Ik heb 0,0 zelfvertrouwen. Maar ik heb er eigenlijk wel een beetje genoeg van. Als iemand iets positiefs zegt zoek ik er liever iets negatiefs achter of ik denk dat ze me me niet willen kwetsen. Ook als moeder zijnde denk ik dat ik alles fout doe en ben ik nogal onzeker als bv. de moeder van een vriendinnetje verteld dat mijn kind iets heeft gedaan wat misschien niet zo een heel erg slim idee is . Niemand weet dit zelfs mijn man of vriendinnen niet. Ook weten de kinderen het niet. Ik ben bang om het ze te vertellen want iedereen denkt dat ik heel sterk in mijn schoenen sta en dat ik alles kan hebben ik ben altijd vrolijk als er iemand om me heen is. Ik wil en kan me gewoon niet kwetsbaar opstellen omdat ik bang ben alles wat ik heb te verliezen en omdat ik ook absoluut geen prater ben. Zijn er meer mensen die hier last van hebben en wat zal ik hieraan kunnen doen?
He wat vervelend dat je je zo voelt. Misschien kun je eens kijken of je met hulp kan zoeken waar de oorsprong in ligt. En met hulp bedoel ik niet perse een psycholoog, maar je kunt bijvoorbeeld ook beginnen met een goed gesprek met je moeder of je beste vriendin. Ik heb er zelf geen last van, maar ik heb dan weer iets teveel schijt aan alles.
Ik herken het wel, ik hou me ook vaak sterker voor da n dat ik ben (lang leve het #@#@-verleden). Maar ik kan mij wel uiten door het van mij af te schrijven en gelukkig met vl kan ik het er wel over hebben. Die begrijpt mij en is altijd al een hele steun geweest.. Nu met de hormonen komt het soms duidelijker naar boven, maar even flink janken, muziek hard aan en meebleren en dansen als niemand er is werkt ook..
Stel dat jou vriendin hiermee zou komen zou je dat niet raar of zeurderig vinden als je daar nog nooit iets van gezien hebt
Oow ja muziek en lekker janken werkt wel maar ik denk niet dat dat de beste oplossing voor altijd is.... fijn dat je het goed kan aankaarten bij je vriend
Ik zeg niet dat je meteen in therapie moet, maar het boek CGT (cognitieve gedragstherapie) voor Dummies is heel leuk en leerzaam als je dit soort gedachtenpatronen wil leren begrijpen en doorbreken. Er staan ook nuttige oefeningen in.
Herkenbaar! Ik ben zelf zo super onzeker. Heb 0 eigenwaarde en vind mijzelf bijvoorbeeld ook zo lelijk. Terwijl als ik realistisch ben dat echt wel meevalt, maar als ik in de spiegel kijk zie ik dat dus niet. Ben onzeker over de keuzes die ik voor mijzelf maak en niets is genoeg, ik moet altijd harder werken of beter m’n best doen. Heb al heel jong geleerd om mijn echte gevoelens niet te tonen, dus ben in gezelschap altijd vrolijk en optimistisch. Al snel bang om inderdaad voor ‘zeur’ aangezien te worden, terwijl ik ook wel weet dat dit natuurlijk niet zo is. Geen tips dus, maar wel herkenning. Vind het zelf heel vervelend en heb binnenkort een kennismakingsgesprek bij een psycholoog.
Zonder alle reacties gelezen te hebben, kan ik je een boekje aanbevelen. Geen zware kost en ook niet al te dik. "Denk je sterk" heet het.. Dat zou een stap 1 kunnen zijn..
Ik vind een psycholoog voor mezelf wel een beetje drastisch maar super knap dat je er wat aan gat doen. Heb je al eerder stappen ondernomen voor je zelfvertrouwen weten de mensen om je heen dat je ermee zit?