Toch geloof ik daar wel in, omdat ik dat dus ook bij mijn vriendin heb gezien. Heb ook altijd bij voorbaat gezegd nooit te gaan wiegen. Dat sommige kinderen daarna het wel goed doen is hartstikke mooi, maar ik wilde dat risico niet lopen.
Mijn zoontje sliep (en soms nog steeds) in de ochtend lang en deed daarna twee korte dutjes. Het is ook allemaal goed volgens mij zolang je een tevreden kindje hebt.
Ja, ik draag haar veel met wandelen of voor een klein boodschapje. Dan valt ze inderdaad wel eens in slaap. Gebruik hem inderdaad wel als het slapen echt niet gaat.
Die van ons draaide al sinds 4 maanden, tot de zomervakantie ging ze er nog in bij de kdv en bleef ook op dr rug liggen (!) terwijl ze in bed altijd op dr buik ging slapen. Laatste keren dat ze er nog in ging was ze 7 maanden. Maar wellicht dat t anders is bij de kdv omdat die onder toezicht is. Tis wel een ukkie hoor op de -1 lijn met lengte. Maar net wat je zegt, hier voor een nr 2 komt ie ook in huis! We hebben wat af lopen tobben in t begin. Zagen dat ding bij de kdv en vooral hoe ze daar op reageerde en waren gelijk verkocht. Ik begon met 7 weken al met werken, kdv is eigenlijk altijd wel goed gegaan en oma's of tante passen hier alleen incidenteel of voor de lol op. Soms even een dagje moeilijk doen met slapen want de wereld is nog niet veroverd maar 'nieuwe' mensen of omgeving is zoooo fascinerend dat ze vaak wel in slaap komen. En vergeet niet, je oppas is echt wel wat gewend en kent misschien nog meer opties dan jij. Goeie wandeling (ff frisse neus) en dan naar bed helpt hier ook trouwens vooral als ze in een mekker modus zit en niks goed is. Ff uurtje naar buiten (al of niet met regenkap voor wind/regen) en ze kijkt dr ogen uit en vergat dat ze aan t jammeren of mekkeren was.
Dank jullie wel allemaal voor de reacties! Ik denk dat het opschrijven me helpt in consequenter zijn en het probleem ook echt aanpakken. Gisterenavond hebben we haar na dr badje naast ons in de cosleeper gelegd en is ze zonder ‘wiebel’ in slaap gevallen! Ze was even aan het jammeren en viel toen in slaap. Helaas (wel tot grote hilariteit aan onze kant) liet ze een enorme scheet net voordat ze echt wegviel dus weer wakker. Luier toch maar even verschoond en toen weer wakker op bed. Had t niet verwacht maar ze sliep zonder al teveel gedoe. Zelfde na dr fles vanochtend om half 5. Daarna sliep ze door tot 8 uur. Ze sliep alleen wel later dan normaal gisterenavond (t duurde wel bijna een uur voordat ze echt sliep) en was vanochtend na dr fles van 8 uur nog moe. Dus hup, weer de cosleeper in. Ik had weinig hoop; het was immers al licht en normaal zou de dag voor haar nu toch al beginnen, maar zag dat ze moe was dus toch maar geprobeerd. Drie kwartier draaien, druk doen zodra dr oogjes dichtvielen en af en toe jammeren later begon ze te huilen. Heb mn hand op dr buikje gelegd (zonder te wiebelen!) en toen viel ze rustig in slaap. Heb mn hand weggehaald voordat ze echt diep in slaap was. Het is danwel geen slaapje in dr eigen bed, maar het is toch weer een stap! Misschien blijf ik wel een beetje schrijven hier. Voelt wel als fijne stok achter de deur om er mee bezig t blijven en door te pakken... als dat voor iedereen oké is tenminste
Met je te doen! Maar een hart onder de riem: het wordt beter. Ons meisje heeft nooit op ons geslapen, maar overdag sliep ze eigenlijk alleen al wandelend in wagen of draagzak. Dat heeft ze maanden volgehouden. Rond vier maanden ging het beter en ging ze ook overdag in haar bedje slapen. We hebben niets speciaals gedaan, het slapen ging gewoon ineens goed, je doet het zo te lezen hartstikke goed! En kom maar op met de updates hoor!
Wat goed van jullie en haar! Ze pikt het snel op zeg. En tuurlijk mag je hier blijven schrijven....het is juist fijn als we elkaar kunnen helpen. Ik heb ook veel aan dit forum gehad en de ervaringen van andere moeders. Het blijft soms echt even zoeken met zo’n kleintje.
