Ik denk trouwens dat veel mensen mij verkeerd begrijpen. Met ‘zelf in slaap laten vallen’ bedoel ik dus NIET alleen in slaap laten vallen of laten huilen oid. Ik bedoel meer het niet wiegen. Ik heb zelf ook altijd de behoefte van mijn zoontje gevolg mbt lichaamscontact en wij hebben hem vanaf zijn geboorte nog geen 5 seconde laten huilen. Nogmaals...het ging mij alleen om het wiegen
Oh nee dat kan ik begrijpen, in die zin lijkt het mij inderdaad ook dat je dat weer af moet leren dus ben ik het wel met je eens, haha.
Oh dan snap ik dat je het niet zo fijn vind, niet doen dan inderdaad! Maar lees dat je inmiddels alweer grote stappen hebt gemaakt, hopelijk gaat t vanaf nu steeds beter. Hier bij onze dochter was t grote keerpunt ook met 12 weken. Heb d'r sindsdien eigenlijk bijna niet meer hoeven helpen om in slaap te vallen.
Mijn ervaring is dat andere oppassers wel hun manier vinden, hier ook een jongen die wat hulp nodig heeft in z'n eigen bedje, en op de opvang helpen ze hem ook, op hun manier, die is anders dan de mijne. Papa en opa en oma doen het allemaal op hun manier en dat is prima . En soms wil hij op de opvang echt niet slapen, dan halen ze hem eruit, 9 vd 10 keer ligt hij een uur later in zijn wipstoel te slapen en leggen ze hem dan over. Dus daarover geen zorgen maken! Het is ook helemaal niet erg he, een beetje hulp met in slaap vallen. Ik weet wel dat de geldende regel tegenwoordig dat een kindje direct in zijn eentje moet leren slapen, maar vind gewoon een ritme wat werkt! In de co sleeper en jij op bed erbij, dikke prima! Oma zal ook haar weg zoeken, en van een keer een dagje wat minder slapen gebeurd er niks. Hier is het overdag voeden, knuffelen, muziekje aan, sterrenprojector aan, wegleggen, even zijn handje vasthouden, als hij dan bijna slaapt begint hij te woelen en laat ik los, dan gaat hij huilen (ik sta er dan nog naast) en dan help ik hem in z'n favoriete houding en is hij direct vertrokken. Al met al, kost het me incl. voeden meestal een minuut of 10 . Soms wat korter, soms wat langer. Wat hier wel heel nauw komt is het moment. Dat is echt cruciaal. Alles wat ik heb gelezen heb ik moeten negeren want ik moet echt naar mijn zoon kijken. De wakkertijden, de slaapsignalen, het zal best voor een grote groep gelden, maar niet voor de mijne die heeft zijn eigen wakkertijden en slaapsignalen.
Ah ok, want zo begreep ik het ook niet. Ik dacht puur dat je hem zelf (dus alleen) in slaap liet vallen, terwijl de meeste kleine baby's dat echt niet pikken (logisch ook). Maar nu is het duidelijk
Ik snap dat je het anders begreep...het stond er ook wat ongelukkig Maar geloof me...ik voel nu nog de rugpijn van het maandenlang stil liggen in 1 houding met een baby op me
Nee, mijn baby ook niet hoor Toen wij ging oefenen met het slapen in eigen bedje haalde ik hem er gelijk weer uit als hij het niks vond en sliep hij verder op mij. Daarvoor en daartussen wiegde ik hem dus niet...wij hadden gewoon een ritueeltje waar hij de eerste keren niks van snapte en ik heb hem niet geforceerd alleen laten slapen natuurlijk
Ik vind het altijd zo grappig. Mensen die hun kinderen niet hebben hoeven wiegen/dragen denken vaak dat ze daarmee voorkomen hebben dat ze er 'maaanden of jaaaaaren' aan vast zitten. Soms is het echter een hele mooie oplossing voor een behoefte die de baby uit. Tenminste, mijn eerste baby. Die hebben we in slaap gevoed, gedragen, gewiegd en gehobbeld. En na een paar maanden keek hij me aan zo van: stop er nou maar een keer mee. En toen kon hij ineens wel wakker zijn bedje in. En er kwam wel eens een terugval. Maar ja, wat wil je ook met die enorme ontwikkeling van de eerste jaren (plus zijn kma en gevoeligheid). Dan knuffelden we hem in slaap. Dat vond hij toen prima en het nam max een kwartiertje in beslag. Zo erg vonden wij dat niet. Het wiegen is dus vanzelf verdwenen omdat het niet meer werkte. En dat hoefden we er niet eruit te trainen met behulp een of andere opvoedingsgoeroe die een schema bedenkt dat bij alle baby's zou moeten werken. Zo, even voor het tegengeluid. Die hierboven vast ook al staat, ik heb alle reacties niet gelezen beken ik. Succes ts met je eigen pad! Die vind je vast en voor je het weet sta je bij de deurpost je kindje een goede nacht te zwaaien en wordt deze periode steeds vager in je herinneringen.
