Huilbaby Iemand nog tips? Ik weet het echt niet meer... Korte samenvatting; een van een tweeling nu 11mnd ong, 9,5 gecor. Geplande sectio 34 wkn. Nec na 3 dagen, duur drie weken conservatief behandeld. Rs gehad met twee maanden. Als het gaat om slapen is het altijd huilen... Dutje, savonds... Het is nooit echt beter geworden/geweest. Maar ik weet niet meer waar ik kan of moet aankloppen voor tips. Moet ik het zoeken in de richting van de NEC? Moet ik het zoeken in trauma na de IC? Moet ik zoeken in prikkelverwerking? Overdag is ze vrolijk, actief, blij, niet huilerig. Ze "logt niet uit" omdat iets te veel is, ze eet goed, ontwikkelingen loopt ze op voor (loopt al oa). Maar als ze moet slapen (bed of in mijn armen) het is altijd huilen. Mesoloog, osteopaat, kinderarts, kinder fysio ziekenhuis, diëtiste kijken mee. Die hebben geen resterende tips. Dit hebben we al (langdurig) gedaan (ugh volgens mij is deze compleet zo ); - kma, krijgt volledig kma vrije bv - restschade nec onbekend - white noise diversen geprobeerd - lopen en wiegen werkt niet - slaaphygiene op orde - wiebelen in buggy werkt niet - krijgt genoeg voeding - donkere kamer - zonder en met tweelingzusje - ontprikkelen voor het slapen - gekolfde bv indikken voor het slapen - speen weigert ze (met was het niet beter) - uit laten huilen (na drie uur huilt ze nog) - inbakeren ja. Niet meer Mijn analyse is dat ze niet goed kan of wil gaan slapen. En als ze wakker wordt tussendoor dan begint het weer opnieuw. Iemand nog aanvullende tips?
Pfoe, wat heb je al veel geprobeerd. Het enige wat ik nog kan bedenken zijn de slaapjes overdag in de draagdoek of draagzak. Wellicht dat dat 'strijd' overdag scheelt. En: op maat gemaakte oordoppen! Dan kan je de zorg - indien mogelijk natuurijk - af en toe uit handen geven en zelf even bijslapen. Alles gaat gewoon gemakkelijker met meer slaap. Verder wel ik je vooral een hart onder de riem steken. Het lijkt me echt pittig wat jij en je kindjes hebben meegemaakt. Eerst prematuur geboren en daarbij ook nog complicaties. Dat is ook gewoon niet niks. Veel succes!
Hoi, je verhaal klinkt heel heftig! Ons zoontje is ook altijd een (hele) slechte slaper geweest (nu nog helaas), maar sliep vaak gelukkig wel in onze armen. Dit kostte wel heel veel moeite. Ik heb nog wel een aantal vragen, als je die wil beantwoorden. Hoeveel uur slaapt ze totaal? Hoeveel dutjes? Als ze eenmaal slaapt, hoe slaapt ze dan? En hoe lang aan 1 stuk? Zit er verschil in bij beide? Slaapt jullie andere dochter wel goed? Is ze moe genoeg? Ons zoontje heeft echt veel uitdaging en beweging nodig, anders slaapt hij nog veel slechter. Enige dingen die bij ons effect hebben gehad: -Donkere kamer, wel met nachtlampje -Warme kleding, zelfs het grootste deel van de zomer sliep hij met lange mouwen en een broek in z'n zomerslaapzak. Hij heeft het snel koud 's nachts -Dutjes in de auto -Sabbelen op onze vinger -Een groter bed, dit heeft veel invloed gehad. Rond 7 maanden zijn we overgestapt op een 1 persoons vloerbed waar hij zelf uit kon. Vooral de ruimte lijkt hem echt goed gedaan te hebben -Consequent zijn. Vanaf een bepaalde leeftijd zijn we steeds meer bezig gegaan met "slaaptrainen". En dan bedoel ik niet hem laten huilen tot ie een ons weegt, maar hem niet meer bij ons laten slapen. Dus ook al moesten we er 30 keer per nacht uit, elke keer terugleggen op bed. Nu met 16 maanden zijn we zover dat hij zelf in slaap valt, en gemiddeld maar 3 keer per nacht wakker wordt. Dit gaat wel in hele kleine stapjes met regelmatig een terugval -Geen melk meer geven 's nachts. Hier zijn we mee begonnen toen hij zo'n 14 maanden oud was. Hij werd toen weer steeds vaker wakker en zodra hij ons zag vroeg hij om melk. Omdat het echt geen honger was, zij we overgestapt op water. Sindsdien is het wakker worden een stuk minder en vraagt hij helemaal niet meer om melk 's nachts. -Genoeg uitdaging en beweging overdag -Niet oververmoeid naar bed (hele lastige balans om te vinden, gaat nog regelmatig fout) Dit is wat ik me zo kan bedenken. Geen idee of je hier überhaupt iets aan hebt, maar ik hoop dat er wat nuttigs tussenzit. En hoe graag ik ook zou willen zeggen dat het snel beter wordt, ik weet uit ervaring dat dat niet altijd zo is helaas. Maar ik wil je wel zeggen, denk aan jezelf, zorg voor momenten dat je even bij kunt komen. Desnoods een middag weg zonder kinderen. Of vraag of familie een nacht op wil passen, desnoods bij jullie thuis. Het is zo ontzettend slopend als je zo weinig slaapt en alles een strijd is rondom het slapen. Heel veel sterkte, en onthoud, meer dan je best kun je niet doen.
