Mijn dochtertje van nu 11 maanden doet ons sinds kort echt pijn! Ze pakt heel hard met d'r handjes iets vast en knijpt dan meteen keihard! Ze trekt ook keihard aan je haar! Het doet echt zo zeer dat de tranen in je ogen staan! En zojuist heeft ze mij ook nog gebeten!! Ze pakt m'n vinger en hap! Dit deed ze omdat ik d'r handjes vast had omdat ze mij weer eens had geknepen! Als ik d'r zeg Auw dat doet zeer of nee dat mag niet dan gaat ze lachen.. ook als ik boos wordt gaat ze lachen.. Ben net zo boos geworden dat ik d'r in de box heb gezet en gezegd dat mama nu erg boos is..
Ongelooflijk hé zo een kleine meid!! Wat een karakter kan daarin zitten. Heb eigenlijk geen tips maar verbaas me regelmatig over die kleintjes die nog zo kort geleden als hulpeloos kindje op de wereld kwamen. Ik hoop dat anderen het herkennen en tips hebben.
Herkenbaar. Zoontje van 17 maanden doet dit ook al een aantal maanden. Hij lacht terwijl hij in mijn gezicht slaat. Hij krast met zijn nagels, knijpt, trekt aan mijn haren, trekt oorbellen eruit en bijten helaas. Boos worden heeft ook nog niet geholpen, heb helaas geen tips.
Mijn zoontje beet mij laatst ook in mijn arm toen ik hem vast had, ik dacht dat het een insect was en wilde hem wegslaan. Raakte toen zijn hoofd die er natuurlijk voorzat. Super erg schuldgevoel maar hij heeft het tot nu toe niet meer gedaan. (niet dat ik je aanraad om je kind een klap te verkopen hoor, voel me nog schuldig)
Heeft L. ook een paar keer gedaan. Ik heb hem een keer heel hard laten schrikken door mijn arm weg te trekken en kei hard auw te roepen. Hij schrok zo dat hij ervan moest huilen. Daarna was het over..... wellicht niet de juiste aanpak, maar het hielp wel.
Dit! Zo hebben wij het bij de oudste ook gedaan, het duurt een paar maanden voordat ze het echt doorhebben maar het werkt.
Mijn jongste dochter is ook 11 maanden en dit is een leeftijd waarop ze de wereld echt in zich opzuigen, ze leren zoveel en ze moeten alles ontdekken, ook het gebruik van tanden/handen/voeten en vooral het effect op hun acties. Maar ze zijn zich nog niet bewust van hun eigen bestaan, het zijn nog echt baby's. Ik vind het bijna pijnlijk om te lezen hoe jij het gedrag van je dochter beschrijft, omdat juist doordat jij het als vervelend ervaart en er zo op reageert, zij dit zal blijven doen. Ze leert van jou om boos te zijn en boos te doen. Als je gewoon haar handje pakt als ze aan je haar trekt en zegt 'hee liefje, wat zullen we gaan spelen' ofzoiets, dan groeit dat, het fijne samen zijn en niet het haren trekken. Alles wat je aandacht geeft groeit! Kies voor een liefdevolle band met je kind en niet een houding 'tegen' je kind. Het is ook niet zo dat als je dit vol houd ze het na een tijdje wel leert, het verdwijnt gewoon vanzelf, maar in die tijd heeft ze wel heel veel negatief gedrag van jou geleerd én de fase duurt veel langer als je het zoveel aandacht geeft.
