Hi dames, ik zie het momenteel even niet meer zitten. Ik voel me zo moe en zo rot. Mijn zoontje van 13 maanden slaapt al sinds zn geboorte heel slecht. Elke nacht is een ramp. Ik heb vrijwel elke nacht ruzie met mijn man hierdoor en dat loopt vaak erg hoog op. Mijn zoontje is erg vrolijk overdag maar heeft een hele sterke wil. Hij loopt op de dagen dat ik vrij ben de hele dag achter me aan. Hij kan op zich goed spelen en zich vermaken maar ik kan niet alleen even naar de wc. Daarnaast trekt hij heel hard aan mijn haar en bijt mij flink. Mijn armen zitten volledig onder de blauwe plekken. Ik probeer van alles maar hij luistert helemaal niet naar mij. Hij is op het kdv en bij opa en oma helemaal niet zo. Daardoor heb ik helemaal het idee dat het aan mij ligt. Het is mn eerste kindje ik weet daarom niet zo goed wat "normaal" is. Ik vind het zo moeilijk vaak en betrap mezelf er op dat ik momenteel mezelf elke dag afvraag waar ik aan ben begonnen. Ik hou zoveel van hem maar mis tegelijk mn oude leven enorm wat nu zoveel makkelijker leek. Ik voel me hier erg rot over en weet ff niet meer wat ik moet doen...
Oef dat klinkt pittig ja. Raar dat hij dat bij anderen niet doet, misschien voelt 'ie zich helemaal veilig bij je om zich te laten gaan wat dat betreft. Ik hoop dat je goede tips krijgt hier, anders misschien toch advies vragen aan een deskundige? Sterkte!
Wat heftig zeg, ik begrijp een klein beetje wat je bedoeld. Onze dochter heeft ook veel moeite met slapen, met periodes gaat het erg goed maar momenteel is het hier ook weer elke nacht raak sinds een maand. Weet je wat ik zou doen? Hulp vragen bij het cb. Zij kunnen een dag met je meelopen en je hier heel veel tips over geven
Ik denk dat je mischien bij je huisarts of cb moet aankloppen, voor je zelf maar ook voor je zoontje. Mischien kunnen zij je helpen een plan van aanpak te maken wbt zn gedrag? Slaapt hij slecht in? Of door?
Bedankt voor jullie reacties. Hij slaapt overdag goed. De avonden zijn drama. Hij is nog nooit in zn eigen bed zelf in slaap gevallen en heeft nog nooit doorgeslapen. Ik ben vaak heel erg chagrijnig merk ik omdat ik zo moe ben. Ik doe momenteel niks anders dan mopperen en huilen. Ik heb een afspraak met huisarts gemaakt. Het is een heel gevoelig jochie en ik merk dat hij mij heel goed aan voelt. Het scheelt heel erg als ik zelf relaxter ben want dan is hij dat ook. Als hij nou maar s door zou gaan slapen en wat rustiger zou worden.
En als je hem in jouw bed in slaap laat vallen en dan overlegt in eigen bed? Als dochter (3,5jr) niet kan slapen doen wij dat ook weleens. We blijven er dan niet bij maar ze vindt t gewoon lekker in ons bed. Ze gaat dan naar eigen bed als wij naar bed gaan en dan slaapt ze door. Verder is t volgens mij voor een dreumes wel vrij normaal dat ze de hele dag achter je aan gaan, hoe vermoeiend het ook is. Poepen met publiek zei ik altijd... Voor haren trekken en bijten consequent zijn, je mag een ander geen pijn doen. Laten zien en vertellen wat wel mag (aaien over je haar en arm mag wel, dat doet geen pijn).
