Hoi, ik zit me in te denken hoe het zal zijn als ik straks voor het eerst uit bed stap en die zware buik er niet meer is. Lijkt me heel vreemd. Je zou bijna omtuimelen Herinneren jullie je dat nog?
Ik voelde me een behoorlijk stuk lichter! Het voelde idd vreemd aan maar ik was er weer snel aan gewend dat de buik niet meer in de weg zat. Vond het wel eng om de buik aan te raken, dat heb ik ongeveer een week gehad, daarna voorzichtig weer aangeraakt.
Ik heb de eerste paar dagen geregeld aan mijn buik gevoeld. Vond het zo vreemd. Vooral de eerste nacht vond ik vreselijk. Ik lag helemaal alleen op een kamer in het zh. Manlief was naar huis en Luca lag in de couveuse een afdeling boven me. Voelde me toen vooral heel leeg. Miste het getrappel in mijn buik.
Leeg totale leegte bah Ik dee nog regelmatig mn handen op mn buik, maar hij was weg, geen getrappel meer. Maar als ik naast me keek, lag daar het mooiste mannetje ter wereld. Maar de pijn van de knip nam op een gegeven moment de overhand jammer genoeg. Maar mis mn buik nu eigelijk nog steeds hoor
Heerlijk! Ik heb mijn buik echt geen seconde gemist. Mijn meisje heeft er dan ook 41 weken in gezeten, ik vond het wel mooi geweest. Dat getrappel was gezellig maar ik vind het toch leuker nu ik haar ook kan zien. Overigens ging het omdraaien in bed, opstaan en lopen in de eerst dagen na de bevalling net zo moeizaam als daarvoor. Je bekkenbodem heeft een behoorlijke opdonder gehad en dan nog die hechtingen... na een week of twee was ik weer redelijk de oude.
Ik vond het heel vreemd. Zat telkens met m'n hand op m'n buik om haar te voelen maar ja kwam geen schop meer
Heel vreemd! Blubberig hahaha... Ik heb echt het "Lege-buik-syndroom" hoor... Ik mis het echt ! Ik heb zo genoten van mijn zwangerschap! Ik weet zeker dat ik nog een kindje wil... (over een jaar of 2 ?) -xxx-
Omdraaien in bed ging bij mij in eerste instantie beter met dikke buik, want ja, die bekkenbodem! Wist niet meer hoe ik mijn kont omhoog moest doen, dus ja, lastig uit bed komen (staat in een nis, dus moet altijd wat naar beneden schuiven). Ik stond de eerste dagen ook telkens met mijn handen op mijn buik (ook tijdens het eerste badje van Eva ). Maar die was al vrij snel weer vrij plat, dus dat voelde erg raar opeens en mijn handen konden niet lekker liggen. Was wel erg lekker alles opeens veel makkelijker te kunnen doen en overal langs te lopen en er zomaar tussendoor te passen! Nu mis ik mijn buik heel erg, vooral het idee dat Eva daarin zat en ik haar elke dag voelde. Als het even kan zou ik alles nog wel even terug willen draaien tot een dag voor mijn bevalling en dat alles nog een keer meemaken. Nu hopen we dat we ooit nog een tweede kindje gaan krijgen, dat is toch weer heel anders omdat je weet wat je te wachten staat zo ongeveer, vooral de emoties had ik nooit zo sterk verwacht! We hopen dat het snel weer raak is (op Eva hebben we anderhalf jaar moeten wachten), maar gezien de borstvoeding en mijn pco reken we nergens op (maar een beetje hoop op nog een wonder hebben we wel ). Succes met de bevalling en probeer overal van te genieten. Het gaat zo snel allemaal! Liefs, Snoopy
Ik heb echt een paar weken last gehad dat ik af en toe bijna omviel (mijn evenwicht kwijt was). Dit kwam volgens de HA ook door het feit dat je in 1x zoveel gewicht bent kwijtgeraakt. Maar voor de rest,was blij dat mijn buik weg was. Kon ook weer heerlijk op mijn buik slapen
De eerste week kon ik nog niet op mijn buik slapen vanwege de stuwing en daarna dacht ik er niets eens aan, was het afgeleerd. Sinds een weekje ofzo slaap ik weer vaak op mijn buik .
Ik vond het 1 woord VRESELIJK zonder die dikke buik. Het leek de eerste dagen wel een waterbed, zo blubberig en leeg.. Geen getrap meer... Vooral de eerste opstaan na de bevalling, was toen ongeveer 30 minutjes geleden bevallen.. Ik stond op en je moet dan een heel ander evenwicht houden, omdat je dus dat gewicht niet meer aan de voorkant hebt.. Hele aparte belevenis hoor! maar ik zou zeggen, geniet ECHT nog even van je dikke buik.. !
Ik vond dat evenwicht en die blubberbuik juist wel meevallen. Het enige wat me verbaasde toen ik opstond na de bevalling (zo'n half uur) dat er nog zoveel bloed uitkwam .
Na de bevalling heb ik de eerste dag voornamelijk op mijn rug gelegen.(durfde eerst niet goed te bewegen vanwege de kateter en totaal reptuur.haha in mijn gedachte was het enorm Toen de verloskundige het mij liet zien viel het reuze mee) Pas in de avond durfde me op mijn zij te draaien. Vond het een heel gek gevoel de eerste keer als of het allemaal los zat van binnen. Maar het wende snel, het meest mis ik gewoon het bewegen in mijn buik!
De eerste dag niet echt aan gedacht, kon amper mijn bed uitkomen. Daarna ging ik het wel heel erg missen.
Ik vind het nog steeds raar dat mijn buik weg was, en ik mis 'm eerlijk gezegd absoluut niet! Had ik wel verwacht van te voren. Wel vond ik het raar om weer na de bevalling voor het eerst op je buik te slapen.
Ik was blij dat mijn bevalling van 43 uur erop zat. Ben gaan douchen en heb me niet beseft dat alles makkelijker ging. Echte verandering merkte ik toen ik later naar het toilet ging. Helaas nemen alle kleine pijntjes het fijne idee van beweeglijkheid weg. Het duurde bij mij twee weken, voordat ik niet meer zwanger leek toen was ik 15 kilo kwijt en kon weer een beetje fatsoenlijk lopen (manlief heeft me een week met de rolstoel door het ziekenhuis gereden naar de kinderafdeling)
Ik vond het zo'n raar gevoel. Ik miste m'n buik niet echt. Maar vond zo'n lege zak wel raar, ik voelde soms m'n baarmoeder gewoon heen en weer rollen echt vreemd. Ik had ook niet verwacht dat ik bijna niet rechtop kon staan, dat je daarvoor ook je buikspieren gebruikt. Ik had dan ook echt een enorme buik op het laatst, dus alles was lekker uitgelubberd..
Oh ja, wat ik nou zo raar vond, dat ik helemaal geen buikspieren meer had! Tenminste, ik voelde ze niet als ik uit bed omhoog kwam, zo raar! Nu zitten ze er wel weer... waar die dan vandaan zijn gekomen .