Nou, na het succes van dag 1 zijn dag 2 en 3 wat moeizamer verlopen. Resultaat: gisteren wel in eigen bedje, maar toch vaak eruit moeten halen omdat ze begon te huilen (man was alleen met haar) en vandaag drie slaapjes op mij (erg van genoten overigens want ik was gisteren de hele dag/avond weg voor een opleidingsdag en had haar flink gemist). Maakt me tegelijkertijd toch wel een beetje 'angstig' dat ze misschien een hekel aan haar bedje krijgt nu we haar vaker wakker in bed leggen. Waarschijnlijk een irreële angst want we laten haar nooit huilen of op welke manier dan ook aan haar lot over, maar toch... Wat me wel opviel vandaag is dat ze bij mij makkelijker in slaap viel; ik hoefde niet te lopen/wiegen, maar haar oogjes vielen gewoon dicht terwijl ik op bed zat en zij op me lag. Bij het tweede slaapje viel ze in slaap op mij net nadat haar fles op was en toen dus ook in slaap gevallen terwijl ze stil lag. Geeft me wel wat meer vertrouwen in dat ze niet meer volledig afhankelijk is van het wiegen om in slaap te vallen... Dat was ze namelijk wel. Dat bedje, dat komt wel. We blijven het gewoon iedere keer proberen, lukt het? fijn! Zo niet, dan niet... Volgende punt is echter dat ze sinds een paar dagen verwoede pogingen doet om om te rollen. Daar gaat het inbakeren...
Hey Noortje, ik vind het altijd fijn om in jouw bijdragen zoveel tederheid van jou voor je kind te lezen Je geniet duidelijk zelf ook van het dicht bij je dochter te zijn en doet heel goed je best om haar te observeren en mee te gaan in wat zij leuk vindt/nodig heeft. Is allemaal al het ideale begin voor een oplossing, denk ik Verder geen tips, maar wel bewondering voor je aanpak. Omdat je vroeg mee te schrijven: hehe, mijn zoon van 13 weken is ook volop bezig zijn beentjes in de lucht te gooien en te rollen. Lijkt het ook wat moeilijker te maken om hem in 'rust" te krijgen. Gisteren en vandaag heb ik hem alle slaapjes laten doen zonder dat ik hem eerst volledig in slaap had moeten wiegen. Wel nog 'in rust moeten brengen', maar eens zijn oogjes half gesloten waren, kon ik hem laten liggen en viel hij zelf in slaap. Geeft hoop! Doordat hij nu zijn benen in de lucht gooit, wil ik hem niet meer in het relaxje te slapen leggen. Ben bang dat hij zich eruit kan wurmen als ik hem niet vast leg. Maar vastleggen laat ie niet toe. Vandaag heb ik hem daarom in zijn box gelegd waar ik hem niet kan wiegen. Het heeft even geduurd, ik heb ook nog een tijd met mijn pink in zijn mond gezeten en tegelijkertijd over zijn bol geaaid, maar na 10 minuten is hij daar dan ook in half open ogen toestand geraakt, waarna ik kon lossen en hij 5 minuten later sliep. Aangezien het in de box lukte om hem in slaap te krijgen zonder wiegen, denk ik dat dat in zijn bedje ook moet lukken. Vanaf morgen ga ik dat proberen, want het heeft niet veel zin de tussenstap te nemen hem in de box in slaap te proberen krijgen. Alleen moet ik dus nog wel tutje, pink, over bolletje aaien. Maar dat moest ik in het begin ook als ik hem 's morgends nog in ons bed mee te slapen wilde leggen, en dat is intussen bijna niet meer nodig. Ik heb dus goede hoop dat als ik dat toepas en hem in zijn bedje in slaap krijg, ik ook hier telkens minder interventie zal nodig hebben... Een mens mag optimistisch zijn en geloven in zijn tactieken, hé Succes!
