Misschien dat ik hier meiden tref die hetzelfde hebben meegemaakt? Of misschien kennen jullie iemand in naaste omgeving. Ik heb hier vele minuutjes door gebracht op dit forum en nu moet ik definitief afscheid nemen van mijn baarmoeder. Nooit meer op de NOD lijst staan. Geen baby's meer bij ons. Ik heb 3 gezonde en mooie kindjes maar omdat ik zo 'jong' nog ben had ik zoiets van: het zou altijd nog wel kunnen áls we het zouden willen. Alhoewel we het wel afgesloten hebben het baby tijdperk, ik blijf een vrouw met klapperende eierstokken Ik sta nu op de wachtlijst voor een endoscopische verwijdering en het begint mij steeds zwaarder te vallen, het huisje van mijn 3 meiden wordt er gewoon uitgehaald.
Is ook heel wat bij een vrouw emotioneel EN lichamelijk, het is niet iets wat je zomaar doet natuurlijk dus snap wel dat je ermee zit, succes!!
Ik kan mij best goed voorstellen dat het toch wel zwaar valt. Ook al heb je 3 gezonde kinderen. Begrijp je helemaal. Neem de tijd om er afscheid van te nemen en het te verwerken. Dat is zó belangrijk. Mag ik vragen waarom je deze gaat verwijderen? Is het medische noodzaak? Je hoeft het niet te vertellen hoor. Ik snap het als je het prive houdt.
Heel veel sterkte.. Moet zeggen dat ik heel vaak 'grapjes' maakte erover. Om maar niet meer ongesteld te hoeven zijn. Maar nu ik dit zo lees.
Heel herkenbaar, ik heb me afgelopen week laten steriliseren. Ik sta volledig achter de keuze en ben ook compleet wat kinderen betreft, maar toch is het raar. Je baarmoeder laten verwijderen is natuurlijk nog een stapje verder, maar ik zie dit ook als een afscheid. Ik denk dat het voor jou ook een soort van rouw is, neem er de tijd voor. En idd, het is een zware operatie, onderschat het niet en neem echt de rust, die ze voorschrijven... sterkte Pluisje
Mijn baarmoeder is verwijderd een half jaar geleden. Eerste 3 weken vond ik echt zwaar en nu is het nog steeds niet helemaal top. Maar ik had niet echt een keus. Heb het er ook soms moeilijk mee, ik ben 26 en zal nooit geen kinderen meer kunnen krijgen
De mijne is er twee maanden geleden uitgehaald. Heb nog af en toe steken, maar vooral last van incontinentie. Heel vervelend.
Wat moeilijk voor jullie. Om zo jong je baarmoeder al te moeten missen. Uiteraard zal er een goede medische indicatie zijn, maar lijkt me toch dat je dit echt moet verwerken. Sterkte ermee. Ts: ik denk dat dit tijd nodig heeft inderdaad, maar lijkt me erg moeilijk. Heel veel sterkte! @Pinkpanther: jij bent nog zo jong, Wat verschrikkelijk erg voor je. Heb je nog helemaal geen kinderen?
De mijne is een half jaar geleden verwijderd ( ben 28). Het idee vind ik af en toe wel raar, maar hier overheerst de opluchting dat ik nu pijnvrij ben. Neem in ieder geval goed je rust na de operatie!
Bij mijn moeder is die er vrij vroeg uit gehaald (36 jaar) , ik kan me nog goed herinneren dat ze er best last van heeft gehad. Maar ik ga je veder het verhaal besparen ze had gewoon heel veel pech en is 3x geopereerd (werd incontinent en is pas bij de derde operatie volledig verholpen) nu was haar situatie wel iets anders (beginnend kanker). Toen het eenmaal achter de rug was , en ze opknapte is het allemaal goed gekomen. Het is een flinke ingreep maar vaak gaat het goed. Heel veel succes !!
Gelukkig heb ik wel 2 lieve kindjes maar alles is zo snel gegaan dat ik nu pas aan de verwerking begin! Het is gek op deze leeftijd ( ik was net 2 weken 26, vanaf mijn 24ste bezig met het proces).
Het is ook niet niks allemaal. Hier 7 mnd geleden baarmoeder verwijderd en hier nog sterke kinderwens dus lastig. Ookal weet je dat het noodzakelijk is maar toch... Heel veel sterkte en rustig aan
Das is heel fijn dat je twee kindjes hebt, maar kan me voorstellen dat je nog graag zelf de keus had gehad of er nog een kindje bij kwam. En die keus heb je nu niet meer. Lijkt me erg moeilijk. Ook voor alle andere vrouwen hier die hun baarmoeder al moeten missen. Lijkt me echt heel erg moeilijk. Sterkte ermee!