Hallo meiden, In februari 2010 ben ik bevallen van een gezonde zoon. Na mijn verlof heb ik er 2 weekjes vakantie aangeplakt om nog extra te genieten van mijn ventje. Om mijn functie te kunnen behouden (toen ik zwanger was vond ik dit nog erg belangrijk) ben ik met mijn werkgever overeen gekomen om voor 32 uur per week terug te komen. We hebben een geweldige KDV gevonden waar mijn kleintje 2 dagen per week heen gaat. Verder is mijn man 2 dagen thuis; 1 dag om vanaf huis te werken en een vrije dag. Nu komt het; ik vind het echt vreselijk om weer aan het werk te zijn. Daar komt bij dat ik al voor mijn verlof een beetje klaar was met mijn baan. Mijn zoontje naar de KDV brengen vind ik ook vreselijk, ook al weet ik dat hij goed verzorgd wordt en dat het "goed" voor hem is. De dagen op mijn werk zit ik letterlijk om te kijken. Zo snel als dat ze vroeger gingen, zo langzaam gaan ze nu. Nu ben ik in een redelijke luxe positie gekomen dat ik mijn baan kan opzeggen. Met het bedrijf van mijn mag gaat het zo goed dat hij maandelijks mijn salaris daaruit kan opnemen. De beslissing die ik dus in mijn hart al gemaakt had bij de geboorte van mijn zoontje kan ik nu daadwerkelijk nemen; ik ga mijn baan opzeggen om fulltime, bewust voor mijn kindje te zorgen. Maar nu ben ik zo'n vreselijke muts dat ik niet weet hoe ik dit op het KDV moet vertellen. Dit is namelijk ook een zakelijke klant van me en ze hebben er alles aan gedaan om mijn zoontje per mei een plekje aan te bieden (vanaf het moment dat ik weer ben gaan werken) terwijl er eigenlijk pas in juli een plekje vrij zou zijn. En hij is er nu pas 4x geweest (2 wen-ochtenden en 2 keer een hele dag). Ook weet ik dat zij er een voorstander van zijn dat een kindje ook onder andere volwassenen en kindjes verblijven en niet enkel aan de ouder thuis. Hoe moet ik dit gaan vertellen. Aangezien ik per 1 augustus stop met werken moet ik al voor het einde van de maand gaan opzeggen bij het KDV omdat ze een opzegtermijn van 2 maanden hanteren. Ik trek me het altijd vreselijk aan wat anderen van mij denken en ga ook voor ze denken. Heb nu al het idee dat ze me een slechte moeder vinden omdat ik mijn zoontje het KDV niet gun. Terwijl ik nu 100% er bewust voor kies om voor hem te zorgen. Omdat ik daar vreselijk van geniet en hem eigenlijk niet uit handen wil geven. Niet omdat ik bang ben dat ze iets fout doen maar omdat ik het zelf graag wil doen. Ik zit letterlijk de nachtjes af te tellen (62 haha) tot mijn laatste werkdag en dat de situatie weer wordt zoals in mijn verlof. Iemand tips? Ik hoor ze graag!!
Misschien kan je afspreken dat je je kindje, mits haalbaar, 1 keer per week naar de KDV laat gaan? Ergens is het natuurlijk wel positief en ook lekker voor jezelf als de baby een dagje uit huis is, jij kan je dingen doen en je baby blijft toch ook een beetje bij hun, dus ook in andere omgeving en met andere mensen, is opzich niets mis mee toch? Zelf blijf ik fulltime thuis om voor de baby te zorgen, dus ik begrijp dat wel, op de dagen dat ik even rust zou willen kan de kleine naar mijn of zijn ouders, ook ideaal. Maar uiteindelijk is het jouw baby en jouw opvoeding, dus als jij je baby gewoon fulltime thuis wilt hebben (je man neemt immers ook al een dag waar zeg maar ) zou ik dat gewoon zeggen, ze hebben niets te zeggen over hoe jij je kind opvoed en er zitten voor en nadelen aan alles he.
Lastig! Maar joh dat hebben ze wel vaker, en als ze toch een wachtlijst hebben vinden ze het vast niet erg dat je er toch vanaf ziet. Een wachtlijst van 2 maanden vind ik echt absurt. Maar dat zal wel gebruikelijk zijn. 32 uur vind ik ook wel veel hoor om te werken, zeker als het zo vast verdeeld is. Je hebt eigenlijk al gekozen! Ik zou zelf niet thuis willen blijven steeds, geeft me veel voldoening. Daarnaast hebben vrouwen die alleen thuis blijven vaak veel meer psychische problemen, vermoeidheid en kinderen worden heel aanhankelijk aan moeder, omdat die er altijd is. Ben echt heel blij dat mijn vriend genoeg ruimte heeft om zijn kind te leren kennen alleen. Ik denk niet dat je situatie weer hetzelfde wordt als in je verlof. Niet dat je je zult vervelen ofzo, dat helemaal niet, maar iedere dag hetzelfde. Bovendien vinden mannen dan vaak dat ze ook niets meer hoeven te doen thuis, niet uit bed te stappen voor de kleine, geen huishoudelijke klussen etc etc. Je hoort het, mijn voorkeur heeft het niet. Hoe weinig ik ook werk, heel fijn om dit te doen. Haha maar dan nog: Super dat je je eigen gevoel hebt gevolgt en succes met opzeggen!
Mijn advies is: zeg eerlijk dat je heel blij bent met de service/voorrang die je hebt gekregen, maar dat je besloten hebt te stoppen met werken en je kind bij jou thuis zal blijven. Bedenk dat het voor hen ook een zakelijke beslissing was om jou voorrang te geven. Omdat zij, als jouw klant, erbij gebaat zijn dat je hen een goed hart toedraagt. Ten tweede is jouw mening over wat goed is voor jou en je kind hier veel belangrijker, dan de mening van één van je klanten/een KDV. Ik denk uit je post te kunnen halen dat je het zelf wel belangrijk vindt dat je baby met andere kinderen en volwassenen in aanraking komt. Er zijn een hoop activiteiten die je met leeftijdsgenootjes kan doen: babymassage/babyyoga/muziek op schoot/zwemmen/babygym. Je kan eens kijken wat er bij jou in de buurt te doen is.
Dank je wel meiden. Ik ga ze van de week bellen om een afspraak in te plannen, vind dit iets netter dan het "even zeggen" bij het brengen en halen. Ik moet gewoon voor mezelf opkomen. Raar dat ik daar op enkel zakelijk gebied veel beter in ben dan wanneer het mij persoonlijk treft En inderdaad vind ik het belangrijk dat Jake ook in aanraking komt met andere kindjes en daar zijn inderdaad genoeg dingen voor te bedenken. Ik wil eigenlijk al een tijdje op babyzwemmen dus ik denk dat ik daar maar mee ga beginnen zodra ik gestopt ben met werken.