Ik weet niet of je het durft en er achter staat, maar hier hebben we 2 buikslapers. Inbakeren e.d. werkte allemaal niet, zoon na 2 maanden op z'n buik gelegd, was toen nog steeds geen goede slaper, maar sliep wel een stuk beter. Ging in z'n bed slapen i.p.v. alleen maar op mij, omdat hij in bed in dezelfde houding kon liggen als dat hij op m'n borst lag. Dochter met 2 weken al op d'r buik gelegd toen het zelf in slaap vallen weer 'gedoe' werd. De eerste weken bleven rommelig, maar dat is logisch. Inmiddels is ze 3,5 maand en een hele goede slaapster. Op d'r rug valt ze ook wel in slaap, maar schrikt binnen 30-45 minuten wakker en komt niet meer in slaap, ik kan d'r gerust nog een uur laten liggen, maar het lukt d'r echt niet meer. Op d'r buik slaapt ze overdag zo 1,5-3 uur achter elkaar. Verder is hier echt het toverwoord geduld hebben en zelf rustig blijven. Accepteren hoe het is, het huishouden en alles soms maar de boel laten uiteindelijk gaat het vanzelf (nou ja bijna vanzelf) een keer beter. Onze zoon sliep tot 6 maanden ook meestal steeds maar 3 kwartier per keer, altijd huilend wakker. Met 6 maanden een duidelijk ritme gaan aanhouden met hoofdzakelijk 2 slaapjes op redelijk vaste tijden en toen ging 'ie al een stuk beter slapen.
Fijn om te lezen dat het beter wordt! Buikslapen heb ik geprobeerd, maar ook heel snel weer mee opgehouden omdat ze haar gezichtje in het matras begraaft... Doet ze ook bij ons als ze moe is; dan drukt ze dr neusje helemaal tegen je borst aan. Vind het in bedje alleen niet zo'n fijne gedachte
Ik vind dat ze het super doet. Alleen in slaap vallen is een grote stap voor kleintjes. Ik zou me niet te veel zorgen maken over later en wat als. Wat komt, dat komt. Onze dochters hadden in het begin moeite met inslapen overdag. Op een gegeven moment werd dat vanzelf beter. Rond 4 maanden. En de oudste twee zijn altijd goede slapers geweest (nu 5 en 3). Slaaptraining of laten huilen (dus niet jengelen) heb ik nooit gedaan. Vind dat eerlijk gezegd een beetje onzin, zeker onder de 6 maanden.
Thanks! Fijn om te horen! Laten huilen vind ik ook vreselijk en doe ik dus ook nooit (beetje jammeren is wat anders...), vandaar de vele uren tukken op mama hahaha. Heb daar overigens ook met volle teugen van genoten hoor.
Ik ben zo ongelooflijk trots op onze kleine meid (was ik sowieso al hoor! ). Drie slaapjes, zonder wiebelen en zonder huilen in de cosleeper! Twee keer 45 minuten en tussen de middag 2,5 uur!!! (ik heb zelfs even gecheckt of ze nog wel ademde en wist van gekkigheid niet meer wat ik met mn tijd aanmoest, dus na mn koffie, de was, vaatwasser en stofzuigen ben ik op een gegeven moment maar de losse sokken-mand gaan organiseren. Mn man wist niet wat 'm overkwam toen ie thuiskwam). Enige wat ik anders heb gedaan dan anders is haar in de cosleeper leggen ipv dr eigen bedje en heb een kleine aanpassing gemaakt in het ritme: eerst spelen in de box, daarna knuffelen, in de hoop dat ze daardoor wat minder 'geprikkeld' naar bed zou gaan. Eenmaal in bedje was ze wel nog even aan het jammeren, maar ben op bed blijven liggen (aan de andere kant dan waar zij ligt) en pas toen ze begon te huilen ben ik dichter naast haar gaan liggen, hand (stil) op dr buik en even aan mn vinger laten sabbelen (speen wil ze niet...) en toen was ze binnen no-time weg. Vanmiddag ging het nog makkelijker en viel ze helemaal uit zichzelf in slaap. Ik lag wel zelf ook op bed, dus ze was niet alleen, maar vond dat geen straf want heb voor het eerst in weken zelf ook even mn ogen dichtgedaan. Ik duim dat dit zo goed blijft gaan en het geen toevalstreffers waren!!
Het is voor kleine mensenkinderen heel normaal dat ze graag dichtbij een ouder zijn als ze in slaap vallen. In slaap vallen is een heel kwetsbaar moment (slapen ook) en 99% van de periode waarin wij als mensen op aarde zijn was het voor baby's enorm belangrijk om veilig te zijn, dus niet alleen. Dit zit diep in ons brein verankert en mensen baby's leven vanuit hun oerbrein. Je bent veilig als je de hartslag van je moeder hoort, haar stem, haar warmte (of uiteraard van een andere verzorger). Baby's werden duizenden jaren lang altijd meegedragen en sliepen zo. Nu opeens willen we baby's alleen in een bedje en vinden we het vreselijk gek dat ze niet zelf gaan slapen! Misschien wil je dit wel helemaal niet horen, maar ik wil het toch graag gezegd hebben. Kinderen vinden het zeker tot 2/3 jaar vaak heel lastig (en spannend) om alleen te slapen, je kunt het wel afdwingen omdat je je macht als ouder kunt gebruiken, maar het is verre van prettig voor een kind.
