Hoi, Ik zal me even voorstellen: ik ben 35 jaar, nu ruim een jaar bezig met zwanger worden. Het is ons gelukt om zwanger te worden, ronde 1, maar dat werd een miskraam. Nu zijn we ruim een jaar verder en ik ben afgelopen week naar de huisarts gegaan. Hij heeft ons doorverwezen naar het ziekehuis. we kunnen direct terecht: maar een weekje wachttijd. ik vind het allemaal vreselijk spannend maar er valt ook wel een last van mijn schouders. Als in: blij dat er nu met ons gekeken wordt of er iets medisch ten grondslag ligt aan het uitblijven van een zwangerschap. Ik ben al op leeftijd, dus dat speelt ook mee. Ik wil gewoon niet te lang meer wachten. Ik ben dan nu een beetje aan het googlen wat me allemaal te wachten staat en ik zie dan steeds dingen voorbijkomen als dat je rondom je ovulatie dan een paar keer per week naar het zh moet om dingen te laten controleren. dat heb ik er uiteraard wel voor over maar........ ik werk fulltime en moet dan wel steeds vrij nemen van mijn werk! Welk excuus gebruiken jullie voor dieziekenhuisbezoeken? Ik kan natuurlijk niet steeds zeggen dat ik naar de huisarts moet... En ik wil ook niemand in vertrouwen nemen op mijn werk. Hoop op reacties! groet Gnoetje
Wat heb ik gedaan: Gezegd dat ik bloed moest prikken voor me schildklier en dat de uitslag hiervan niet al te best was en daarom een grondig onderzoek moet ondergaan waarvoor ik vaak naar het ziekenhuis moet.....
Ik heb geen smoezenboek, mijn manager weet het en dat maakt mijn leven eens stuk makkelijker (werktechnisch gezien dan). Ik kan ook slecht liegen dus ja Als je het niet wilt vertellen, kan je ook proberen echo's (die duren niet langer dan 5 minuten) voor werktijd te plannen of, als je dichtbij werkt, in je lunchpauze. En anders zal je idd naar de dokter/tandarts/gemeente/heb me verslapen of andere "smoesjes" moeten grijpen
Hoi Gnoetje, Ik heb in het begin ook allerlei dingen verzonnen, maar na verloop van tijd moest ik steeds vaker naar het ziekenhuis. Ik voelde me ook ongemakkelijk om telkens een smoes te moeten verzinnen. Vandaar dat ik mijn manager en nog 1 directe collega heb verteld wat er aan de hand is en dat ik de komende tijd vaak naar het ziekenhuis moet. Gelukkig reageerden ze begripvol en ik heb het geluk dat ik 1 dag per week thuis kan werken. Ik probeer dus altijd thuis te werken als ik weer naar het ziekenhuis moet. Dan hoeven andere collega's zich niet af te vragen waar ik ben.
Dank voor jullie antwoorden! Ja, schildklier. Dan moet ik me wel een gaan verdiepen in schildklierproblemen... Iemand in vertrouwen nemen op werk: ik weet niet: waren jullie niet bang dat daar misbruik van gemaakt zou worden? Ik hoop natuurlijk dat allea goed is en we na een paar onderzoeken klaar zijn. Maar als het langer gaat duren is dat misschien wel de enige optie...
