Daar zit je dan. Om half 5 smorgens in een kaal huis met maar 1 stoel en je kan gewoon niet slapen. Na 4 uur slaap zei mijn lichaam doe het zelf maar ik ben klaar. Na 33 jaar ga ik vandaag mijn geboorteplaats verlaten en alles wat mij lief en ook vertrouwd is om te beginnen aan een heel ander leven in een hele andere plek. Stom dat ik dan toch even melachoniek word. Het huis waar ik nu woon is van manlief alleen. Ooit toen we elkaar tegen kwamen heb ik mijn huisje opgezegd en zijn we samen in zijn huis gaan wonen. En nu een nieuw huis, helemaal onze smaak. Mooi, ruim, 5 slaapkamers (waar we die voor nodig hebben???) en in een mooie omgeving en in een prima wijk. En vandaag dan de grote dag! Weg van alles mijn ouders, vrienden die ik al jaren ken en veel kennissen. Op naar een heel ander avontuur.
Heel veel succes! Ik heb precies het omgekeerde. Op mijn 22e verliet ik mijn geboortedorp, woonde 60 km verderop en nu na 11 jaar hebben we ons huis verkocht en komen we weer terug naar de geboortestreek. Heb me er nog nooit zo goed gevoeld en ben zo blij... Wonen tijdelijk bij de schoonouders in en zijn nu op zoek naar een nieuw stekkie. Ook melancholie dus...
Hihi wauw dat is ook wel heel fijn! Helaas is mijn geboorteplaats behoorlijk aan het aftakelen qua criminaliteit etc ooit was het hier veilig en leuk! Een beetje het ons kent ons verhaal, heerlijk!!! Maar helaas naarmate de jaren verstreken werd het een stad en daarbij ook de stadse prikkelen. Nu naar een dorp verhuizen en een beetje zoals mijn vroegere geboorteplaats. Ik sprak met mijn nieuwe buren en voor ik het wist stonden er 4 andere buren omheen om zich voor te stellen, wauw! Hier is het meer "de zoek het maar uit" mentaliteit
Succes! Ik woon honderden kilometers ver van mijn geboorteplek. Ik ben daar ook blij mee. Het is daar erg saai en helemaal niets meer te beleven. Hier in de stad heb ik alles binnen handbereik. Van scholen tot grote steden.
Wat dapper! Mijn man wil ook graag verhuizen, richting het westen. We wonen nu in het Oosten en ik woon hier al 38 jaar. Ik zie veel beren op de weg.. vooral omdat ik niet naar de grote stad wil, en ik mn familie hier heb. petje af hoor! ik doe het je (nog) niet na!
Spannend! Ik snap wel hoe je je voelt, 3 jaar geleden ben ik ook vertrokken uit mijn geboorteplaats. Een dag voor de verhuizing was ik erg emotioneel, kon niks anders doen dan me groot houden. Mijn familie en vrienden wonen er nog dus kom er gelukkig met regelmaat.
Dank jullie wel allemaal! Het was een pittig dagje de bib is ook ontzettend druk in de buik en ik ben totaal gesloopt maar...... We zijn over!!!! Overal staan dozen maar.... Zoon slaapt en wij kunnen ook slapen en zitten (is toch wel een enorme pre nu haha. En nu lekker douchen en slapen!!
Wat leuk! Hebben jullie toch de grote stap naar de VS genomen, jullie wilden toch naar Californië verhuizen? 😎
Klopt maar helaas is dat het niet geworden. Mijn man kreeg bij zijn huidige werkgever ineens een boel goeie kansen dus zijn we wel dichter bij mijn man zijn werk gaan wonen. Helaas wel in het koude Nederland nog
Oh zo....dan wens ik jullie heel veel plezier in jullie nieuwe huis in Nederland! Ik hoop dat je snel een beetje zult wennen.
Het is hier heerlijk na maanden van slecht slapen (door stress) slaap ik nu ineens 9 uur per nacht! (Of ik ben gewoon moe van het klussen ) In ieder geval is het erg rustig in de buurt en zoals we nu merken is iedereen super aardig en beleefd. Ik wist niet dat in een dorp wonen zo relaxt was!