(Dit verhaal gaat over mijn dreumes maar mijn vraag gaat over het algemene 'hoe ga je ermee om' dus plaats ik het hier, hoop dat dat goed is.) De laatste dagen is mijn zoontje echt super tegendraads! alles wat hij normaal gesproken super vind is nu niks en hij werkt nergens aan mee. Verschonen is nu echt niet meer te doen, hij laat zich rustig van zn kastje af vallen.. ik moest bij de kapper weg gaan ondat hij overal aan ging trekken en als het niet mocht ging krijsen, terwijl hij normaal gesproken erg verlegen is bij vreemden. Maar goed, ik ben dus ondertussen helemaal getresst. Ik hou een adrenaline gevoel in mijn lichaam en ik wordt er gewoon niet goed van! Ik wil niet ineens ontzettend boos worden, het is vast een fase maar ik heb nu echt moeite om mijn kalmte terug te vinden.. Hoe gaan jullie ermee om als je kind zo doet? Hoe vinden jullie de rust terug?
Met de dag leven. Het zijn fase.s! Misschien zit er wat dwars word hij ziek tand kies? Ook het begin van de peuterpuberteit. Met begeleiden en rustig doen kom je vaak verder bij die kleintjes. Soms negeren. En hoppa weer verder. Ga de strijd aan die je aan wilt gaan. Is het niet super belangrijk laat ze dan maar even lekker gaan. Niet te veel er boven op zitten. En bepaalde dingen meiden tot ze weer wat ouder zijn. Geen kapper bezoek meer met een dreumes. Dat soort dingen duren te lang om te wachten te veel interessante dingen om aan te gaan zitten. Succes je hebt een beginnende peuterpuber.
De kapper was alleen even om iets te vragen, maar moesten even wachten tot ze klaar was. Normaal zou ik hem ook niet meenemen naar knippen/verven etc. Maar je hebt gelijk, toch maar helemaal niet meer meenemen! het is gewoon lastig dat hij leuke dingen ook niet meer leuk vind! Samen met slaaptekort is dit gewoon even een lastige tijd voor mij maar het komt wel weer goed.. ik laat hem maar gewoon even zelf in huis rondkeutelen en kijk dan maar wat hij zelf aangeeft te willen doen. (Al wil hij dat dan uiteindelijk dan telkens weer niet) pfoe! Adem in, adem uit.. ik dacht al wel dat hij een klein peuterpubertje aan het worden was maar ik ging door de stress aan mezelf twijfelen!
Als ik echt op het punt sta dat ik bang ben mijn zelfbeheersing te verliezen, herhaal ik steeds tegen mezelf: "Rustig. Het helpt niet om te schreeuwen of R. door elkaar te schudden, daar wordt het alleen maar erger van. Ze gaat alleen maar harder schreeuwen / tegenstribbelen / (wat ze dan ook aan het doen is). Ze zal zich rot schrikken van je en zich onveilig bij je voelen. Met haar redeneren helpt ook niet, want zo denkt ze nog niet." Dat soort dingen blijf ik tegen mezelf zeggen en meestal lukt het me dan om haar bijv. aan te kleden (dat verhaal over verschonen is erg bekend), zonder mijn zelfbeheersing te verliezen. Als ze een driftbui krijgt, negeer ik haar meestal, want dan maakt alles wat ik doe het alleen maar erger. Na een tijd (kan echt wel langer dan 30 min zijn!) komt ze dan zelf naar me toe en wil ze getroost worden. Daarnaast probeer ik er ook de humor van in te zien. Klinkt misschien stom, maar het is soms ook wel grappig om te zien hoe zo'n kleintje er een drama van maakt dat ze haar zin niet krijgt. Lees anders dit topic eens. http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/460857-dus-de-peuter-pubertijd.html
Soms probeer ik de boosheid naar iets positiefs te draaien. Zo stond ons dametje een paar maanden geleden met gebalde vuistjes voor me te grommen als een hulk, ik keek der verbaasd aan en vroeg;" Ow, gaan we Danoontje Power doen?" met een big smile erbij, ze stopte keek me raar aan en begon te lachen. Dus als ze nu weer zo doet zeg ik 'Danoontje Power!!' en dan is de boosheid weg en doet ze het vervolgens met een lach. En soms laat ik der even uitrazen en pas als ze weer rustig is gaan we verder.
