Herkenbaar. Ik heb mijn dochters daarom zelf laten testen. Maar op de huidige school van de jongste maakt het vrij weinig verschil. Ze weten alsnog niet wat ze ermee aan moeten en hebben er geen tijd voor. Gelukkig dat je dochter nu in een klas zit waar er wel aandacht voor is! Alleen is het altijd maar weer hopen dat dat de komende jaren ook zo blijft natuurlijk. Wat houdt dat meedraaien op een avi niveau eigenlijk in? Gaat dat om leesboeken moeten uitzoeken op het behaalde avi-niveau of zit daar meer aan gekoppeld?
Ze noemen het estafette, iedereen in de school komt dan in een groepje te zitten (max 4 leerlingen per groepje) die op hetzelfde niveau leest. Na ongeveer 9 weken is het blok afgelopen en wordt er opnieuw avi gelezen en de groepen dus opnieuw ingedeeld. Zo kunnen kinderen van groep 8 naar groep 7 gaan of kinderen van groep 4 naar groep 6 etc. Wanneer ze een avi halen wordt meteen de volgende avi getest om te kijken of ze dat niveau ook al hebben. Op zich een goed systeem omdat je echt naar niveau wordt ingedeeld en niet naar leeftijd of groep. Alleen door haar perfectie haalt ze de avi test niet dus wordt ze weer ingedeeld bij haar "oude" niveau ( is nu avi M 6 ) terwijl ze eigenlijk wel verder is (alleen die tijdsdruk nekt haar een beetje) en zit ze dus eigenlijk 9 weken een beetje uit de neus te vreten omdat ze moet wachten tot het blok weer voorbij is (wat ik ook wel weer snap )
Dat klinkt wel goed inderdaad. Maar dan moeten ze zoals @ikkie97 omschrijft daar wel soepeler mee omgaan.
Dat voelt ze misschien wel zo, het feit blijft doordat ze opnieuw begint de tijd niet haalt, lijkt me prima om dat te spiegelen zodat ze niet uit haar neus hoeft te eten. Het leven is nu eenmaal niet perfect en de enige die er iets aan kan doen is ze zelf. Dus in plaats van gesprek met juf, zou ik (ook) een gesprek met haar kunnen hebben dat zij ook aan zichzelf moet werken om het foutje niet zo binnen te laten komen maar gewoon direct verder te lezen. Daar kan ze in de 9 weken natuurlijk ook aan werken.
dat ze nu pas op rekentijgers zit vind ik vreemd. als dmt uitslagen geen gekke dingen toont kan avi lees toets echt door haar houding komen. fijn dat haar groep nu kleiner is.
ik ga juist met juf in gesprek om heel duidelijk te hebben wat de regeltjes van het avi lezen zijn zodat ik het heel duidelijk aan haar kan uitleggen zodat we als school en thuis op 1 lijn zitten. Daarbij zijn er wat meer vragen richting juf , kunnen we die meteen meenemen.
Ze is vorig jaar in de rekentijgers gezet, voornamelijk omdat wij aan bleven geven dat ze zich verveelde (tot nu toe blijkt dit vooral zo na de kerstvakantie te beginnen en tot nu toe blijkt dat ze dan de te leren stof eigenlijk al beheerst maar dan toch nog naar de uitleg moet luisteren en de oefeningen moet maken) , uiteindelijk is ze dan in de rekentijgers gezet met de woorden dat juf, zodra ze merkte dat ze op de tenen liep ze weer terug gezet zou worden naar de 3 sterren groep. Dat Avi lezen ligt zeer zeker in verband met haar houding en dan voornamelijk het feit dat ze van zichzelf dus geen fouten mag maken.
Gisteren het gesprek met juf gehad. De NSCCT die ze vorig jaar heeft gehad gaat dus om te kijken hoeveel leer capaciteit ze hebben en daar was de uitkomst hoog geweest. Waarom haar vorige juf dit omschreven heeft als een soort IQ test is mij een raadsel maar goed. Ze doet het goed met de rekentijgers en in het groepje van taal, het enige is dat ze soms te snel wil en daardoor wel eens een opdracht wil missen. Ook op school zien ze dat ze alles in 1 keer goed wil doen, alleen reageert ze daar niet zo dramatisch als hier thuis wanneer dat niet lukt. Daarom blijven haar tekeningen b.v ook aan de veilige kant, bloemen, vierkanten, driehoeken kan ze goed tekenen en dat dat ze dan ook en zal zich niet snel aan iets anders wagen. Afgelopen week mocht ze van mij met een krijtpen op de ramen tekenen en daar zag ik wel dat ze dingen uitprobeerde en ook weer uitwiste maar uiteindelijk stond er wel een sneeuwkristal op. Ga haar hier dan ook mee stimuleren, lijkt erop dat het makkelijk weg kunnen halen haar over een drempel helpt. Wat ook een punt van aandacht is is dat ze nooit iets vraagt als ze het niet weet (of kan) dat zien we thuis (ze klettert nog liever van het aanrecht af dan dat ze vraagt of wij even de hagelslag willen pakken) maar dus ook op school, ze schrijft liever zomaar een antwoord (gegokt) op dan dat ze vraagt. Ze bedenkt ook allerlei redenen waarom iemand nee zou kunnen zeggen voordat ze iets vraagt en besluit dan maar niet te vragen omdat ze die nee niet horen wil. Genoeg dus om flink wat aandacht aan te besteden.
Ben je bekend met growth mindset en fixed mindset? Klinkt als iets waar je dochter wat aan zou kunnen hebben.