Wat lief dat je dat zegt! Ik ben blij dat het zo overkomt, want zo voel ik het ook naar die kleine toe. Vind het daarom ook moeilijk om reacties te krijgen (niet per se alleen hier hoor) waaruit zou blijken dat ik het alleen maar voor eigen gewin probeer voor elkaar te krijgen en voorbij ga aan haar 'kwetsbare baby-zijn'... Ben de grootste softie als het op mn beeb aankomt en juist heel erg bezig met haar behoeften, dus ben blij dat je dat er wel in terug leest. Klinkt alsof we heel vergelijkbare dingen aan het doen zijn en hetzelfde erin staan; weinig druk, maar wel stimulerend ofzo. En het lijkt alsof jouw kleine ventje het ook aardig snel oppakt zeg! En die laatste 'interventies', ach dat komt wel, toch?! Is jouw mannetje ook opeens zo bezig met omrollen en voetjes in de lucht gooien?! Vind het echt verbazingwekkend hoe snel ze daar opeens mee bezig kunnen zijn. Van het ene op het andere moment doet ze niet anders meer dan pogingen tot rollen... Een paar dagen geleden totaal nog niet.
Bij het lezen van al die verhalen merk ik dat ik stik jaloers word en bij mezelf denk waarom lukt het mij niet!!! Ik heb een dochter van 10,5 week die echt niet zonder me kan. De enigste manier is op mij aan de borst aan slaap vallen of allebei op ons bed en dat zij dan op mij arm in slaap valt. Als ik opsta wordt ze wakker van ons krakend bed. Ik word zoooooooo onzeker en moe van al die verhalen die ik hoor en lees van makkelijke baby's die zonder pijn en moeite in slaap vallen en dan kijk ik naar mijn baby en dan zie alleen maar strijd tegen slapen. Ik moet zoveel tijd en moeite steken hierin dat ik er soms gewoon geen zin meer in heb. Ik ben super blij voor je dat er bij jou vooruitgang zit!! Houdt vol!
Heel herkenbaar! Ik kon op gaan zien tegen ieder slaapje en werd/word er zo onzeker van! Het gaat al ietsje beter, maar met ups en downs hoor. Net was ze zo overstuur (terwijl ze gewoon tegen mij aan lag) dat ik weer alle oude registers open moest trekken om haar in slaap te krijgen. Ik typ dit met een slapend kind bovenop me die zichzelf in slaap gehuild heeft in mn armen en voel me ronduit klote en vreselijk onzeker over dat dat nodig is geweest, ondanks alle aaitjes over haar bol, al het geneurie van slaapliedjes en gewieg in mn armen. De gedachte dat het voor haar nog moeilijker is dan voor mij helpt me om geduldig te blijven en haar te “helpen” in het rustig en met vertrouwen te leren slapen. Ze hebben ons blijkbaar nog te hard nodig, maar man, wat is t slopend af en toe...
Haha nou ik had dus net precies hetzelfde !!! Vriendlief half uur bezig met haar in bed te krijgen en bij elk geluidje ogen wagenwijd open, hij dus gefrustreerd omdat ze 5 keer bijna in slaap viel maar telkens wakker werd. Dus haar huilend bij me gepakt op bed en terwijl het in slaap wiegen van een huilend kind vroeg ik me af wat is er toch mis! Ben je ziek? Reflux? Krampjes? Wat is er toch! Maar goed na 10 minuten in slaap gevallen en ikzelf nog 5 minuten kniezend op bed gelegen wat er toch mis is. Nja ze is alweer wakker na een kwartier geslapen te hebben. Wat een topper
Het blijft ook onzeker hoor. Als het de slaapjes niet zijn dan is het straks wel het eten of het totaal omgooien van een ritme waardoor je weer van voor af aan moet uitvogelen wat je kindje precies wil. Denk dat het ook zo blijft tot ze zelf kunnen uitleggen wat ze nodig hebben.
Hier ook geen topdag, hoor. Hij wil ineens echt niet meer in het relaxje (tot nu toe mijn redding, want dat kon ik wiegen en sliep hij snel). Na heel veel moeite sliep hij vanmorgen nog een uur bij me in bed. In de namiddag geprobeerd hem in zijn bedje in slaap te krijgen, was bijna gelukt, maar schoot na enkele minuten tocht weer wakker. Heeft nog een kwartier geslapen in de draagmand toen ik met hem ben gaan wandelen, maar dat is het. Hij ziet er nu zo ontzettend moe uit, maar ik krijg hem nog niet in slaap Om maar te zeggen: de weg loopt niet over rozen, maar laat ons samen blijven proberen, uiteindelijk zal het wel goed komen, zeker? Succes!
Haha join the club! Ik lig nu met een huilend kind op bed. Sliep 10 minuten en schrok weet wakker. We moeten een groepsapp starten!
