Julia heeft nooit echt veel geslapen. Tot ze een half jaar was zelfs maar 2/3 keer op een dag, en dan max een uurtje. Later wel langer, maar dan nog maar 1 of 2 keer per dag wat langer. Nu slaapt ze al een paar weken maar 1 keer op een dag meestal, maar dat gaat soms met veel moeite. We hebben een bedritueel waarbij we omkleden, slaapzak aan, verhaaltje lezen, Nijntje een kusje, rondje lopen en dan gaat ze in bed zodra ze daar zonder huilen ook in wil liggen. We hebben gemerkt dat ze echt niet ging slapen wanneer we haar huilend in bed legden, dan bleef ze boos en ging ze overstuur schreeuwen en werd het alleen maar erger. We wachten dus steeds tot ze zelf naar haar bedje leunde (zo van: daar wil ik heen) of we haar zonder huilen neer konden leggen. De laatste dagen/weken duurt dat regelmatig erg lang, of lukt het helemaal niet. 's Nachts kan ze echt wel een half uur wakker zijn (heel gezellig), maar zodra je haar dan in bed wil leggen, klampt ze zich aan je vast en gaat ze heel hard huilen. Inmiddels weet ze natuurlijk ook dat ze dan niet in bed hoeft, omdat ze eigenlijk altijd wat meer tijd nodig heeft en dan uiteindelijk toch naar bed gaat... Maar ja, er komt dus (nu) een tijd dat ze niet meer in bed wil... Ze heeft vandaag nog niet overdag geslapen en ik heb haar nu dus toch huilend in bed gelegd, ook al klampte ze zich vast en begon ze te brullen. Ze ligt nu inmiddels 5 min te brullen (met wat pauzes), en ik hoop dat ze er gewoon doorheen moet... Geen slaapjes lijkt me niet zo gezond op deze leeftijd! Zou ze weer even moeten leren dat wij bepalen of ze gaat slapen, en niet zij? Want ze lijkt echt afkeer te hebben van dat bedje, ze wil gewoon echt níet slapen!
Misschien moet je haar beneden alvast een beetje voorbereiden... zeg maar. Zo van, we gaan even een broodje eten (of iets anders doen) en daarna gaat Julia lekker slapen.... Misschien helpt het als je haar bedje anders zet? Heeft ze dit probleem 's avonds ook? En wij hebben hier ook wel zo'n periode gehad, ik weet echt niet meer wanneer dat is geweest. Maar nu zeg ik beneden al 'gaar Amy zo lekker slapen' en 9 van de 10 keer loopt ze dan al naar de kamerdeur en wil ze naar boven.
Ja dat doen we vaak ook, en dan wil ze er wel heen, maar niet in bed. Bedje anders zetten is nog een idee, maar dan staat het of naast het raam (gordijn in de weg) of naast de verwarming... Maar we kunnen het eens proberen. Ze is trouwens vanmiddag na 25 minuten in slaap gevallen.. Ik had toch het idee dat ze er "doorheen" moest..
Het kan zijn hoor dat het een fase is en een kwestie van jullie uitproberen.... bij mama/papa beneden is het natuurlijk veel gezelliger! Hier staat het bedje parallel aan het raam/verwarming. Gewoon kijken of je voldoende ruimte kan houden (zeg maar dat jet om het bedje heen kan) zodat ze niet bij de gordijnen kan. Hier hielp het ook wel als ik boven nog even de was deed of nog even ging soppen. Dan hoorde ze me wel en dat was voor haar voldoende. De wasmachine aan vond ze ook wel een prettig geluid (waarschijnlijk van het monotome geluid). Het is waarschijnlijk een kwestie van even zoeken waar het hét in zit. Succes ermee
Aaron heeft dit ook een tijdje gehad, maar was toen wel jonger en begreep aanzienlijk minder. Als ik merkte dat hij wel echt moe was, maar op de een of andere manier niet los wilde van mij dan legde ik hem in bed met een klein flesje melk (of aangelengde melk). Dat had hij echt nodig om rustig te worden om in slaap te kunnen komen. Let er wel op dat als je dit doet, ze er niet aan went! Succes. Waarschijnlijk is het een fase (sprongetje misschien?). Het is vervelend, maar echt: er komt een einde aan!
Mijn dochter heeft dit 2 weken geleden ook gehad, ik liet haar dan wel op want ze gilde moord en brand, nu sinds 1 week geeft ze zelf aan wanneer ze naar bed wilt, ze komt een kusje geven,zwaait en loopt naar de trap, als ik haar dan naar bed breng gaat ze slapen. meestal is het wel tussen 12 en 1 dat ze naar bed wilt (gelukkig) ik denk dat het een fase is,succes ermee!