Nee ze blijven bij het antwoord dat het hoog is en dat het dus geen iq test is. Ze gaan pas een echte iq test doen wanneer school vast loopt met haar (en dat doen ze niet want) , dit moet dan heel goed onderbouwt worden want anders wordt het niet vergoed. En wij hebben ook niet zo maar even het geld liggen om haar te laten testen.
In het gesprek met juf vertelde ze dat ze daar klassikaal mee bezig gaan, als voorbeeld nam ze het trappetje met het poppetje dat begint met ik kan dat niet en dan per trede positiever wordt en eindigt met natuurlijk kan ik dat. De juf heeft haar nu uitgedaagd iets te haken (ik heb een haakring, soort van groot punnik geval) voor in de klas (zakje om iets in te stoppen). Deze uitdaging heeft ze aangenomen ondanks dat dit iets is wat ze nog niet onder de knie heeft. Vandaag ga ik garen voor haar halen, dan maken we de planning (daarin ook verwerkt wat ga ik doen als het niet lukt) en ze neemt het 3 keer mee naar school, 1 x begin, 1x in het midden van het werk en wanneer het klaar is.
dat hebben we ooit aangepakt met de zoon. sindsdien helemaal geen last van. duurde een paar maanden of zo, maar hij veel jonger toen. het is dus allemaal wel op te lossen. er is eigenlijk niet zoveel mis mee met die houding tegenover fouten maken. maar dat moet haar niet tegen houden en dat ze verder oefent om juist 'zonder fouten' op tempo te kunnen werken. als zij dat snapt!!! KIJK men roept steeds 'leren fouten maken'. dat is zo stom voor een slimkind. 'leren van je fouten te leren' moet het zijn. Dan heb je een zinvolle bezigheid. ik had daar ook last van, toen ik heel erg jong was, aan t begin basisschool. maar aan de universiteit was ik totaal anders. ooit vierden mijn vrienden, zo een 10 medestudenten enorme feest in de kantine, omdat ik een domme fout maakte een hele commotie (kwam bijna nooit voor, en het foutje had absoluut geen gevolgen, echt een domme fout) echt zo een vrolijke boel, me enorm uitlachen etc om een klein foutje en ik deed daar ook mee aan! echt maanden lang terug horen, mijn fout van verschillende mensen vond ik juist zo grappig. Maar goed, er zijn dus beroepen waar je geen fouten mag maken. maar leren oefenen voor perfectie, en hard willen werken om deze doel te bereiken en daaraan ook nog eens plezier van hebben, dat zijn erg belangrijke zaken. kritisch kijken naar je eigen werk en snel corrigerend en checkend werken, belangrijke executieve skills, dat moet je aanpakken. en het ontwikkelt zich in de jaren als het kind met de juiste begeleiding, binnen een veilige omgeving haar uitdaging krijgt. anders is het allemaal veel te veel ingewikkelde bezigheidstherapieën. je leert daar helemaal niets van. je krijgt daar slechts hoofdpijn van.
als je verrijking krijgt op een niveau beneden je leerniveau dan leer je slechts 'fouten maken' inderdaad. dat is dus verwarrend voor een intelligent kind. Dat fouten maken een belangrijk onderdeel is van het LEREN merk je pas wanneer je op je eigen niveau onderwijs krijgt en dus wanneer je werkelijk nieuwe dingen aan het leren bent. dat is wat ik bedoelde.
Snap helemaal wat je bedoelt, wij zijn nu (zowel juf als wij) ermee bezig dat het soms betekend dat je moet oefenen voordat je iets perfect kunt. Bij haar (na het gesprek) ligt de uitdaging in tekenen etc (handvaardigheid dus) Ze blijft daar in haar veilige zone van vierkantjes/driehoekjes (kun je een huisje maken) hartjes, bloemetjes etc omdat ze weet dat ze die goed kan tekenen (lees die voldoen aan haar hoge eisen) Vandaar ook de uitdaging om een zakje (wat veel gebruikt gaat worden in de klas) te haken, vooral omdat ze , tot nu toe, graag wil haken maar het aan de kant gooit omdat het niet (meteen) lukt. Daarom ook de planning met daarin verwerkt wat doe ik als het (even) niet lukt. Qua rekentijgers zit ze goed, de sommen zijn erg uitdagend en vergen denkwerk maar ook heel logisch lezen want soms staat er geef zoveel mogelijk antwoorden en dan staan er b.v 9 vakjes voor de antwoorden terwijl er maar 8 antwoorden zijn (daar wil ze nog wel eens intuinen ) Met de taalgroep zijn ze pas opgestart maar vind ze heerlijk , vooral dat ze gewoon door mag werken en niet op de klas hoeft te wachten. Wat ik persoonlijk fijn vind is dat ze de klassen (want haar klas van 40 is opgedeeld in 2 klassen) zo hebben ingedeeld dat ze nu bij kinderen in de klas zit die bij rekenen en taal ook in die groep zit. Beide groepen bestaan uit 5 kinderen. Mijn dochter en nog een klasgenoot zitten bij beide groepen de rest alleen bij rekenen of alleen bij taal. Wat de avi betreft heb ik duidelijk uitleg gehad (eerste keer was ze 12 sec te langzaam - 2de keer 9) aangezien ze gewoon een jaar voorloopt (leest nu M6) mag ze er van mij wel vaker over doen. We hebben nu door dat ze niet alles even correct door communiceert aan ons (juf had het haar wel een paar keer uitgelegd waarom ), dus begrijpen we het niet dan mailen we even juf voor de rest van het verhaal.