Ik schrik best van deze zinnen.. Het is nooit m'n bedoeling geweest om haar boos gedrag aan te leren natuurlijk! Vind het zelf ook echt niet leuk want heb het idee dat ik de hele dag door alles aan het verbieden ben en boos op d'r ben.. Ze is echt alles aan het ontdekken en doet zoveel wat niet mag.. Borden worden door de kamer gegooit met eten erop, dingen omver getrokken van tafels, hond wordt pijn gedaan, wij worden pijn gedaan enz.. Hoort er allemaal bij, dat snap ik! Maar het valt me erg zwaar en ik ben zelf nogal temperatment vol en zo ook m'n dochtertje haha
Wat ik mij nog afvroeg: Kun je herkennen waarom/wanneer ze het diet? Is het boosheid, aandacht vragen, onhandigheid? Mijn dochter is even oud en doet deels hetzelfde. Afhankelijk van wanneer ze het doet, reageer ik anders. Als ik haar voed is ze bijvoorbeeld altijd bezig. Stilzitten staat sowieso niet op haar lijstje, dus ook niet als ze drinkt. Ze gaat met haar billen wiebelen, gaat proberen te staan en graait met haar handjes. En dan knijpt ze dus ook vaak. Maar eigenlijk onbewust. Dan haal ik haar hand weg of geef iets anders, maar verder reageer ik er nauwelijks op. Als ze echt pijn doet zeg ik dat wel, maar ook redelijk tussen neus en lippen door. Als ze de katten of haar broers aandacht wil of wil spelen, grijpt ze ook vaak de haren. Dan geef ik duidelijk aan welk gedrag wel mag, aaien, zachtjes knuffelen enz. Ik word niet boos, maar laat het alternatief zien. Als ze boos is, erken ik haar boosheid, maar geef duidelijk wel de grens aan. Je mag niet slaan, ook al ben je nog zo boos. Ik sla zelf ook nooit en maak wel heel duidelijk wat wel en niet mag. Als ik merk dat ze pijn doen om het pijn doen, op deze leeftijd nog niet aan de orde, maar bij de jongens soms wel, dan word ik gewoon echt boos. Maar dan zijn ze bijna altijd ouder en snappen ze veel meer. Dus afhankelijk van de situatie, reageer jr ook weer anders. Ik zou je aanraden het even met wat meer afstand te bekijken, dan kun je vaak beter zien en wat er gebeurt en de gepaste reactie bepalen.
Til hier niet te zwaar aan meis! Ieder doet het op zijn eigen manier. Ik leer L. Op een andere manier dat iets niet mag. Ik ben totaal niet van "Het Zweverige" en ik vind ; bijten hoort niet en hij mag best weten dat ik daar boos om wordt. Dat hoort ook bij het leven. Slaan mag ook niet. Dus dan zeg ik duidelijk nee en doe voor hoe het wel moet ( aaien ) ieder heeft zijn eigen manier en wanneer jij het de juiste manier acht om boos te worden wannee ze slaat en bijt ( wat ik dus weer helemaal begrijp ) moet je dat volgen. Laat je geen (onbewust) schuldgevoel aanpraten. Jij doet het op jouw manier en iemand anders op haar manier. Niets mis mee. Je bent een top moeder!
Je bent een lieverd! Zal d'r een beetje een middenweg in moeten vinden, ben ook niet van het zweverige en alleen maar positief opvoeden gedoe om zo te zeggen (dat weet jij wel haha). Maar constant boos op d'r zijn is ook niet fijn. Worden we beide niet vrolijker van en m'n vriend reageert er ook slecht op. We hebben allemaal nogal een temperament hahahaha Ik deed laast overigens wat jij had gezegd! Toen ze beet heb ik snel m'n hand weg getrokken en heel hard Auw gezegd. Ze schrok er een beetje van en daarna pakte z'n m'n hand om d'r een kusje op te geven!! (Op haar manier een kusje dan.. met open mond hahaha!) Ze heeft die dag niet meer gebeten! Haren trekken is nog wel favoriet! En dat doet zeer!
Hier ook een bijtertje. Is de eerste van mijn kinderen die dat doet, dus is even wennen haha. Hij bijt als hij boos of gefrustreerd is. Maar ook als hij bepaalde positieve emoties niet kwijt kan. Zo is hij dol op andere kindjes van zijn leeftijd. Hij duikt er dan op af en geeft kopstoten of gaat happen uit enthousiasme. Niet heel handig... We zeggen gewoon duidelijk en rustig dat hij niet mag bijten en dat het pijn doet. En daarna vaak ook even afleiden. Hij begint nu sowieso net pas te luisteren naar dingen die niet mogen. Dus dit zal ook een kwestie van volhouden zijn.