Zelfde hier. Sliep ze eindelijk (wel in eigen bedje!) komt de kat miauwend binnen. Ogen wagenwijd open en ik kon weer opnieuw beginnen (lees: verder tukken op mama Hahaha) we weten in ieder geval dat we niet de enige zijn
Hoe gaat het intussen, Noortje? En voel je je er al meer klaar voor je kind naar de opvang te sturen? Hier ging het de voorbije dagen van kwaad naar erger. Zijn groeispurt is duidelijk geweest, waardoor hij dus ook heel de tijd zijn beentjes omhoog gooit en rolt. Hij was overdag vrolijk, maar hij heeft ook vaak hysterisch gehuild, vanaf het moment dat hij bijna in slaap viel. Je zag hem vertrekken, maar het leek alsof ie zich net dan realiseerde dat hij de controle uit handen gaf, en begon dan hard te huilen. Gelukkig alleen bij de slaapjes overdag (heeft niet veel geslapen!), 's nachts slaapt hij nog altijd goed, alleen komt hij vaker voor eten. Zucht. Op 7 weken had hij 7 uur tussen 2 voedingen gelaten, op 8 weken zelfs 8 uur! MAar dat is al lang geleden, de laatste nachten duren zijn blokken niet langer meer dan 4 uur Soit, wat gisteren ineens hielp: hij huilde, ik nam hem bij me en zei alleen 'sshhhhht' heel de tijd. Hij werd meteen kalm en sliep snel in mijn armen. Ik kon hem zo wegleggen en toen heeft ie 2,5 uur geslapen s morgends! Daarnet heb ik hem wakker in zijn bed gelegd, hij bewoog hevig, en ik ben achter zijn bedje gaan staan en heb ook alleen sshhhhhht gezegd gedurende 10 minuten. Hij werd zeer snel kalm en is uiteindelijk in slaap gevallen. Slaapt nu een half uurtje... Hopelijk is dat een methode die ik kan gebruiken ipv het wiegen in het relaxje. En hopelijk is er telkens minder sssshhhhht nodig om hem vanzelf in slaap te krijgen
Hey! Wat lief dat je er naar vraagt en fijn om je update te lezen. Ah groeispurtjes zijn een b*tch voor het slapen he?! Hier ook een paar onrustige nachten (al hebben we ook een andere inbakerdoek, dus misschien ligt het daar wel aan). Wat fijn dat je iets gevonden hebt wat werkt! Het sssht-en werkt hier soms ook wel. Al merk ik dat 'slaap kindje slaap' neuriën ook wel een goeie is als ze wat onrustig begint te worden in bed. Hoop dat het blijft werken en dat er steeds minder nodig is! Zou mooi zijn zeg! Hier gaat het wisselend. Ze slaapt zeker wel 1 slaapje per dag in haar eigen bedje dus daar ben ik al blij om. Vaak doet ze overdag 1 slaapje op mij, en slaapt dan wel 2 uur ofzo, dus dan pakt ze toch haar uurtjes. De laatste dagen is ze wat onrustiger. Slaapt dus s nachts slechter/onrustig en overdag dan ook. Vanochtend was drama; zelfs op mij wilde ze niet in slaap vallen en was echt ontroostbaar. Heeft uiteindelijk een half uurtje op mij getukt. De twee slaapjes daarna gingen beter; wel in eigen bedje in slaap gevallen, maar ook toen na een half uurtje weer wakker. We hebben nu wat meer oppas-dagen ertussen zitten (ik bouw werk langzaam op) en merk dat ze op die dagen nog minder slaapt wat maakt dat ze de volgende dag toch een stuk minder vrolijk is en sneller overprikkeld. Dat zijn vaak de dagen dat ik met haar samen ben en vind dat eerlijk gezegd wel een beetje balen. Gevoel dat op die dagen het mijn taak wordt om haar slaap in te laten halen, en dat is nou niet echt de taak waar ik op zit te wachten. Maar goed, moet nog een weg vinden in daar mee omgaan en we staan nog maar aan het begin en de oppas-oma's moeten zelf ook nog wennen, dus wie weet wordt dat ook snel beter. Over dat controle verliezen bij in slaap vallen: dat herken ik heel erg! Lijkt wel alsof de paniek toeslaat zodra ze voelt dat haar oogjes dichtvallen. Is ook een lastig moment voor zo'n kleintje lijkt me, je moet je toch ergens aan overgeven. Hoop alleen zo voor ze dat ze kunnen gaan ervaren hoe lekker slapen eigenlijk is