Hmm, vanavond weer drama. Uiteindelijk nog een beker warme melk gehad, en bijna in slaap gevallen op mijn schouder, toen kon ik haar weg leggen. Ik vraag me heel erg af of ze geen oorontsteking heeft... Ze heeft namelijk ook knetterrode wangen en wil dus niet liggen in bed. De vorige keer dat ze dit had was dat ook het grootste symptoom, dat ze niet in bed wilde. @ Jacky, ze hoort ons wel. We wonen gelijkvloers, en haar kamer grenst aan de woonkamer. We maken niet veel geluid ofzo, maar ze hoort ons wel. Ik heb soms het idee dat dat haar alleen nog maar bozer/verdrietiger maakt... @ boefjesmama, melk in bed doe ik liever niet, maar ze heeft net wel een beker melk gedronken. Ze eet zo slecht he, dus ik wilde ff zeker weten dat ze geen honger had. Maar dat had ze niet, want daarna huilde ze nog steeds. @ Suze, handig! Maar heel eerlijk gezegd, daar zit ik niet zo op te wachten. Ik weet hoe moe ze is, en ik bepaal dus haar bedtijd (dat is ook soepel, tussen 7 en 8). Ik zit me nog af te vragen of we morgen heel even bij de HA langsgaan om haar oortjes te laten bekijken. Dan weten we het ook maar zeker... Ze heeft geen koorts, maar gisteren ook al van die hele rode wangen... Ik voel ook geen tanden/kiezen, ik mag gewoon in haar mondje voelen. Dat mag normaal dan echt niet! Blijft vreemd...
mijn beide kinderen hebben dit rond die leeftijd gedaan, vooral 's avonds. Vastklampen, meteen opstaan na het neerleggen, hard huilen. Het is ook over gegaan. Ik vond het bij beide een moeilijke periode (zo zielig) maar als je weet dat het voorbij gaat, kun je het misschien iets beter hebben. Bij mijn dochter (eerste kind) bleef ik bij haar, haalde ik allerlei truukjes uit, etc. Bij mijn zoontje heb ik -wijs geworden van de eerste- niet zoveel veranderd. Als hij echt niet wilde slapen ('s middags), haalde ik hem eruit, maar ik liet hem eerst wel eventjes huilen. Meestal viel hij toch wel in slaap. ik zeg altijd: doe wat goed voelt. Succes!
Nou, het wordt alleen maar erger... Vanmiddag leek het een beetje over ("'t is een fase.."), maar nu vanavond is het weer 10 keer zo erg. Beetje verhoging (37,6 voor een kind wat normaal 36,5 gewend is), en echt krijsen bij het idee van naar bed gaan. Ik heb geen idee of het lichamelijk is, maar er is wel iets! Net een zetpil gegeven, maar het lijkt nog niet echt te werken. @Amber, in haar kamer blijven werkt echt averechts. Ze snapt niet dat je haar dan niet er uithaalt en gaat alleen maar nog harder huilen. Tot nu toe werkt in het donker rustig laten worden nog het beste, en haar dan wegleggen. Maar de laatste dagen is het altijd met minstens een paar minuten brullen geweest
ja, ben het met je eens dat het averechts werkt, daarom deden we dat niet meer bij ons zoontje. Wat vervelend voor jullie dat het erger wordt. Toch is 'een paar minuten brullen' niet zo heel erg (dat voelt altijd veeeel langer dat het in werkelijkheid is). Als dat nodig is voor haar om zich over te geven aan de slaap, dan kan het echt geen kwaad. Zou de verhoging misschien veroorzaakt worden door de opwinding en het huilen?
Hier ook met periodes. Niets lijkt te werken. Mijn zoontje wil vooral bij ons zijn. Valt dan op schoot bijna in slaap, echt zielig. Wij hebben als "oplossing" hiervoor dat 1 van ons even met Thijs op ons bed gaat liggen. Hij ligt dan helemaal tegen je aan. Na ongeveer 15-30 minuten kunnen we hem probleemloos in zijn bedje leggen. Dit kan dan ook 's nachts ook gebeuren. Ik zie het niet als bang of boos op het bedje zijn. Maar meer dat hij zich even veilig bij zijn ouders wilt voelen. Hier zijn het periodes die hooguit een week duren en dan over een paar maanden weer terugkomen.
Ik denk dat er een griepje aan zit te komen en dat je kleine meid zich niet lekker voelt en dan liever bij mama is dan alleen in haar bedje.