Hmm nou ik heb niet precies het zelfde gehad, maar.... Toen ik eenmaal zwanger was, en daar echt zo beroerd van was dat ik dus echt niet meer kon werken. (overmatig spugen, totaal uitgeput, en veel te lage bloeddruk dus constant duizelig) Heb ik me ziek gemeld ivm "griep" had ik gezegt. Maar na 3 weken "ziek" te zijn geweest kon ik er niet meer onderuit, ik moest wel de echte reden vertellen omdat het er naar uitzag dat ik nog wel een poosje thuis moest blijven. En het resultaat: ik ben ontslagen. Ze zagen het niet zitten om mij te vervangen voor zo lang (de zwangerschap+verlof) dus dan maar gewoon iemand anders! En dan is de crisis natuurlijk weer aan de orde en konden ze me zogenaamd niet meer houden:x Weet van het oud collega dat er nog geen maand na mijn onslag al iemand anders zat. Ik mijn rechten uitgezocht, maar helaas ze hadden de fuctienaam veranderd dus ik had geen poot om op te staan want ja mijn functie werd niet vervangen:x Wil je overigens niet bang maken hoor TS want zo zijn niet alle bedrijven natuurlijk. Maarja als je toch besluit het niet te vertellen misschien overleggen of je misschien je werktijden tijdelijk mag aanpassen. Een uurtje eerder/later beginnen, en een uurtje korter/langer werken. Misschien met de smoes van files ofzo....(als dat van toepassing is)
Hoi Maantje, Zo ver had ik eigenlijk niet gedacht, maar dat kunnen ze inderdaad doen. Ik ga er maar vanuit dat ze dat bij mij niet doen. Ik heb trouwens een collega die in januari was begonnen (jaarcontract) en in mei vertelde dat ze zwanger was. Haar contract is toen wel omgezet naar onbepaalde tijd, maar het had zomaar anders kunnen zijn.
Nee, geen moment gedacht dat daar misbruik van gemaakt zou worden eigenlijk. Ik snap dat sommigen zo denken gezien de verhalen die je af en toe hoort, maar ik denk ook dat dat niet generaliserend is voor alle werkgevers. die van mij denk met mij mee, geeft zelf aan dat ik vrij moet nemen, stuurt mij sms-jes om te vragen hoe het is gegaan etc. Nu snap ik dat ik misschien een extreem meewerkende werkgever heb, maar goed, ik ben net zo flexibel als ze mij wat vragen
Dat is wel heel netjes! Ik persoonlijk zou iets met de werktijden proberen te schuiven. (als ze flexiebel zijn natuurlijk) dan kan je gewoon je afspraken dan plannen, en hoef je ze niks te vertellen.
Ik heb het na verloop van tijd toch maar gezegd. Ik ben ook niet goed in smoesjes en wist niet meer wat ik moest zeggen. Als je 's ochtends vroeg naar het zh moet, dan gaat het nog. Dan zou je kunnen zeggen dat je naar de tandarts moet of dat je een uurtje verlof neemt omdat je de avond ervoor een feestje hebt en laat in bed komt. Maar als je midden op de dag naar het zh moet (bijv. om 11 uur) dan wordt het al moeilijker. Mijn chef reageerde heel goed. Het is geen probleem als ik onder werktijd naar het zh ga, als ik de tijd die ik weg ben maar inhaal of er verlof voor inlever. Dus uiteindelijk ben ik blij dat ik het verteld heb. Moet ik er wel bij zeggen dat ik een vast contract heb en dat ik niet weet of ik het gezegd zou hebben als ik een tijdelijk contract had.
Ik ben heel veel onder werktijd naar t Zh gemoeten, zeker tijdens de Iui was dat een heel gelieg, ik moest opeens vaak naar de tandarts, dokter, hypotheek adviseur, gemeente.. Ik dacht dat t voor mijn collega's overduidelijk was maar toen ik vertelde dat ik 12 weken zwanger was kwam dat bij iedereen onverwachts. Nu moet ik wel zeggen dat ze op mijn werk wel heel flexibel zijn.
Ik zou als ik zwanger zou zIjn en heel vEel klachten had denk ik wel overwegen het te vertellen. Maar vertellen dat je bezig bent met zwanger worden... Ik weet niet. Vindt het soms van vriendinnen al vervelend als ze heel lief bedoeld 'en?' vragen als ik weer eens een spa rood bestel, maar van mijn werkgever zou ik dat niet willen. Heb niet echt een nine to five job. Overigens wel een nine-job, maar hij eindigt vaak veel later dan five. Wat heftig dat je dan ontslagen kunt worden. Daar ben ik niet zo bang voor geloof ik, meer om de kwetsbaarheid waarin ik zou zitten. Ik heb gelukkig ook een vast contract...
