Dit is mijn eerste posting hier, ik hoop dat het allemaal lukt. Dag iedereen! Mijn vriend en ik willen doodgraag kinderen, dus ik denk dat ik hier op het juiste forum zit. We komen beiden uit een groot gezin. Om onze kinderwens even te illustreren: de dag dat ik mijn laatste pil slikte, heeft mijn vriend met een groot kruis aangeduid op onze kalender. Kortom: het enthousiasme was groot Sorry voor de misschien wat gekke omschrijving, maar de eerste twee maanden leek het in bed een feest. Bot gezegd: mijn vriend was blij dat hij eindelijk eens veel 'mocht' (zijn libido is altijd groter geweest dan het mijne). Rond de derde maand ging de lol er al een beetje af bij hem, en probeerde ik het wat luchtiger te maken met wat leuk ondergoed of door eens lekker romantisch uit te gaan eten. Ik heb hem ook nooit verteld wanneer mijn eisprong was, omdat ik weet dat veel mannen daarop afknappen. We zijn dus ook gewoon blijven vrijen buiten mijn groene dagen. De maanden nadien ging het alleen maar slechter. Ik merkte dat hij het week na week lastiger begon te krijgen. Het lukte al eens een keertje niet om klaar te komen, of de erectie verdween tijdens het vrijen een paar keer, wat ik ook deed. Ik heb daar altijd begrip voor getoond. Lukte het niet, dan lukte het niet. Intussen zijn we een jaar verder en zitten we in het begin van de medische mallemolen. We moeten nu echt op bepaalde dagen gaan seks hebben van de gyn. Ik snap ook wel dat het voor hem niet altijd evident is om zin te maken, maar dat is ook bij mij zo. Eens je zover bent dat het zwanger worden niet zo makkelijk gaat, moet je je er ook kunnen overzetten dat seks nodig is om zwanger te worden, en dat het op bepaalde dagen gewoon MOET. Ik kan ook niet elke keer er een hele 'show' van maken, soms heb ik er ook gewoon zelf geen zin in. Ik heb hem dat ook al een paar keer gezegd, dat het ook voor mij niet altijd leuk is en dat hij er zich moet leren overzetten. Hij komt nu aanzetten met excuses als 'vandaag heb ik er geen zin in' en 'morgen doen we het wel', en soms push ik hem dan toch maar dan lukt het allemaal niet. Het lijkt ook alsof hij geen moeite wil doen, maar ondertussen toch blijft hopen dat ik op magische wijze zwanger raak. Ik heb het idee dat de overdaad aan seks zijn libido helemaal heeft laten dalen, alsof hij er niet meer opgewonden van raakt om met mij te vrijen. Er zijn nu periodes waarin hij dus gewoon zo weinig zin heeft dat hij twee tot drie weken lang niet klaarkomt, wat ik me vroeger nooit zou hebben kunnen voorstellen. Maar ik heb hem natuurlijk wel nodig om zwanger te worden! Gisteren had ik de neiging om hem bij z'n haren te grijpen en zijn hoofd tegen de muur te kwakken (natuurlijk niet gedaan, maar ik besef wel dat dit niet kan blijven duren zo). Het is gewoon frustrerend dat het hem niet lukt als het wat meer gepland moet. Herkennen jullie deze situatie? Wie zijn partner heeft het ook zo moeilijk gekregen na een (langere) tijd? Hoe geraken we hier uit? Ik heb al een relatietherapeut/seksuoloog voorgesteld, maar dat ziet hij niet zitten.
Hier is het andersom en dan niet eens om zwanger te worden. Vooral stress! Wat mijn vriend ook doet het lukt niet. Hoe meer hij probeert of er over wilt praten hoe droger het wordt. Hij is héél begripvol en dringt zich echt niet op. Is er geen andere oorzaak waardoor het niet lukt?
Ik denk dat HEEL veel vrouwen die wat langer bezig zijn, dit verhaal zullen herkennen. Mijn ex had het ook. In het begin: nou nou, wat een feest, kon niet op... tot het wat langer blijkt te duren en er wat meer getimed moet worden. Dan lukte het niet meer. Ik vind het ook een beetje een lastig ding om over te praten. Mijn ex had ook soms erectieproblemen of moeite om klaar te komen, maar als je er dan ook nog eens gaat over praten, leg je nog meer het accent er op en lukt het ze nog moeilijker. Wij hebben toen als 'oplossing' een tijdje het zwanger worden on-hold gezet, een paar weken geen seks gehad en ook duidelijk afgesproken dat hij het niet zelf ging doen. Toen we het dan weer deden was de druk zo groot dat het vanzelf lukte en dat gaf zijn zelfvertrouwen ook weer een boost. De ronde erna was ik zwanger.
Dit vind ik een heel goed advies! Mijn man heeft dit ook gehad. Soms komen mannen vast te zitten in een soort visieuze circel. Dan zijn ze bang dat het niet lukt, en daardoor lukt het ook niet. Wij moesten van de therapeut ook langere tijd aan onthouding doen, ja ook van zijn kant, en dat helpt mannen om er weer overheen te raken. Na de eerste keer toen, ging het weer vanzelf en was het zelfvertrouwen er weer.
Hier is het relatief kort geweest omdat ik snel zwanger was met de mmm. We hadden wel net een huis gekocht en waren druk aan het klussen. Oh kom schat we moeten weer werd ook heel vervelend. Ik deed er ook niets aan meer om het spannend te maken meer op een gegeven moment. Gewoon mechanisch en gaan... Evt zou hij zichzelf nog kunnen aftrekken en het opvangen in een bekertje, dat je het met een spuitje inbrengt. Beetje awkward misschien, maar wel makkelijker voor hem en effectief
Het is iets wat er een beetje bij hoort denk ik. Sex is op een gegeven moment gewoon niet meer leuk maar "huiswerk" dat je van de gyn mee krijgt. Wij hebben echt periodes gehad dat we alleen de moetjes braaf deden en de rest van de maand hadden we gewoon geen sex meer. Daardoor was het "huiswerk" nog steeds niet leuk, maar het lukte wel. Het heeft ook echt heel lang geduurd tot ons sexleven zich hersteld heeft tot ver na de mmm. Maar het is uiteindelijk wel weer goedgekomen.
Mannen zijn erg gevoelig voor faalangst wat seks betreft, heb ik het idee. Ik heb een paar jaren geleden hetzelfde meegemaakt. We hebben toen een paar keer seks gehad toen mijn man dronken/moe was. Met erectieproblemen en totaal niet meer kunnen klaarkomen tot gevolg. De keren nadien (nuchter) lukte het ook niet meer, gewoon omdat hij toen altijd in zijn hoofd bezig was dat het niet meer ging lukken, en dan gaat het inderdaad ook niet. Uiteindelijk bleek een langere periode van geheelonthouding de oplossing (dus ik bevestig bij deze wat de dames hierboven schreven, werkt prima). PS geheelonthouding qua seks, niet qua drank
Heel herkenbaar. Mijn man en ik liepen tegen het zelfde aan. We toen besloten te vrijen omdat we het leuk vonden. Als het "moest" en we hadden geen zin/energie/etc. hebben wij gebruik gemaakt van inseminatie. We zijn nu ook in verwachting dankzij een kwakje in een bakje & een spuitje. Niet romantisch, maar wel het gewenste resultaat. En daardoor voelde het vrijen ook fijner en leuker, omdat we dat echt alleen doen voor ons plezier.