Als je zeker bent dat je veel kan werken zou ik het wel aan durven. Werk zelf ook in de zorg als oproeper en als ik wil kan ik iedere dag wel werken. Ik vind de vrijheid ook heerlijk, nooit verplicht om het weekend werken. Niet verplicht nachtdiensten draaien en zit je een maandje krap ga je even een maandje wat meer werken. Nadelen zijn dat je geen vakantie dagen opbouwt, 3 weken vakantie is 3 weken geen geld. Ik heb nog nooit zonder werk gezeten in de zorg, dus zou het wel aan durven. Ben je verzorgende of verpleegkundige?
Nee, ik zou m'n baan zeker niet opzeggen. Vind het ook een beetje apart, hij weet toch al vanaf het begin dat je een kindje hebt? En nu dan opeens 'geen zin in' 'te veel verantwoordelijkheid'..
Ik had er even overheen gelezen dat je in de zorg werkt... In dat geval heb ik er eigenlijk niet zo'n sterke mening over. In de zorg vind je volgens mij altijd wel wat, qua werk.... Hoewel ze ook daar erg aan het bezuinigen zijn.
Ja dat begrijp ik maar het risico is vele malen groter. Riepen ze je niet op, dan heb je geen inkomen. Zelf zou ik dat inkomen dus nooit meerekenen.
Ja precies, hij vindt het ook echt geen probleem hoor, maar 3 vaste dagen vind hij gewoon te veel. En dat mag hij vinden (vind ik). En dat heeft helaas tijd nodig, zoiets moet groeien en eigen worden. Ik werk naast mijn huidige baan al als oproepkracht, voor ongeveer 25 uur per maand erbij (soms meer) en er is echt werk genoeg, en ik heb dus ook al 2 contracten waar ze me met liefde meer in willen plannen, maar wat dus niet gaat omdat ik al 24 uur werk.
Hmm... hij is verliefd op jou geworden maar hij wist waar hij aan begon... je gaat voor het totaalpakketje of niet toch? Tuurlijk kan je hem niet dwingen, maar je gaat ervoor of je gaat er niet voor lijkt me als man zijnde..nu komt het over alsof die alleen lusten wil en niet de lasten.. Wil je niet kwetsen ofzo maar lijkt me een lastige relatie
Dat klopt, dat is een risico, maar goed we zouden het dus redden op zijn inkomen. Anders zou ik dit idd niet doen.
Ik ben verzorgende ig, met een aantal aantekenen in de verpleging (vaag verhaal heb niv 4 niet afgemaakt maar wel vrijstellingen, en werk ook in de kraamzorg.
Ik zeg ook nee, is een gastouder niet wat? Een jaar contract zou mijn een fijner gevoel geven dan als oproepkracht. Ook een baan in de zorg vinden is echt niet zo makkelijk als jij verwoord. Dus ik zou in deze tijd voor safe spelen. Misschien minder leuk voor je vriend maar er zijn nog meer oplossingen zoals een oppasmeisje een gastouders enzovoort. En dat je vriend het niet leuk vind, ja dat is jullie ding. Fijn dat hij het aangeeft maar hij wist het wel van te voren
Hier sluit ik mij bij aan. Zou zeker niet je baan opgeven, parttime banen zijn al zo moeilijk te vinden.
Ik zou het zelf niet doen, maar het is en blijft jouw eigen keuze. Ik vind het absoluut niet prettig om afhankelijk te zijn van iemand (en zou dus ook niet in zijn koophuis zijn gaan wonen met mijn kindje). Ik zou inderdaad te weinig vertrouwen hebben mocht het stuk gaan; want dan zit je er maar mooi mee. Nu kan niemand de toekomst met absolute zekerheid voorspellen en is het allemaal slechts koffiedik kijken en blijft het een kwestie van vertrouwen hebben, maar daar ben ik erg slecht in, dus ik kies zelf het liefst voor zekerheid en zou mijn baan behouden. Desnoods zou ik een tijdelijke oppas inhuren of een buurvrouw/familielid die het mannetje van en naar school kan halen of iets dergelijks maar daar blijft het verder bij.
ik zelf zou het niet doen. Ik werk als oproeper in de zorg en het werk wordt steeds minder, er moet steeds meer bezuinigd worden. Ik ben al een poosje op zoek naar vaste werk maar dit wil ook niet vlotte en nu wordt mijn vriend ook nog ontslagen. Ik zou pas opzeggen als er een tweede aankomt en aan de slag gaat als gastouder. Maar dit is mijn mening en uiteindelijk moet je zelf je keuze maken.
sorry hoor maar mijn vriend is ook niet de vader van onze oudste en die verschoonde in de eerste week al haar poepluiers en haalde haar 2 dagen in de week van het kinderdagverblijf. Daarnaast had hij op zijn enige vrije dag gewoon die kleine bij zich. Ik snap dat je blij bent dat hij eerlijk is maar hij weet blijkbaar dus niet waar hij aan begint. Na 2 jaar had mijn man onze dochter allang erkent en hij heeft haar altijd boven zijn sociale leven gekozen. Ging naar huis als ze ziek was en ik tever weg was op dat moment en deed alles wat een vaderfiguur hoort te doen voor zijn kind. Dat je jezelf wegcijfert snap ik, doen veel vrouwen maar je zoontje verdient beter vind ik. Jij wilt je vastigheid opgeven voor hem maar hij zijn vrijheid niet voor jou en je zoontje? Dan was voor mij het gat van de deur heel dichtbij en had ik hem er nog naartoe geholpen ook. (dit is absoluut geen aanval op jou hoor maar kan hier gewoon ZO slecht tegen!) Conclusie: geen andere baan zoeken maar een andere vent! En laat dat nou veel makkelijker zijn dan een baan in deze tijd!