Ik zou denk ik gewoon eerlijk zijn, je weet niet hoevaak je in de toekomst nog naar het ziekenhuis moet en wat dit met je gaat doen. Ik kan slecht liegen. Maar als je het niet wil vertellen kun je misschien zeggen dat je je de laatste tijd niet goed voelt en dat je moet bloedprikken enz. om te kijken wat er aan de hand is. Ik ben zelf een tijd lang heel erg moe geweest, opgezette klieren, slecht eten. Hier ben ik ook een aantal keren voor bij de dokter en naar het ziekenhuis geweest. Uiteindelijk niks gevonden, wat heel vaak voorkomt bij vermoeidheid.
Ook ik ben een slechte leugenaar. Gelukkig werk ik 32u in de week, dus kan ik evt. nog wat schuiven. Of een middag vrij nemen vanwege het mooie weer/levering van een nieuw meubelstuk/zomaar/etc. Afgelopen woensdag was ons 1ste gesprek in het ziekenhuis. Het was nog lekker weer, dus ik heb een middagje vrij genomen om te genieten van de zon. Het scheelt dat ik nog veel vrije uren heb. Als het allemaal goed is, krijg ik per 1 mei een vast contract. Zolang het nog vol te houden is (weinig afspraken onder werktijd) vertel ik nog niets. Anders zou ik het wel in vertrouwen vertellen. Voor zover ik mijn leidinggevende kan inschatten, zal hij flexibel en meelevend zijn.
Herkbenbare situatie. Ik loop al een jaar bij de gyn voor onderzoeken, maar niet alleen naar een vruchtbaarheidsprobleem, maar ook een bloedverliesprobleem. Dat laatste vertelde ik wel op mijn werk, maar dat eerste deel niet. Wel soms met een opmerking erbij van: tsja ik wil dit toch wel goed uitgezocht hebben, want ooit zou ik wel graag kinderen willen... Heb onlangs ook een laparascopie gehad, daar weten m'n directe collega's en baas gewoon van. Daarnaast werd bij mij in dat jaar ook een schilkdlierprobleem vastgesteld. Dus daar kon ik ook gewoon voor naar het ziekenhuis zonder heel geheimzinnig te doen. Dus helemaal gelogen heb ik niet . Ik kon dit trouwens allemaal in de baas zijn tijd doen, omdat ik ook fulltime werk. Paar maanden terug heb ik wel 2 goede collega's in vertrouwen genomen dat ik inmiddels ook bij een fertiliteitsarts loop, omdat zwanger worden maar niet lukt. Ik kon het niet langer voor me houden. Mijn baas weet het nog niet. Maar zodra ik weet dat ik echt behandelingen ga krijgen, en nog vaker naar het ziekenhuis zal moeten, zal ik het mijn baas misschien toch maar vertellen en de collega's uit mijn team. Ik ben een paar maanden terug van team veranderd en ik zie hier dan ook enorm tegenop. Zo'n goed conctact als ik had met die andere 2 collega's, heb ik niet met deze collega's. Maar liegen kan ik ook heel slecht... Dus begrijp helemaal je dillemma, maar ik denk toch dat ik het wel ga vertellen tegen die tijd. (duurt niet lang meer ben ik bang...)
meiden, wij zitten nu in ronde 8 en hebben de vruchtbaarheidsonderzoeken net gehad, zijn nu doorverwezen voor verdere onderzoeken naar de gynaecoloog.. wij twijfelen heel erg of ik het wel of niet moet zeggen tegen mijn baas... toen ik zwanger was van de 1e werd hij erg boos en dat heeft ongeveer 2 jaar geduurd voor hij weer een beetje bij zijn positieven kwam!! en daarbij komt, dat als je iets tegen hem 'in vertrouwen' verteld weet de volgende dag de helft van de collega's het! wat zal ik doen?? ik heb er ook geen zin in telkens te moeten liegen als we naar het zkh moeten of om straks weer van die scheve gezichten te krijgen als het ons lukt zwanger te raken!
Denise, wat een hork van een baas zeg! Snap dat het dan extra moeilijk is om het te vertellen.... Succes!