Heb eerder deze topic geopend... http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/193337-derde-been-herkenbaar.html overdag blijft het een zeur (sorry, probeer mijn liefde aan mijn kind te geven en niet meer in mijn verhaal). Tijdens eten zit ie weer in de kinderstoel, gaat uiteindelijk wel een hapje of 5 eten, vinden wij al een superoverwinnning. Maar nu hebben we een echt drama Meneer worden midden in de nacht wakker, roept dta ie er uit wil, krijsen, Nou ben ik erg consequent en haal em er dus niet uit. Ik laat hem ook niet huilen, heb de 1,5,10,15 minuten regele van het cb al toegepast. Ik probeer de blikken van de buren te negeren. (zijn zowiezo niet voor rede vatbaar, zij hebben blijkbaar kinderen waarvan 's avonds de batterijen eruit konden) zodra je em neerlegt begint ie al. hij heeft een nachtlampje kijk naar het tijdstip en snap dat ik er door heen zit. Hij houdt het uren en uren vol. Het wordt er niet gezelliger op. ik probeer info te zoeken, ben bang dat het nachtangst of what ever is, maar het gevoel bekruipt me, gezien de problemen overdag dat et puur uitproberen is. Ik weet het n iet meer, lees je opt internet dat het maanden kan duren, Ik wil hem troosten, manlief er niet mee eens, zit ik op mijn wang te bijten, of zoals nu hier, gaat mijn man erheen... Kortom help me, tip me, stel me gerust... Hij heeft geen oorontsteking, geen koorts, niet ziek, is lijkt klaarwakker, geen tandenprobleem nachtangst? nachtmerries? de tijdstippen varieren over de hele nacht,,,
Lijkt me echt heel erg vermoeiend!!! Wij hebben het gedaan dat we om en om gingen, en als ik bijv. vroeg op moest (moet wel eens half 6 op), ging hij sowieso. Vaak werd N. dan krijsend/huilend wakker, maar sliep al snel weer in als we hem tegen ons aan hielden. Lieten hem dan maar even inslapen en legden hem dan terug. Sliep ie soms weer paar uurtjes. Af en toe slokje water erbij (snachts niet zomaar melk geven, daar worden ze eerder wakker voor, dan voor water, is minder de moeite waard ) Geef je hem savonds nog bijvoorbeeld een papfles ofzoiets? Hier werd de kleine man standaard nog paar keer wakker toen we hem nog pyjamapapje gaven. Zijn ermee gestopt, hebben de gewone poedermelk gegeven, en nu geen last meer van! geen eenduidig advies, sorry, maar misschien kun je wat uit mijn ervaring halen?
Ik snap dat je consequent wilt zijn..... Ik had ook allerlei regeltjes bedacht: geen speen, geen babyfoon, niet verwennen enz. Maar het is een baby/dreumes. Hij huilt omdat hij zich niet veilig voelt!!!!!(denk ik) Troost hem, neem hem mee in bed. De fase gaat wel over.
Sorry, ging net je topic lezen (hmmm had ik eerst moeten doen) Ik neem mijn woorden terug. Ik denk dat je het heel goed doet. Vol houden, het houd wel een keer op!!!
heb je al eens hulpgevraagd aan de huisarts? misschien kan je doorverwezen worden voor een gesprek met een opvoedingsdeskundige of iets dergelijks, zeker als je zelf helemaal aan het einde van je latijn bent, schaam je vooral niet om hulp te zoeken, de stress die jij nu ervaart voelt je kindje ook. heel veel sterkte!
ik zou hem ook in bed nemen en hopen dat die fase gauw overgaat.. je kleintje huilt niet zomaar elke nacht dan is er iets aan de hand en hij wil zich veilig voelen... als hij ineens stil is als hij bij jullie ligt dan zal hij waarschijnlijk bang zijn... misschien heb je er niks aan hoor maar mijn zus heeft dit ook gehad met haar dochter en toen zei iemand eens, verander de opstelling van de slaapkamer eens, dus het bedje ergens anders de kast verschuiven en de speelhoek anders neerzetten. zij dacht toen ach het is het proberen waard... en wat denk je? geen nacht drama's meer!! je kunt het altijd eens proberen meid!! sterkte want ik begrijp heel goed dat dit je op den duur opbreekt hoe vreselijk gek je ook met je kindje bent!!
