Toen ik net zwanger was stond ik overal voor open. Ik zou het allemaal wel zien...... Naarmate de zwangerschap vorderde kreeg ik veel last van mijn bekken en inmiddels kan ik geen kant meer op en ben ik het goed zat Maar 1 ding was altijd positief; met mijn kindje is alles goed en ook mijn bloeddruk/urine etc. zijn altijd netjes gebleven. Dus begon ik me in te stellen op een thuisbevalling, iets wat ik echt heel graag wil. En tot voor kort leek niks deze wens in de weg te staan. Maar doordat ik inmiddels al een week overtijd ben én mijn kindje nog steeds niet is ingedaald begint de ziekenhuis bevalling nu toch wel steeds dichterbij te komen. Aan de ene kant ben ik blij dat ik volgende week naar de gyn mag (als er nog niks verandert is) want ik begin het wel zat te worden nu en wil gewoon mijn kindje. MAar aan de andere kant vind ik een ziekenhuis bevalling eng Zeker als ik ingeleid zal moeten worden. Ook ben ik bang voor het inwendige onderzoek dat geheid gaat gebeuren als ik volgende week naar de gyn zou moeten. Zijn hier dames die me er meer over kunnen vertellen zodat ik wat geruster ben als ik volgende week wel naar de gyn moet?
Ik ben ook in het ziekenhuis bevallen en het beviel goed Geen weeenstorm gehad, maar rustig op gang komende weeen. De eerste twee uur zag je aan het ctg dat ik weeen had, maar voelde ze niet. Daarna kwamen ze geleidelijk op gang. (had een "vetertje" en mijn vliezen hebben ze gebroken). ben bevallen zonder pijnstilling en had dit eerlijk gezegd ook niet nodig. na 5 en half uur was ons ventje geboren en alleen het persen (15 min) was vervelend......Ik vind het vooruitzicht om thuis te moeten bevallen juist griezelig. In het zk is alles bij de hand en thuis moet je maar hopen dat alles goed gaat anders moet je alsnog naar het zk....Gelukkig weet je nooit van te voren hoe het afloopt en kun er dus alleen maar het beste van maken. het gaat vast goed. Sterkte....
Ik wou ook super graag thuisbevallen en ik liep ook steeds meer overtijd en ik werd zo bang van het ziekenhuis(was al een paar keer aan een CTG geweest)ik wou echt niet in het ziekenhuis maarja toen was ik 42 weken en had ik geen keus meer ik moest. Met 42 weken ben ik naar het ziekenhuis gegaan voor controle en ik werd gelijk ingeleid en ik moet zeggen het is 1000% meegevallen. De volgende keer wil ik weer naar het ziekenhuis zo goed is het bevallen daar. En ik was blij dat ik daar al was want als ik thuis was gaan bevallen had ik al voor een paar dingen daar heen gemoeten. Maak je echt geen zorgen zoals ik heb gedaan want dat is nergens voor nodig nu denk ik ook bij mezelf waar heb ik me nou druk om gemaakt(ik heb echt een week lang gehuild omdat het steeds dichterbij kwam)
@ Lilly -> ik heb vorige week 2 keer een inwendig onderzoek gehad bij de gyn. Prettig is het niet, maar het is maar een heel kort onderzoek en echt pijnlijk kon ik het ook niet noemen. Ik ervaarde het gevoel alsof ik ongesteld moest worden, misschien heel raar, maar zo'n gevoel kreeg ik erbij toen ze met het inwendig onderzoek bezig waren. Die 2 keer dat ze me inwendig hebben onderzocht duurde elke keer niet langer dan een halve minuut. Ging echt heel erg snel! Succes en hopelijk kondigd de kleine zich nog snel aan zodat je thuis kan bevallen... Ik hoop het echt voor je!
Je hoeft idd echt niet bang te zijn voor dat inwendig onderzoek hoor. Het duurt maar effies, en okey, het kan ff venijnig pijn doen maar heb ook vaak genoeg gelezen dat meiden er nauwelijks iets van voelen. Ik ervaarde het ook als een heftig ongesteldheidsgevoel btw (vraag me nu dus ook af of weeën op dat gevoel gaan lijken?!)
Thanx meiden.....het is fijn jullie ervaringen te lezen en krijg ook steeds meer zoiets van ik zie het wel, zoals ik dat in het begin ook had. Wie weet beval ik nog spontaan de komende dagen, zo nee dan gaan we er gewoon voor in het ziekenhuis!
Hoi, ook ik wilde perse thuis bevallen. Na 14 uur weeen moesten we toch nog snel naar het ziekenhuis. Het is mij ook 100% meegevallen. Zag er erg tegen op, maar het waren hele fijne mensen die alles goed uitlegden en ze hebben er alles bij de hand. Dat was een heel geruststellend gevoel. Volgende keer kiezen we bewust voor het ziekenhuis zo fijn vond ik het.
