. Ik verwacht ook niet van hem dat hij dat leert terwijl hij achterop zit of in de auto. Dus: we fietsen gewoon lekker samen totdat hij het kan. Maar om eerlijk te zijn lijkt deze handelswijze mij volkomen vanzelfsprekend.
Ik heb dit ook, maar ik zet mij er wel overheen, je kunt ze niet overal tegen beschermen. Maar ben laatst wel goed uit mijn stekker gegaan toen ik erachter dat mijn dochtertje bij een kinderfeestje met 4 kinderen zonder stoeltjes op de achterbank zat, met zijn tweeën in een gordel.
Zolang ze de kinderen veilig (in mijn ogen) vervoerd heb ik er geen moeite mee. Leuk juist dat ze iets met je kinderen wilt ondernemen.