Gisteren bijna heel de dag ruzie. Hebben gezeur met mijn moeder en haar vriend, meer met haar vriend, en daardoor hebben mijn man en ik vaak ruzie. Gisteren was het weer even heel heftig, mijn moeder bedoeld het goed maar ze doet het verkeerd en daar wordt mijn man heel kwaad om en ik neem het dan wel weer op voor mijn moeder maar dan voelt hij zijn eigen weer aangevallen wat ik ook goed begrijp. Mijn moeder bemoeit zich veel te veel met ons en tussen ons en haar vriend. Haar vriend is nu eenmaal een aparte en heeft een bepaalde houding tegenover mijn familie en zijn nog een aantal dingen gebeurd. Mijn moeder is gelukkig met hem dus ik accepteer hem met veel moeite en zie hem alleen op verjaardagen. Tenminste als er geen voetbal is want dan komt hij niet. Ik heb er veel moeite mee hoe hij is en hoe ma veranderd is sinds ze hem kent maar ik wil er niet te veel van zeggen, want ze is de enige ouder die ik nog heb. Maar hoe het nu loopt wordt ik er niet beter op en tussen mijn man en mij ook niet. Mijn man zou graag eens een gesprek met haar willen maar dat wil ik niet. Hij kan heel hard zijn. De vriend van mijn moeder heeft bij hem de deur dicht gedaan die hoeft hij voorlopig niet meer te zien. Zo zijn er nog veel meer voorvallen geweest....maar deze heeft de emmer bij mijn man doen overlopen en bij mij zit hij op het randje. Wij zijn niet de enige die ermee zitten, heel de familie hoor je erover. Dat ze ma zo weinig zien en dat ze veranderd is enz, enz, maar hun weten niet wat er tussen ons gaande is. Maar we gaan er allebei aan onderdoor, ook merk ik dat het tussen mijn man en mij in komt staan. Ik wil geen keuze maken. Ik wil mijn man niet kwijt en mijn moeder ook niet. Maar hoe het nu gaat raak ik 1 van de 2 echt kwijt. Ik denk dat het voorlopig even het beste is dat mijn moeder langskomt als hij er niet is. Maar ja dat was altijd al.... Dat mijn man voorlopig even geen last van haar heeft en dat hij even tot rust kan komen. Ik ben zo bang dat dit zo erg tussen ons in komt dat we er samen niet meer uitkomen Wat moet ik hier nu mee? Ik weet het echt niet meer. En omdat mijn man met zijn gedachten heel ergens anders zat, heeft hij gisteren toen hij de auto in de gagage zette schade gereden....
Ik heb geen advies voor je (daarvoor zou ik beter moeten begrijpen wat er aan de hand is en ik kan me voorstellen dat je er weinig zin in hebt je hele hebben & houwen hier neer te zetten). Ik wil je wel heeel veel sterkte wensen! Kan me goed voorstellen dat het onwijs moeilijk is tussen je moeder en je man in te staan. Hou je taai!
he meid, Ik snap een beetje jouw sitiatie. Mijn vriend ziet en spreekt op dit moment zijn vader niet. Ook omdat zijn vader verandert is. Ook heeft mijn vriend nog maar 1 ouder. Ik voel me er niet lekker bij en zou willen dat ze nog een gesprek hebben voordat ik beval. Het is belangrijk om te praten, misschien moet je dat toch doen met je moeder. Zeker als jullie niet de enigste zijn die dit zo zien. Het legt namelijk veel druk op jullie relatie en de relatie die jullie met je moeder hebben. Ik hoop dat jullie er uitkomen.
het is niet dat ik geen zin heb om alles op te schrijven maar dat is prive dus schrijf ik niet hier Nou we hebben al eens een gesprek gehad met mijn moeder en toen zei ze: "ja maar ik woon 20 km hier vandaan en jullie weten hoe Piet (andere naam hoor) is maar ik ben er gelukkig mee". Ja dus!!!! de ouders van mijn man 80 km en die zien we vaker. Ik kan begrijpen dat ze een nieuwe start heeft gemaakt bij hem maar ze verwacht wel van ons dat we iedere keer mee uit eten gaan, ok uit eten lijkt leuk maar er gaat altijd wel iemand anders mee. Ook hebben we er nooit zin in ivm haar vriend. Maar goed, dat gesprek heeft niks geholpen en een gesprek met de vriend van mijn moeder heeft geen nut want hij denkt alleen maar aan zichzelf, we hebben ooit eens een poging gedaan. Ook weet ma hoe iedereen erover denkt. De familie heeft zich er al bij neer gelegd maar ik kan dat niet zo gemakkelijk want het is wel mijn moeder, hoewel ik het niet zo voel. Ik heb nooit echt een sterke band met mijn moeder gehad, ik was echt een papa's kindje en sinds mijn vader overleden is probeerd ze mijn liefde te "kopen" en dat werkt niet. Nu op dit moment is mijn man de belangrijkste persoon in mijn leven en nu dit allemaal gebeurd en onze lange kinderwens ook maar niet uitkomt heb ik steeds meer het gevoel dat we uit elkaar groeien. Dat is iets wat ik niet wil.