Ik moest ook in het ziekenhuis bevallen. En ik ben met 36 weken ingeleid. Ik moet zeggen dat het me 100% is meegevallen en het voordeel is natuurlijk wel dat je pijnbestrijding kunt krijgen als het je teveel wordt! Marian
Hallo, Ik wilde ook heel graag thuis bevallen maar doordat ik met 38 weken ben ingeleid omdat ze dachten dat ons dochertje te groot zou zijn ben ik alsnog in het ziekenhuis bevallen. Ik vond het toen echt erg dat ik naar het ziekenhuis moest. Ik zat hier echt tegen op toen maar ja ik had geen andere keuze en moest toch gaan. Ook was het mijn eerste inwendig onderzoek op de dag van het inleiden. Hier zat ik ook verschrikkelijk tegen op. Het klinkt misschien stom maar je moet je echt proberen te ontspannen bij een inwendig onderzoek zo voel je er niet veel van. Ik dacht toen ook van hoe kan ik me nu ontspannen als ze daar zo met me bezig zijn maar het helpt echt als je het probeert, ik dacht op het laatst van het moet toch gebeuren dus laat ze maar hun werk doen. Ook hangt het natuurlijk af van de persoon wie het inwendig onderzoek doet. Bij de ene voel je het wat beter dan bij de andere. Bij mij hebben gewoon verloskundigen van het ziekenhuis het inwendig onderzoek gedaan. De gynaecoloog zelf heb ik toen helemaal niet gezien (ook niet tijdens de bevalling zelf) Maar je moet van te voren ook aangeven dat je een inwendig onderzoek niet prettig vindt dan houden ze hier echt rekening mee. (tenminste bij mij toch) Ik moet wel zeggen dat het personeel in het ziekenhuis echt heel vriendelijk. ondersteunend en lief was. Ze hielpen me echt. Ook op de eerste dag toen ik binnen kwam heeft de verpleegkundige me toen echt gerust gesteld, ook vertelden ze wat ze precies gingen doen en hoe het in zijn werking ging. Achteraf gezien vond ik het bevallen in het ziekenhuis helemaal niet zo erg. Ik zou het zo weer doen.
Krijg je hier toch ook nog even een voor mijn gevoel "ramp"bevalling te horen ( maar alles ging goed hoor) Moraal van het verhaal, bereid je voor op het ziekenhuis, en het valt best mee. ( ps beval overdag , dan kun je als het nodig is een ruggenprik krijgen) 3 dagen gebroken vliezen na 41 weken ( woonde in dorp zonder verloskundige en de weekendarts dacht dat ik gewoon wat meer afscheiding had). Dus inleiden in het ziekenhuis. En ik was echt 0% voorbereid op het ziekenhuis. het inleiden veroorzaakte een weeënstorm, en er was niemand bij me om uit te leggen wat dat was,wat dat betekende en ik dacht dat dat nog zeker 12 uur zou duren. Ik was totaal in paniek, en gilde om een pijnstiller ( maar er was niemand, ze waren allemaal bij de echt verdrietig problematische bevalling een paar kamers verderop) tien men even op de monitor keek, zeiden ze tegen mijn man ( monitor werd vanaf afstand bekeken) : oh maar dat zijn nog helemaal geen effectieve weeën , dat wordt nog veel erger. dit stelt niets voor Nou toen was de paniek 200%. Uiteindelijk pethedine gehad, en ze zetten het infuus stop (mijn eigen lichaam had het overgenomen,i ets wat ik al wist want voor het inleiden had ik al lichtte weeën) . Ook niet fijn die pethedine, maar er kwam een soort regelmaat in de weeën. tussendoor was ik van de wereld, en de weeën kwamen onverwacht en heftig. Enfin op een gegeven moment was de pethedine uitgewerkt. en toen kon ik het aan. Een minnuut tussen de weeën, weeën deden heel erg pijn maar rust ertussen. En een gynaecoloog die eindelijk langskwam en me verzekerde dat het niet lang meer zou duren. persen, etc probleemloos, met een fijne gayneacoloog, die ik dus bij 8 cm voor het eerst de hand schudde. Ik heb excuus gehad, en uitleg. s avonds had ik gevraagd snachts mijn dochter bij me te brengen voor de BV. Maar ze was de enige baby op de afdeling dus ik denk dat de nachtzuster het leuk vond dat ze haar de hele nacht mocht troosten, de fles geven en in bad doen , ik sliep zo lekker was het excuus. Woedend was ik toen ik erachter kwam. heb mezelf eigenlijk uit het ziekenhuis ontslagen. En mijn dochter heeft nooit meer snachts gehuild tot ze koorts had. ik kan nog boos worden als ik die papieren van het ziekenhuis zie. Dat is 11 jaar geleden. Nu bereid ik me voor...... Als je je voorbereid, zelf het ziekenhuis uitzoekt en weet wat je te wachten staat. Dan valt het vast mee. Ik ben de enige in mijn omgeving met zo'n verhaal.