Dat van de nachten herken k helemaal!!! Mijn zoon word ook helemaal overstuur wakker. Hij ligt dan te krijsen in bed en als ik bij hem kom is het over. Hij wil niet zeggen wat er is en zegt overal ja op (ik vraag dan of hij pijn heeft of een enge droom heeft gehad) ... Een nachtlampje hebben we vorige week ook gekocht en dit gaat nu ook aan tijdens de slaapjes overdag en de nacht (hij doet het zelf aan) maar helaas helpt het niks. Ik vraag me ook echt af wat het kan zijn... We nemen hem ook soms bij ons in bed of ik ga bij hem in bed liggen (helemaal dubbel gevouwen haha) maar hij is zo onrustig dan slaap ik zelf niks. Dat van de buren herken ik ook alleen laat ik hem dus niet krijsen omdat ik het echt rot vind voor de buren... ze worden al vaak genoeg van hem wakker... Ook dat de een niet naar hem wil gaan en de ander dan toch maar gaat is hier ook het geval... Er is altijd wel een van ons 2 die wil volhouden, maar de ander wilt dat dan niet en gaat naar hem toe. De tip die je hierboven krijgt van het verschuiven van de meubeltjes kun je ook eens proberen. Hebben wij ook gedaan maar hier helpt het helaas niet. Ben nu een dagboek bij aan het houden met de tijdstippen die hij wakker is, hoelaat hij naar bed gaat etc. En wat hij die dag gegeten heeft en hoelang het middagdutje geduurd heeft. Als ik dit nu een maandje of 2 volhoud ga ik dan ermee naar de huisarts en laat ik hem dit zien zodat we geholpen worden. Kan helemaal begrijpen dat jullie erdoorheen zitten, wij dus ook... En ik hoop met heel mijn hart dat het snel over is en je zoon weer lekker slaapt en overdag ook wat rustiger/liever word. En vooral ook beter gaat eten!! Want dat is als ouder slopend als ze niet willen eten he. Je mag me trouwens gerust een pb'tje sturen als je erover wilt praten
laten huilen is niet de enige manier. je hebt ook de omgekeerde van laten huilen= troosten. dat betekent niet dat je hem in je eigen bed moet nemen. knuffelen kussen rustig maken en weer in bed leggen en bij zijn bed blijven. zolang hij het nodig heeft. ook wanneer nodig met een stoeltje naast zijn bed zitten. en steeds wachten tot dat hij in slaap valt of slapperig is. als hij huilt weer terug komen en steeds laten merken dat je er bent. het duurt 3 weken, las ik, totdat het kindje zich veilig voelt. en je stoeltje naast zijn bed moet je steeds verder neerzetten en op een gegeven moment zit je niet meer in zijn kamer. het is moeilijker maar definitief. in bed nemen is ook een oplossing. maar je moet dan niet denken dat hij binnen n paar dagen weer terug naar zijn eigen bed kan. het kan wel maanden soms, jaren duren. je kunt ook laten checken door HA of hij ergens last van heeft. dat zou ik heel verstandig vinden.
hartstikke bedankjt voor jullie reacties. We zitten al de hele dag te dubben wat het kan zijn (behalve de leeftijd...) Hij krijgt al sinds dat ie 1 is geen avondfles meer. Gelukkig wordt het meningsverschil van wel /niet gaan herkend. Zit ik vannacht hier mijn relaas te doen, kom ik boven zit papawatje met zoonlief op zijn bed te knuffelen... Onze consequenteling van niet gaan!!! Hierna heeft hij hem wakker (!!) in bed gelegd en hij is zowaar gaan slapen. Dit dus na anderhalf uur krijsen. Wat we wel gedaan hebben is het nachtlampje eruit gehaald... En ik krijg het niet over mijn hart hem te laten huilen, ik sta echt niet elke minuut naast zijn bed, maar geloof me, na 5 minuten stromen bij mij ook de tranen over mijn wangen! en dus is 5 minuten bij mij max. Zeker omdat ik niet weet wat er is, hij het niet kan zeggen en omdat het over is als we bij hem zijn. Gezien mijn vorige topic bestaat wel het vermoeden dat het uitproberen is, maar duidelijkheid krijg je niet... Bij ons in bed wil hij a)niet en b)we hebben een nichtje wat al 2 jaar tussen papa en mama inligt, en ze krijgen het er niet meer uit... en daar wordt je toch een beetje voorzictig van. Maar dat ie niet wil is voor mij belangrijker. ....