Hier ook een pittige dreumes, slaapt ook niet door, maar gelukkig over het algemeen wel goed in. Hier zijn we wel vanaf 1 jaar begonnen met laten huilen, omdat het bij niemand een probleem was om naar bed te gaan, behalve bij mij, dan zette hij 't op een krijsen, omdat hij wilde dat ik bleef. Wij vinden het belangrijk dat hij leert in z'n eigen bedje te slapen. Zodra ik bij 'm op de kamer kwam was het vrolijk doen, lachen enz. Als hij eenmaal sliep, sliep hij ook goed een paar uur achter elkaar, hij is vaak vroeg in de ochtend wakker, maar dan helpt een flesje melk meestal en dan gaat hij weer verder slapen. Met uitzondering van de afgelopen 2 nachten... zijn we 1,5 uur zoet geweest, maar er komen nu ook kiezen door. Maar wij hebben voor laten huilen gekozen, omdat het ons ook op brak, meerdere keren per avond/ nacht ons zoontje troosten, die vaak niet eens getroost wilde worden. Hier heeft hij overigens nooit langer dan een half uur gehuild hoor en bij echt krijsen halen we 'm nog steeds uit z'n bedje en proberen we het na een kwartiertje/ half uurtje weer opnieuw. Hier overigens bij de gastouder, oma en andere oppas ook een voorbeeldig kind, speelt heel lief en zit nergens aan wat niet mag. Wel houdt hij niet zo van andere kindjes, dus huilt ook vaak bij de gastouder als er een ander kindje in z'n buurt komt. Thuis is hij erg ondernemend, klimt op de bank, gooit alles door de kamer en daarnaast hangt hij graag aan mijn benen. Naar de wc gaan was hier tot voor kort ook erg moeilijk, maar opeens gaat het nu weer een stukje beter. Ik merk hier ook frustratie bij hemzelf dat hij nog niet los kan lopen, sinds kort durft hij aan 1 handje te lopen en dat vind hij helemaal geweldig. Ik probeer verder veel met hem te ondernemen en elke dag een uitstapje te maken. Ik merk ook aan mezelf dat ik een stuk vermoeider ben als we de hele dag binnen hebben gezeten en ik hem heb moeten vermaken, dan dat we er lekker een ochtendje uit zijn. Wat betreft het bijten en haren trekken, hier slaat mijn zoontje nu sinds kort en ik zeg tegen hem dat het niet mag, maar dat hij moet aaien i.p.v. slaan. Als hij nu slaat en ik zeg, dat mag niet, dan gaat hij vaak zelf al over op aaien. Al denk ik niet dat hij nu al bewust slaat, het is iets nieuws wat hij heeft ontdekt, hij doet het ook uit enthousiasme en ik vind hem te jong om hem ervoor te straffen. Ik weet niet of het bijten misschien ook uit enthousiasme is? Mijn zoontje kan ook heel wild kroelen. Ik denk dat we beiden gezegend zijn met een hele drukke ondernemende dreumes. Hoop voor jullie dat het slapen snel beter gaat, dan kan je de dag over het algemeen ook weer wat beter aan.
@olifantje wild kroelen is een goede benaming idd hij doet t met stoeien en als ie erg moe is. Heb van alles geprobeerd, boos worden, aaien voor doen, rustig blijven, zacht terug bijten. Maar mn armen blijven blauw ik heb heel lang haar en steek t altijd op als hij bij me is maar toch weet ie het altijd te pakken. Moet misschien maar een helm op zetten Tja het slapen blijft een groot probleem. Alles geprobeerd inmiddels. Hij slaapt vaak het eerste stuk in zn bed, dan valt ie in ons bed in slaap en leggen we m in zn eigen bed. Maar hij is al gauw weer wakker en slaapt dan verder tussen ons ons. Dan wordt hij gemiddeld vier keer wakker s nachts. Drinkt s nachts zeker twee flessen water waardoor we hem ook twee keer moeten verschonen. Overdag drinkt ie ook genoeg. Ik weet niet waarom hij wakker wordt. Dromen? Angst? Er is altijd wel iets. Weer een tand die door komt, dorst, vieze luier. Hij valt alleen nooit zelf in slaap, gaat altijd meteen jengelen of heel hard schreeuwen of huilen. Hij is idd erg ondernemend. Wil alles zien en pakken, klimt overal op en rent door t hele huis. Ik vind dat prima maar als je m zo ziet gaan zou je verwachten dat ie s avonds total loss is en de hele nacht lekker slaapt. Ik kom tegenwoordig vaak wel aan een uur of zes slaap per nacht maar ik slaap nooit langer dan twee uur aan een stuk en dat vind ik vooral erg vermoeiend
Dit vind ik een goede tip! Zo kun je in ieder geval het bijten en haren trekken aanpakken. En zij zullen ongetwijfeld ook goede tips hebben voor het slapen. Ik wil je veel sterkte wensen, je komt over als een liefdevolle moeder die zeker het beste voor heeft met haar kleintje! Wat je zegt over stiekem terug verlangen naar je oude leventje, dat is vrij normaal hoor, ik heb soms ook wel van die momentjes, maar natuurlijk kunnen wij niet meer zonder onze kindjes! Nogmaals sterkte, you can do it!!