Hahaha herkenbaar. Verbaas me nog steeds over het feit dat ik mijn koesterde allesje toch echt wel eens achter het behang kan plakken hoor. Ik negeer gewoon. Laat hem lekker uitrazen en hij komt dan maar terug als hij het kan vragen op een normale manier. Als hij iets niet mag en daarop gaat krijsen (met de grondscenes erbij) dan laat ik hem lekker liggen. Nee is nee. Ik merk wel dat ik onwijs veel moeite heb met consequent zijn. Iets wat ik dus een beetje moet gaan invoeren, want hij neemt soms echt een loopje met me. Slimmer dan ik soms denk.
Wat ik in zo'n periode deed? - vastmaken in de buggy en wat eten geven waar ze lang zoet mee was 9zoals een appel of kaasstengel) ik ging dan winkelen - veel en lang in bad doen, zelf ernaast een boekje lezen - er op uit gaan, een stuk fietsen bijvoorbeeld - denk aan jezelf en laad jezelf weer op door bv met iemand af te spreken - verschoon op de grond zodat hij niet kan vallen en zet desnoods even de tv aan voor afleiding - ik zong veel liedjes voor een vrolijke stemming en afleiding - bij het aantrekken van kleren speelde ik kiekeboe. t-shirt over het hoofd = waar is pietjepuk gebleven? - veel grapjes maken
Niet te moeilijk maken voor jezelf, niet teveel op reageren proberen je vooral niet te laten opfokken. Klinkt makkelijk en ik was volgens mij ook redelijk gestressed bij de eerste maar nu doet het me echt niks meer. Denk omdat ik peuteraanvallen ook niet zo boeiend vind ze ook minder van die acties hebben.
Haha,niet ieder kind pikt dat! Als mijn pittige dreumes toen vastgemaakt werd in de buggy kon ik rennen,die krijg ik dan echt niet in een buggy als hij in een driftbui zit! Maar ieder kindje is anders,de een heeft een wat minder pittig karakter dan het andere. Gelukkig
Mijn zoontje vind op de één of andere manier het overdreven slurpgeluid geweldig. Dus als hij nou echt boos is, slurp ik even en het is weer over. Ik vind zijn dwarse gedrag wel vermoeiend, maar boos word ik er niet van. En extra genieten van die mooie momenten die er zeker zijn.
Hij is nu duidelijk grenzen aan het verkennen, dus geef ook de grenzen aan en blijf daarin consequent. Zeg: kijk, hier mag je wel mee spelen ipv, nee niet aankomen. Op deze leeftijd zijn ze nog goed afleidbaar. Ga geen dingen ondernemen als ie tegen etenstijd of tegen slaaptijd aanzit, ze zijn dan eenmaal niet op hun best . Laat even snel maar uit je hoofd je dreumes wil de wereld ontdekken en het is allemaal even interessant, en hè! Wat leuk, als ik dit doe, doet mama zo grappig! Terwijl jij dus boos bent. kleintjes kunnen die emoties nog niet goed lezen. Maak het jezelf makkelijk, moet je in een situatie zijn waar hij overal aan kan zitten, zet hem van tevoren in de buggy of draagdoek, dan heeft ie die kans niet. Gaat hij door met ongewenst gedrag, dan mag hij daar best een time out voor krijgen, ook als je ergens anders bent. Mensen denken echt niet, hu wat raar. En choose your Battles! Daarmee bedoel ik, ga niet overal over neeën en zorg ervoor dat niet alles een strijd is of wordt. Is het zo erg als hij aan bepaalde dingen zit? Hij ziet het verschil nog niet tussen spullen waar je wel en niet mee kan spelen. Een stopcontact, stekker haardroger is natuurlijk geen speelgoed, maar is het erg als hij even met de borstels speelt? Leid hem af met iets anders.
Ik zal altijd van hem genieten! Hij is en blijft mijn schatje, ook al gedraagt hij zich als een draak