Lactose intolerant (ja ook bv bevat lactose en dat en staat los van KMA). Ik heb er hier 2 die daar last van hebben. Kunnen wel tegen koemelk maar tot een bepaalde hoogte. KMA dieet helpt daar niet voor, lactose zit ook in je bv en geen idee hoe hoog/laag. Maar dat moet je dan ook merken buitenom dutjes, krampen behoorlijke scheten etc. Maar het kan wel zo zijn dat als de afleiding van de dag wegvalt ze ineens "meer last" hebben. Verborgen reflux (kan nog aanhouden tot na t eerste jaar). Dan zou een draagdoek evt nog kunnen helpen en t hoofdeinde wat hoger zetten door een paar boeken onder de poten van je ledikant te zetten. (Let op stabiliteit) G kon niet tegen prikkels, wiegen, troosten etc is prikkels. Die sliep in een donkere kamer met een nachtlampje. De radio zachtjes aan in de keuken (dichte keuken), pak melk halen op t rustigste moment van de supermarkt was al een uitdaging. Die had ook 20 minuten ongestoord uit ouwehoeren nodig, kwam je braaf na x minuten langs begon de teller gewoon opnieuw. Duurde een tijdje eer we die doorhadden. Niet wachten op de slaapsignalen maar op de oogjes/gezichtje/oortjes. G gaf te laat dr slaapsignalen dan was t gezanik met slapen. Wanneer ze witjes werd met wat blauw onder dr ogen, rode wangetjes en rode oortjes dán was t bed tijd. Half uur/uur later kwam pas de oogjes wrijven enzo.
Geen tips, maar wat zwaar voor je!! Denk je ook aan jezelf? Lukt het om af en toe even op te laden? Hier eerder een huilbaby gehad, maar ik merk nu na 8 jaar nog vele triggers hiervan. Dus zorg alsjeblieft ook goed voor jezelf!
Uiteindelijk heb je alles geprobeerd. En soms werkt helaas niets. Of dingen werken maar tijdelijk. Dan is het een kwestie van uitzitten en ouder worden. Zorg voor een goede koptelefoon of oordoppen met noise cancelling. Luister naar muziek om het geluid weg te nemen. Dan is er nabijheid zonder triggers voor jou. Heb je een draagdoek of verzwaringsdeken geprobeerd? Vraag je omgeving om te helpen! Neem tijd voor jezelf. Kijk of ze ergens kan logeren terwijl jij bijslaapt of iets voor jezelf doet. En vergeet je andere kind(eren) ook niet! Vaak gaat alle aandacht naar de huiler terwijl er nog een kindje is. Zeg tegen jezelf dat die dan maar even moet huilen. Jij bent nu met de ander bezig.
Wat naar voor jullie allemaal. Zou het zo kunnen zijn dat je dochter een PTSS heeft ontwikkeld? https://www.nahetziekenhuis.nl/ouders/ Uiteraard al lang bekend bij je, maar ook pasgeborenen kunnen nog lang last houden van een IC opname. Ik heb een nichtje die na haar geboorte lang opgenomen is geweest vanwege een zware hartafwijking, ze heeft haar hele jeugd slaapproblemen problemen gehad als haar moeder niet thuis was.
Ik vind dit een hele goede reactie. Zelfs baby's kunnen PTSS oplopen. Ik las laatst een artikel waarbij jonge kinderen (en dan ook echt jonge kinderen van 1 jaar) waarbij EMDR therapie enorm heeft geholpen. Omdat ze trauma hebben opgelopen door ziekenhuisopnamen of andere heftige gebeurtenissen. En daardoor niet sliepen, veel aan het huilen waren, verlatingsangst enz. Op de site wat jij deelt staat ook een stukje over EMDR therapie.