hallo dames, zoals jullie wel al weten vanuit mijn vorige topics zijn mijn moeder en stiefvader nogal een manipuleerders of hoe schrijf je dat gisterenavond nodigen ze ons uit om daar bij hun te gaan eten zodat ze mijn zoontje nog is kunnen zien, ok dan, wij naar daar. we zitten met z'n allen aan tafel, het was trouwens spaghetti voor te eten en mijn zoontje zit in zijn eetstoel. hij eet een paar schepjes en wil dan niet meer eten, duwt het weg en begint te brullen. Hij wou verder gaan spelen, dus ben van mening, wil je niet eten, ok dan maar, dan heb je maar honger of wacht je tot de volgende maaltijd. Ik neem hem dus uit zijn eetstoel en zeg luid en duidelijk dat ze hem nu geen eten meer mogen geven, dat hij alleen mag eten als hij bij ons aan tafel zit, want dat dat geen manieren zijn rondlopen en eten. Mijn zoontje komt terug naar tafen en wat doet mijn stiefvader? hij reikt hem een schepje aan terwijl ik het luid en duidelijk heb gezegd dat ie niet mocht als ie rondloopt.:x mijn moeder zei dat dan tegen mijn stiefvader en hij zei op zo'n arrogante toon: "ja, peter weet dat niet hé, peter weet niks", ik kon wel ontploffen, ik bedoel, hij zit vlak naast mijn moeder en zei heeft wel gehoord wat ik heb gezegd en hij zogezegd niet, en dan nog zo een toon aanslaan. jezus, heb ik nu overgereageerd met dat hij niet mag eten als ie rondloopt of ...! Wat vinden jullie?
Totaal respectloos gedrag van je stiefvader! Als jij hebt gezegd dat er alleen gegeten wordt als hij netjes aan tafel komt zitten dan heeft hij zich daar in mijn ogen aan te houden. Je gezag wordt op deze manier compleet ondermijnt en ik zou mezelf echt te kakken gezet voelen. Ik kan me voorstellen dat je boos bent. Heb je er iets van gezegd op het moment dat het gebeurde? Zo nee, dan zou ik dat de volgende keer wel doen in ieder geval en duidelijk maken dat JIJ de regels maakt aangezien het jouw kind betreft. Dan is het maar even niet gezellig aan tafel, maar kom op zeg, wat denk hij wel niet!!!
ik vind dat je gelijk heb hoor. Nu kan mijn zoontje nog niet lopen maar eten mag alleen aan tafel. Stel je voor dat ze verder gaan spelen en het eten schiet ineens achter in zijn keel. Je wilt niet weten wat er dan gebeurd.....
mijn moeder zei het tegen hem nog voor ik er iets van kon zeggen. mijn moeder zei tegen hem dat ik heb gezegd dat hij alleen maar aan tafel mag eten. logisch vind ik.
Je hebt helemaal gelijk hoor!!! Jouw kind dus jouw regels en daarmee basta! Maar... Ouders en schoonouders weten het toch vaak beter. (volgens hun) Als ik erbij ben dan sta ik echt op mijn strepen maar als ik weg ben dan kan dat niet en ook al weten ze wat ik wil trekken ze zich er niks van aan. Dus het beste wat je dan kan doen is iets er van zeggen en verder negeren. Want je maakt je boos maar schiet er toch niks mee op. En ach het zijn de opa en oma een goede band met hun is belangrijk voor je kindje. Maar goed als ik op ontploffen sta denk ik er ook anders over. Wat ik vooral dan vervelend vind is dat ze mij/jou dan niet serieus nemen als ouder. Lekker brutaal. Maar toch den ik dat je moet denken laat maar. Tenzij het echt ernstig is
Ondanks dat je moeder er iets van zegt denk ik dat het belangrijk is en meer indruk maakt als jij er op ferme toon nog iets van zegt. Dan kun je nogmaals heel duidelijk maken dat jij het niet wilt hebben en kun je je stiefvader terecht wijzen. Klinkt misschien alsof je hem dan als een kleuter behandelt, maar wie zich als een kleuter gedraagt (en dat doet hij door niet te luisteren en je gewoon te negeren) kan ook verwachten zo behandelt te worden.
Hmmm.. ik weet eigenlijk niet of ik het met mijn eerdere stukje eens ben.. haha! Wissel snel. Ik denk vaak ach laat maar, maar eigelijk is dat dom. Want het zijn jouw regels en die zijn geen punt van discussie en je hebt het duidelijk gemaakt en dan heeft hij dat maar te snappen.. grrrrr!