De relatie tussen mijn vriend en mijn moeder is ook niet echt geweldig.Dat komt omdat mijn moeder overal haar neus in steekt. wat ik doe ik praat hier regelmatig over met mijn vriend en mijn moeder.Ik leg hun uit wat het met MIJ doet als zij zo blijven doen. Ik merk dat het dan echt beter gaat.Het is wel belangrijk dat ik dit blijf herhalen want het gedrag van mijn moeder komt altijd wel weer terug.Maar zo gaat het wel goed.Ook merk ik dat het een stuk beter gaat als we elkaar meer met rust laten.Misschien dat dat ook een tip voor je is.We bellen wel regelmatig met elkaar.Maar dan moet ik eigenlijk ook niet teveel over mezelf vertellen want dan gaat ze zich weer druk maken om mij.Ook vertel ik vaak juist de positieve dingen van mijn vriend zo gaat zij hem ook anders zien.. Het is niet helemaal hetzelfde verhaal maar misschien dat je hier wel wat aanhebt!
ga praten met elkaar... met z'n 4en. En kies geen partij luister naar wat iedereen te zeggen heeft en bedenk met z'n allen een goede oplossing... (ik ken het probleem mijn relatie is door zo'n situatie kapot gegaan!)
Ik zou wel willen maar dat helpt niet, zoals ik al eerder zei. Misschien niet helemaal duidelijk opgeschreven de laatste poging was de vriend van mijn moeder erbij, toen hebben we ook afgesproken om 1x in de maand bij elkaar te komen eten enz maar niet gebeurd en nu hebben mijn man en ik er even helemaal geen behoefte aan. Ik wil er vanavond nog even met mijn man over hebben want ik niet dat dit tussen ons in blijft staan en ik voel mezelf eraan onderdoor glijden. Ik wil niet weer in een depressie belanden.
Ik snap dat het moeilijk is, maar zou mijn moeder even links laten liggen. Ze weet wat jou dwars zit, wil ze er niets aandoen, jammer dan ...
Aangezien praten met z'n 4-en niet helpt zou ik voor mijn man kiezen, hij is degene waar je je leven 24 uur per dag mee leeft, met hem wil je toch 100% gelukkig zijn. En ja, ik zou even wat minder frequent contact zoeken met je moeder. Denk vooral aan jezelf en je man, zeker als je het idee hebt dat dit alles je relatie kan gaan kosten. Ik snap dat je je moeder niet kwijt wil, maar zij kiest blijkbaar ook voor haar vent.
Daar heb ik ook al aan gedacht en het ook met mijn man over gehad, hij zegt precies hetzelfde, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb nog 1 ouder en geen broer of zus en ik wil niet alles kwijt. En ze kiest indd ook voor haar vent want ze neemt het constant voor hem op. Maar misschien is dit wel even de oplossing.... Even alle tijd in mijn man steken zodat wij er weer helemaal bovenop komen want ik wil niet dat onze relatie stukloopt hierdoor. Pffff vind dit allemaal wel heel moeilijk hoor en ik wordt er doodmoe van.
Heel goed meid, even afstand nemen. Ik snap dat je er doodmoe van wordt en dan heb je ook nog de kinderwens wat niet gemakkelijk gaat, dit kost (wetende uit eigen ervaring) ook enorm veel energie.
Mijn energie is nu echt helemaal op, geen druppel meer op het moment. Ik heb wallen onder mijn ogen tot aan mijn knieen en koppijn. Ik ga nu ff een tukkie doen....hopelijk ben ik daarna weer een beetje bijgeladen.
Meid, denk aan jezelf. Richt al je energie op jezelf en je man. Misschien bot gezegd maar heb even schijt aan de omgeving. Zorg ervoor dat jij je eerst weer goed voelt voordat je anderen gaat helpen. Als jij jezelf niet op nummer 1 zet ga je er eerdaags aan onderdoor en daar heb je helemaal niks aan.
Je hebt helemaal gelijk meid, donderdag komt ze s'morgen even langs en dan wil het er met haar over hebben en zeggen tegen haar dat ik echt even een beetje afstand wil. Ze komt al niet meer langs als mijn man thuis is dus dat zegt eerlijk gezegd in mijn ogen genoeg. Ik ben haar dochter maar dan heeft ze ook mijn man te accepteren. Het ging altijd goed maar ik ben 2 jaar geleden 4 weken weggeweest bij mijn man en toen heeft ze een aantal dingen gezegd en gedaan die ik haar nooit kan vergeven. Dit weet ze ook. Voor haar kon een scheiding niet snel genoeg en ze bleef maar pushen hierop. Gelukkig heb ik niet naar haar geluisterd maar ik weet wel heel goed hoe ze over mijn man denkt nu. Waarom?....Geen idee, hij is de goedheid zelf en doet geen vlieg kwaad. Hij is alleen recht voor zijn raap, als iets hem dwars zit zegt hij dit gelijk. Dat vind ik juist zo leuk aan hem, hij heeft echt zijn hart op zijn tong liggen.
Maar ik begrijp eigenlijk niet dat als je moeder alleen nog maar komt als hij er niet is waar je man zich zo druk om maakt ? Zou me gewoon van beide kanten niet teveel mee laten slepen als ik jou was en ook vooral geen partij gaan kiezen , het is hun probleem en niet dat van jou .... Ik zou gewoon het contact luchtig houden tussen jou en je moeder en die vent van haar sowieso links laten liggen ... Begrijp goed dat je je moeder ook niet kwijt wil dus doe het gewoon rustig aan beiden en laat de mannen er even buiten ...
Mijn man maakt zich er druk om, omdat hij ziet dat ik eraan onderdoor ga. Het is hun probleem maar ik sta ertussen. Partij ga ik niet kiezen maar ik wil even de tijd echt in ons steken want het loopt nu niet lekker. Mijn moeder is niet de moeder die ze was en dat zint mij ook niet. Dit heb ik al eens tegen haar gezegd maar dringt niet tot haar door, ze moet leren om zich niet zoveel met ons te bemoeienen ook stoppen met bemiddelen tussen haar vriend en ons, want ondertussen heeft ze ook heeeeel weinig contact met mijn man. Ze zien elkaar alleen op verjaardagen en dan loopt het niet soepel. Maar goed donderdag ga ik met haar praten en vragen of ze even afstand wil houden en iig nergens meer me bemoeien.