Goedemorgen dames, Ik wil even een beetje van me afschrijven hoor, heb een rare avond gehad gisteren. Ik zal even bij het begin beginnen: Ruim een maand geleden is ons dochtertje geboren middels een keizersnede, alles is goed gegaan, de hechting geneest mooi en ikzelf herstel ook prima. Op één ding na dan, ik vloeide nog steeds. Op zich niet zo raar na een klein maandje, maar ja, je hoopt toch dat het snel stopt En dat deed het ook uiteindelijk! Maar gisteren kreeg ik flinke krampen in m'n buik en begon ik weer oud bruin te verliezen. 's Avonds was ik maar even gaan douchen, met het idee dat de pijn dan wel wat minder zou worden. Onder de douche verloor ik ineens een flinke stolsel, zo groot (of klein) als een mandarijnpartje, de krampen werden ineens erger en ik dacht bij mezelf 'ik ga toch even zelf voelen'. Ik waste me handen goed en toen schrok ik! Ik voelde iets uit mijn baarmoeder hangen! In eerste instantie voelde het als een stukje biefstuk, maar toen ik beter voelde leek het meer op een stukje vlies! (sorry voor de details). Ik riep mijn man en vroeg of hij anders even met de gynaecoloog wilde bellen. We mochten langskomen. De gyn zelf heb ik niet gezien, wel 2 verpleegkundigen. Nou, je kent het wel, eendebek erin en kijken (grote lamp op je doos, lekker genant) Ze zag wel iets zei ze, ze pakte een tang en begon een beetje te porren en trekken bij me en haalde het vliesje eruit. Deed me best zeer trouwens! Ze vonden het maar vreemd, ik voldeed namelijk niet aan het beeld bij een baarmoederinfectie, geen koorts, het stonk niet (ze vertelde me dat als je een infectie hebt je flink ruikt down under) en ik had geen ernstige buikpijn. Bovendien had ik een keizersnede gehad en dat is een schone business. Ze ging even overleggen met de gynaecoloog en kwam terug met het verhaal dat het wel degelijk een stuk vlies was wat achtergebleven was, maar omdat ik verder geen klachten had mocht ik weer naar huis. Ikzelf had nog graag een echo gehad voor de zekerheid, maar dat hoefde niet. Ik moest het zelf maar in de gaten houden en als ik klachten zou krijgen moest ik aan de bel trekken. Wel vreemd, vind ik, want zodra ik klachten krijg is de infectie al een feit lijkt me? Beter voorkomen dan genezen toch? Anyway.. Iemand ervaring gehad met zoiets? Wat vinden jullie, moet ik afwachten of toch weer bellen en een echo eisen? Groetjes, Marleen
Even een update: Ik was wéér gaan bloeden, dus heb gebeld en mocht komen voor een echo. Wat bleek? Ik ben aan het menstrueren! Verder was het schoon, geen stuk van de vliezen of placenta meer achtergebleven, gelukkig.