Dinsdag 2 mei; morgen is de dag dat we papa en mama worden. Merk dat nu toch wel de zenuwen toe slaan. Heb totaal geen rust in mijn kont. Heb nog maar een keer mijn tas na gekeken of alles er wel inzat. Alle spulletjes voor mij en Dylan. Half 1 ben ik toch maar naar bed gegaan. Wekker gezet om 8 uur. Sliep pas om half 5 hihi Woensdag 2 mei: Was wakker om half 7 oei vandaag is dan echt de dag! ben blijven liggen tot 7:15 en toen maar op mijn gemak gaan douchen en nog maar een keertje geschoren zodat het helemaal goed is. Schoonmoeder staat om 10 over half negen voor de deur om ons naar het ziekenhuis te brengen. 9 uur waren we dan in het ziekenhuis. Daar werden we naar mijn kamer gebracht. Bandje omgedaan met naam en geboortedatum en dan is het wachten. Ze wisten nog niet hoe laat ik geholpen zou worden. Waarschijnlijk tegen het eind van de ochtend. 11 uur kwam de verloskundige van de afdeling met het echo apparaat om te kijken of Dylan nog in stuit lag. Nou daar was neits in veranderd. Zij zoeken naar het hartje, maar doordat Dylan helemaal tegen mijn rug aan lag kostte dat wat meoiete. Daarna mocht ik meteen mijn Ok shirt aan en werden we naar de Ok gebracht. Ik werd in een voorruimte gezet en Erik ging met de verpleegster naar de kleedruimte waar hijn zijn okspullen aan moest doen. In de voorruimte werd mijn infuus in gebracht en toen naar de OK. Daar moest ikoverschuiven naar een andere tafel en moest ik daar gaan zitten om de ruggenprik toe gediend te krijgen. Ik was toch wel een beetje gespannen hiervoor. Eerst kreeg een klein prikje om de uid etc te verdoven en daarna werde de ruggenprik toegediend. Ik moest me goed ontspannen (makkelijker gezegd dan gedaan). Na 3 keer prikken zat ie dan eindelijk erin. Ik voelde mijn billen helemaal warm worden en ik mocht gaan liggen. Ik voelde me benen en buik gaan tintelen todat mijn benen zwaar aan voelde. De gyn ging toen mijn buik jodiumen dat voelde ik eerst wel en daarna voelde ik helemaal niets meer. Plots kwam er iemand binnen en die kwam bij mij zitten ik keek in zijn ogen en dat was gelukkig mijn eigen vent. Wij een beetje praten en teon zeiden zetegen Erikals u wilt kunt u over het doek kijken en kunt u zien hoe uw kind geboren word. Erik bedankte er voor nog geen 2 tellen later 12 over 12 werd er een klein humpie boven het groene doek gehouden en zeiden ze uw zoon is geboren. Erik ging met Dylan mee naar dekinderarts. Dara was alles goed toen kwamen ze nog even terug en mocht ik Dylann even vast houden. erik zei tegen me alles is waar wat ze zeggen als het van je zelf is dan is het anders en je hebt meteen geveoelens voor zoeen mannetje. Zij gingen weg naar de kraamafdeling.Ik werd nog even dicht gemaakt en toen naar de uitslaapkamer. Waar ik meteen om wat water vroeg, want ik had toch een dorst. en om kwart over 1 kwam Erik mij alweer halen. Ik heb een dag aan de zware pijnstilling gezetten met paracetamol er naast. Donderdag heb ik wat diclofenac gehad met wat parecetamol en vrijdag alleen paracetamol en zaterdag helemaal niets meer. Vrijdags zijn we thuis gekomen. Het is een aparte en hele mooie ervaring. Die ik zeker niet had willen missen. Nu zijn we lekker aan het genieten van ons gezinnetje. Voor degene die nog een keizersnee moeten ondergaan. Ik zou zeggen go for it. Het is natuurlijk anders als dat je gewoon bevalt, maar als het niet anders kan. Het lijkt erger als dat het is. Liefs nathasja
Nathasja en Erik: van harte proficiat met de geboorte van Dylan. \/ \/ \/ Bedankt dat je je verhaal met ons hebt gedeeld!
Tassie: Wat een mooie bevalling heb jij gehad! Ik ben blij dat het je is meegevallen. Ik vind het heel knap dat je dit zo met ons kunt delen! Groetjes Simone
Van harte gefeliciteerd!Geniet van jullie ventje. Gelukkig dat de ks je ook is meegevallen,ik wens je een spoedig herstel. Liefs,Claudia
Gefeliciteerd meis met je kleine ventje. Jouw verhaal lijkt heel veel op die van mij, ook dat ineens mijn eigen vent naast me zat, ook vroegen ze aan hem of hij wilde kijken en Sem moest met hem samen naar de kinderarts. Dat van die ruggenprik is een heel herkenbaar vehaal, ja ontspannen zeiden ze "nou dat is idd makkelijker gezegd dan gedaan" Raar gevoel he als die verdoving begint te werken, lekker warm gevoel en na de operatie had ik het heel koud. O ik mocht geen water hebben toen ik op de kamer kwam, pas een uur later! Nou sterkte met je herstel en niet te veel tillen en bukken!
Dank jullie wel! Ik vond de verdoving ook een raar gevoel. En ik had het ook koud erna. hihi Ik zal het niet doen.
van dat tillen en bukken zei ik alleen maar omdat ik zooooooooo eigenwijs was om de was op te hangen en de droger leeg te halen en dan met de wasmand vol rond te lopen en dit allemaal gelijk in de 1e week Dus en dat heb ik geweten daarna, ik moest gelijk weer bedrust nemen en niet meer tillen en bukken, nou dat is ook niks!
Dat begreep ik niet verkeerd hooor Ik moet mezelf ook steeds tegen houden om niet te veel t egaan doen.
Wat herkenbaar zeg dat allemaal snel weer willen doen ik deed dat ook maar heb het daarna ook wel geweten en heb me na die keer echt rustig gehouden en liep met 14 dagen weer als een kievith en alles is helemaal goed gekomen.Succes met je herstel. Liefs,Claudia
Mooi dat alles je zo is meegevallen Tassie! Je verhaal is ook heel herkenbaar, hier ging het net zo. En nu natuurlijk genieten geblazen van je beide mannen!