Hey Noortje, respect voor de manier dat je dit aanpakt! Door trial en error zal je hopelijk de juiste manier vinden. Ik lees graag mee: mijn zoontje van 13 weken sliep vanaf het begin goed s nachts, maar sliep helemaal niet overdag. Er waren heel wat dagen dat hij niet sliep tussen 8 en 20 u, wat ik ook probeerde. Ik had het gevoel heel de dag bezig te zijn met te proberen hem in slaap te krijgen, terwijl dit weinig effect had. Als hij dan toch eens sliep, sliep hij wel soms ineens 3 u. Hoe het komt, geen idee, maar sinds enkele weken geeft hij veel duidelijker vermoeidheidssignalen aan en als ik hem dan in slaap probeer te krijgen, lukt het bijna altijd. Wel nog steeds met hulp van mij. Wiegen in het relaxje, naast hem in bed gaan liggen en rustig in zijn oor ademen en over zijn bolletje aaien, ... Het werkt nu mooi, waardoor hij tussen 2 voedingen nu gemiddeld 1 uur slaapt (s middags soms 2 uur). Ik heb nu enkele keren hem per toeval laten liggen terwijl ik hem nog niet helemäal in slaap had gekregen (2 keer moest ik dringend naar de wc terwijl zijn ogen nog halfopen waren). Als ik terug kwam, lag hij mooi te dutten. Ik probeer nu om hem steeds vroeger te laten liggen, ook al slaapt hij nog niet. Maar zonder interventie komt hij voorlopig nog niet in dat stadium. Hem overdag in zijn bed liggen, lukt ook nog niet... daar wil ik als volgende stap aan 'trainen...
Natuurlijk wil ik dit horen! Het is mij overigens niet onbekend dat dat zo is en heb dit ook continu in mijn achterhoofd. Punt is alleen dat als ik straks ga werken en ze op verschillende plekken is, het toch wel prettig is (juist voor haar zelf!) als ze niet te overstuur hoeft te raken van het concept 'slapen'. Ik ben een groot voorstander van babys dragen en geloof ook absoluut in veel lichaamscontact, niet laten huilen en je jonge baby niet kunnen verwennen met aandacht (en geloof me: ik vind het zelf ook heeeerlijk als ze bij me slaapt, dus voor mezelf doe ik dit niet alleen hoor!). Vandaar ook dat ik er vanaf 6 weken al op rustige manier mee bezig ben, juist om het voor N. zo makkelijk en rustig mogelijk te laten verlopen. En ik vind het helemaal niet gek dat ze niet zelf in slaap valt, integendeel, snap het heel goed! Ben alleen helaas niet in de positie om elk slaapje bij haar te kunnen zijn. Was het maar zo...
Ah klinkt alsof we erg met hetzelfde bezig zijn! Fijn dat hij nu wat meer overdag slaapt. Vind het zo sneu om die kleintjes zo oververmoeid te zien en toch maar niet aan de slaap toe te kunnen geven. Lekker dat je een weg hebt gevonden om hem in ieder geval z'n uurtjes te laten pakken overdag! Als je zin hebt om mee te schrijven en je ervaringen/updates te delen... Vind de herkenning zelf altijd erg fijn!
Hier wil ik even op inhaken... dit vind ik ook 'gevaarlijk' om te zeggen, super dat het voor jullie werkte maar dat is niet de regel. Baby hier heeft de eerste paar maanden alleen maar in de doek geslapen, en 's nachts tegen mij aan... inmiddels is hij 9 maanden en valt hij zelf in slaap op bed, in zn eigen kamer. Ik heb niks gedaan behalve zijn behoeftes gevolgd. Het is voor onzekere moeders lastig om dit soort reacties te lezen, want stel nou dat het niet bij haar werkt, dan krijg je alleen maar nog meer het gevoel dat je het niet goed doet. Mijn enige tip zou zijn: doe wat voor jóú goed voelt. Elke baby is anders en heeft andere behoeften.
Oh maar hier is dat precies hetzelfde gegaan de eerste maanden hoor! Ik was een levend matras en hij wilde absoluut niet in zijn eigen bedje...vond ik ook geen enkel probleem. Hij mocht (en mag alleen wilt hij dat niet meer) altijd op en bij mij slapen. Ik wieg hem alleen niet in slaap en daar ben ik heel standvastig in. Ik wilde dat hij zelf zou leren om in slaap te komen. De eerste dagen dat we dat probeerden lukte dat natuurlijk niet, dus dan sliep hij weer op mij. Uiteindelijk lukte het 10 minuutjes om te slapen en daarn weer op mij...zo ging het steeds beter. Maar wiegen? Nee.