Oh jakkes! Kijk al op tegen DIE leeftijd! Lijkt me zo moeilijk! Ik kan je nog geen tips geven, moet het eerst zelf maar eens ervaren! Wil je toch wel ff sterkte wensen, en ik HOOP voor jullie dat je kleintje snel weer door gaat slapen!!! Oorontsteking was het niet he?Heb je dat na laten kijken? En ook GOED na laten kijken? En ik zou zeggen haal hem er even uit om te troosten...Omdat je aangaf dat hij daarna lekker is gaan slapen! En leg hem dan daarna weer neer.Misschien werkt het?Zo niet dan gewoon niet weer doen (makkelijker gezegd dan gedaan)! Het is zo moeilijk bij die kleintjes, omdat je niet weet wat er aan de hand is!
hoi we zijn er inmiddels achter dat ie ons uitprobeert, het is namelijk exact hetzelfde huiltje als dat ie nu ook overdag gebruikt om zijn zin te krijgen!! Wat het voor ons iets makkelijker maakt vol te houden. Vannacht begon hte feest om 1 uur (tis ook steeds vroeger). We hadden van tevoren al afgesproken geen ruzie. ik ben 2 keer ernaartoe geweest, speentje, neerleggen, aai over de bol en weg, 2 keer weer staan en krijsen, mijn (ozo consequente ) man dacht aan zijn eigen nachtrust en is even bij hem gebeleven en bij de eerste diepe ademhaling, wederom wakker terug in bed gelegd. De rest van de nacht lig je te wachten, maar het werd 6 uur. Al met al een kwartier bezig geweest, alleen wel uit bed gehaald, niet van de kamer af. of we goed bezig zijn? ik hoop het zo...
pooh lijkt me erg lastig mijn jongste broertje heeft tot zn 4de jaar dag en nacht gekrijst mn moeder vraagt zich nog af wat de oorzaak was klint heel gemeen ze hebben hm uiteindelijk in t campingbedje in de keuken gelegt alle deuren dicht gedaan naar boven toe zelf naar bed gegaan en ze hebben hm gewoon laten gaan en niets gedaan uiteindelijk is ie in slaap gesukkelt idd scheve gezichten van de buren maar het heeft weliswaar gewerkt en hij heeft t nooit meer gedaan... weet niet of ik dit zelf ooit zou kunnen mssn heb je er wat aan
het wordt erger en erger.... hij werd bv vannacht om 23 uur wakker, weer feest, 23.30 sliep ie en vanaf 24 uur tot 4.30 (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) zijn we bezig geweest. en dan de twijfel... geloof 1 ding... hij wordt wakker, roept, we leggen em neer, steekt inmiddels dus zijn armen uit, zegt uit, uit, we leggen hem weer neer, herhaling van het hele riedeltje. toch maar troosten, op schoot, valt bijna in slaap, je legt hem neer, en daar gaan we weer. zelfs als je wacht tot ie diep slaapt, binnen 10 minuten is ie er weer. tussenin nemen, sorry, nogmaals, de ervaring rijker dat schoonfamilie hierdoor al 2 jaar in de ellende zit, doet mij dat weerhouden. wel staat er ook een groot bed in zijn kamer, en zijn we om 04.30 helaas gezwicht door samen met hem daar in te gaan liggen (1 van ons dan) Het gaat opbreken, ik ga straks ook het consultatieburo bellen. ik zie en weet en voel voor 110% zeker dat er niets is, geen droom, geen dorst, honger... verlatingsangst denk ik zelf het meeste aan, maar wij weten dus ook dat het mogelijk is binnen anderhalve week hem te leren dat schreeuwen is=komen = armen uitsteken = eruit gehaald worden(=mijn zin krijgen?)
He meis, Wat een rotnacht weer voor jullie! Dat je hem niet tussen jullie in wilt nemen begrijp ik heel goed als je zoiets hebt gezien bij je schoonfamilie. Hier werkt het gelukkig wel zo dat hij af en toe tussen ons in ligt maar daarna ook gemakkelijk in zijn eigen bedje slaapt (klopt hard af ) Ik weet niet of je zoontje al goed kan praten maar ik ga meestal met mijn zoon praten. Ik vraag hem wat er is enzo. Al geeft hij dan meestal geen duidelijk antwoord hoor. Dan ga ik dingen verzinnen, dat ik de deur op een kier laat of dat ik het licht op de gang aanlaat en soms wil dat wel eens werken en gaat hij lekker slapen. En bij ons is het ook vaak zo dat hij met zijn armen uitgestrekt zit en uit bed wil hoor. Maar dan spreek ik hem heel streng toe dat dat niet gaat gebeuren. En dat hij in zijn bed blijft ook al schreeuwt hij alles bij elkaar. Of dat ik wel bij hem blijf totdat hij slaapt maar meestal als ik dan wegloop dan begint het weer van voren af aan. En als dan niks werkt komt hij mee naar ons of ik kruip bij hem erbij.... Misschien heb je er iets aan en kun je sommige dingen (deur op een kier of licht aan op de gang) ook eens proberen? Goed van je dat je het CB gaat bellen! Alleen ben ik bang dat ze niet veel doen, ik heb het zelf ook laatst weer besproken met de CB arts en ze zei dat het erbij hoort en dat ik hem moet laten huilen met die 5-10-15min methode enzo... Heb ik niks aan. Als ze je niet helpen en je het echt niet trekt zou ik de huisarts gewoon bellen hoor! Veel sterkte!
