Hoi allemaal! Niks ernstigs, en misschien wel onzin.. maar ik vroeg me toch af hoe dat bij jullie zit. Ik ben na anderhalf jaar (pcos) nu dmv clomid, en net voor de volgende stap, zwanger. Morgen alweer 8 weken. Deze week heb ik mijn eerste echo gehad met 7.3. Het hartje klopt! super wat een opluchting!! Maar toch, besef ik helemaal nog niet dat ik nu ECHT zwanger ben. Gedachten als: 'O ja, ik ben zwanger', 'Wanneer word de droom me afgepakt', komen best vaak in mijn hoofd terug. Hebben/hadden jullie dit ook, of daalt het bij mij gewoon erg laat ? Voor de gene die al verder zijn.. is het besef er al echt? en wanneer landde dat ?
Het kwam bij mij pas echt toen ik ging groeien en de kleine regelmatig ging voelen... Echt pas met 21/22 weken ofzo... Heel normaal dus
bij de tweede werd ik zo overrompeld dat we al gelijk zwanger waren, gezien dochterlief 8 rondes op zich liet wachten, dat ik pas na 16 weken toen ik de ukkepuk voelde schoppen echt een beetje het idee kreeg: oja! ik ben het echt haha.
Ja, dat herken ik wel. Ik heb nog steeds de gedachten dat er ergesn een addertje onder het gras moet zitten Ik denk dat ik me echt besefte dat ik zwanger was vanaf het moment dat ik zwangerschapsyoga ging doen, en de docente het had over 'je kindje' Dat was ongeveer tegelijkertijd met dat ik haar voor het eerst voelde. rond 17 weken dus Daarvoor was het niet dat ik het vergat maar meer dat ik me er niets bij voor kon stellen. We hebben zo'n lange weg bewandeld om uberhaupt zwanger te worden, en toen dat uiteindelijk ook zover was, moest ik dat ook even verwerken. Een periode afsluiten. Maar het gevoel/besef komt vanzelf hoor!
Hier ook pcos en clomid ellende. Ik herken me ontzettend in je verhaal! Toen ik zwanger bleek te zijn kon ik mijn ogen niet geloven! Gelukkig krijg je wat eerder echo's op de fertiliteitspoli dus het beeld maakte het al wat echter. Het werkelijke besef is er bij mij nu nog steeds met vlagen. Elke ochtend word ik wakker met de gedachte 'het is echt zo!' maar ik denk dat wanneer je je huis in orde gaat maken het al en stuk echter wordt! Geniet van de komende tijd en van jullie kindje!
Oh heel herkenbaar. Morgen 16 weken maar nog steeds vol ongeloof. Ik merk nu dat mijn buik begint te groeien en dat maakt het wel wat echter. Toch met elke echo/controle voelt het heel gek dat ik naar de verloskundige mag
Hier onverwacht zwanger én samen met relatiebreuk... Ondertussen 19 weken en nog steeds besef ik nog niet dat het écht is. Misschien ook omdat ik 3 jaar geleden een mk heb gehad en daarom heel onzeker en bang was. Ik ben druk bezig met uitzet, maar telkens nog het idee: wat als? En is het wel echt? Nu voel ik hem af en toe en begint het iets echter te worden. Kan niet wachten tot ik zichtbaar begin te groeien en mannetje iets vaker en duidelijk voel schoppen en hoop dan dat het éch gaat worden. Kortom: heeeeeel normaal volgens mij
ik ben echt 8 weken super ziek geweest dus ik kon er helaas niet omheen, maar wel de angst van wanneer word deze droom afgepakt had ik tot de combinatietest, nu echt genieten.
Komt me heel bekend in de oren, wij hebben zo lang moeite moeten doen, zelf nu heb ik het met momenten nog, maar mijn buikje en de beweging dat ik voel doen me er wel weer aan herinneren... Ik heb ook lang blijven geloven dat het niet goed ging aflopen, een miskraam of ernstige afwijking... Ik ben ook nooit misselijk geweest, alleen heel moe... Ik zou zeggen proficiat! En het besef dat komt wel,
Het besef komt en gaat hier nog steeds, ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Bij ons heeft het ook 2 jaar geduurd, maar we zijn gelukkig net aan de mmm ontsnapt. De een zegt dat komt met de echo's het echte gevoel, de ander zegt als je je kleintje echt voelt bewegen of als je de babykamer aan het inruimen bent... denk zelf dat het echte besef pas komt na de geboorte, als je je kleintje in je armen hebt, maar ik spreek nog niet uit ervaring... want zelfs nu ik op de bank zit en mijn kleintje voel en mijn buik zie mee bewegen, dan blijf ik het bizar vinden, dat er een klein mensje in mij groeit. Het is en blijft een wonder! Geniet ervan!!!
