Hallo allemaal! Ik ben pas bevallen van een mooi klein prinsesje en de eerste 2 weken merkte ik nog helemaal niks! na 2 weken kreeg ik het gevoel dat ik het allemaal niet meer aankon en had heel veel irritaties..ook kreeg ik paniekaanvallen, angstaanvallen en ging hyperventileren! ik raakte helemaal in paniek want had dit nooit gehad! hup naar de huisartsepost en ik vertelde mijn verhaal..die vrouw had het over postnatale depressie! volgende dag naar de huisart geweest en die zag helemaaaaal geen depressie in mij zei hij, ik vond het ook niet gek dat hij dat zei want ik zat daar vrolijk en lachend aan zn bureau en deed mezelf echt anders voor dan hoe ik me voelde! een week later begon het weer! weer die angstaanvallen en paniekaanvallen en hyperventileren! ik had het gevoel dat ik elk moment flauw kon vallen en durfde niet te slapen want dan dacht ik weer dat ik dood ging in me slaap! Weer naar de huisartsepost geweest toen kwam eindelijk alles eruit! bij mijn eerste bevallen (2 jaar geleden) had ik het waarschijnlijk al en heb ik het altijd onderdrukt vandaar dat het nu ik net van me 2de ben bevallen het 2 KEEER zo HARD aankomt! ik kan me nog herinneren dat ik bij mijn eerste kindje al het gevoel had dat ik het niet aan kon, had ik natuurlijk nooit tegen iemand gezegd want ik schaamde me ervoor! het liefst bracht ik hem elke dag naar mijn ouders! ook schreeuwde ik tegen hem dat hij zn kop moest houden terwijl hij daar als een kleine minimensje in zn bedje lag! nu ik van mijn tweede ben bevallen is het allemaal veel erger! ik voel niks voor mijn kindjes! ik kijk wel met trots naar ze maar voel er verder niks bij! dat is echt een naar gevoel! natuurlijk voel ik me ook schuldig omdat ik er niks bij voel soms heb ik echt zoiets dat het allemaal teveel wordt dus dan ga ik even naar boven ofzo, ik ben nu ook erg agressief en kan nergens meer tegen en ik wil niet dat het zo word dat ik mijn kinderen iets aan doe! nu loop ik bij de psychiater en maatschappelijk werker maar durf echt geen seconde alleen te zijn met de kleintjes! nu slik ik paroxetine en oxazepam ik krijg hulp van ggz die mij proberen te begeleiden met mijn kindjes maar die kunnen natuurlijk ook niet elke dag bij me zijn! die komen maar een paar uur in de week! mijn vriend werkt zelf ook en nu is mijn moeder bij me als me vriend aan het werk is, ze neemt haar snipperdagen op om voor mij te zorgen maar die snipperdagen raken ook een keer op. iemand misschien een oplossing hoe ik dit nu kan doen?
Ik heb niet je hele verhaal gelezen hoor.. Ik stond na de bevalling maanden voor het raam met zoon-lief huilend en bang.. dat ons wat zou overkomen..lang verhaal.. heb ook huisartsen posten gezien.. zelfs thuis.. me eigen huisarts heeft me uitgelachen.. tja leeftijd he? Totdat ik weer zwanger was (ik wist het geeneens) maar het was ineens WEG! Heb later veel opgezocht over dit onderwerp Verhaal gehaald bij mensen en die zeiden teunisbloemolie en vitamine B6 Heb na de bevalling van de jongste niets meer gemerkt
etos heeft ze in 1.. en paniek/angstaanvallen.. naar een accupunctuur gaan kost eigen bijdrag 5/8 euro per x.. en helpt PERFECT.. Hoop dat je snel opknapt.. niets is KLOTER dan dat gevoel Liefs Babs