En wat een geboorte was het zeg... Echt helemaal niets ging zoals we het gedacht hadden! Ik was uitgerekend op 5 februari maar ik begon een aantal weken geleden een rare uitslag over mijn lijf te vertonen en dan vooral op mijn benen. Maandag 21 januari ben ik toch maar bij de acuut binnengelopen omdat ik knetter werd van de jeuk en mezelf helemaal niet zo lekker voelde. Eigenlijk zou ik bevallen in een kraamhotel (in Zweden is het niet normaal om thuis te bevallen en dit was een goede tussenoplossing) aangezien ik niet zo dol ben op ziekenhuizen en alles eromheen. Daar kwamen ze erachter dat mijn bloeddruk enorm gestegen was (onderdruk 110 op een gegeven moment) en de uitslag vertrouwden ze ook niet. Uiteindelijk ben ik de hele dag het ziekenhuis doorgeweest, hebben tig artsen naar me gekeken van de afdelingen bloederziekten en huidziekten, zijn er tig testen genomen en werd ik meteen ingecheckt in een afdeling voor zwangere vrouwen / moeders met complicaties. Na een dag bleek dat mijn bloedplaatjes ook aan het kelderen waren. De jeuk bleek niet zomaar een jeuk te zijn met lelijke uitslag maar waarschijnlijk een virusinfectie in de haarvaatjes onder mijn huid. Ze dachten even zelfs aan een bloedziekte of een gewrichtenonsteking (?) Daarnaast begon ik tekenen van zwangerschapsvergiftiging te vertonen dus dinsdag 22 jan werd ons meegedeeld dat de baby de volgende dag moest komen. Ze zouden me 'op gang brengen'. Na onderzoek bleek ik trouwens ook al 3 cm ontsluiting te hebben van mezelf (had het weekend ervoor wat krampen gehad). Nou een laatste nachtje rust voor de bevalling dachten mijn vriend en ik. Maar nee, om 4 uur ' s nachts begonnen de weeen vanzelf, mijn vriend kon ik om 6 uur bellen en om 9 uur werd ik verplaatst naar de bevallingsafdeling waar ze mijn vliezen braken. Ondertussen was mijn hartslag zo hoog en dat van de baby zo laag (tussen 100 en 120) dat ze via de vagina electroden op zijn hoofdje aan moesten brengen om zeker te weten dat ze zijn hartslag te pakken hadden ipv de mijne. Daarnaast namen de weeen weer af dus werd ik aan het infuus gelegd om ze sterker op te wekken. Kan niet zeggen dat dat een pretje was. In Zweden is het normaal om met een rugbedoving te bevallen maar ik heb er voor gekozen om alleen gebruik te maken van lachgas. Dat werkte voor mij prima om de toppen van de weeen af te halen maar ik heb tijdens de hele openingsfase wel aardig van de wap geweest Mijn vriend heeft echter wat bange momenten gehad toen de hartslag van onze zoon ineens naar beneden dook. Toen is er geprobeerd om via zijn hoofdje bloed op te nemen maar dit ging niet. Gelukkig ging zijn hartslag weer heel snel omhoog want voor mij was dit ook geen pretje. Rond half 8 's avonds begonnen de persweeen en heb ik het lachgas aan de kant gelegd om totaal helder te zijn. Tijdens het persen ging zijn hartslag weer heel hard omlaag (heb ik zelf niets van meegekregen maar mijn vriend had dus zijn tweede hartaaanval) dus moest ik meteen aan de zuurstof en mocht ik niet meer zelf beslissen hoe ik lag. Met twee verpleegsters, mijn vriend en een verloskundige hebben ze me op mijn zij gelegd en werd het infuus omhoog geschroefd want de weeen namen weer af. Na 45 minuten knokken is toen uiteindelijk om kwart over 8 onze prachtige zoon Elian Alvin geboren die het meteen vanaf moment 1 prachtig deed! Wegens de 'complicaties' en het feit dat Elian niet genoeg in gewicht omhoog ging hebben we nog een dagje of 5 in het ziekenhuis moeten blijven maar nu zijn we thuis.... En zo blij met hem!
Dankjullie wel! Ben zooo blij dat we nu lekker thuis zijn.. De papa mocht blijven slapen op de afdeling omdat het een speciale afdeling was voor kindjes en mama's met wat meer complicaties maar toch... was zo blij dat ik na een week weer in mijn eigen bed kon slapen.. Hoewel slapen.. Over de naam hebben we lang nagedacht.. het moest namenlijk zowel in het Nederlands als in het Zweeds werken.. Ik heb Elian weleens gehoord in Nederland maar hier in Zweden moeten ze toch even vragen hoe we het uitspreken!
GEFELICITEEERD Meis met je prachtige zoon! heb al stiekum foto's gezien! mooi menneke hoor! Prachtige naam joh! En wat een verhaal he! Zal wel even schrikken zijn geweest!
Ha die Clau, je hebt de hyves foto's gezien? Ik zal er hier ook een paar uploaden.. Het was idd wel even schrikken zeg, de hele bevalling.. maar nu ligt het resultaat prinsheerlijk achter me te slapen Ik zal mijn weblog binnenkort ook eens updaten..heb niet zoveel tijd om achter de computer te zitten
Van harte gefeliciteerd met de kleine headbanger! Wel even schrikken zeg met z'n hartslag en alles, maar gelukkig zijn jullie lekker thuis nu en gaat alles goed! Mooie naam trouwens!
Hej meis! Ja... had even met Alex mee gespiekt! we smolten haast wat een heerlijk kereltje! Vergeet niet te genieten he, voor je het weet is die groot Geef je ook BV? En hoe voel jij je verder?
Ja, de komende generatie metalheads is onderweg Valhalla! Ben benieuwd of hij net zo onder de indruk is van gitaar spelen als zn papa, hahaha! Hey Clau! Ik probeer bv (hot item hier in Zweden) maar het wil nog niet zo lukken dus we voeden hem bij met de fles. Voel me echt een ontaarde moeder hier omdat ik niet tegen wil en dank doorknok voor de borstvoeding. Hier zijn ze echt heeel erg pro bv en antiflesvoeding. Maar hij ging niet omhoog in gewicht dus toen heb ik in het ziekenhuis gezegd dat ik hem bijwilde voeden met flessevoeding en nu gaat het een stuk beter.
hoi hoi van harte gefeliciteerd met je zoontje lekker van genieten en hoop dat je je bevalling een plaatsje kan geven groetjes nathalie
Dank jullie wel! Ja ik moet het nog wel even een plekje geven, deze bevalling. Echt alles ging zo anders. Heb al geroepen dat ik no way een tweede keer dit wil doen terwijl ik altijd heb gedacht dat het leuk zou zijn met twee kindjes. En dan de hele nasleep in het ziekenhuis met borstvoeding die niet op gang wilde komen en tig verschillende vk's en verpleegsters die me aan het pushen waren om toch de borst te geven.. En Elian die geelzucht kreeg en hard omlaag ging in gewicht totdat ik een flesje eiste.. Bah, ze hebben voor mij echt die eerste dagen verpest. Alles bij elkaar meer dan een week in dat ziekenhuis gelegen en ik wilde zo graag naar huis...