Heb je gebeld?? En wat zeiden ze?? Trouwens, je zei dat je zwanger bent he.. Zou het daar niet aan kunnen liggen? Dat hij merkt dat er dingen gaan veranderen? Ik wil niet zeggen dat het bij jullie ook zo is, maar bij ons is het ook rond die leeftijd echt begonnen (ook een tijdje overdag een ramp) en toen was ik dus ook hoogzwanger... Er zit 20 maanden tussen beide kids. Wie weet voelt hij het heel erg aan en gaat hij daardoor slechter slapen en overdag zo doen!!
hoi, dat heb ik vandaag ook ergens gelezen ja... het cb heeft niet gebeld, erg teleurgestled, want wij bellen nooit. daar zijn we dus niet mee geholpen, het is nu weer raak, dus nu ook al bij naar bed gaan... ben echt wanhopig inmiddels, man is boven, de minuten aant wegkijken, als we zijn geweest, schreeuwt ie nog harder. hebben vannacht nog geen 2 uur geslapen. ik trek niet nog zo'n nacht.... ik lees ook over verlatingsangst, maar nergens hoe het aan te pakken... ik weet het echt niet meer. dat jochie moet een koppijn en keelpijn hebben waar je beroerd van wordt.
Hebben ze niet terug gebeld dan? Hier was het ook idd met het naar bed brengen (gelukkig dat nu niet meer zo vaak) maar hier hielp het wel om hem te laten schreeuwen (soms wel een uur ) En idd als je erheen bent geweest word het erger he. Kan je helaas geen tip geven, die heb ik ook nooit gehad, het is een kwestie van volhouden!! (en als hij op mijn zoon lijkt dan ben je nog even zoet) Vind het zo kut voor je want ik weet gewoon hoe het is! En zeker als je hoogzwanger erbij bent... En voor het mannetje is het ook idd niet leuk Dikke knuffel
ik zou toch proberen hem even 1 nacht helemaal maar te laten gaan al zou ik t zelf ook niet kunnen denk ik sta ook al bij de eerste piep naast r
hoi bedankt voor het meeleven! niemand herkent het in de naaste omgeving, ben er inmiddels wel achter dat het "vergeten" is... Internetforums staan er vol van, doet me helaas toch goed te weten dat we niet alleen zijn. We zijn nu een uur en een kwartier verder. hij was wit en koud van het schreeuwen. man en ik besloten de wekkermethode vol te houden. nu net bij de laatste keer beetje hoestdrank gegeven, kind moet zo'n keelpijn hebben. toen neergelegd en weggegaan. stak de armen weer uit, zei weer uit, ben toch weer weggegaan, beetje gemiep, maar is nu al 5 minuten stil. zie de babyfoon nog wel bewegen...
alleen wat vannacht te doen...?????? we denken een uur de wekkermethode dus iedere 5 minuten heen gaan en neerleggen) en ons er dan maar weer bij neer te leggen, dus bij hem gaan liggen. we moeten zelf ook werken, we moeten ook rust hebben. Ik geloof dat we vanavond al een ontzettende drempel hebben overwonnen. HOOP IK... Maar dat dachten we gisteren ook, niet wetende wat de nacht in zou brengen. We zijn allebei gewoon nerveus om naar bed te gaan, durven niet eens te gaan slapen. En ik zie alles andersom. als het verlatingsangst is, dan doet het mij extra pijn iedere keer bij hem weg te gaan (mijn man snapt wel het idee, zegt ook, nee, je gaat iedere keer naar hem toe.) Het breekt mijn hart dat kereltje zo hartvescheurend om papa en mama te horen roepen...