Haha het besef is er nog steeds niet geloof ik. Komt ook omdat er verder nog niks gereed is voor de baby denk. Nog niet begonnen aan babykamer, nog geen box in de woonkamer, nog geen babywasje gedaan, uitzet nog niet compleet etc. We zijn door omstandigheden een beetje laat dit keer...en diezelfde omstandigheden zorgen ervoor dat ik met mijn hoofd (helaas) vaak ergens anders ben.
Herkenbaar. Heeft hier ook wel een tijdje geduurd hoor. Nu zijn we eindelijk aan het idee gewend, maar dat we over een paar weken ook echt een baby gaan krijgen die in het wiegje gaat slapen enzo.. nee dat besef is er nog niet
Herkenbaar. Hier durfde ik pas een beetje van de zwangerschap te genieten toen we de 20 weken-echo hadden gehad. En zelfs toen onze meid er al was, dacht je nog wel eens: Wauw, is ze er echt? Onze dochter is inmiddels zeven, ze blijft een wonder!
Heel herkenbaar, we waren pas in ronde 15 zwanger en dus al best een tijd bezig. De eerste weken besefte ik het ook niet, zelfs niet echt toen we de eerste goede echo hebben gehad, ik begon pas na 12 weken toen we iedereen ingelicht hadden te beseffen dat ik echt zwanger was
Hier hetzelfde verhaal met clomid en de fertiliteitspoli. Herken je verhaal ook. Heb nu sinds ik de kleine regelmatig voel wel het besef dat ik echt zwanger ben, maar evengoed nogsteeds iedere ochtend als ik wakker word houd ik mijn buik vast en wacht ik op een schopje. Dan geloof ik het pas weer echt!
Ik begin het nu pas meer en meer te beseffen nu de kleine er flink op los schopt en haar echt voel bewegen. Denk straks als we aan haar kamertje gaan beginnen dat het besef dan ook meer komt.
Super herkenbaar ook hier. Begin het nu ook steeds meer te geloven nu ik de baby's voel. Ik heb altijd heel weinig kwaaltjes gehad, dus daardoor 'vergat' ik ook vaak dat ik zwanger ben Een fijne zwangerschap toegewenst en ik hoop dat beebje lekker bij je blijft zitten!
Ik voel me soms schuldig. Bij de eerste was het zwangerschap voor en na. Ik genoot ontzettend maar bij deze ben ik zo druk dat ik vaak aan het einde van de dag denk; oja, ik ben zwanger!!! Daarom plopt het in mn buik en ben ik moe en beroerd. Ik vergeet het letterlijk! De eerste was ook met ivf en lang wachten en hopen. Heb het idee alsof het nu al oneerlijk is dat ik bij deze geen dagboek bijhoud of iets... nog geen buikfoto gemaakt. Ja 1 keertje met de mobiel... bij de eerste elke week. Maar ik ga er wel net zoveel van houden.
Bedankt voor al jullie berichten! Nu voel ik me heel normaal Kan niet wachten tot mijn buik begint te groeien, getrappel ga voelen en met de babykamer kan beginnen! Gefeliciteerd allemaal met jullie zwangerschap ! Geniet ervan!
bij de eerste 2 zwanger geworden door de mmm en toen was ik me van in het prille begin echt heel bewust van het feit dat ik een leventje bij me droeg. nu compleet onverwacht en volledig ongepland op natuurlijke wijze zwanger geworden en tot op de dag van vandaag vergeet ik het, en ik kan er nochtans echt niet omheen want ik heb al een massieve buik ( waar ik overigens overal mee tegenaan loop net omdat ik nog steeds ni besef dat ik zwanger ben) en onze meid schopt zich een ongeluk daarbinnen. maar het besef wilt nog steeds niet komen, komt volgens mij ook maar pas als ze in mn armen ligt deze keer. helemaal niet ongewoon dus, je gevoel!