Goed dat je de huisarts gebeld hebt. Kun je snel terecht? Ga jezelf geen verwijten maken. Het is hier wel eens zo hoog opgelopen dat ik letterlijk weggegaan ben (man was wel thuis hoor). Ik kon er niet meer tegen. Dochter was iedere avond aan het gillen. Ik op de kast, man over de zeik, zoontje (toen baby) over de zeik. Het begon 's middags al: "mama, ik ga vanavond niet slapen" Grr...als ik eraan terug denk. Ging maanden zo door. Tot ik haar foto liet uitlezen op een spirituele beurs, met de vraag wat er toch in hemelsnaam was wat haar zo maakte. Heb van drie mensen teruggekregen dat ze hooggevoelig is. En geloof het of niet. Ik kwam 's avonds thuis. Man kwam witheet van de trap naar beneden. Boven een gillend meisje, in de box beneden een gillend kereltje. Ik ben naar boven gegaan en heb haar een knuffel gegeven en gezegd dat het goed is, dat mama het weet. We hebben een paar minuten zo gezeten, ze is daarna gaan slapen en we hebben nooit problemen weer gehad. Ze kon alle spanningen en indrukken die ze opnam niet kwijt, wist zich er geen raad mee. We hebben een boek gekocht over hooggevoelige kinderen en alles viel op zijn plaats. Heel wonderlijk. Ik bedoel hiermee niet te zeggen dat ieder kind met slaapproblemen hooggevoelig is hoor Maar wel dat het zo "simpel" kan zijn, maar dat je daar soms pas achter komt door het inzicht van een ander. Je huisarts is een goed begin. Sterkte ermee!
Als eerste, het feit dat hij dit doet en dus durft te doen betekend ook dat hij zich zodanig veilig voelt dat hij het doet. Een vreemde omgeving is anders en doet hij het niet. Hij is dus goed gehecht aan jou! Wat je met elk probleem 'moet' doen is 1 plan van aanpak maken en je daaraan houden. Ik lees dat je al veel hebt geprobeerd, logisch, maar daardoor verander je constant van aanpak. Hierdoor leert hij het niet. Dus bijvoorbeeld het slaan/aan haren trekken/bijten. Kies 1 methode die bij jou (en partner?) past en hou je daaraan vast. Herhalen, herhalen en nog 100x herhalen. Op deze leeftijd kunnen ze leren wat wel en niet mag, maar ze 'vergeten' het ook snel. Dus hij bijt om 13.00 en om 13.15 is hij het alweer vergeten. Door heel consequent te blijven en te blijven herhalen krijg je uiteindelijk je gewenste resultaat. Pak eerst het ding of paar dingen aan die echt verandert moeten worden en pak de andere dingen later aan. En pick your battle. Kies uit wat echt niet mag en kijk voor andere dingen maar even de andere kant op. En ik weet niet hoe erg je het nu niet meer ziet zitten, maar zoek passende hulp voor jou. Misschien is een dagje niets al goed? Plan dat. En weet je? Niets valt onder "normaal" of juist alles. Elk kindje en elke ouder is anders, dus wat is normaal?